Interpretacja indywidualna z dnia 15 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.650.2023.2.KO

Opodatkowanie i wystawienie przez faktury dokumentującej sprzedaż energii oraz moment powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania i wystawienia przez Państwa faktury dokumentującej sprzedaż energii oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest Prosumentem energii odnawialnej i wytwarza energię elektryczną wyłącznie z odnawialnego źródła energii w mikroinstalacji w celu jej zużycia wyłącznie na potrzeby własne. Spółka zawarła umowę ze Sprzedawcą energii elektrycznej w której określone zostały zasady rozliczenia wytworzonej energii. Sprzedawca w celu prowadzenia rozliczenia prowadzi konto spółki (konto Prosumenta), na którym ewidencjonuje ilości i wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci (Depozyt Prosumencki). Depozyt Prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań Spółki z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy. Depozyt Prosumencki nie może być przeznaczony na rozliczenie zobowiązań Spółki z tytułu opłat, których wysokość zgodnie z obowiązującą taryfą Operatora (O) zależy od ilości energii elektrycznej pobranej z sieci O przez Spółkę. Zobowiązanie Spółki ustala się dla danego miesiąca kalendarzowego. Kwota środków stanowiąca Depozyt Prosumencki może być rozliczana na koncie Prosumenckim przez 12 miesięcy od dnia przypisania tej kwoty jako Depozyt Prosumencki na koncie Prosumenta. Po upływie 12 miesięcy od dnia przypisania danej kwoty środków do Depozytu Prosumenckiego, środki niewykorzystane lub niezwrócone podlegają umorzeniu na podstawie zapisu w umowie, który mówi, że w przypadku gdy w ramach rozliczenia, Spółka nie wykorzysta zgromadzonych dla danego miesiąca kalendarzowego środków odpowiadających wartości Energii Elektrycznej wprowadzonej do sieci O w tym miesiącu w okresie 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych, to niewykorzystane środki stanowią nadpłatę, która jest zwracana Spółce przez Sprzedawcę w terminie nie dłuższym niż do końca 13 miesiąca następującego po danym miesiącu. Faktury wystawiane przez Sprzedawcę energii elektrycznej zawierają wartości sprzedanej energii oraz usługi dystrybucyjnej np. 100 zł netto plus VAT 23% czyli 123 zł brutto, po czym od kwoty brutto odejmowana jest wartość „depozytu prosumenckiego z okresów poprzednich”, np. 10 zł. Do zapłaty pozostaje kwota pomniejszona o wartość tego depozytu tj. o 10 zł. Dostawca nie określa czy rozliczenie (pomniejszenie płatności) zawiera podatek VAT i w jakiej wartości. W rozliczeniu podatku VAT za dany miesiąc uwzględniamy kwotę podatku naliczonego w wysokości 23 zł.

Pismem z 19 października 2023 r. uzupełniono opis sprawy następująco.

Ad.1

Wytworzona przez Spółkę energia zostaje wprowadzona do sieci Operatora. Spółka nie ma magazynu energii. W umowie pomiędzy Sprzedającym a Spółką nie ma zasad przekazania, ale Operator X tj. Sprzedawca rozporządza nadwyżkami wyprodukowanej energii odnawialnej przez Spółkę. Sprzedawca rozliczył zobowiązania Spółki z tytułu zakupu energii elektrycznej i obniżył obliczoną wartość zobowiązań o wartość depozytu prosumenckiego. Sprzedawca nie rozliczył podatku VAT.

Ad.2

Spółka dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej w oparciu o art. 4 ust. 1a ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z 19 października 2023 r.

Czy Spółka w związku z wykazaniem przez Sprzedawcę wartości depozytu na fakturach i obniżeniem wartości zobowiązania wynikającego z faktury powinna rozpoznać podatek VAT i wykazać go w JPK dokumentując jako fakturę VAT czy dowód wewnętrzny? Jeśli tak, to w jakim okresie rozliczeniowym?

Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w piśmie z 19 października 2023 r.

Państwo uważają, że Spółka powinna rozpoznać podatek VAT, który wynika z faktu, że wprowadzenie energii elektrycznej do sieci O powoduje, że Sprzedawca X rozporządza wyprodukowaną przez Państwa energią elektryczną jak właściciel. Sprzedawca obniża Państwu wartość zobowiązań (kwotę brutto z faktury) o kwotę depozytu prosumenckiego, czyli oznacza to, że wartość depozytu jest wartością brutto. Kwotę podatku VAT należałoby wyliczyć metodą "w stu" od wartości depozytu prosumenckiego i wykazać w JPK w okresie terminu zapłaty faktury wystawionej przez Sprzedawcę. Rozliczenie VAT podlegałoby bowiem szczególnym zasadom ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy,

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy,

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy,

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy,

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy,

Treść powyższych przepisów znajduje odzwierciedlenie w art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z 11 grudnia 2006 r. L 347/1), zgodnie z którym,

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W odniesieniu do kwestii udokumentowania tej czynności należy wskazać, że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

Stosownie do art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy,

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a ustawy,

Jak stanowi art. 19a ust. 7 ustawy,

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku dostaw energii elektrycznej na rzecz innego podatnika podatku VAT, obowiązek podatkowy powstaje, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a oraz art. 19a ust. 7 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, jednakże faktura taka powinna być wystawiona najpóźniej z chwilą upływu terminu płatności. W sytuacji, gdy podatnik nie wystawił w tym terminie faktury lub wystawił ją z opóźnieniem – obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu na jej wystawianie, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że w tym przypadku przez „termin płatności” rozumie się termin płatności za dostawę energii wprowadzonej do sieci przez prosumenta.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy,

W świetle art. 99 ust. 7c ustawy,

Na mocy art. 99 ust. 11c ustawy,

Szczegółowy zakres danych, jakie ma zawierać ewidencja VAT oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej w formie JPK_VAT został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.) dalej: rozporządzenie.

Jak wynika z § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia,

Z opisu sprawy wynika, że Państwo są Prosumentem energii odnawialnej i wytwarzają energię elektryczną wyłącznie z odnawialnego źródła energii w mikroinstalacji w celu jej zużycia wyłącznie na potrzeby własne. Państwo zawarli umowę ze Sprzedawcą energii elektrycznej, w której określone zostały zasady rozliczenia wytworzonej energii. Sprzedawca w celu prowadzenia rozliczenia prowadzi konto spółki (konto Prosumenta), na którym ewidencjonuje ilości i wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci (Depozyt Prosumencki). Depozyt Prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań Państwa Spółki z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy. Depozyt Prosumencki nie może być przeznaczony na rozliczenie zobowiązań Państwa Spółki z tytułu opłat, których wysokość zgodnie z obowiązującą taryfą Operatora (O) zależy od ilości energii elektrycznej pobranej z sieci O przez Spółkę. Zobowiązanie Państwa Spółki ustala się dla danego miesiąca kalendarzowego. Kwota środków stanowiąca Depozyt Prosumencki może być rozliczana na koncie Prosumenckim przez 12 miesięcy od dnia przypisania tej kwoty jako Depozyt Prosumencki na koncie Prosumenta. Po upływie 12 miesięcy od dnia przypisania danej kwoty środków do Depozytu Prosumenckiego, środki niewykorzystane lub niezwrócone podlegają umorzeniu na podstawie zapisu w umowie, który mówi, że w przypadku gdy w ramach rozliczenia, Spółka nie wykorzysta zgromadzonych dla danego miesiąca kalendarzowego środków odpowiadających wartości Energii Elektrycznej wprowadzonej do sieci O w tym miesiącu w okresie 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych, to niewykorzystane środki stanowią nadpłatę, która jest zwracana Spółce przez Sprzedawcę w terminie nie dłuższym niż do końca 13 miesiąca następującego po danym miesiącu. Faktury wystawiane przez Sprzedawcę energii elektrycznej zawierają wartości sprzedanej energii oraz usługi dystrybucyjnej.

Wytworzona przez Spółkę energia zostaje wprowadzona do sieci Operatora. Spółka nie ma magazynu energii. W umowie pomiędzy Sprzedającym a Spółką nie ma zasad przekazania, ale Operator X tj. Sprzedawca rozporządza nadwyżkami wyprodukowanej energii odnawialnej przez Spółkę. Sprzedawca rozliczył zobowiązania Spółki z tytułu zakupu energii elektrycznej i obniżył obliczoną wartość zobowiązań o wartość depozytu prosumenckiego. Sprzedawca nie rozliczył podatku VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy Spółka w związku z wykazaniem przez Sprzedawcę wartości depozytu na fakturach i obniżeniem wartości zobowiązania wynikającego z faktury powinna rozpoznać podatek VAT i wykazać go w JPK dokumentując jako fakturę VAT czy dowód wewnętrzny? Jeśli tak, to w jakim okresie rozliczeniowym.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów na zasadach dla niej określonych.

Znajduje to potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-219/12 Fuchs, w którym Trybunał uznał, że:

Ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą będącą świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 i pkt 27a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1436), zwanej dalej „ustawą o OZE”,

Zgodnie z art. 4 ust. 1a pkt 2 ustawy o OZE,

W myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o OZE,

Szczegółowy sposób rozliczania prosumenta z udostępnionej energii regulują przepisy art. 4 ust. 2a-7 ustawy o OZE.

Jak wynika z art. 4 ust. 3a ustawy o OZE:

Zgodnie z art. 4b ust. 1 ustawy o OZE,

Przepisy art. 4c ust. 1-5 ustawy o OZE definiują tzw. „depozyt prosumencki”,

W myśl art. 40 ust. 1a ustawy o OZE,

Fakt wzajemnego kompensowania zobowiązania prosumenta wobec przedsiębiorstwa energetycznego i tego przedsiębiorstwa wobec prosumenta (co wynika z art. 4c ust. 3 ustawy o OZE – przywołanego powyżej), pozostaje bez wpływu na określenie odpłatnego charakteru dokonywanej przez Państwa dostawy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji. Depozyt prosumencki, który pokazuje ilości energii elektrycznej i wartości energii elektrycznej, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2 – przywołanego powyżej, oraz wynikającą z nich wartość środków za energię elektryczną należną prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci, jak wynika z powyższych przepisów, może pomniejszyć kwotę zobowiązania prosumenta wobec sprzedawcy energii elektrycznej z tytułu zakupu tej energii od sprzedawcy. Przeznaczenie depozytu prosumenta na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy tej energii, nie powoduje, że nie dochodzi do dostawy energii elektrycznej przez prosumenta na rzecz sprzedawcy energii elektrycznej.

Jak wskazano, sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, co znajduje potwierdzenie w ww. wyroku TSUE w sprawie C‑219/12. W okolicznościach niniejszej sprawy sprzedaż energii elektrycznej należy rozpatrywać więc jako działalność gospodarczą w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy, a Państwa należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, będą Państwo stroną dokonującą czynności opodatkowanej tym podatkiem i będą Państwo występowali w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, będą Państwo, jako podatnik VAT - sprzedający towar innemu podatnikowi VAT - zobowiązani wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż energii elektrycznej na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, a następnie wykazać ją w JPK.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy,

Przy czym kwestia zobowiązania prosumenta (wynagrodzenia) została regulowana jak już wyżej wskazano w art. 4c ust. 3 ustawy o OZE, zgodnie z którym zobowiązanie prosumenta energii odnawialnej, (…), określa się dla danego okresu rozliczeniowego jako sumę iloczynów, dla wszystkich okresów rozliczania niezbilansowania (t) w okresie rozliczeniowym, ilości energii elektrycznej pobranej z sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej przez prosumenta energii odnawialnej, (…), oznaczonej w art. 4 ust. 2b symbolem Eb(t) przyjmującym wartość dodatnią, oraz ceny sprzedaży energii elektrycznej uwzględniającej obowiązkowe obciążenia podatkowe i fiskalne, stosowanej w rozliczeniach pomiędzy sprzedawcą i prosumentem dla tego okresu rozliczenia niezbilansowania.

Wynagrodzenie należne sprzedawcy (przedsiębiorstwu energetycznemu) od prosumenta jest określane dla energii pobranej z sieci przez prosumenta po wektorowym zbilansowaniu międzyfazowym. Zatem za podstawę opodatkowania podatkiem VAT w takim przypadku należy uznać wartość ustaloną jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikającej z salda dodatniego (tj. ilości energii pobranej z sieci dystrybucyjnej przez prosumenta w poszczególnych godzinach, czyli z uwzględnieniem bilansowania międzyfazowego) i ceny energii elektrycznej stosowanej w rozliczeniach pomiędzy dostawcą i prosumentem dla danego okresu rozliczenia.

Analogicznie podstawę opodatkowania u prosumenta będzie stanowić wartość ustalona jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikającej z salda ujemnego (tj. ilości energii elektrycznej wprowadzonej w poszczególnych godzinach do sieci przez prosumenta – po zbilansowaniu międzyfazowym) i rynkowej ceny energii elektrycznej.

Przy czym – co należy podkreślić – kwoty zobowiązania prosumenta wobec przedsiębiorstwa energetycznego i tego przedsiębiorstwa wobec prosumenta, tj. sumy sald dodatnich i ujemnych, nie należy kompensować na potrzeby określenia podstawy opodatkowania VAT.

W związku z powyższym podstawa opodatkowania oraz kwota podatku VAT dla dostawy dokonanej przez prosumenta nie jest określana na podstawie depozytu konsumenckiego.

Zatem stanowisko Państwa wyrażone w twierdzeniu, że: „Kwotę podatku VAT należałoby wyliczyć metodą w „stu” od wartości depozytu prosumenckiego i wykazać w JPK” jest nieprawidłowe.

Natomiast przechodząc do wątpliwości związanych z momentem ujęcia podatku VAT od sprzedaży energii elektrycznej, że obowiązek podatkowy określony na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a oraz art. 19a ust. 7 ustawy o VAT dla dostawy energii elektrycznej dokonanej przez Państwa jako prosumenta wiąże się z chwilą wystawienia przez Państwa faktury lub z chwilą upływu terminu na jej wystawianie (gdy Państwo nie wystawią faktury lub wystawią ją z opóźnieniem), a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności. Przy czym należy podkreślić, że chodzi tu o termin płatności za dostawę energii wprowadzonej do sieci przez prosumenta.

Podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego od dostawy energii elektrycznej powinni Państwo wykazać w JPK za okres, w którym wystawili Państwo fakturę lub za okres, w którym upływa termin na jej wystawianie (gdy Państwo nie wystawią faktury lub wystawią ją z opóźnieniem), a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – za okres, w którym upływa termin płatności za dostawę energii wprowadzonej przez Państwa jako prosumenta do sieci.

Zatem stanowisko Państwa, że „Kwotę podatku VAT należałoby (...) wykazać w JPK w okresie terminu zapłaty faktury wystawionej przez Sprzedawcę. Rozliczenie VAT podlegałoby bowiem szczególnym zasadom ustawy o VAT. ” jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.