Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2023 r. Postępowanie karne przeciwko Procuratore generale presso la Corte di appello di Bologna., sygn. C-261/22

Artykuł 1 ust. 2 i 3 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., rozpatrywany w świetle art. 7 oraz art. 24 ust. 2 i 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,należy interpretować w ten sposób, że:stoi on na przeszkodzie temu, by wykonujący nakaz organ sądowy odmówił przekazania osoby, której dotyczy europejski nakaz aresztowania, ze względu na to, że osoba ta jest matką zamieszkujących z nią małych dzieci, chyba że, po pierwsze, organ ten dysponuje informacjami dowodzącymi istnienia rzeczywistego ryzyka naruszenia prawa podstawowego do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego tej osoby, zagwarantowanego w art. 7 karty praw podstawowych, oraz najlepszego interesu jej dzieci, chronionego na mocy art. 24 ust. 2 i 3 tej karty, ze względu na systemowe lub ogólne nieprawidłowości w zakresie warunków odbywania kary pozbawienia wolności przez matki małych dzieci i opieki nad tymi dziećmi w wydającym nakaz państwie członkowskim, oraz po drugie, istnieją poważne i sprawdzone podstawy, aby uznać, iż z powodu takich warunków odnośne osoby, z uwagi na ich sytuację osobistą, będą na to ryzyko narażone.