Interpretacja indywidualna z dnia 9 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.926.2023.4.MS2

Obowiązki płatnika - nieodpłatne świadczenie w postaci używania przez pracowników ubrań z aktualnej kolekcji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika z tytułu udostępniania pracownikom strojów służbowych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 20 grudnia 2023 r. (wpływ 22 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Państwo - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - planują w przyszłości podjąć działalność w zakresie produkcji i sprzedaży ubrań.

Planują Państwo, aby pracownicy oraz osoby wykonujące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych (zwani dalej łącznie „Pracownikami”), które zostaną w przyszłości zatrudnione w sklepach odzieżowych i w biurze byli zobowiązani do noszenia ubrań z aktualnej kolekcji ubrań sprzedawanej przez Państwa.

U Państwa będzie obowiązywał regulamin/procedura przydziału i gospodarowania odzieżą służbową. Zgodnie z regulaminem każdy pracownik otrzyma 3 ubrania z aktualnej kolekcji raz na kwartał. Pracownicy będą zobowiązani do noszenia ubrań z kolekcji dostępnej w sprzedaży. W regulaminie zostanie zapisany zakaz używania przekazanych ubrań do celów prywatnych. Może się jednak zdarzyć, że pracownicy będą wykorzystywali stroje także poza godzinami pracy (np. w drodze do pracy).

Ubrania te nie będą stanowiły własności pracownika/zleceniobiorcy, tj. nie zostaną przekazane pracownikowi na własność, a jedynie do używania w trakcie wykonywania czynności służbowych. Właścicielem ubrań przez cały czas będą Państwo.

Procedura ta ma służyć promowaniu i reklamie kolekcji. Chodzi również o to, aby Pracownicy wykonujący pracę nie używali ubrań konkurencyjnych marek (co mogłoby wpłynąć niekorzystnie na postrzeganie przez klientów Spółki). Będą Państwo odliczali podatek naliczony przy nabyciu/produkcji ubrań przekazywanych pracownikom.

Jednocześnie, w razie rozwiązania stosunku pracy/rozwiązania umowy cywilnoprawnej Pracownik zobowiązany będzie zwrócić otrzymaną odzież służbową. Po okresie używalności ubrań, ubrania będą przez Państwa utylizowane.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Spółka używając w pytaniach pojęcia „Pracownicy” ma na myśli zarówno osoby wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy, jak i osoby wykonujące pracę na podstawie umów zlecenia. W opisie stanu faktycznego wskazano, że „pracownicy oraz osoby wykonujące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych” są „zwani dalej [we wnioskuj łącznie „Pracownikami”].

Spółka oświadcza, że „zleceniobiorcy”, to także „Pracownicy”, o których mowa we wniosku i potwierdza, że wszystkie informacje w opisie sprawy odnoszące się do „Pracowników”, odnoszą się także do zleceniobiorców. W rozumieniu wniosku, „zleceniobiorca”, to też „Pracownik” wskazany w pytaniu.

Ubrania z aktualnej kolekcji będą zawierały logo firmy na metce, czyli w niewidocznym, na pierwszy rzut oka, miejscu.

Odzież wydaną przez Spółkę, którą będą nosili Pracownicy (zleceniobiorcy) sklepów, będzie też dostępna w samym sklepie do sprzedaży.

Sklepy prowadzone przez Spółkę nie są duże, ilość asortymentu jest nieduża (w tym zakresie Spółka stawia na minimalizm i przejrzystość) i bez trudu można zauważyć, że obsługa jest ubrana w stroje będące w sprzedaży. Ponadto odzież produkowaną przez Spółkę wyróżniają kroje i jakość materiałów, stąd będzie można je powiązać z produktami Spółki.

Co więcej, w trakcie wykonywania obowiązków Pracownicy (zleceniobiorcy) na ewentualne zapytania klientów/kontrahentów będą odpowiadali, że sami noszą odzież produkowaną przez Spółkę. Jest to przestrzeń do rozmowy z klientem/kontrahentem i przekonania do wysokiej jakości produktów Spółki, a tym samym do zachęcenia do zakupu ubrań.

Pracownicy (zleceniobiorcy) będą promowali ubrania z aktualnej kolekcji przez noszenie tych ubrań, tj. będzie miało miejsce prezentowanie konkretnych modeli ubrań na „żywej osobie”. Klient będzie bardziej skory do zakupu towaru, jeśli go zobaczy nie tylko na wieszaku/manekinie, ale także wtedy, kiedy zobaczy, jak ubranie wygląda na konkretnej osobie przy wykonywaniu codziennych czynności.

Wydawanie Pracownikom (zleceniobiorcom) odzieży służbowej Spółki będzie miało związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, bowiem będzie służyło promowaniu przez Pracowników ubrań z najnowszej kolekcji Spółki, co będzie miało przełożenia na sprzedaż. Ponadto Pracownicy (zleceniobiorcy), korzystając z ubrań służbowych, nie będą promowali odzieży konkurencyjnych marek, co mogłoby osłabić wizerunek Spółki w oczach klientów i kontrahentów. Co więcej używanie odzieży służbowej Spółki pozwoli klientowi na łatwą identyfikację obsługi sklepu, gdyż Pracownicy będą ubrani w odzież spójną ze stylem bieżącej kolekcji.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

1.Czy w powyższych okolicznościach faktycznych udostępnienie ubrań Pracownikom (przez których rozumie się osoby wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę, jak i zleceniobiorców) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 i ust. 2 lub art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług?

2. Czy w powyższych okolicznościach, prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym używanie ubrań przekazanych Pracownikom (przez których rozumie się osoby wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę, jak i zleceniobiorców) nie stanowi i nie będzie stanowić dla tych Pracowników nieodpłatnego świadczenia, od którego Państwo, jako płatnik, byliby zobowiązani odprowadzać podatek dochodowy od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku od towarów i usług została udzielona odrębnym rozstrzygnięciem.

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały źródła przychodów, wśród których wskazuje się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta oraz działalność wykonywana osobiście.

Legalną definicję przychodu zawiera art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przychodami są nie tylko otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, lecz również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, przyznane Pracownikom ubrania stanowią przez cały okres ich używania własność Państwa, tj. pozostają Państwa własnością po wydaniu jej Pracownikowi, do czasu jej zwrotu. Przyznają Państwo Pracownikom ubrania celem wykorzystywania ich przy wykonywaniu przez nich obowiązków pracowniczych. Zgodnie z Państwa regulacjami wewnętrznymi ustalili Państwo, że odzieży nie należy używać do celów prywatnych. W przypadku zużycia otrzymanej odzieży bądź w razie zakończenia stosunku pracy pracownika z Państwem, pracownik jest, co do zasady, zobowiązany do zwrotu otrzymanej odzieży. Biorąc pod uwagę powyższe, otrzymywana przez Pracowników odzież służbowa nie stanowi dla nich przysporzenia majątkowego.

Ponadto, należy podkreślić, że zasady jej przydzielania i użytkowania ustalone przez Państwa (w szczególności, zakaz jej używania poza miejscem pracy) powodują, że traci ona charakter odzieży osobistej. Podkreślają Państwo, że głównym celem ponoszenia przez Państwa wydatków na odzież dla Pracowników jest zwiększenie Państwa przychodów, bowiem wykorzystywanie przez Państwa Pracowników wskazanego w stanie faktycznym ubioru czynione jest w celu reklamy przyczyniającej się do promocji Państwa towarów oraz podnoszenia świadomości marki. W związku z tym, korzyści z wydawania odzieży uzyskuje wydająca tę odzież Spółka, a nie jej Pracownicy, którzy używają przedmiotową odzież jedynie do celów służbowych, związanych z realizacją obowiązków pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe, korzystanie przez Państwa Pracowników z przekazanych ubrań wyłącznie na Państwa potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie mieści się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń. W związku z tym, Państwa zdaniem, nie stanowią one przychodów Pracowników, a Państwo jako płatnik nie są zobowiązani do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wyposażenia pracowników w odzież służbową.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona przez organy podatkowe w szeregu interpretacji indywidualnych:

1.interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lipca 2014 r. (sygn. IBPBII/1/415-305/14/MCZ), w której stwierdzono, że: „Wnioskodawca ubrania służbowe będą jedynie udostępniane pracownikom do używania na okres 6 miesięcy a potem będą zwracane do Wnioskodawcy lub odsprzedawane pracownikom, a więc w okresie korzystania z ww. ubiorów służbowych nie będą własnością pracowników lecz będą stanowić własność Wnioskodawcy - przekazanie tej odzieży pracownikom do używania nie może generować u nich przychodu; jest dla pracowników obojętne podatkowo. W opisanej sytuacji udostępnienie pracownikom ubioru służbowego na określony czas i w określonym celu nie będzie dla nich generowało przychodu”;

2.interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 września 2012 r. (sygn. IBPBII/1/415-585/12/AŻ), w której stwierdzono, że „Skoro jednak, jak wskazuje Wnioskodawca przekazane pracownikom ubrania służbowe do używania zgodnie z obowiązującym regulaminem nie są ich własnością lecz stanowią własność Wnioskodawcy - przekazanie tej odzieży pracownikom do używania nie może generować u nich przychodu, jest dla pracowników obojętne podatkowo”.

Korzystanie przez zleceniobiorców z przekazanych ubrań wyłącznie na potrzeby Spółki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie mieści się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym, świadczenie takie nie stanowi przychodów ww. osób, a Spółka nie jest zobowiązana do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wyposażenia ww. osób w odzież służbową.

W art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały źródła przychodów, wśród których wskazuje się działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Legalną definicję przychodu zawiera art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przychodami są nie tylko otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, lecz również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, ubrania przyznane zleceniobiorcom stanowią przez cały okres ich używania własność Spółki, tj. pozostają jej własnością po wydaniu jej ww. osobom. Spółka przyznaje ww. osobom ubrania celem wykorzystywania ich przy wykonywaniu przez nich obowiązków pracowniczych. Zgodnie z regulacjami wewnętrznymi Spółka ustaliła, że odzieży nie należy używać do celów prywatnych. W przypadku zużycia otrzymanej odzieży bądź w razie zakończenia umowy zlecenia ze Spółką, zleceniobiorca jest, co do zasady, zobowiązany do zwrotu otrzymanej odzieży. Biorąc pod uwagę powyższe, otrzymywana przez ww. osoby odzież służbowa nie stanowi dla nich przysporzenia majątkowego.

Ponadto, należy podkreślić, że zasady jej przydzielania i użytkowania ustalone przez Państwo (w szczególności, zakaz jej używania poza miejscem pracy) powodują, że traci ona charakter odzieży osobistej. Spółka podkreśla, że głównym celem ponoszenia przez Spółkę wydatków na odzież jest zwiększenie przychodów Spółki, bowiem wykorzystywanie przez osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia wskazanego w stanie faktycznym ubioru czynione jest w celu reklamy przyczyniającej się do promocji towarów Spółki oraz podnoszenia świadomości marki.

W związku z tym, korzyści z wydawania odzieży uzyskuje wydająca tę odzież Spółka, a nie jej osoby wykonujące pracę na rzecz Spółki na podstawie umów zlecenia, którzy używają przedmiotową odzież jedynie do celów służbowych, związanych z realizacją obowiązków pracowniczych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 2) jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Pojęcie przychodów

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 11 ust. 2 cyt. ustawy:

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy:

Stosownie do art. 11 ust. 2b tej ustawy:

Źródła przychodów

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 12 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 cyt. ustawy:

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy:

Obowiązki płatnika

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 tej ustawy:

Jak stanowi art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy:

Powzięli Państwo wątpliwość, czy przekazywanie ubrań na rzecz pracowników będzie powodowało powstanie po ich stronie przychodu, a tym samym czy będą Państwo zobowiązani do odprowadzenia podatku dochodowego.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z obowiązującym u Państwa regulaminem, ubrania noszone przez pracowników będą im jedynie udostępniane do używania na czas reklamowania dostępnej kolekcji, a następnie będą Państwu zwracane, a więc w okresie korzystania z tych ubrań nie będą one własnością pracowników.

Dokonując oceny skutków podatkowych korzystania z ubrań przekazanych Państwa pracownikom, należy odnieść się do ogólnych zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które wskazują, że za przychody uznaje się przysporzenia o charakterze definitywnym (trwałe i bezzwrotne), które skutkują zwiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika, a nie zostały wyłączone na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem koniecznym do przyjęcia, że dane zdarzenie prawne lub faktyczne rodzi dla podatnika przychód w systemie podatków dochodowych jest zatem uzyskanie przez podatnika przysporzenia majątkowego.

Skoro odzież jest tylko przekazywana Państwa pracownikom do używania i nie stanowi ich własności, a więc nie stanowi dla nich przysporzenia majątkowego – to nie może generować u nich przychodu, bowiem jest dla nich obojętne podatkowo.

Zatem skoro z tytułu korzystania przez pracowników z ubrań, w ogóle nie powstanie przychód podatkowy, to nie należy go rozpatrywać w kategoriach przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Tym samym - jeśli u Państwa pracowników nie powstaje przychód, to Państwo jako płatnik nie będziecie zobowiązani do naliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Państwa stanowisko należało więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).