Interpretacja indywidualna z dnia 3 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.541.2023.1.AKS

Planowana darowizna prawa własności nieruchomości na rzecz aktualnego użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz w związku z ww. darowizną Powiat nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz Miasta.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy planowana darowizna prawa własności nieruchomości na rzecz aktualnego użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy w związku z ww. darowizną Powiat będzie zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz Miasta. Uzupełnili go Państwo pismami z 3 listopada 2023 r. (wpływ 3 listopada 2023 r.), z 15 listopada 2023 r. (wpływ 15 listopada 2023 r.) oraz z 21 grudnia 2023 r. (wpływ 21 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w piśmie z 15 listopada 2023 r.)

Powiat posiada status czynnego podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. 2022.1526 z zm.), to starosta organizuje i kieruje bieżącymi sprawami powiatu i reprezentuje go na zewnątrz.

Do zadań starosty należy m.in. gospodarowanie zasobem nieruchomości Skarbu Państwa, co wynika wprost z przepisów art. 23 ust. 1 Ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2023.344 z zm.).

Prezydent Miasta zwrócił się do Starosty z prośbą o nieodpłatne przekazanie w formie darowizny prawa własności działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, których jest wieczystym użytkownikiem. Wskazane działki wchodzą w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, którymi gospodaruje Starosta Powiatu.

Oddanie ww. działek w wieczyste użytkowanie Miastu nastąpiło odpowiednio:

-1, 2 – 14 maja 1993 r. na 40 lat,

-3, 4 – 5 grudnia 1990 r. na 99 lat,

-5, 6 – 5 grudnia 1990 r. na 99 lat,

-7, 8, 9, 10, 11 – 5 grudnia 1990 r. na 99 lat.

Według danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków działki nr 7, 8, 9, 10, 11 sklasyfikowane są jako inne tereny komunikacyjne (Ti).

Zgodnie z Miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Specjalnej Strefy Ekonomicznej uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej:

-działki nr 7, 8, 9, 10 leżą w obszarze z przeznaczeniem pod:

1)wewnętrzną drogę dojazdową o następujących parametrach:

a)minimalna szerokość w liniach rozgraniczających 10 m,

b)minimalna szerokość jezdni 6 m,

2)ciągi piesze,

3)sieci i urządzenia infrastruktury technicznej,

ustala się:

1)zagospodarowanie terenów niewykorzystanych pod nawierzchnie komunikacyjne i infrastrukturę techniczną zielenią niską i izolacyjną,

2)zakończenie ulicy placem manewrowym jak oznaczono w rysunku planu.

Dopuszcza się:

1)możliwość włączenia do wewnętrznej drogi dojazdowej i innych dróg,

2)przeznaczenie terenu pod obiekty produkcyjne, składy i magazyny z zachowaniem ustaleń;

-działka nr 11 leży w terenie z przeznaczeniem pod obiekty produkcyjne, składy i magazyny,

ustala się:

1)utrzymanie i możliwość przebudowy obiektów,

2)oddziaływanie na środowisko nie może przekraczać linii rozgraniczających terenu i powodować naruszenia standardów środowiska poza granicami tego terenu,

3)zastosowanie stonowanej kolorystyki obiektów,

4)minimum 15% udział powierzchni biologicznie czynnej w ogólnej powierzchni działki budowlanej,

5)wprowadzenie drzew na terenie parkingów według wskaźnika: min. 1 drzewo na każde 8 miejsc postojowych, chyba że parking zrealizowano przy wykorzystaniu systemu gromadzenia wód opadowych i odprowadzania ich do gruntu,

6)dostęp do terenu z ulicy dojazdowej i wewnętrznej drogi dojazdowej,

7)zapewnienie dostępu do terenu lotniska.

Dopuszcza się przeznaczenie terenu pod obiekty agrolotnicze.

Ustala się:

1)budowę terminali pasażerskich i cargo, wieży kontroli lotów, zabudowy technicznej lotniska po północnej stronie pasa startowego,

2)realizację obiektów o funkcji uzupełniającej usługowo-handlowej, garaży itp. jako wbudowanych w budynki terminali i obsługi technicznej lotniska,

3)zagospodarowanie części terenu niezabudowanych i niewykorzystanych pod nawierzchnie komunikacyjne jako powierzchni biologicznie czynnej w formie nawierzchni trawiastej i zieleni ozdobnej,

4)wprowadzenie drzew na terenie parkingów według wskaźnika: min. 1 drzewo na każde 8 miejsc postojowych, chyba że parking zrealizowano przy wykorzystaniu systemu gromadzenia wód opadowych i odprowadzania ich do gruntu,

5)dostęp do terenu z ulicy lokalnej oraz wewnętrznych dróg dojazdowych.

Według danych z ewidencji gruntów działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 sklasyfikowane są jako drogi (dr). Działki nr 1, 2, 3, 4 stanowią drogę boczną do ul. X, zaś na działkach nr 5, 6 znajduje się droga dojazdowa m.in. do nieruchomości stanowiącej własność Gminy.

Dla terenu, na którym położone są działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 brak jest Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Miejskiej.

Pytania

1.Czy planowana darowizna prawa własności działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11 na rzecz ich dotychczasowego wieczystego użytkownika będzie, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w związku z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT, podlegała opodatkowaniu?

2.Czy w związku z planowaną darowizną Powiat będzie zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz Miasta ?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 15 listopada 2023 r.)

Ad 1.

Powiat stoi na stanowisku, iż planowana darowizna prawa własności działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11 na rzecz dotychczasowego wieczystego użytkownika – Gminy Miejskiej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W planowanej transakcji starosta – jako Skarb Państwa będzie zbywał w formie darowizny prawo własności ww. nieruchomości na rzecz wieczystego użytkownika – Miasta, co skutkować będzie wygaśnięciem prawa wieczystego użytkowania, czy też jego przekształceniem w prawo własności.

W wyroku z 4 wrześnie 2012 r., I FKS 701/12 – NSA wskazał, że czynność przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności, dokonana m.in. na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowić będzie jedynie zamianę tytułu prawnego do tej samej nieruchomości. Czynność ta nie wpływa na „władztwo rzeczy”, które użytkownik wieczysty uzyskał już w momencie objęcia prawa wieczystego użytkowania i nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru. W konsekwencji czynność przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego w przypadku, gdy ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nastąpiło przed 30 kwietnia 2004 r. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dodatkowo, zgodnie ze stanowiskiem określonym w uchwale siedmiu sędziów I FPS 1/06 z 8 stycznia 2007 r. NSA, oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie przed 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu, gdyż do tego czasu nie było uznawane za dostawę towaru.

Powiat wnioskuje, że skoro do końca 2004 r. ustanowienie prawa wieczystego użytkowania nie mieściło się w zakresie dostawy towarów z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku VAT, to również zbycie prawa własności takiej nieruchomości, na rzecz jej użytkownika wieczystego nie powinno być traktowane jako dostawa towaru i w związku z tym nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 7 ust. 2, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1)(…)

2)wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Skoro ustanowienie prawa własności nie powinno być rozpatrywane w kategorii dostawy towarów, to w zasadzie przepisy dotyczące opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów w formie darowizny, nie będą miały w danej sytuacji zastosowania.

Dodatkowo, Powiat nie posiadał, ani w całości lub w części, prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów.

Ad 2.

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług: „Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem”.

Powiat uważa, iż nie będzie zobowiązany do wystawienia w zaistniałej sytuacji faktury, gdyż mimo, iż darowizna będzie miała miejsce pomiędzy dwoma czynnymi podatnikami podatku VAT to zbycie prawa własności nieruchomości w tym przypadku nie będzie rozpatrywane w kategorii dostawy towarów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W tym miejscu należy zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność, a nie przekazanie środków pieniężnych.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Kwestie dotyczące prawa użytkowania wieczystego uregulowane zostały w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego:

Przepis ten, a także następne Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Przepis art. 235 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.):

Przepis art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami daje dyspozycję, że:

Z art. 31 ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że:

Na mocy art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

W myśl art. 32 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Jak stanowi art. 32 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

W świetle art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Jak stanowi art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Zgodnie z art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Stosownie natomiast do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu jest czynnością odpłatną, gdyż ustawodawca w ustawie o gospodarce nieruchomościami przewidział w tym zakresie dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłaty roczne.

Przy czym należy podkreślić, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.), grunt nie był towarem i ustanowienie prawa jego użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zmieniła się definicja towaru oraz zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, od 1 maja 2004 r. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Potwierdza to m.in. treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06, w której uznano, iż: „Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów będzie stwierdzenie, że w przypadku gdy taka czynność nastąpiła przed dniem 1 maja 2004 r. (tj. przed tym dniem dokonano wpisu prawa użytkowania wieczystego w księdze wieczystej na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o ustanowieniu tego prawa) nie podlega ona obecnie podatkowi od towarów i usług. (…) Wobec powyższego należy uznać, że opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.) ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Powiat) posiada status czynnego podatnika podatku VAT. Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, to starosta organizuje i kieruje bieżącymi sprawami powiatu i reprezentuje go na zewnątrz. Do zadań starosty należy m.in. gospodarowanie zasobem nieruchomości Skarbu Państwa. Prezydent Miasta zwrócił się do Starosty z prośbą o nieodpłatne przekazanie w formie darowizny prawa własności działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, których jest wieczystym użytkownikiem. Wskazane działki wchodzą w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, którymi gospodaruje Starosta Powiatu. Oddanie ww. działek w wieczyste użytkowanie Miastu nastąpiło odpowiednio:

-1, 2 – 14 maja 1993 r. na 40 lat,

-3, 4 – 5 grudnia 1990 r. na 99 lat,

-5, 6 – 5 grudnia 1990 r. na 99 lat,

-7, 8, 9, 10, 11 – 5 grudnia 1990 r. na 99 lat.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy planowana darowizna prawa własności ww. nieruchomości na rzecz aktualnego użytkownika wieczystego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że darowizna działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11 na rzecz Miasta będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), stąd też dla zamierzonej czynności Powiat będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Uwzględniając jednak powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że w wyniku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste (ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu) dochodzi do przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Użytkownik wieczysty może więc swobodnie korzystać z gruntu oraz czerpać z niego pożytki w sposób taki, jak w przypadku właściciela gruntu, może również „przenieść władztwo na inny podmiot” w taki sam sposób w jaki właściciel dokonuje sprzedaży gruntu.

W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11 dostawą towaru, w rozumieniu przepisów ustawy, było objęcie prawa użytkowania wieczystego ww. działek przez użytkownika wieczystego 5 grudnia 1990 r. oraz 14 maja 1993 r. Z tą bowiem chwilą użytkownik ten otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomościami, jak gdyby był ich właścicielem.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro prawo użytkowania wieczystego w odniesieniu do działek nr 1, 2 ustanowiono w roku 1993, natomiast w odniesieniu do działek nr 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 ustanowiono w roku 1990, a więc przed wprowadzeniem przepisów, którymi ustawodawca objął te czynności opodatkowaniem, to nie podlegało ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w odniesieniu do przedmiotowych działek użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomościami, jak gdyby był ich właścicielem, z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości, tj. 5 grudnia 1990 r. oraz 14 maja 1993 r.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Okoliczności faktyczne sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel w odniesieniu do działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11, nastąpiło już w chwili objęcia przez użytkownika prawa wieczystego użytkowania tych nieruchomości.

Jak już wyżej wspomniano, czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu będącego wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego, dla którego prawo to ustanowiono od 30 kwietnia 2004 r. nie podlega opodatkowaniu jako ponowna dostawa towarów, ani żadna inna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem przekazanie ww. nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego w formie darowizny nie może być traktowane jako ponowna dostawa tych samych nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy doszło już do dostawy tych nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika wieczystego.

Wobec tego darowizna wskazanych nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które użytkownik wieczysty uzyskał 5 grudnia 1990 r. (działki nr 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11) oraz 14 maja 1993 r. (działki nr 1 i 2). W konsekwencji, przekazanie nieruchomości na rzecz aktualnego użytkownika wieczystego w formie darowizny, nie może być traktowane jako dostawa tych samych towarów.

Podsumowując, planowana darowizna prawa własności działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11 na rzecz ich dotychczasowego wieczystego użytkownika, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w związku z planowaną darowizną Powiat będzie zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz Miasta.

Kwestie dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106a pkt 1a ustawy:

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy:

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy:

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że faktura VAT dokumentuje dokonanie sprzedaży, przez którą rozumie się odpłatną dostawę towaru lub odpłatne świadczenie usług, czyli czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak rozstrzygnięto powyżej, planowana darowizna prawa własności działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11 na rzecz ich dotychczasowego wieczystego użytkownika, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego, skoro planowana darowizna prawa własności działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 oraz 7, 8, 9, 10, 11 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, to do dokumentowania ww. czynności, nie znajdują zastosowania przepisy art. 106b ustawy. W konsekwencji, z tego tytułu, brak jest podstaw do wystawiania faktur.

Mając na uwadze powyższe w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że w związku z planowaną darowizną Powiat nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz Miasta.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).