Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.982.2023.2.MR

Skoro - jak Pani wskazała - wszystkie przedmioty były kupowane do majątku osobistego na własne potrzeby i użytkowane powyżej 6 miesięcy, a ostatnia transakcja nabycia była ponad 12 miesięcy temu, to sprzedaż przedmiotów, o których mowa we wniosku, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o PIT, a tym samym uzyskany przychód w ogóle nie podlega opodatkowaniu PIT, a tym samym nie jest Pani zobowiązana wykazywać sprzedaży ww. przedmiotów w zeznaniu podatkowym.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 6 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży przedmiotów z majątku osobistego. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 17 grudnia 2023 r. (data wpływu 18 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W trakcie przeprowadzania zmiany wystroju niektórych pomieszczeń w Pani domu i porządkowania, tzw. przewietrzania szaf latem bieżącego roku, wyselekcjonowano kilkadziesiąt sztuk różnych przedmiotów, takich jak elementy odzieży, elementy wystroju (firanki, zasłony, itp.), zakupionych w latach ubiegłych w popularnych sklepach sieciowych na potrzeby własne, a w chwili obecnej już niepotrzebnych.

Biorąc pod uwagę, że rzeczy te były w dobrym stanie i mogły jeszcze komuś posłużyć, zdecydowała się Pani na rejestrację konta na jednym z portali internetowych (...) i wystawienie części tych rzeczy do sprzedaży w ramach sprzedaży okazyjnej rzeczy z majątku osobistego. Z przyczyn oczywistych - rzeczy z tzw. drugiej ręki - każda z tych rzeczy została wystawiona po cenie znacznie niższej od ceny zakupu, a tym samym bez możliwości osiągnięcia zysku. Przeważająca część wystawionych rzeczy znalazła nabywców w krótkim czasie, zwykle kilku-kilkunastu dni. Prawie każda z tych rzeczy została sprzedana pojedynczo. Chociaż kwota uzyskana ze sprzedaży stanowi tylko ułamek kwoty przewidzianej w związku z DAC-7, ze względu na fakt, że ilość transakcji była większa niż 30, dopełniła Pani obowiązku uzupełnienia raportu DAC-7 przesłanego przez portal internetowy. Ze względu na czasochłonny proces wystawiania rzeczy na portalu (robienie zdjęć, dokonywanie opisu, itp.), zamierza Pani wystawić pozostałą część niepotrzebnych rzeczy w terminie późniejszym.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Celem prowadzonej na portalu internetowym sprzedaży nie jest zapewnienie określonego dochodu, a wyłącznie zaspokojenie Pani własnych potrzeb poprzez pozbycie się zakupionych co najmniej 12 miesięcy wstecz (zwykle kilka lat wstecz) i na potrzeby własne przedmiotów, które w związku z prowadzoną zmianą wystroju pomieszczeń w domu (stanowiącym Pani własność i stałe miejsce zamieszkania), jak również prowadzonych porządków w szafach (tzw. potocznie przewietrzania szaf), stały się zbędne, a szkoda było je wyrzucić, bo komuś jeszcze mogły się przydać. Sprzedaż ww. przedmiotów nie następuje i ewentualnie nie będzie następowała ani w sposób ciągły ani w ramach uporządkowanych czynności, a wyłącznie w sposób okazjonalny, tj. tylko w przypadku, jeśli jakiś przedmiot nabyty na własne potrzeby dawno temu (co najmniej 12 miesięcy wstecz) stanie się dla Pani zbędny.

Sprzedawane rzeczy zostały nabyte w celu zaspokojenia Pani prywatnych potrzeb osobistych, nie ponosi Pani żadnej odpowiedzialności wobec osób trzecich za sprzedane rzeczy, ani żadnego ryzyka gospodarczego.

Nie wykorzystywała Pani ani nie wykorzystuje sprzedawanych przedmiotów dla celów prowadzenia działalności gospodarczej; ww. przedmioty nie były nabyte w celu ich odsprzedaży.

Wykorzystywała/wykorzystuje Pani ww. przedmioty wyłącznie dla celów osobistych dla zaspokojenia Pani prywatnych/osobistych potrzeb.

Na moment sprzedaży upłynęło co najmniej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nabyła Pani każdy z przedmiotów, a ostatnia transakcja nabycia była ponad 12 miesięcy temu.

Nie prowadzi i nie będzie Pani prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Jest Pani wieloletnim emerytowanym etatowym pracownikiem sfery budżetowej i nadal jest Pani zatrudniona etatowo w sferze budżetowej.

Pani pytanie dotyczy interpretacji art. 10 ust. 1 pkt d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dotyczy zaliczenia do źródeł przychodów odpłatnego zbycia innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotów z majątku osobistego, zakupionych w latach ubiegłych na potrzeby własne podlega opodatkowaniu podatkiem PIT i należy ją wykazać w zeznaniu podatkowym?

Pani stanowisko

Pani zdaniem, odpłatne zbycie przedmiotów osobistego użytku nabytych:

• dla zaspokojenia potrzeb własnych więcej, niż 12 miesięcy od daty nabycia,
• w ramach przypadkowej sprzedaży okazjonalnej,
• nie w ramach uporządkowanych celowych czynności prowadzonych i nie prowadzonych w sposób ciągły,
• nie w celach zarobkowych, a w celu pozbycia się niepotrzebnych już przedmiotów,

nie podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Źródła przychodów

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Zatem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży innych rzeczy kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:

Określenie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny (Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2000), „organizować” to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej, podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika - mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z opisu sprawy wynika, że w trakcie przeprowadzania zmiany wystroju niektórych pomieszczeń w Pani domu i porządkowania, tzw. przewietrzania szaf latem bieżącego roku, wyselekcjonowano kilkadziesiąt sztuk różnych przedmiotów, takich jak elementy odzieży, elementy wystroju (firanki, zasłony, itp.), zakupionych w latach ubiegłych w popularnych sklepach sieciowych na potrzeby własne, a w chwili obecnej już niepotrzebnych. Rzeczy te były w dobrym stanie i mogły jeszcze komuś posłużyć, zdecydowała się Pani na rejestrację konta na jednym z portali internetowych (...) i wystawienie części tych rzeczy do sprzedaży w ramach sprzedaży okazyjnej rzeczy z majątku osobistego. Celem prowadzonej na portalu internetowym sprzedaży nie jest zapewnienie określonego dochodu, a wyłącznie zaspokojenie Pani własnych potrzeb poprzez pozbycie się zakupionych co najmniej 12 miesięcy wstecz i na potrzeby własne przedmiotów, które w związku z prowadzoną zmianą wystroju pomieszczeń w domu (stanowiącym Pani własność i stałe miejsce zamieszkania), jak również prowadzonych porządków w szafach (tzw. potocznie przewietrzania szaf). Sprzedaż ww. przedmiotów nie następuje i ewentualnie nie będzie następowała ani w sposób ciągły ani w ramach uporządkowanych czynności, a wyłącznie w sposób okazjonalny, tj. tylko w przypadku, jeśli jakiś przedmiot, nabyty na własne potrzeby co najmniej 12 miesięcy wstecz, stanie się dla Pani zbędny. Sprzedawane rzeczy zostały nabyte w celu zaspokojenia Pani prywatnych potrzeb osobistych, nie ponosi Pani żadnej odpowiedzialności wobec osób trzecich za sprzedane rzeczy, ani żadnego ryzyka gospodarczego. Nie prowadzi i nie będzie Pani prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Nie wykorzystywała Pani ani nie wykorzystuje sprzedawanych przedmiotów dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, ww. przedmioty nie były nabyte w celu ich odsprzedaży.

Przedmioty, które Pani zamierza wystawić do sprzedaży są Pani własnymi rzeczami, kupowała je Pani w celach osobistych i do realizacji własnych potrzeb życiowych bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Nie wykorzystywała ich Pani do celów prowadzenia działalności gospodarczej, jak i nie zamierza tego robić w przyszłości.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby przychody ze sprzedaży ww. niepotrzebnych składników majątku osobistego można było zakwalifikować, jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani zachowanie w stosunku do jednorazowej wyprzedaży niepotrzebnych składników majątku osobistego wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży przedmiotów z majątku osobistego, nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem skutki podatkowe sprzedaży niepotrzebnych składników majątku osobistego, opisanych we wniosku, należy rozpatrywać w kontekście źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu.

Mając na uwadze powyższą definicję należy wskazać, że przychody uzyskiwane z odpłatnego zbycia niepotrzebnych składników majątku osobistego kwalifikują się do przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Zatem stwierdzić należy, że skoro - jak Pani wskazała - wszystkie przedmioty były kupowane do majątku osobistego na własne potrzeby i użytkowane powyżej 6 miesięcy, a ostatnia transakcja nabycia była ponad 12 miesięcy temu, to sprzedaż przedmiotów, o których mowa we wniosku, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym uzyskany przychód w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie jest Pani zobowiązana wykazywać sprzedaży ww. przedmiotów w zeznaniu podatkowym.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).