Interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.713.2023.1.AKA

Brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działki nr 1/2 Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym sprzedaż ww. działki nie była czynnością objętą dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 27 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanej działki gruntu nr 1/2.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 15 listopada 2023 r. Wnioskodawczyni będąc jedynym właścicielem zawarła umowę sprzedaży nieruchomości (dalej: Umowa), tj. działki nr ewidencyjny 1/2, o pow. 6.540 m², (dalej: Nieruchomość), objętej księgą wieczystą nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych.

Działka nr 1/2 została przez Wnioskodawczynię wydzielona z działki nr 1/1 o pow. 9.595 m² na podstawie decyzji z 18 października 2023 r. i jest działką niezabudowaną, posiada dostęp do drogi publicznej oraz objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod tereny zabudowy usługowej z dopuszczeniem funkcji mieszkaniowej oraz tereny komunikacji samochodowej ulica zbiorcza - ul. (…) - droga publiczna - powiatowa.

Przedmiotowa Umowa poprzedzona była zawartą w dniu 15 listopada 2022 r. umową przedwstępną sprzedaży, zgodnie z którą zawarcie Umowy uwarunkowane było spełnieniem m.in. następujących warunków:

• przedłożenie przez Wnioskodawczynię zaświadczenia wydanego przez właściwy organ, z którego wynikać będzie, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do ponoszenia opłat adiacenckich oraz, że nie ma innych zobowiązań wobec gminy,
• wydania na rzecz kupującego ostatecznych, prawomocnych i wykonalnych decyzji o pozwoleniu na budowę oraz zgłoszenia prac, umożliwiających realizację inwestycji budowlanej kupującego w postaci budowy budynku handlowego wraz z miejscami parkingowymi oraz wjazdem i wyjazdem na Nieruchomość, według koncepcji kupującego,
• udzielenia lub zapewnienia udzielenia kupującemu zgody na dysponowanie Nieruchomością w celu realizacji inwestycji budowlanej kupującego zgodnie z wymogami przewidzianymi w ustawie Prawo budowlane,
• udzielenia na żądanie kupującego niezbędnych zgód/oświadczeń oraz pełnomocnictw do reprezentowania Wnioskodawczyni w postępowaniach dotyczących inwestycji budowlanej kupującego, tak by możliwe było złożenie wniosków i uzyskanie zgód, pozwoleń i innych decyzji, zgłoszeń i porozumień, w szczególności pozwolenia na budowę, wycinki drzew kolidujących z inwestycją, warunków przyłączeniowych mediów oraz wydzielenia Nieruchomości,
• przeniesienie na rzecz kupującego wszelkich decyzji, zgód, zgłoszeń, itp. dotyczących realizacji inwestycji budowlanej kupującego wydanych dla Wnioskodawczyni,
• udostępnienia kupującemu w każdym czasie Nieruchomości w celu dokonania pomiarów, przeprowadzenia badań gruntu lub czynności niezbędnych w postępowaniach administracyjnych dotyczących decyzji związanych z inwestycją budowlaną kupującego,
• ustanowienia wzajemnej służebności przejazdu i przechodu oraz położenia i korzystania z sieci mediów (nieodpłatnie i na czas nieoznaczony), jeżeli będzie to konieczne dla zapewnienia dostępu oraz mediów do wydzielonych nieruchomości, w tym Nieruchomości.

W przywołanej wyżej umowie przedwstępnej Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na dysponowanie przez kupującego Nieruchomością na cele budowlane, tj. w celu uzyskania niezbędnych zgód, uzgodnień i zezwoleń na realizację inwestycji budowlanej kupującego. Przedmiotowa zgoda obejmowała także prawo do składania oświadczeń, wniosków i uzyskania wymaganych zgód, pozwoleń i decyzji koniecznych do realizacji inwestycji budowlanej kupującego, dokonanie zgłoszeń prac budowlanych, uzyskania zgody na wycinkę drzew kolidujących z tą inwestycją, warunków przyłączeniowych mediów i zawarcie umów na realizację tych przyłączy oraz umów dotyczących przebudowy układu komunikacyjnego.

W umowie przedwstępnej postanowiono także, że w przypadku nie zawarcia umowy przyrzeczonej z winy Wnioskodawczyni, zobowiązuje się ona do zwrotu kupującemu wszelkich poniesionych przez niego kosztów w związku z przygotowaniem i realizacją inwestycji budowlanej kupującego.

Do czasu zawarcia Umowy Wnioskodawczyni nie udzieliła kupującemu żadnych pełnomocnictw do działania w jej imieniu, jak również że nie zostały wydane dla niej żadne decyzje, zgody, itp., które wymagałyby ich przeniesienia na rzecz kupującego.

Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawczynię nabyta na podstawie dziedziczenia potwierdzonego postanowieniem sądowym z 6 czerwca 1991 r. oraz umowy darowizny z 8 sierpnia 1992 r., a powyższe nabycia nie podlegały podatkowi VAT.

Wnioskodawczyni od chwili nabycia Nieruchomości do dnia sprzedaży wykorzystywała ją dla prowadzenia działalności rolniczej. Na Nieruchomości uprawiane były z przerwami zboża i kukurydza, a uzyskiwane plony były przez Wnioskodawczynię sprzedawane w ramach zwolnienia z podatku VAT, jako dostawa produktów rolnych dokonywana przez rolnika ryczałtowego.

W latach 2017-2021 Nieruchomość nie była przez Wnioskodawczynię uprawiana (stała ugorem) i przeprowadzane były na niej jedynie operacje mulczowania. Wnioskodawczyni pobierała również dopłaty unijne do gruntów ornych wchodzących w skład Nieruchomości.

Wnioskodawczyni przed zawarciem Umowy nie podejmowała żadnych działań podnoszących wartość Nieruchomości oraz nie podejmowała żadnych działań marketingowych wobec Nieruchomości (kupujący zgłosił się sam do Wnioskodawczyni).

Nieruchomość nie była nigdy przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy i prócz wykorzystywania jej dla działalności rolniczej, nie była wykorzystywana dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Nieruchomość była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku (Wnioskodawczyni sprzedając plony uzyskiwane w ramach działalności rolniczej korzystała ze statusu rolnika ryczałtowego).

Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Nabywcą Nieruchomości był zarejestrowany podatnik VAT.

Pytania

1. Czy Wnioskodawczyni przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości działała jako podatnik VAT?

2. Czy w przypadku, gdyby Wnioskodawczyni działała jako podatnik VAT, sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu z podatku VAT jako dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni:

1.Wnioskodawczyni przy sprzedaży Nieruchomości nie działała jako podatnik VAT.

2.W przypadku, gdyby Wnioskodawczyni działała jako podatnik VAT, sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu z podatku VAT jako dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Ad 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, status podatnika podatku VAT wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W świetle powyższego oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonała zbycia majątku osobistego, albowiem:

• nabyła Nieruchomość w drodze dziedziczenia oraz umowy darowizny,
• nie wykorzystywała jej dla celów działalności gospodarczej,
• wykorzystywała Nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, tj. dla działalności rolniczej, dla której Wnioskodawczyni była rolnikiem ryczałtowym,
• nie podejmowała żadnych działań mających podnieść wartość Nieruchomości,
• nie podejmowała żadnych działań marketingowych (nabywca zgłosił się sam do Wnioskodawczyni),
• Nieruchomość nie była nigdy przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy,
• nie wnosiła o wydanie żadnych decyzji, zgód, itp. dotyczących Nieruchomości, jak również nie udzielała żadnych pełnomocnictw do działania w jej imieniu w powyższym zakresie.

Za przyjęciem powyższego przemawia chociażby interpretacja indywidualna z 31 maja 2022 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. akt 0111-KDIB3-2.4012.95.2022.3.DK.

Powyższe prowadzi zatem do stwierdzenia, że w związku ze zbyciem Nieruchomości, wykorzystywanej przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jako rolnik ryczałtowy i będącej jej majątkiem osobistym, Wnioskodawczyni przy sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości nie wystąpiła w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, Wnioskodawczyni przy sprzedaży Nieruchomości nie działała jako podatnik VAT.

Ad 2

W przypadku, gdyby Wnioskodawczyni została uznana za podatnika VAT przy sprzedaży Nieruchomości, jej sprzedaż podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Dostawa gruntu niezabudowanego może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z tego przepisu, zwolnieniu z VAT podlega dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów sprzedawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym dla zastosowania omawianego zwolnienia od podatku spełnione muszą być łącznie wymienione powyżej warunki.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT i Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (w sytuacji jego wystąpienia przy nabyciu) z uwagi na korzystanie przez nią ze zwolnienia z podatku jako rolnik ryczałtowy.

Mając powyższe na uwadze, tj. spełnienie warunków z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, sprzedaż Nieruchomości korzystać mogła ze zwolnienia od podatku przewidzianego w tym przepisie.

Podsumowując, w przypadku, gdyby Wnioskodawczyni działała jako podatnik VAT, sprzedaż Nieruchomości podlegała zwolnieniu z podatku VAT jako dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe w zakresie nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanej działki gruntu nr 1/2.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawczyni powzięła wątpliwości dotyczące opodatkowania dostawy działki nr 1/2.

Dla ustalenia prawidłowego opodatkowania dostawy gruntu należy na wstępie rozważyć, czy osoba dokonująca tej transakcji występuje w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie jest wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do sprzedaży działki nr 1/2.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działki nr 1/2 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawczynię za podatnika tego podatku.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W opisie sprawy Wnioskodawczyni wskazała, że 15 listopada 2023 r. będąc jedynym właścicielem zawarła umowę sprzedaży działki nr 1/2. Działka nr 1/2 została przez Wnioskodawczynię wydzielona z działki nr 1/1 i jest działką niezabudowaną, posiada dostęp do drogi publicznej oraz objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest pod tereny zabudowy usługowej z dopuszczeniem funkcji mieszkaniowej oraz tereny komunikacji samochodowej. Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawczynię nabyta na podstawie dziedziczenia potwierdzonego postanowieniem sądowym z 6 czerwca 1991 r. oraz umowy darowizny z 8 sierpnia 1992 r., a powyższe nabycia nie podlegały podatkowi VAT.

Przedmiotowa Umowa poprzedzona była zawartą 15 listopada 2022 r. umową przedwstępną sprzedaży, zgodnie z którą zawarcie Umowy uwarunkowane było spełnieniem m.in. następujących warunków:

• przedłożenie przez Wnioskodawczynię zaświadczenia wydanego przez właściwy organ, z którego wynikać będzie, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do ponoszenia opłat adiacenckich oraz, że nie ma innych zobowiązań wobec gminy,
• wydania na rzecz kupującego ostatecznych, prawomocnych i wykonalnych decyzji o pozwoleniu na budowę oraz zgłoszenia prac, umożliwiających realizację inwestycji budowlanej kupującego w postaci budowy budynku handlowego wraz z miejscami parkingowymi oraz wjazdem i wyjazdem na Nieruchomość, według koncepcji kupującego,
• udzielenia lub zapewnienia udzielenia kupującemu zgody na dysponowanie Nieruchomością w celu realizacji inwestycji budowlanej kupującego zgodnie z wymogami przewidzianymi w ustawie Prawo budowlane,
• udzielenia na żądanie kupującego niezbędnych zgód/oświadczeń oraz pełnomocnictw do reprezentowania Wnioskodawczyni w postępowaniach dotyczących inwestycji budowlanej kupującego, tak by możliwe było złożenie wniosków i uzyskanie zgód, pozwoleń i innych decyzji, zgłoszeń i porozumień, w szczególności pozwolenia na budowę, wycinki drzew kolidujących z inwestycją, warunków przyłączeniowych mediów oraz wydzielenia Nieruchomości,
• przeniesienie na rzecz kupującego wszelkich decyzji, zgód, zgłoszeń, itp. dotyczących realizacji inwestycji budowlanej kupującego wydanych dla Wnioskodawczyni,
• udostępnienia kupującemu w każdym czasie Nieruchomości w celu dokonania pomiarów, przeprowadzenia badań gruntu lub czynności niezbędnych w postępowaniach administracyjnych dotyczących decyzji związanych z inwestycją budowlaną kupującego,
• ustanowienia wzajemnej służebności przejazdu i przechodu oraz położenia i korzystania z sieci mediów (nieodpłatnie i na czas nieoznaczony), jeżeli będzie to konieczne dla zapewnienia dostępu oraz mediów do wydzielonych nieruchomości, w tym Nieruchomości.

W przywołanej wyżej umowie przedwstępnej Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na dysponowanie przez kupującego Nieruchomością na cele budowlane, tj. w celu uzyskania niezbędnych zgód, uzgodnień i zezwoleń na realizację inwestycji budowlanej kupującego. Przedmiotowa zgoda obejmowała także prawo do składania oświadczeń, wniosków i uzyskania wymaganych zgód, pozwoleń i decyzji koniecznych do realizacji inwestycji budowlanej kupującego, dokonanie zgłoszeń prac budowlanych, uzyskania zgody na wycinkę drzew kolidujących z tą inwestycją, warunków przyłączeniowych mediów i zawarcie umów na realizację tych przyłączy oraz umów dotyczących przebudowy układu komunikacyjnego.

Do czasu zawarcia Umowy Wnioskodawczyni nie udzieliła kupującemu żadnych pełnomocnictw do działania w jej imieniu, jak również że nie zostały wydane dla niej żadne decyzje, zgody, itp., które wymagałyby ich przeniesienia na rzecz kupującego.

Wnioskodawczyni od chwili nabycia Nieruchomości do dnia sprzedaży wykorzystywała ją dla prowadzenia działalności rolniczej. Na Nieruchomości uprawiane były z przerwami zboża i kukurydza, a uzyskiwane plony były przez Wnioskodawczynię sprzedawane w ramach zwolnienia z podatku VAT, jako dostawa produktów rolnych dokonywana przez rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W latach 2017-2021 Nieruchomość nie była przez Wnioskodawczynię uprawiana (stała ugorem) i przeprowadzane były na niej jedynie operacje mulczowania. Wnioskodawczyni pobierała również dopłaty unijne do gruntów ornych wchodzących w skład Nieruchomości.

Wnioskodawczyni przed zawarciem Umowy nie podejmowała żadnych działań podnoszących wartość Nieruchomości oraz nie podejmowała żadnych działań marketingowych wobec Nieruchomości (kupujący zgłosił się sam do Wnioskodawczyni). Nieruchomość nie była nigdy przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy.

Z powyższego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w celu sprzedaży działki nr 1/2 nie angażowała środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. Wnioskodawczyni nie wykazała aktywności w przedmiocie jej zbycia porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie zatem, sprzedaż działki nr 1/2 nie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek do uznania, że mamy tu do czynienia z działalnością o charakterze zawodowym, stałym i zorganizowanym.

W konsekwencji, brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działki nr 1/2 Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym sprzedaż ww. działki nie była czynnością objętą dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy.

Zgadzam się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że sprzedaż działki nr 1/2 nie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i w tym zakresie uznaję stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać także należy, że w związku z uznaniem Pani stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, odstąpiłem od odpowiedzi na pytanie nr 2, ponieważ pytanie to zostało zadane w przypadku uznania, że z tytułu transakcji sprzedaży działki nr 1/2 działa Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).