Interpretacja indywidualna z dnia 15 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.623.2023.2.SG

Ustalenie, czy usługi krótkotrwałego zakwaterowania świadczone przez Spółkę mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), jako: usługi z tytułu umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca - przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek z art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT - jest spółką nieruchomościową w rozumieniu ww. przepisu i wobec tego musi spełniać obowiązki określone w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT oraz jest zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego możliwości rozpoznania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy usługi krótkotrwałego zakwaterowania świadczone przez Spółkę mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), jako: usługi z tytułu umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca - przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek z art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT - jest spółką nieruchomościową w rozumieniu ww. przepisu i wobec tego musi spełniać obowiązki określone w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT oraz jest zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego możliwości rozpoznania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Uzupełniliście Państwo wniosek w odpowiedzi na wezwanie pismem z 19 grudnia 2023 r. (data wpływu 29 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Spółka komandytowa z siedzibą w (…) jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla (…) w (…), XI Wydział Gospodarczy KRS, pod numerem KRS 0(…) (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (zwanym dalej „VAT”). Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Spółka prowadzi działalność od wielu lat.

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie usług w zakresie zapewniania miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKD 55.20.Z.) (dalej: „usługi krótkotrwałego zakwaterowania”). Usługi te polegają na zapewnieniu gościom Spółki (głównie turystom) zakwaterowania w cyklu dobowym. Goście Spółki mają wprawdzie możliwość zarezerwowania dłuższych pobytów (o ile tylko Spółka dysponuje wolnymi apartamentami), jednak rozliczenie następuje w każdym przypadku w przeliczeniu na doby hotelowe. Na cele ww. usług Spółka wykorzystuje lokale mieszkalne będące jej własnością lub wynajmowane od innych podmiotów.

W skład usług krótkotrwałego zakwaterowania świadczonych przez Wnioskodawcę wchodzą również takie świadczenia jak:

- zapewnienie dostępu do mediów (woda, prąd, ogrzewanie, wywóz śmieci, internet),

- sprzątanie, wymiana ręczników i pościeli,

- usuwanie usterek w apartamentach.

Goście Spółki korzystający z ww. usług mają możliwość:

a) skorzystania z samego noclegu (bez śniadania),

b) skorzystania z noclegu wraz ze śniadaniem,

c) dokupienia śniadania na miejscu, tj. w recepcji Spółki.

Spółka oferuje swoim gościom ponadto inne usługi związane z organizacją ich pobytu/ wypoczynku, takie jak: obsługa recepcyjna, organizacja transportu, parkingu, organizacja wycieczek czy zwiedzania miasta z przewodnikiem czy organizacja masażu - we współpracy z innymi podmiotami. Spółka oferuje ponadto swoim gościom możliwość skorzystania z tzw. mini barków znajdujących się w apartamentach, składających się z napojów bezalkoholowych oraz przekąsek, które są przez personel Spółki regularnie uzupełniane.

Turyści zainteresowani pobytem w lokalach Spółki znajdujących się w jej głównym obiekcie (tj. pod adresem jej siedziby) wybierają co do zasady określoną kategorię apartamentu, a Spółka sama decyduje o przyznaniu klientom konkretnych lokali w ramach wybranej przez nich kategorii apartamentu. Rezerwacja konkretnego lokalu w ww. obiekcie jest możliwa na specjalne życzenie klienta zgłoszone telefonicznie.

Spółka posiada nieruchomość położoną na terytorium Polski, której wartość bilansowa przekracza 10 000 000 zł, przy czym stan taki istniał również na koniec 2022 roku. Wartość bilansowa przedmiotowej nieruchomości jest przy tym wyższa niż 50% wartości bilansowej aktywów ustalonej na ostatni dzień 2022 roku.

Oprócz usług krótkotrwałego zakwaterowania Spółka świadczy również usługi najmu lokali użytkowych. Przychody z tego tytułu wynoszą jednak nie więcej niż kilkanaście procent ogółu przychodów Spółki ze sprzedaży usług. Te usługi nie są przedmiotem zapytania przedstawionego w niniejszym wniosku.

Pytanie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku z 29 grudnia 2023 r.)

Czy usługi krótkotrwałego zakwaterowania świadczone przez Spółkę mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., zwanej dalej: „ustawą o CIT”), jako: usługi z tytułu umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca - przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek z art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT - jest spółką nieruchomościową w rozumieniu ww. przepisu i wobec tego musi spełniać obowiązki określone w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT oraz jest zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego możliwości rozpoznania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku z 29 grudnia 2023 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez Spółkę usługi krótkotrwałego zakwaterowania nie są usługami, o których mowa w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest spółką nieruchomościową w rozumieniu powyższego przepisu i nie musi spełniać obowiązków określonych w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT, a ponadto nie jest zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego możliwości rozpoznania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Spółka nieruchomościowa została zdefiniowana w art. 4a pkt 35 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), zgodnie z tym przepisem:

ilekroć w ustawie jest mowa o spółce nieruchomościowej - oznacza to podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym:

 a) na pierwszy dzień roku podatkowego, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na pierwszy dzień roku obrotowego, co najmniej 50% wartości rynkowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość rynkowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości oraz wartość rynkowa tych nieruchomości przekraczała 10.000.000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego pierwszy dzień roku podatkowego - w przypadku podmiotów rozpoczynających działalność,

 b) na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na ostatni dzień roku poprzedzającego rok obrotowy, co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10.000.000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy oraz w roku poprzedzającym odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy przychody podatkowe, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - przychody ujęte w wyniku finansowym netto, z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu odpowiednio przychodów podatkowych albo przychodów ujętych w wyniku finansowym netto - w przypadku podmiotów innych niż określone w lit. a.

Z powyższego przepisu wynika, że za spółkę nieruchomościową uznaje się podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym:

 1. na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego ‒ na ostatni dzień roku poprzedzającego rok obrotowy co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych w Polsce lub praw do takich nieruchomości,

 2. wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy oraz

 3. w roku poprzedzającym odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy przychody podatkowe, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego – przychody ujęte w wyniku finansowym netto, z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu odpowiednio przychodów podatkowych albo przychodów ujętych w wyniku finansowym netto – w przypadku podmiotów innych niż określone w lit. a.

Aby uznać dany podmiot za spółkę nieruchomościową konieczne jest spełnienie powyższych warunków łącznie.

Uznanie spółki za spółkę nieruchomościową, o której mowa w powyższym przepisie rodzi po jej stronie określone ograniczenia i obowiązki.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Z kolei w myśl art. 27 ust. 1e ustawy o CIT

Spółki nieruchomościowe oraz podatnicy posiadający, bezpośrednio lub pośrednio, w spółce nieruchomościowej udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze są obowiązani przekazywać Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej w terminie do końca trzeciego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego spółki nieruchomościowej, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - do końca trzeciego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego spółki nieruchomościowej, informację:

 1) o podmiotach posiadających, bezpośrednio lub pośrednio, w tej spółce nieruchomościowej udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze, wraz z podaniem liczby posiadanych przez każdego z nich takich praw - w przypadku informacji przekazywanych przez spółki nieruchomościowe,

 2) o liczbie posiadanych, bezpośrednio lub pośrednio, w tej spółce nieruchomościowej udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze - w przypadku informacji przekazywanych przez podatników będących wspólnikami spółek nieruchomościowych

- według stanu na ostatni dzień roku podatkowego spółki nieruchomościowej, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na ostatni dzień jej roku obrotowego.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy usługi krótkotrwałego zakwaterowania świadczone przez Spółkę mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako: usługi z tytułu umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca - przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek z art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT - jest spółką nieruchomościową w rozumieniu ww. przepisu i wobec tego musi spełniać obowiązki określone w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT oraz jest zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego możliwości rozpoznania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Stwierdzić należy, że dominującym elementem umowy hotelowej (umowy krótkotrwałego zakwaterowania, czy też usługi hotelowej/krótkotrwałego zakwaterowania, jest najem, natomiast usługi świadczone w obrębie obiektu, mają charakter dodatkowy wobec głównej funkcji usługi, jakim jest wynajem.

Umowa hotelowa/krótkotrwałego zakwaterowania ma zatem charakter umowy mieszanej łączącej elementy treści różnych typów umów. Należy przyjąć, że jeżeli świadczeniem głównym umowy mieszanej tzw. hotelowej jest korzystanie z rzeczy (oddanie części nieruchomości do używania), to taka umowa nienazwana ma charakter podobny do kodeksowej umowy najmu.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zauważyć należy, że umowa hotelowa/ krótkotrwałego zakwaterowania jest umową nienazwaną, mieszaną, zawierającą w sobie elementy takich umów jak: umowa najmu, umowa zlecenia, umowa przechowania, umowa sprzedaży. Do umowy hotelowej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego art. 846 – 852. Zawieranie umowy hotelowej i jej treść oparte są na zasadzie swobody kształtowania umów.

Na mieszany charakter umowy hotelowej pośrednio wskazuje definicja usługi hotelarskiej, sformułowana w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1944), zgodnie z którą:

przez użyte w ustawie określania należy rozumieć: usługi hotelarskie – krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych.

Również z orzeczenia WSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Go 999/16 wynika, że dominującym elementem umowy hotelowej, czy też usługi hotelowej, jest najem, natomiast usługi świadczone w obrębie obiektu, mają charakter dodatkowy wobec głównej funkcji usługi, jakim jest wynajem.

Powyższy pogląd jest powszechnie akceptowany w judykaturze, co potwierdzają przykładowo następujące wyroki sądów administracyjnych: orzeczenie WSA z 11 grudnia 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1293/19, WSA z 7 kwietnia 2021 r. sygn. akt. I SA/Bd 116/21, WSA z 11 sierpnia 2020 r. sygn. akt. I SA/Po 315/20, WSA z 21 stycznia 2020 r. sygn. akt. I SA/Kr 1304/19.

Zatem stwierdzić należy, że umowa hotelowa/krótkotrwałego zakwaterowania jest umową nienazwaną, mieszaną, zawierającą w sobie m.in. elementy umowy najmu. Tym samym umowa hotelowa/krótkotrwałego zakwaterowania, w tym związana ze świadczeniem usług noclegowych stanowi umowę nienazwaną mającą charakter podobny do kodeksowej umowy najmu.

Podkreślić należy, że w przypadku kwalifikacji na gruncie przepisu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT usług o podobnym charakterze, kluczowe znaczenie mają postanowienia umowy i ocena, czy nie mamy do czynienia z usługą o kompleksowym charakterze, gdzie dominującym elementem jest udostępnienie powierzchni.

A w umowie hotelowej/krótkotrwałego zakwaterowania dominującym i podstawowym elementem jest udostępnienie powierzchni, natomiast pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy, akcesoryjny.

Tym samym należy przyjąć, że jeżeli świadczeniem głównym umowy mieszanej tzw. hotelowej/krótkotrwałego zakwaterowania w tym związanej ze świadczeniem usług noclegowych jest korzystanie z rzeczy (oddanie części budynku do używania), to taka umowa nienazwana ma charakter podobny do kodeksowej umowy najmu.

Oznacza to, że do wymienionych w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT przychodów z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są nieruchomości należy zaliczyć również przychody z usług hotelowych/krótkotrwałego zakwaterowania.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że usługi krótkotrwałego zakwaterowania polegające na zapewnieniu gościom Spółki (głównie turystom) zakwaterowania w cyklu dobowym poprzez możliwość skorzystania z samego noclegu (bez śniadania), skorzystania z noclegu wraz ze śniadaniem, dokupienia śniadania na miejscu, tj. w recepcji Spółki oraz zapewnienia dostępu do mediów (woda, prąd, ogrzewanie, wywóz śmieci, internet), sprzątania, wymiany ręczników i pościeli, usuwania usterek w apartamentach oraz obsługi recepcyjnej, organizacji transportu, parkingu, organizacji wycieczek czy zwiedzania miasta z przewodnikiem czy organizacji masażu, skorzystania z tzw. mini barków znajdujących się w apartamentach są usługą, o której mowa art. 4a pkt 35 ustawy o CIT, ponieważ ich głównym celem jest najem nieruchomości w postaci udostępnienia noclegu, natomiast pozostałe świadczenie są wtórne względem podstawowego celu zawarcia takiej umowy.

W związku z powyższym, skoro warunki określone w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT, zostaną na gruncie niniejszej sprawy spełnione, to Spółka posiada status spółki nieruchomościowej, o której mowa w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Państwo, jako spółka nieruchomościowa, o której mowa w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jesteście adresatem normy prawnej z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT oraz z art. 27 ust. 1e ustawy o CIT.

W konsekwencji, Państwa stanowisko sprowadzające się do twierdzenia, że świadczone przez Spółkę usługi krótkotrwałego zakwaterowania nie są usługami, o których mowa w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT, w konsekwencji Wnioskodawca nie jest spółką nieruchomościową w rozumieniu powyższego przepisu i nie musi spełniać obowiązków określonych w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT, a ponadto nie jest zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego możliwości rozpoznania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku budynków mieszkalnych i lokali mieszkalnych znajdzie zastosowanie art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Kwestia ta jednak nie była przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).