Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.727.2023.2.MM

Amortyzacja kamienicy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 19 października 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 16 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 grudnia 2023 r. (wpływ 6 grudnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, której wspólnicy spółki są opodatkowani podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej. Spółka Jawna jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka Jawna prowadzi lokal gastronomiczny oraz oferuje usługi hotelarskie.

Spółka Jawna w roku 2008 nabyła kamienicę, w której prowadzi działalność gospodarczą. Kamienica jest wykorzystywana do prowadzenia lokalu gastronomicznego oraz oferowania usług hotelarskich (dalej jako: „Kamienica”). Wypis rejestru gruntu z 26 września 2023 roku wskazuje, że przedmiotowa nieruchomość jest posadowiona na terenie mieszkaniowym. W wypisie księgi wieczystej kamienica została opisana jako nieruchomość miejska zabudowana.

Spółka Jawna w roku 2017 wystąpiła z wnioskiem o zmianę sposobu użytkowania kamienicy. Na mocy decyzji (…) o ustaleniu warunków zabudowy, Prezydent Miasta (…) wydał rozstrzygnięcie o zmianie sposobu użytkowania lokali w budynku mieszkalnym wielorodzinnym na lokal gastronomiczny – bar w parterze budynku i lokale usługowe na pozostałych kondygnacjach budynku.

Rozstrzygnięcie organu precyzyjnie wskazuje, że Kamienica nie ma w żadnym stopniu przeznaczenia mieszkalnego. Nieruchomość jest użytkowana w celu prowadzenia usług gastronomicznych oraz innych usług, np. hotelarskich, co zostało potwierdzone w decyzji. Wnioskodawca nie wykorzystuje kamienicy w celach mieszkaniowych. Nieruchomość jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu lokalu gastronomicznego oraz oferowaniu usług hotelarskich.

Przedmiotem zapytania jest możliwość amortyzacji Kamienicy w świetle z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wyłączone od amortyzacji są: budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Natomiast będąca przedmiotem wniosku nieruchomość nie jest wykorzystywana do celów mieszkalnych oraz nie ma faktycznie przeznaczenia mieszkalnego.

W uzupełnieniu wniosku udzieliła Pani odpowiedzi na następujące pytania:

Wskazanie formy opodatkowania prowadzonej przez Panią działalności w ramach spółki jawnej?

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w ramach spółki jawnej opodatkowana jest podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazanie właściwego numeru Klasyfikacji Środków Trwałych dla będącej przedmiotem wniosku kamienicy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864)?

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 26.09.2023 r. wydanego z upoważnienia prezydenta miasta (…), kamienica będąca przedmiotem wniosku została określona jako budynek mieszkalny. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) wskazuje, że właściwym dla budynków mieszkalnych jest symbol KŚT 110. Jednakże w rzeczywistości kamienica jest użytkowana do prowadzenia działalności gospodarczej, na co wskazuje zmiana sposobu użytkowania owego składnika na lokal gastronomiczny – bar w parterze budynku i lokale usługowe na pozostałych kondygnacjach budynku.

Czy kamienica będąca przedmiotem wniosku – w myśl przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) – to budynek mieszkalny, czy niemieszkalny (proszę o udzielenie jednoznacznej odpowiedzi)?

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) – (Dz. U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1316 ze zm.): budynkami mieszkalnymi są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wyżej wymieniony akt prawny wskazuje również definicję budynków niemieszkalnych. Są nimi: obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Powyższe definicje wskazują, że dla rozróżnienia obydwu typów budynków jest ich faktyczne wykorzystanie powierzchni użytkowej. Kamienica, której dotyczy uzupełnienie wniosku, jest wykorzystywana wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na oferowaniu usług gastronomicznych oraz hotelarskich. Zatem mniej niż połowa powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkaniowych, co powoduje, iż kamienica jest budynkiem niemieszkalnym.

Dodatkowo w dniu 5 lipca 2017 roku na mocy decyzji prezydenta miasta (…) kamienicy został zmieniony sposób użytkowania lokali w budynku mieszkalnym wielorodzinnym na lokal gastronomiczny – bar w parterze budynku i lokale usługowe na pozostałych kondygnacjach budynku, co jasno wyraża fakt, że kamienica nie jest wykorzystywana dla celów mieszkalnych.

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma prawo amortyzacji opisanej w stanie faktycznym Kamienicy w świetle art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy Kamienica opisana w stanie faktycznym będzie podlegała amortyzacji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z artykułem 22c ustawy o PIT amortyzacji nie podlegają budynki oraz lokale mieszkalne:

Art. 22c. [Wyłączenia od amortyzacji]

Amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1 a,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Definicja budynku mieszkalnego została umieszczona w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych i mówi ona, że: budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Konieczność odwołania się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych przy definiowaniu pojęć „budynku mieszkalnego” oraz „lokalu mieszkalnego” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potwierdza również orzecznictwo, m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 sierpnia 2013 r. o sygn. I SA/Sz 302/13 (zwany dalej: wyrokiem).

W związku z powyższą regulacją kamienica nie może zostać uznana jako budynek mieszkalny i zostać wyłączona od amortyzacji. Nie jest ona wykorzystywana na cele mieszkalne, tylko do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie korzysta z owej nieruchomości w celach mieszkalnych.

Ponadto sędziowie w wyżej wspomnianym wyroku jasno wskazują, że: „o właściwym zaklasyfikowaniu budynku do odpowiedniej sekcji, a następnie działu i w końcu grupy decyduje jego główne użytkowanie. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem organu, że decydujące znaczenie w przedmiotowej sprawie ma sposób faktycznego wykorzystania nieruchomości budynkowej, tutaj w całości do prowadzenia wyżej opisanej działalności gospodarczej”.

Wyrok sądu potwierdza, że o zaklasyfikowaniu budynku rozstrzyga jego użytkowanie. Wnioskodawca korzysta z nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej, czyli: lokalu gastronomicznego oraz oferowanie usług hotelarskich. W związku z tym nie może zostać zaklasyfikowany jako budynek mieszkalny i jako taki wyłączony z amortyzacji. O sposobie użytkowania kamienicy przesądza również Prezydent Miasta (…), który w wydanej decyzji (…) z dnia 5 lipca 2017 r. zmienił sposób użytkowania danej nieruchomości na lokal gastronomiczny oraz lokal usługowy.

Inne regulacje także potwierdzają, że kamienica będąca przedmiotem wniosku nie może zostać uznana za budynek czy lokal mieszkalny:

Zgodnie z rozporządzeniem 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 648/2012.

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 nieruchomością mieszkalną jest: „nieruchomość mieszkalna” oznacza lokal mieszkalny zajmowany przez właściciela lub najemcę tego lokalu, w tym prawo do zamieszkania w położonym w Szwecji lokalu mieszkalnym należącym do spółdzielni mieszkaniowej;

Natomiast lokalem mieszkalnym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali jest: samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Przyglądając się powyższym regulacjom, również należy stwierdzić, że omawiana kamienica nie może zostać uznana za lokal mieszkalny, ponieważ nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Kamienica służy prowadzeniu w niej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a nie zaspokojeniu jego czy innych potrzeb mieszkaniowych.

Przyjęcie odmiennego stanowiska naruszałoby konstytucyjną zasadę równości zawartą w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym (zasada równości obywatela wobec prawa): wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Brak możliwości amortyzacji oznaczałby dla Wnioskodawcy brak możliwości amortyzacji budynku, który nie jest wykorzystywany na cele mieszkaniowe.

Stawiałoby to Wnioskodawcę w niekorzystnej pozycji konkurencyjnej wobec podmiotów, które prowadząc analogiczną działalność, mają prawo do amortyzacji nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby tej działalności.

W wielu interpretacjach podatkowych, m.in. o sygnaturze: 0111-KDIB1-1.4010.69.2023.2.RH, organy podatkowe potwierdzały możliwość amortyzacji budynków, w których prowadzony jest hotel czy restauracja. W związku z powyższym brak umożliwienia Wnioskodawcy amortyzacji kamienicy, w której prowadzi dokładnie taką samą działalność gospodarczą, czyli usługi gastronomiczne oraz hotelowe, stanowiłoby brak równego traktowania podatników.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na wątpliwości dotyczące stosowania samego przepisu ograniczającego możliwości amortyzacji nieruchomości, w sytuacji, gdy na moment zakupu istniała taka możliwości. Należy tutaj przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi o sygnaturze I SA/Łd 258/23 wskazujący na możliwość amortyzacji również lokali mieszkalnych. Sąd podzielił zdanie wnioskodawcy, że art. 16c ustawy o CIT, zabraniający amortyzacji budynków i lokali mieszkalnych, jest niezgodny z zasadą ochrony praw nabytych, wywodzącej się z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

W związku z powyższym nawet gdyby przyjąć, że kamienica jest lokalem mieszkalnym, to i tak zdaniem Wnioskodawcy powinna podlegać amortyzacji. W przeciwnym wypadku naruszone zostałyby konstytucyjne zasady ochrony praw nabytych oraz równości.

W związku z powyższymi regulacjami i argumentami należy stwierdzić, że Kamienica, w której Spółka Jawna prowadzi działalność gospodarczą oferując usługi hotelarskie i gastronomiczne, nie może zostać zakwalifikowana jako budynek mieszkalny, w związku z czym nieruchomość będzie podlegać amortyzacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zauważam jednak, że stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto w myśl art. 22n ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przepisów tych wynika wprost, że podatnicy nie mogą ujmować w ewidencji oraz zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytych lub wytworzonych budynków i lokali mieszkalnych.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani wspólnikiem spółki jawnej (dalej: Spółka), która w 2008 roku nabyła kamienicę, w której prowadzi działalność gospodarczą. Kamienica jest wykorzystywana do prowadzenia lokalu gastronomicznego oraz oferowania usług hotelarskich. W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że właściwym numerem Klasyfikacji Środków Trwałych dla tej kamienicy jest symbol KŚT 110.

Wskazuję, że zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1864 ). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

Dodaję, że podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, wówczas budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny. Budynki niemieszkalne to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

W związku z tym, przedmiotem interpretacji nie może być ocena prawidłowości dokonanej przez Panią klasyfikacji budynku (kamienicy) wskazanego we wniosku do KŚT pod symbolem 110. Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny. Jeżeli zatem opisana we wniosku kamienica wskazana przez Panią jako mieszkalna została błędnie sklasyfikowana, powinna Pani dokonać odpowiedniej aktualizacji w ewidencji gruntów i budynków oraz wystąpić do Urzędu Statystycznego o wskazanie właściwego dla tego budynku KŚT.

Skoro zatem wskazana we wniosku kamienica wg KŚT jest budynkiem mieszkalnym, to tym samym nie ma Pani możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tej kamienicy.

Reasumując – nie ma Pani prawa amortyzacji opisanej w stanie faktycznym kamienicy na podstawie art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanej przez Panią interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości tej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikowała Pani obiekt majątku do odpowiedniego klasyfikowania KŚT. Interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania do grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).