Interpretacja indywidualna z dnia 16 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4016.11.2023.1.MBD

W zakresie ustalenia, czy: - zaliczenie do funduszy własnych części lub całego zysku wypracowanego za dany okres (co do zasady za śródrocze lub rok), powoduje zmniejszenie podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, za które ujęto taką zmianę wartości funduszy własnych (czyli na koniec śródrocza lub roku), a tym samym czy Wnioskodawca jest uprawniony dokonać korekty zmniejszającej podstawy opodatkowania podatkiem bankowym za nieprzedawnione okresy, za które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, - zysk roczny za dany rok zaliczony do funduszy własnych na 31 grudnia tego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od grudnia tego roku (włącznie z rozliczeniem grudnia), a zysk śródroczny za półrocze danego roku zaliczany do funduszy własnych na 30 czerwca danego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od czerwca danego roku (włącznie z rozliczeniem czerwca).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od niektórych instytucji finansowych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-zaliczenie do funduszy własnych części lub całego zysku wypracowanego za dany okres (co do zasady za śródrocze lub rok), powoduje zmniejszenie podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, za które ujęto taką zmianę wartości funduszy własnych (czyli na koniec śródrocza lub roku), a tym samym czy Wnioskodawca jest uprawniony dokonać korekty zmniejszającej podstawy opodatkowania podatkiem bankowym za nieprzedawnione okresy, za które ujęto zmianę wartości funduszy własnych,

-zysk roczny za dany rok zaliczony do funduszy własnych na 31 grudnia tego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od grudnia tego roku (włącznie z rozliczeniem grudnia), a zysk śródroczny za półrocze danego roku zaliczany do funduszy własnych na 30 czerwca danego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od czerwca danego roku (włącznie z rozliczeniem czerwca).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Bank (dalej: „Bank”, „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm., dalej: „Prawo bankowe”). Wnioskodawca jest bankiem krajowym w rozumieniu Prawa bankowego, a tym samym wypełnia przesłanki banku krajowego w myśl art. 4 pkt 1 ustawy z 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 623 ze zm., dalej: „ustawa o podatku bankowym”), w związku z czym jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych (dalej: „podatek bankowy”).

Bank sporządza jednostkowe i skonsolidowane sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej przyjętymi przez Komisję Europejską, a także przyjętymi przez Komisję Europejską ich interpretacjami (dalej łącznie: „MSR").

Wnioskodawca kalkuluje podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku bankowym, tj. pomniejsza sumę wartości aktywów wynikającą z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej zgodnie z MSR, o kwotę wolną, tj. 4 mld zł. Następnie, podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o podatku bankowym obniża o wartość funduszy własnych, o których mowa w art. 126 Prawa bankowego, ustaloną na ostatni dzień miesiąca.

Artykuł 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (dalej: „CRR”), definiuje fundusze własne jako sumę kapitału Tier I i kapitału Tier II. Na kapitał Tier I składa się suma kapitału podstawowego Tier I i kapitału dodatkowego Tier I.

Kapitał podstawowy Tier I składa się z sumy pozycji kapitału podstawowego Tier I, o których mowa w art. 26 CRR, pomniejszonej o sumę odliczeń, o których mowa w art. 36 CRR. W szczególności w wykazie pozycji, o których mowa w art. 26 CRR, zawarte są zyski zatrzymane, określone w art. 26 ust. 1 lit c) CRR. Zyski zatrzymane, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit c) są włączane do kapitału Tier I pod warunkiem uzyskania formalnej decyzji potwierdzającej ostateczny wynik finansowy, czyli decyzji walnego zgromadzenia akcjonariuszy (dalej: „WZA”), bądź przed decyzją WZA, o czym mowa w art. 26 ust. 2 CRR.

Zgodnie z art. 26 ust. 2 CRR, instytucje mogą włączyć zyski z bieżącego okresu lub zyski roczne do kapitału podstawowego Tier I przed podjęciem przez instytucję formalnej decyzji potwierdzającej ostateczny wynik finansowy instytucji w danym roku wyłącznie po uzyskaniu uprzedniego zezwolenia właściwego organu. Właściwy organ udziela zezwolenia, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a)zyski te zostały zweryfikowane przez niezależne od danej instytucji osoby odpowiedzialne za badanie sprawozdań finansowych tej instytucji;

b)instytucja wykazała w sposób zadowalający właściwy organ, że kwota tych zysków została pomniejszona o wszelkie możliwe do przewidzenia obciążenia lub dywidendy.

Zatem, zgodnie z art. 26 ust. 2 CRR, w celu włączenia do kapitału podstawowego Tier I zysków bieżącego okresu (czyli wypracowanych za okres krótszy niż rok) lub zysków rocznych przed podjęciem formalnej decyzji WZA, Bank powinien uzyskać odpowiednią weryfikację takich zysków przez audytora zewnętrznego, a także uzyskać zezwolenie właściwego organu, czyli Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: „KNF”).

Bank dokonywał retrospektywnego zaliczenia do funduszy własnych części zysków wypracowanych w danym okresie (w odniesieniu do półrocza lub całego roku finansowego,) w obu powyższych przypadkach, tj.:

1)po podjęciu formalnej decyzji WZA, w odniesieniu do części zysków rocznych, które uwzględniane były w funduszach własnych po zatwierdzeniu rocznego wyniku finansowego i jego podziału przez WZA w okresie sprawozdawczym następującym po terminie zatwierdzenia (np. część zysku rocznego za rok 2022 Bank zaliczał do funduszy własnych na 31 grudnia 2022 r., chociaż zatwierdzenie wyniku finansowego i jego podział przez WZA za rok 2022 r. nastąpiło dopiero w roku 2023),

2)przed podjęciem decyzji WZA, po uzyskaniu zezwolenia KNF (np. część zysku Banku za pierwszą połowę 2023 r. Bank zaliczał do kapitałów własnych na 30 czerwca 2023 r. występując ze stosownym wnioskiem do KNF i uzyskując zgodę KNF w drugiej połowie roku 2023).

Zmiana wysokości funduszy własnych znalazła odzwierciedlenie w korektach pakietów sprawozdawczych COREP, składanych kwartalnie za odpowiednie okresy, których dotyczyła zmiana wysokości funduszy własnych. W tym zakresie Bank nie korygował swoich sprawozdań finansowych ani zestawienia obrotów i sald.

Pytania

1.Czy zaliczenie do funduszy własnych części lub całego zysku wypracowanego za dany okres (co do zasady za śródrocze lub rok), powoduje zmniejszenie podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, za które ujęto taką zmianę wartości funduszy własnych (czyli na koniec śródrocza lub roku), a tym samym czy Wnioskodawca jest uprawniony dokonać korekty zmniejszającej podstawy opodatkowania podatkiem bankowym za nieprzedawnione okresy, za które ujęto zmianę wartości funduszy własnych?

2.Czy zysk roczny za dany rok zaliczony do funduszy własnych na 31 grudnia tego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od grudnia tego roku (włącznie z rozliczeniem grudnia), a zysk śródroczny za półrocze danego roku zaliczany do funduszy własnych na 30 czerwca danego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od czerwca danego roku (włącznie z rozliczeniem czerwca)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Banku, zaliczenie do funduszy własnych części lub całego zysku wypracowanego za dany okres (co do zasady za śródrocze lub rok), powoduje zmniejszenie podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, za które ujęto taką zmianę wartości funduszy własnych (czyli na koniec śródrocza lub roku), a tym samym Wnioskodawca jest uprawniony dokonać korekty zmniejszającej podstawy opodatkowania podatkiem bankowym za nieprzedawnione okresy, za które ujęto zmianę wartości funduszy własnych.

Zdaniem Banku, zysk roczny za dany rok zaliczony do funduszy własnych na 31 grudnia tego roku, pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od grudnia tego roku (włącznie z rozliczeniem grudnia), a zysk śródroczny za półrocze danego roku zaliczany do funduszy własnych na 30 czerwca danego roku, pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od czerwca danego roku (włącznie z rozliczeniem czerwca).

W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku bankowym, banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego, są podatnikami podatku bankowego. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku bankowym Bank, ustalając podstawę opodatkowania podatkiem bankowym, od sumy wartości aktywów, wynikającej z zestawienia obrotów i sald, ustalonej na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej zgodnie z MSR, odejmuje kwotę 4 mld zł.

Tak obliczoną podstawę opodatkowania Bank następnie obniża o wartość funduszy własnych. W tym zakresie ustawa o podatku bankowym w art. 5 ust. 4 odnosi się do art. 126 Prawa bankowego, gdzie ustawodawca wskazuje, że Banki są obowiązane posiadać fundusze własne w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 118 CRR, dostosowane do rozmiaru prowadzonej działalności.

Fundusze własne Banku wyliczane są w zgodzie z CRR.

Przepisy dotyczące posiadania odpowiednich funduszy własnych dotyczą wszystkich banków działających w Polsce, niezależnie od ich formy organizacyjnej oraz własności kapitału. Fundusze własne banku mają przede wszystkim spełniać funkcję gwarancyjną dla działalności banku, interesów jego klientów i sektora bankowego, umożliwiając przy tym bieżącą działalność banku, a zatem są ujmowane i wykazywane z zachowaniem zasady ostrożności.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 118 CRR, „fundusze własne” oznaczają sumę kapitału Tier I i kapitału Tier II.

Przepis art. 25 CRR wskazuje, że na kapitał Tier I instytucji składa się suma kapitału podstawowego Tier I i kapitału dodatkowego Tier I instytucji.

W art. 26 ust. 1 CRR, zostały wymienione pozycje kapitału podstawowego Tier I. Stosownie do art. 26 ust. 2 CRR, do celów ust. 1 lit. c (tj. do celów uwzględnienia zysków zatrzymanych w kapitale podstawowym Tier I), instytucje mogą włączyć zyski z bieżącego okresu lub zyski roczne do kapitału podstawowego Tier I przed podjęciem przez instytucję formalnej decyzji potwierdzającej ostateczny wynik finansowy instytucji w danym roku wyłącznie po uzyskaniu uprzedniego zezwolenia właściwego organu.

KNF, która jest organem właściwym w Polsce, udziela zezwolenia, jeżeli spełnione są następujące warunki:

-zyski te zostały zweryfikowane przez niezależne od danej instytucji osoby odpowiedzialne za badanie sprawozdań finansowych tej instytucji;

-instytucja wykazała w sposób zadowalający właściwy organ, że kwota tych zysków została pomniejszona o wszelkie możliwe do przewidzenia obciążenia lub dywidendy.

Weryfikacja zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych instytucji musi zapewniać odpowiedni poziom gwarancji, że zyski te zostały ocenione zgodnie z zasadami ustanowionymi w mających zastosowanie standardach rachunkowości.

Niezależnie od Rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady, Banki mają również obowiązek przestrzegania wytycznych opracowanych przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EBA).

Stosując się do art. 26 ust. 2 CRR, należy wziąć pod uwagę stanowisko EBA ogłoszone w ramach Q&A 2018_4085 oraz Q&A 2018_3822, z którego wynika, że każda zmiana w zakresie wielkości wyniku finansowego oraz jego możliwości zaliczenia do funduszy własnych wymaga korekty pakietu sprawozdawczego Common Reporting (COREP), polegającej na wstecznym (na okres, za który wypracowany jest wynik) uwzględnieniu w funduszach własnych kwoty wyniku, na zaliczenie którego Wnioskodawca uzyskał zgodę KNF.

W ocenie Wnioskodawcy, wykładnia funkcjonalna przepisu art. 26 ust. 2 CRR oraz interpretacja stanowiska EBA, ogłoszonego w ramach Q&A 2018_4085 oraz Q&A 2018_3822 przemawia za uznaniem, że zmiana wynikająca z włączenia zysku z bieżącego okresu lub zysku rocznego do funduszy własnych powinna nastąpić ze skutkiem na datę, na którą zysk ten został wypracowany.

W przedstawionym stanowisku EBA wskazał również, że fakt włączenia zysku z bieżącego okresu lub zysku rocznego do kapitału podstawowego pod datą wsteczną pociągnie za sobą skutek polegający na obowiązkowym złożeniu odpowiedniej korekty pakietu sprawozdawczego COREP, dotyczącej analogicznego okresu sprawozdawczego. COREP to wprowadzony przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego standard sprawozdawczości dla banków, obowiązujący po wdrożeniu postanowień Nowej Umowy Kapitałowej (NUK). Sprawozdania COREP są przekazywane do Narodowego Banku Polskiego w ramach sprawozdawczości ostrożnościowej i dotyczą adekwatności kapitałowej banku.

W przekonaniu Wnioskodawcy, skoro po wystąpieniu o uzyskanie zgody KNF na włączenie wypracowanego zysku do funduszy własnych, stanowisko KNF ma skutek retrospektywny na datę wypracowania danego zysku (czyli na koniec odpowiedniego okresu) i fakt ten wpływa na obowiązek złożenia korekt wszystkich sprawozdań COREP, gdzie fundusze własne są prezentowane, to jednocześnie powyższe stwarza prawo po stronie Wnioskodawcy do złożenia korekty deklaracji na podatek bankowy w zakresie podstawy opodatkowania. Fundusze własne, jak już zostało wspomniane, stanowią bowiem składową w kalkulacji podstawy obliczenia podatku bankowym, zgodnie z art. 5 ustawy o podatku bankowym.

Podkreślenia wymaga fakt, że przytoczone przepisy ustawy o podatku bankowym nie dają podstawy do odmiennego traktowania pojęcia funduszy własnych, które zdefiniowano w Prawie bankowym odsyłającym do CRR dla celów sprawozdawczych, ostrożnościowych oraz podatkowych, a co za tym idzie przyjmowania odmiennego momentu ich ewentualnej zmiany. Nie istnieją podstawy do tego, aby dla potrzeb zastosowania przepisów prawa podatkowego szukać innej wykładni oraz interpretacji znaczenia funduszy własnych oraz aby uznawać, że ulegają one zmianie w innej dacie.

Gdyby ustawodawca interpretował inaczej fundusze własne dla wymogów ostrożnościowych działalności bankowej, a inaczej dla prawa podatkowego, to wskazałby to wprost w tym ostatnim przepisie, np. definiując to pojęcie na potrzeby ustawy o podatku bankowym. Logicznym jest, że w przypadku brakutakiej definicji na potrzeby ustawy o podatku bankowym definicję funduszy własnych należy tłumaczyć, sięgając do innych działów prawa, definiujących to pojęcie dla celów działalności banków.

Niezależnie od konieczności tożsamego definiowania funduszy własnych dla celów bilansowych, sprawozdawczych oraz podatkowych, należy także wskazać na konieczność spójnej prezentacji przez Bank jako instytucję, której działalność jest regulowana i nadzorowana, danych obrazujących jej sytuację finansową. Zatem, skoro stanowisko EBA wyrażone w ramach Q&A 2018_4085 oraz Q&A 2018_3822 wskazuje na konieczność korygowania sprawozdań prezentujących fundusze własne, które w wyniku ujęcia w nich zysku na określoną datę zostały zmienione, to konieczne jest także analogiczne korygowanie z tą datą innych dokumentów, do których składania zobowiązany jest Bank na podstawie przepisów prawa, a które prezentują dane liczbowe zależne od wysokości funduszy własnych. Dokumentem takim są deklaracje na podatek bankowy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uznaje, że zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, w ślad za zmianą na określoną datę wartości funduszy własnych, Bank ma nie tylko prawo, ale i obowiązek do zmiany tego elementu w kalkulacji podstawy obliczenia podatku bankowego poprzez złożenie deklaracji korygującej za analogiczny, nieprzedawniony, okres.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji kiedy wzrośnie wartość funduszy własnych, Bank będzie miał prawo do złożenia korekty deklaracji FIN-1 w zakresie zmiany podstawy obliczenia podatku i wysokości zobowiązania podatkowego ze skutkiem na datę końca okresu, w którym zysk Banku został wypracowany i pod którą został ujęty w funduszach własnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 8 czerwca 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4016.2.2021.2.MBD, z 4 listopada 2021 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4016.6.2021.1.MBD, z 15 lipca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4016.1.2022.1.MBD, z 11 maja 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4016.1.2023.1.MBD,

- w których to organ potwierdził stanowiska wnioskujących banków przedstawione w analogicznych stanach faktycznych w kontekście uprawnienia do korekty podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, za które ujęto zmianę wartości funduszy własnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2023 r., poz. 623, dalej: „ustawa o ponif”):

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2023 r., poz. 2488, dalej: „Prawo Bankowe”):

Zgodnie z art. 1 ustawy o ponif:

Zgodnie z art. 3 ustawy o ponif:

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o ponif:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o ponif:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o ponif:

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o ponif:

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.):

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ww. ustawy).

W myśl art. 126 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z 26 czerwca 2013 r., „fundusze własne" oznaczają sumę kapitału Tier I i kapitału Tier II.

Należy wskazać, że na wysokość funduszy własnych ma wpływ kilka czynników. Po pierwsze, fundusze własne podmiotu nie mogą być niższe niż tzw. kapitał regulacyjny. Po drugie, ich wysokość nie może być niższa niż kapitał ekonomiczny (zwany kapitałem wewnętrznym), pokrywający dodatkowe ryzyka zidentyfikowane przez podmiot (por. art. 128 ustawy — Prawo bankowe). Po trzecie, fundusze te mogą być podwyższane w związku z wydaniem przez Komisję Nadzoru Finansowego decyzji wymienionych w art. 138d ust. 1 ustawy — Prawo bankowe. Po czwarte, wysokość funduszy własnych zależy również od poziomu tzw. buforów kapitałowych, ustalanych zgodnie z ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 2536).

W świetle powyższego ustalona na ostatni dzień miesiąca wartość funduszy własnych, o których mowa w art. 126 ustawy - Prawo bankowe, do której odwołuje się art. 5 ust. 4 ustawy o ponif, powinna zawierać wszelkie ewentualne zwiększenia funduszy, niezależnie od ich źródła.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy wskazać należy, że w przypadku gdy bank dopełni wszelkich wymogów formalnych działając zgodnie z art. 92 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (rozporządzenie CRR) oraz zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia CRR stwierdzającego, że bank chcący włączyć do funduszy własnych zyski z bieżącego okresu lub zyski roczne, musi uzyskać zgodę Komisji Nadzoru Finansowego (wydawana jest w drodze decyzji administracyjnej), będzie uprawniony również do złożenia korekty deklaracji na podatek od niektórych instytucji finansowych w zakresie podstawy opodatkowania, w której zmieniane fundusze własne zostały uwzględnione.

Analizując powyższe przepisy, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, w ślad za zmianą na określoną datę wartości funduszy własnych, Bank ma nie tylko prawo, ale i obowiązek do zmiany tego elementu w kalkulacji podstawy obliczenia podatku bankowego poprzez złożenie deklaracji korygującej za analogiczny, nieprzedawniony, okres. W sytuacji kiedy wzrośnie wartość funduszy własnych, Bank będzie miał prawo do złożenia korekty deklaracji FIN-1 w zakresie zmiany podstawy obliczenia podatku i wysokości zobowiązania podatkowego ze skutkiem na datę końca okresu, w którym zysk Banku został wypracowany i pod którą został ujęty w funduszach własnych.

Podstawą prawną tego obniżenia jest art. 5 ust. 4 ustawy o ponif.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

-zaliczenie do funduszy własnych części lub całego zysku wypracowanego za dany okres (co do zasady za śródrocze lub rok), powoduje zmniejszenie podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, za które ujęto taką zmianę wartości funduszy własnych (czyli na koniec śródrocza lub roku), a tym samym czy Wnioskodawca jest uprawniony dokonać korekty zmniejszającej podstawy opodatkowania podatkiem bankowym za nieprzedawnione okresy, za które ujęto zmianę wartości funduszy własnych,

-zysk roczny za dany rok zaliczony do funduszy własnych na 31 grudnia tego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od grudnia tego roku (włącznie z rozliczeniem grudnia), a zysk śródroczny za półrocze danego roku zaliczany do funduszy własnych na 30 czerwca danego roku pomniejszy podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zaczynając od czerwca danego roku (włącznie z rozliczeniem czerwca),

należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).