Interpretacja indywidualna z dnia 21 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.628.2023.2.AG

Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 4 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 grudnia 2023 r. (wpływ 13 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2009 roku na podstawie postanowienia sądowego z dnia 12.08.2009 r. Pani – (…), synowie: (…) otrzymali w spadku po zmarłym mężu – (…) działki rolne klasy RVI (RVI) w miejscowości (…), gmina (…). Nr działek: 1 i 2. W lutym 2023 roku syn – (…) podzielił działki na 8 działek. W lipcu i sierpniu 2023 r. sprzedaliście Państwo w trzech transakcjach cztery działki (nieruchomości). Pani – (…) i syn – (…) na prośbę syna – (…) zgodziliście się na sprzedaż tych działek. Pani – (…) całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży wyżej wymienionych działek przekazała Pani przelewem bankowym w darowiźnie swojemu synowi – (…) w celu poprawienia jego trudnej sytuacji finansowej. Działki w momencie sprzedaży były niezabudowane, po podziale nie miały wydanych warunków zabudowy. W momencie sprzedaży były działkami rolnymi klasy RVI, porośniętymi samosiejkami brzozy i sosny. Nie prowadzi Pani i nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek przekazała Pani synowi – (…) w całości w darowiźnie w celu poprawy jego sytuacji finansowej. Pozostałe działki nr 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 i udział w drodze 11 stanowiące cztery nieruchomości przekazuje Pani swojemu synowi – (…) w darowiźnie.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, iż:

1)Sprzedali Państwo działki:

-12 i 13 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 oraz 14 jednej osobie w jednym akcie notarialnym,

-15 i 16 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 jednej osobie w drugim akcie notarialnym,

-17 i 18 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 małżeństwu w trzecim akcie notarialnym.

2)Otrzymała Pani w spadku po zmarłym mężu (…) na podstawie postanowienia sądowego z dnia 12.08.2009 roku: 1/3 (jedną trzecią) część przedmiotowych działek. Była Pani współwłaścicielem przedmiotowych działek.

3)Pani syn (…) w lutym 2023 roku podzielił działki nr 1 i 2 na 8 działek, ponieważ podjął taką decyzję. W 2023 roku syn (…) postanowił sprzedać działki, ponieważ ma kredyt hipoteczny, który po podniesieniu stóp procentowych stał się niespłacalny, chcąc ratować rodzinę przed bankructwem musiał sprzedać działki, Pani - (…) i syn (…) żeby ratować jego sytuację finansową zgodziliście się na sprzedaż działek, Pani – (…) całą kwotę za sprzedane działki oddała synowi (…) przelewem w darowiźnie żeby go ratować.

Działki 1 i 2 zostały podzielone na:

-12 i 13 stanowiące jedną nieruchomość

-14

-15 i 16 stanowiące jedną nieruchomość

-17 i 18 stanowiące jedną nieruchomość

-3 i 4 stanowiące jedną nieruchomość

-5 i 6 stanowiące jedną nieruchomość

-7 i 8 stanowiące jedną nieruchomość

-9 i 10 stanowiące jedną nieruchomość

-11 droga wewnętrzna.

4)Działki nr 1 i 2 nigdy nie były do niczego wykorzystywane.

5)Nigdy do niczego nie wykorzystywała Pani przedmiotowych działek.

6)Działki 1 i 2 oraz działki po podziale objęte wnioskiem nigdy nie były wykorzystywane przez Panią w działalności gospodarczej. Nie ma Pani działalności gospodarczej. Nie była i nie jestem Pani podatnikiem podatku VAT.

7)Nigdy nie prowadziła Pani działalności rolniczej.

8)Nigdy nie była Pani rolnikiem.

9)Nie, nie ma i nie miała Pani działalności rolniczej.

10)Przedmiotowe działki nigdy nie były udostępniane osobom trzecim, nigdy nie były wynajmowane, dzierżawione, udostępniane, użyczane.

11)Nie podejmowała Pani żadnych czynności związanych ze sprzedażą przedmiotowych działek, wszystkim zajmował się Pani syn (…).

12)Przedmiotowe działki po podziale w dniu sprzedaży nie miały pozwolenia na budowę, nie miały wydanych warunków zabudowy.

13)Dla działek 1 i 2 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, otrzymanie warunków zabudowy było niezbędne do podziału działek na mniejsze.

a.decyzja o warunkach zabudowy dla działek 1 i 2 została wydana w dniu 15.04.2022 r.,

b.budowa budynków mieszkalnych jednorodzinnych,

c.decyzja o warunkach zabudowy została wydana na wniosek Pani syna (…)

14)Decyzja Wójta Gminy (…) o podziale działek 1 i 2 na mniejsze z dnia 23.02.2023. Decyzja została wydana na wniosek Pani syna (…).

15)Nie, przed sprzedażą przedmiotowych działek nie podnosiła Pani w żaden sposób wartości tych działek.

16)Nie, nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych.

17)Działki w momencie sprzedaży nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

18)Nie, nie zawarła Pani żadnych umów przedwstępnych sprzedaży przedmiotowych działek.

19)Nie, nie udzieliła Pani nikomu żadnych pełnomocnictw, zgód, upoważnień.

20)Nie, nie dokonywała Pani sprzedaży innych nieruchomości.

Dla wszystkich sprzedanych działek tj.:

-12 i 13 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 oraz 14 sprzedane jednej osobie w jednym akcie notarialnym,

-15 i 16 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 sprzedane jednej osobie w drugim akcie notarialnym,

-17 i 18 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 sprzedane małżeństwu w trzecim akcie notarialnym.

Pytanie

Czy z tytułu sprzedaży Pani działek musi Pani zapłacić podatek VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Według Pani nie zostały spełnione przesłanki do obrotu ziemią, gdyż nie nabywała Pani działek w celu ich odsprzedaży. Nie jest to więc działalność gospodarcza, w związku z czym nie powinna Pani podlegać podatkowi VAT. Nigdy nie prowadziła Pani działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Ziemię dostała Pani w spadku po mężu, a do jej sprzedaży zmusiła Panią dramatyczna sytuacja ekonomiczna Pani syna (…). Pieniądze przeznacza Pani na spłatę części kredytu mieszkaniowego Pani syna (…) przekazując pieniądze synowi przelewem w darowiźnie ratując w ten sposób syna przed bankructwem.

Przedmiotowe działki znajdują się w miejscowości (…) gmina (…).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy:

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży udziałów w działkach, podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, iż w 2009 roku na podstawie postanowienia sądowego po zmarłym mężu nabywała Pani wraz z synami (…) i (…) działki rolne. W 2023 r. syn (…) podzielił działki nr 1 i 2 na 8 działek. W lipcu i sierpniu 2023 r. zostały sprzedane działki, tj: działki nr 12 i 13 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 oraz 14, działki nr 15 i 16 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11 oraz działki nr 17 i 18 stanowiące jedną nieruchomość z udziałem w drodze 11. Całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży działek przekazała Pani w darowiźnie swojemu synowi (…) w celu poprawienia jego trudnej sytuacji finansowej. Działki w momencie sprzedaży były niezabudowane. Nie prowadzi i nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Działki nr 1 i 2 nigdy nie były do niczego wykorzystywane. Działki 1 i 2 oraz działki po podziale objęte wnioskiem nigdy nie były wykorzystywane przez Panią w działalności gospodarczej. Nie ma Pani działalności gospodarczej. Nie była i nie jestem Pani podatnikiem podatku VAT. Nigdy nie prowadziła Pani działalności rolniczej. Nigdy nie była Pani rolnikiem. Przedmiotowe działki nigdy nie były udostępniane osobom trzecim, nigdy nie były wynajmowane, dzierżawione, udostępniane, użyczane. Nie podejmowała Pani żadnych czynności związanych ze sprzedażą przedmiotowych działek, wszystkim zajmował się Pani syn (…). Przedmiotowe działki po podziale w dniu sprzedaży nie miały pozwolenia na budowę, nie miały wydanych warunków zabudowy. Dla działek 1 i 2 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, otrzymanie warunków zabudowy było niezbędne do podziału działek na mniejsze. Decyzja o warunkach zabudowy została wydana na wniosek Pani syna (…). Przed sprzedażą przedmiotowych działek nie podnosiła Pani w żaden sposób wartości tych działek. Nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych. Działki w momencie sprzedaży nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie zawarła Pani żadnych umów przedwstępnych sprzedaży przedmiotowych działek. Nie udzieliła Pani nikomu żadnych pełnomocnictw, zgód, upoważnień.

Analiza opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż udziałów w działkach, nie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak było przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. udziałów w działkach, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziałów w działkach wystąpiła Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W okolicznościach wskazanych w przedstawionym we wniosku opisie sprawy sprzedaż udziałów w działkach należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że z tytułu sprzedaży udziałów w ww. działkach nie działała Pani w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż udziałów w ww. działkach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym nie ma Pani obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży ww. udziałów w działkach.

Zatem Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważam, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem zaznaczam, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla Pani synów, o których mowa we wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).