Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.525.2023.2.MR

Brak prawa do odliczenia naliczonego przez Dostawcę podatku od towarów i usług od dokonanych zakupów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 31 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia naliczonego przez Dostawcę podatku od towarów i usług od dokonanych zakupów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 stycznia 2024 r. (wpływ 9 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu i odsprzedaży (...), która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazane (...) Wnioskodawca nabywa poprzez sklep internetowy od Dostawcy posiadającego siedzibę na terytorium (…).

Według Wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do Rejestru VAT – podmiot ma status polskiego podatnika czynnego VAT od xx xx 2013 r., NIP (…).

Według VIES podmiot został zarejestrowany, jako podatnik polski VAT i posiada nr VAT PL (…) – adres e-mailowy: (…).

Sklep internetowy w adresie domeny: (…) prowadzony jest w języku polskim, korespondencja z Zamawiającym i cała dokumentacja transakcji prowadzona jest w języku polskim, co wskazuje na polski charakter transakcji handlowych.

Numery rachunków bankowych Dostawcy (tj.: (…)) zostały również zarejestrowane w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT, prowadzonym przez Szefa Krajowej Informacji Skarbowej na podstawie przepisów art. 96b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późniejszymi zmianami), czyli na tzw. Białej liście podatników VAT.

Wnioskodawca uiszcza zapłatę za dostarczone towary na rachunek bankowy wskazany przez Sprzedającego, tj. (…).

W transakcjach z Dostawcą Wnioskodawca, występując jako przedsiębiorca, potwierdza ten fakt każdorazowo poprzez wskazanie w danych do Zamówienia swojego numeru identyfikacji podatkowej (NIP), jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług (VAT).

Wszystkie towary zakupione przez Wnioskodawcę od Dostawcy, służą wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W wyniku zakupu dokonanego w sklepie internetowym Dostawcy, Wnioskodawca otrzymuje fakturę, na której znajdują się następujące dane:

-imię i nazwisko, adres, numer NIP Wnioskodawcy (aczkolwiek nie jest on wprost oznaczony jako „nabywca” – jednakże z treści faktury jasno wynika, że Wnioskodawca jest kupującym) oraz adres dostawy;

-nazwa, adres siedziby(od 2023 roku na fakturach dodatkowo umieszczono adres polski dostawcy: (…)), polski numer NIP Dostawcy (aczkolwiek nie jest on wprost oznaczony jako „sprzedawca” – dane te znajdują się na dole dokumentu, w stopce faktury VAT – jednakże z treści faktury jasno wynika, że Dostawca jest sprzedającym);

-numer faktury z przedrostkiem PL, numer zamówienia, data faktury, która zazwyczaj pokrywa się z datą wysyłki;

-nazwa sprzedawanego towaru, jego numer ((...)), cena jednostkowa netto, wielkość rabatu jeżeli zastosowano, stawka oraz kwota VAT (obliczonego według polskiej stawki 23%) oraz wartość zamówienia netto i wartość zamówienia brutto.

Cena jednostkowa netto, wysokość podatku oraz wartość zamówienia brutto określone są w PLN. Transakcje rozliczane są w walucie polskiej.

Dostawca w swoim wewnętrznym Regulaminie wskazuje, że oferty na jego stronach internetowych są skierowane wyłącznie do konsumentów, którzy dokonują zakupu do celów niezwiązanych z działalnością komercyjną ani zawodową.

(…)

Jednakże pomimo tego zastrzeżenia, Dostawca dokonuje sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, wystawiając faktury VAT, które zawierają wszelkie niezbędne elementy faktury określone w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług.

Dostawa odbywa się przesyłkami kurierskimi na adres wskazany w Zamówieniach. Wnioskodawca nie ma wpływu na praktyki (…) dotyczące logistyki związanej z dostawami zamawianych towarów.

W tym stanie faktycznym i prawnym przedmiotowe transakcje są kwalifikowane przez Wnioskodawcę, jako transakcje krajowe.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W piśmie z 2 stycznia 2023 r. udzielił następujących odpowiedzi na pytania Organu:

1.Czy faktury wystawiane przez Dostawcę spełniają wymogi formalne przewidziane w art. 106e ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.)?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Wystawiane przez Dostawcę faktury VAT spełniają wszystkie wymogi formalne przewidziane w art. 106e ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.).

2.Czy zakupione od Dostawcy towary są wysyłane lub transportowane na terytorium kraju z innego państwa członkowskiego (przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz), czy dostawa ww. towarów odbywa się wyłącznie na terytorium Polski?

Odpowiedź Wnioskodawcy:

Według wiedzy Wnioskodawcy, tak jak wskazano na fakturach VAT wystawionych przez Dostawcę, zakupione od Dostawcy towary są przesyłane z innego państwa członkowskiego na terytorium naszego kraju. Na wystawionych fakturach Dostawca posługuje się polskim numerem VAT, jest on zarejestrowany jako polski podatnik VAT.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od dokonanych zakupów, tj. odliczenia naliczonego przez Dostawcę podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż, w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje Mu prawo do odliczenia naliczonego przez Dostawcę podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (a w konsekwencji ma wpływ na powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza, zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powoływanym powyżej art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, faktura powinna zawierać między innymi:

1)datę wystawienia;

2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15)kwotę należności ogółem.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy. Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Jak już wcześniej wskazano, faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Należy zauważyć, że chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części), pod warunkiem spełnienia przez podatnika zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym:

„Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku”.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zwrócić uwagę, że prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (odliczenia podatku naliczonego) jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.

Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – Wspólny System Podatku od Wartości Dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 roku w sprawie Wspólnego Systemu Podatku od Wartości Dodanej (Dz. U. UE. L. 347, s. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem od towarów i usług nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek od towarów i usług musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ANALIZOWANEJ SPRAWIE

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach powadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu i odsprzedaży (...), która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazane (...) Wnioskodawca nabywa poprzez sklep internetowy od Dostawcy posiadającego siedzibę na terytorium (…).

Według Wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do Rejestru VAT – podmiot ma status polskiego podatnika czynnego VAT od xx xx 2013 r. i identyfikuje się na potrzeby podatku od towarów i usług pod numerem NIP (…).

Według VIES podmiot został zarejestrowany, jako podatnik polski VAT i posiada nr VAT PL(…) – adres e mailowy – (…).

Sklep internetowy w adresie domeny: (…) prowadzony jest w języku polskim, korespondencja z Zamawiającym i cała dokumentacja transakcji prowadzona jest w języku polskim, co wskazuje na polski charakter transakcji handlowych.

Numery rachunków bankowych Dostawcy (tj.: (…)) zostały również zarejestrowane w Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT prowadzonego przez Szefa Krajowej Informacji Skarbowej na podstawie przepisów art. 96b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późniejszymi zmianami), czyli na tzw. Białej liście podatników VAT. Wnioskodawca uiszcza zapłatę za dostarczone towary na rachunek bankowy wskazany przez Sprzedającego, tj. (…).

W transakcjach z Dostawcą Wnioskodawca, występując jako przedsiębiorca, potwierdza ten fakt każdorazowo poprzez wskazanie w danych do Zamówienia swojego numeru identyfikacji podatkowej (NIP), jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług (VAT).

Wszystkie towary zakupione przez Wnioskodawcę od Dostawcy, służą wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W wyniku zakupu dokonanego w sklepie internetowym Dostawcy, Wnioskodawca otrzymuje fakturę, na której znajdują się następujące dane:

-imię i nazwisko, adres, numer NIP Wnioskodawcy (aczkolwiek nie jest on wprost oznaczony jako „nabywca” – jednakże z treści faktury jasno wynika, że Wnioskodawca jest kupującym) oraz adres dostawy,

-nazwa, adres siedziby (od 2023 r. na fakturach dodatkowo umieszczono adres polski dostawcy: (…)), polski numer NIP Dostawcy (aczkolwiek nie jest on wprost oznaczony jako „sprzedawca” – dane te znajdują się na dole dokumentu, w stopce faktury VAT – jednakże z treści faktury jasno wynika, że Dostawca jest sprzedającym),

-numer faktury z przedrostkiem PL, numer zamówienia, data faktury, która zazwyczaj pokrywa się z datą wysyłki,

-nazwa sprzedawanego towaru, jego numer (numer stylu), cena jednostkowa netto, wielkość rabatu jeżeli zastosowano, stawka oraz kwota VAT (obliczonego według polskiej stawki 23%) oraz wartość zamówienia netto i wartość zamówienia brutto.

Cena jednostkowa netto, wysokość podatku oraz wartość zamówienia brutto określone są w PLN. Transakcje rozliczane są w walucie polskiej.

Dostawa odbywa się przesyłkami kurierskimi na adres wskazany w Zamówieniach. Wnioskodawca nie ma wpływu na praktyki (…) dotyczące logistyki związanej z dostawami zamawianych towarów.

W tym stanie faktycznym i prawnym przedmiotowe transakcje są kwalifikowane przez Wnioskodawcę, jako transakcje krajowe.

Dostawca w swoim wewnętrznym Regulaminie wskazuje, że oferty na jego stronach internetowych są skierowane wyłącznie do konsumentów, którzy dokonują zakupu do celów niezwiązanych z działalnością komercyjną ani zawodową. Jednakże pomimo tego zastrzeżenia, Dostawca dokonuje sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, wystawiając faktury VAT, które zawierają wszelkie niezbędne elementy faktury określone w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże pomimo tego zastrzeżenia, Dostawca dokonuje sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcjach w charakterze podatników prowadzących działalność gospodarczą, wystawiając faktury VAT, które zawierają wszelkie niezbędne elementy faktury określone w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie – zdaniem Wnioskodawcy – Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony występujący przy nabyciu towarów od Dostawcy (odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przez Dostawcę na fakturze sprzedaży), pod warunkiem, że dostawa towarów została udokumentowana prawidłowo wystawioną przez Dostawcę fakturą VAT (przy spełnieniu warunków wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ww. ustawy).

Konieczność posiadania faktury w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego potwierdzają wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Przykładowo w wyroku z 14 lipca 1988 r. w sprawie C-123/87, Jeunehomme Trybunał wskazał, że artykuły 18 ust. 1 lit. a), 22 ust. 3 lit. a) i (b) oraz 22 ust. 8 VI Dyrektywy zezwalają Państwom Członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w VI Dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie może uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia.

Tożsamo w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-152/02 Terra Baubedarf-Handel GmbH, Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 2 lit. a) i pierwszy akapit art. 18 ust. 2 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczenia przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym są spełnione dwa warunki wymagane przez te przepisy, tj. towary powinny być dostarczone lub usługi wykonane, a podatnik powinien być w posiadaniu faktury lub innego dokumentu, który według kryteriów danego państwa członkowskiego jest uznawany za odpowiednik faktury.

Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (prawa do odliczenia) jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

W analizowanej sprawie faktura zawiera wszystkie elementy faktury wymagane przepisami ustawy o podatku od towarów i usług wskazane w art. 106e ww. ustawy.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (odliczenia podatku naliczonego), jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Przy czym należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania stosownych „dopisków” na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu podkreślić należy, iż skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa – jako czynny podatnik VAT – towary od Dostawcy zarejestrowanego, jako czynny podatnik VAT w polskim rejestrze podatników oraz posiada polski numer NIP, towary, które służą Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego na otrzymanych fakturach, gdyż spełniony jest warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. związek zakupionego towaru z opodatkowaną podatkiem od towarów i usług działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.Jednocześnie nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 i pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji przy braku zaistnienia innych negatywnych przesłanek, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z faktur wystawionych przez Dostawcę.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym, gdy Wnioskodawca zawiera transakcje zakupu towarów, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, jako czynny podatnik VAT, w sytuacji, gdy nabyte towary służą Wnioskodawcy wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Dostawcę.

W tożsamych stanach faktycznych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stanął na stanowisku, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, vide:

1)Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 grudnia 2022 r. (znak: 0112-KDIL1-3.4012.456.2022.1.AKR).

2)Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 grudnia 2022 r. (znak: 0114-KDIP1-2.4012.524.2022.1.GK).

3)Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 grudnia 2022 r. (znak: 0114-KDIP1-2.4012.526.2022.1.GK).

4)Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 stycznia 2023 r. (znak: 0113-KDIPT1-2.4012.856.2022.1.AJB).

5)Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 kwietnia 2023 r. (znak: 0114-KDIPT1-2.4012.113.2023.1.GK).

6)Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 kwietnia 2023 r. (znak: 0114-KDIPT1-2.4012.114.2023.1.GK).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy:

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 10 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 10b ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z kolei, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy:

Zatem w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku lub gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku, podatnik mimo spełnienia przesłanek, o których mowa art. 86 ustawy, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w otrzymanej fakturze.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy:

W świetle art. 106e ust. 1 ustawy:

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zwrócić uwagę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. 347, s. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W niniejszej sprawie należy również przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-439/04 z dnia 6 lipca 2006 r., z którego wynika, że w przypadku gdy dostawa jest realizowana na rzecz podatnika, który nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja jest wykorzystywana do celów oszustwa, które zostało popełnione przez sprzedawcę, art. 17 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej przez dyrektywę 95/7, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży na mocy przepisu prawa cywilnego, który powoduje bezwzględną nieważność umowy jako sprzecznej z zasadami porządku publicznego, powodował utratę prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego przez podatnika.

Natomiast gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa została zrealizowana na rzecz podatnika, który wiedział lub powinien wiedzieć, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, stwierdzenie niemożności skorzystania z prawa do odliczenia należy do sądu krajowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1679/16 wyraźnie podkreślił, powołując się m.in. na wyrok TSUE z 22 października 2015 r. w sprawie C-277/14 PPUH Stehcemp, że jeżeli istnieją przesłanki, by podejrzewać nieprawidłowości lub naruszenie prawa, przezorny przedsiębiorca powinien, zależnie od okoliczności konkretnego przypadku, zasięgnąć informacji na temat podmiotu, u którego zamierza nabyć towary lub usługi, w celu upewnienia się co do jego wiarygodności. Jednakże organy podatkowe nie mogą w sposób generalny wymagać, by podatnik zamierzający skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT badał, czy wystawca faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć, jest podatnikiem, czy dysponuje towarami będącymi przedmiotem transakcji i jest w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązuje się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku VAT, w celu upewnienia się, że podmioty działające na wcześniejszych etapach obrotu nie dopuszczają się nieprawidłowości lub przestępstwa albo żeby podatnik ten posiadał potwierdzające to dokumenty.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik podatku od towarów i usług) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu i odsprzedaży (...), która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazane (...) Wnioskodawca nabywa poprzez sklep internetowy od Dostawcy posiadającego siedzibę na terytorium (...). Dostawca ma status polskiego podatnika czynnego VAT. W transakcjach z Dostawcą Wnioskodawca, występując jako przedsiębiorca, potwierdza ten fakt każdorazowo poprzez wskazanie w danych do Zamówienia swojego numeru identyfikacji podatkowej (NIP), jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług (VAT). Wszystkie towary zakupione przez Wnioskodawcę od Dostawcy, służą wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W wyniku zakupu dokonanego w sklepie internetowym Dostawcy, Wnioskodawca otrzymuje fakturę, a transakcje rozliczane są w walucie polskiej. Dostawca w swoim wewnętrznym Regulaminie wskazuje, że oferty na jego stronach internetowych są skierowane wyłącznie do konsumentów, którzy dokonują zakupu do celów niezwiązanych z działalnością komercyjną ani zawodową. Pomimo tego, Dostawca dokonuje sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, wystawiając faktury VAT, które zawierają wszelkie niezbędne elementy faktury określone w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa odbywa się przesyłkami kurierskimi na adres wskazany w Zamówieniach. Według wiedzy Wnioskodawcy, tak jak wskazano na fakturach VAT wystawionych przez Dostawcę, zakupione od Dostawcy towary są przesyłane z innego państwa członkowskiego na terytorium naszego kraju. Na wystawionych fakturach Dostawca posługuje się polskim numerem VAT, jest on zarejestrowany jako polski podatnik VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przysługuje Mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od dokonanych zakupów, tj. odliczenia naliczonego przez Dostawcę podatku od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że konieczność posiadania faktury w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego potwierdzają wyroki TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 14 lipca 1988 r. w sprawie C-123/87, Jeunehomme TSUE wskazał, że artykuły 18 ust. 1 lit. a), 22 ust. 3 lit. a) i (b) oraz 22 ust. 8 VI Dyrektywy zezwalają Państwom Członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w VI Dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie może uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia. Tożsamo w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-152/02 Terra Baubedarf-Handel GmbH, Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 2 lit. a) i pierwszy akapit art. 18 ust. 2 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczenia przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym są spełnione dwa warunki wymagane przez te przepisy, tj. towary powinny być dostarczone lub usługi wykonane, a podatnik powinien być w posiadaniu faktury lub innego dokumentu, który według kryteriów danego państwa członkowskiego jest uznawany za odpowiednik faktury.

Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

Należy również zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

W tym miejscu należy wskazać na przepis art. 9 ustawy ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy:

Zatem przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Dokonując analizy przedstawionego opisu sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nabycie towarów przez Wnioskodawcę od Dostawcy spełnia przesłanki do uznania tej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa towary od Dostawcy posiadającego siedzibę na terytorium (...), a zakupione przez Niego towary – jak wskazano w opisie sprawy – są przesyłane z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że w transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie według stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, wedle stawki 0% (zwolnienie z prawem do odliczenia), powodują, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów musi z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Wobec powyższego, ma on obowiązek dokonania samoobliczenia podatku należnego z tego tytułu i wykazania go w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od Dostawcy fakturę z wykazanym podatkiem VAT. Jednakże, biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności transakcji, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje Mu prawo do odliczenia naliczonego przez Dostawcę podatku od towarów i usług (tj. z faktury otrzymanej od Dostawcy z naliczonym 23% podatkiem VAT). Powyższe wynika z tego, że z tytułu nabycia towaru od Dostawcy, Wnioskodawca powinien dokonać rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem, w przypadku gdy Dostawca nieprawidłowo opodatkuje dokonaną dostawę towarów stawką krajową, nabywca (Wnioskodawca) – stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy – nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od dokonanych zakupów, tj. odliczenia naliczonego przez Dostawcę podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).