Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.734.2023.2.DJD
Wydatki związane z zakupem paliwa, materiałów eksploatacyjnych, części samochodowych i napraw do pojazdów wykorzystywanych w działalności w 100% stanowią koszt uzyskania przychodu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
13 października 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 10 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów związanych z eksploatacją samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 grudnia 2023 r. (wpływ 7 grudnia 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pani działalność gospodarczą od 1 stycznia 2007 r., której przedmiotem jest PKD 85.53.Z - Pozaszkolne formy edukacji z zakresu nauki jazdy i pilotażu. Jest to jedyny i główny przedmiot Pani działalności. Działalność opodatkowana jest 19% podatkiem liniowym, prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów.
W prowadzonej działalności zamierza Pani wykorzystywać samochody osobowe przystosowane do nauki jazdy przez kursantów w celu uzyskania prawa jazdy. Pojazdy stanowić będą przedmiot wpisu do ewidencji środków trwałych lub przedmiot umowy leasingu operacyjnego. Nie prowadzi Pani ewidencji przebiegu pojazdu, a pojazdy wykorzystywane będą tylko i wyłącznie w prowadzonej działalności jako narzędzie do prowadzenia lekcji nauki jazdy oraz ewentualnym dojazdom po kursantów. Od przedmiotowych pojazdów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Nigdy z takowego Pani nie korzystała i nie zamierza korzystać.
Samochody będące przedmiotem wniosku są pojazdami w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W działalności gospodarczej będzie wykorzystywane około 5 pojazdów. Wartość pojazdów nie przekroczy 150 000 zł. Część pojazdów będzie stanowiła Pani własność, będą one wpisane do ewidencji środków trwałych. Pojazdy leasingowane będą własnością leasingodawcy.
Zamierza Pani zaliczać do kosztów działalności paliwo, części i akcesoria, materiały eksploatacyjne w pełnej wysokości 100%.
W uzupełnieniu wniosku z 6 grudnia 2023 r. wskazała Pani, że nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Korzysta Pani ze zwolnienia ze względu na świadczenie usług tylko i wyłącznie zwolnionych z VAT (szkolenia kierowców w zakresie nauki jazdy w celu uzyskania uprawnień prawa jazdy). Nie odlicza Pani podatku naliczonego od zakupu, leasingu, paliwa, czy napraw pojazdów. Nie prowadzi Pani ewidencji przebiegu pojazdów ze względu na brak obowiązku.
Pojazdy, o których mowa we wniosku będzie Pani wykorzystywać od 2023 r. Wszystkie pojazdy są przystosowane do nauki prawa jazdy.
Będą to cztery pojazdy osobowe stanowiące Pani własność:
·... - 3szt.,ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w marcu 2023 r., wrześniu 2023 r., wrześniu 2023 r.;
· ... – 1 szt., ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w grudniu 2022 r.
Zamierza Pani także podpisać umowy leasingowe w ilości co najmniej 3 szt. w grudniu 2023 r. oraz październiku 2024 r. Samochodami będą jeździli pracownicy tylko i wyłącznie w czasie prowadzenia szkolenia nauki prawa jazdy. Nie będą z nich korzystać do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością. Do kosztów zamierza Pani również zaliczać koszty napraw pojazdów.
Pytanie
Czy jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może Pani zaliczyć wydatki związane z zakupem paliwa, materiałów eksploatacyjnych, części samochodowych i napraw do pojazdów wykorzystywanych i przystosowanych do prowadzenia działalności w 100%, jako, że wykorzystywane są tylko i wyłącznie w celach osiągnięcia przychodu?
Pani stanowisko w sprawie przedstawione w uzupełnieniu wniosku
Pani zdaniem, ma Pani prawo do zaliczenia do kosztów podatkowych 100% wydatków poniesionych na zakup paliwa, materiałów eksploatacyjnych, części i napraw do pojazdów wykorzystywanych w działalności ze względu na przepisy art. 23 ust. 5g ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych oraz ze względu na wykorzystywanie pojazdów tylko i wyłączenie do działalności gospodarczej wobec braku obowiązku stosowania i prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach:
·z 8 kwietnia 2019 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.72.2019.2.AP;
·z 10 czerwca 2019 r. Nr 0112-KDIL3-3.4011.138.2019.2.AA;
·z 17 kwietnia 2020 r. Nr 0115-KDIT3.4011.20.2020.2.AWO;
·z 8 czerwca 2022 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.336.2022.3.MGR.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym powyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).
W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W odniesieniu do działalności gospodarczej, kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:
·pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
·nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
·być właściwie udokumentowany.
Należy również podkreślić to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.
Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).
Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Dyspozycja art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wskazuje wprost na samochód „stanowiący własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą” i wykorzystywanie tego samochodu „również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika”, dotyczy też sytuacji, gdy samochód jest wykorzystywany do celów prywatnych, jak i do celów działalności gospodarczej.
Stosownie zaś do art. 23 ust. 1 pkt 46a, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Zatem wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
Przytoczyć w tym miejscu należy, że zgodnie z dyspozycją art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.
Przepis ten dotyczy wszystkich podatników bez względu na status VAT podatnika. Ustawodawca wdrażając zmiany w rozliczaniu samochodów w firmie, nie wprowadził dodatkowego rozróżnienia na czynnych podatników VAT oraz podatników korzystających ze zwolnienia z VAT. Niemniej jednak ustawodawca zastosował odstępstwo od tej zasady w art. 23 ust. 5g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23 ust. 5g cytowanej ustawy:
Przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.
Jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji. Sytuacja taka ma miejsce w przypadku, gdy podatnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia od tego podatku.
Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.):
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług:
Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
Jak stanowi art. 86a ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług:
Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:
1)przeznaczonych wyłącznie do: a) odprzedaży, b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2)w odniesieniu do których: a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
Z powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dotyczy zatem wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej jednak nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odniósł się do lit. b) w art. 86a ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc do podatnika niebędącego czynnym podatnikiem VAT.
Z całokształtu przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika więc, że podatnik nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, jeżeli na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, np. w przypadku, gdy podatnik nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, gdyż w takiej sytuacji podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Innymi słowy, jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia 100% wartości wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji.
Z podanych przez Panią informacji wynika m.in., że:
-nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług; korzysta Pani ze zwolnienia ze względu na świadczenie usług tylko i wyłącznie zwolnionych z VAT (szkolenia kierowców w zakresie nauki jazdy w celu uzyskania uprawnień prawa jazdy),
-nie odlicza Pani podatku naliczonego od zakupu, leasingu, paliwa, czy napraw pojazdów,
-nie prowadzi Pani ewidencji przebiegu pojazdów ze względu na brak takiego obowiązku,
-na potrzeby prowadzenia działalności będzie Pani wykorzystywać stanowiące Pani własność 4 samochody osobowe o wartości nieprzekraczającej kwoty 150 000 zł, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oraz
-zamierza Pani wykorzystywać 3 samochody osobowe na podstawie umowy leasingu operacyjnego od grudnia 2023 r., których wartość nie będzie przekraczać kwoty 150 000 zł,
-wszystkie samochody przystosowane do nauki jazdy przez kursantów i będą wykorzystywane tylko w prowadzonej działalności gospodarczej; samochodami będą jeździli pracownicy tylko i wyłącznie w czasie prowadzenia nauki jazdy, nie będą korzystać z nich do celów niezwiązanych z działalnością,
-chce Pani rozliczać w całości (w 100%) w kosztach uzyskania przychodów wydatki związane z zakupem paliwa, materiałów eksploatacyjnych, części samochodowych i napraw do ww. samochodów.
Ze względu na to, że 3 samochody osobowe będą przedmiotem umowy leasingu operacyjnego, należy podkreślić, że zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że:
Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.
W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy:
Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z przepisów powyższych wynika zatem, że – co do zasady – jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i pkt 3 oraz ust. 2 ustawy warunki, to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego – prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
Przy czym zaznaczyć należy, że poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a wskazanej ustawy, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług ˗ art. 23 ust. 5a cytowanej ustawy.
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro wskazane samochody osobowe wykorzystywane będą przez Panią wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie nauki jazdy, a przy tym nie jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (świadczone przez Panią usługi są zwolnione przedmiotowo z VAT) i nie jest Pani zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, to nie będą miały zastosowania do ponoszonych przez Panią wydatków wyłączenia określone w art. 23 ust. 1 pkt 46 i pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym, będzie miała Pani prawo do uwzględniania w kosztach podatkowych 100% wydatków związanych z zakupem paliwa, materiałów eksploatacyjnych, części oraz naprawą samochodów wykorzystywanych przez Panią do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie nauki jazdy, zarówno stanowiących Pani własność, jak i będących przedmiotem leasingu.
W świetle powyższego, Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.
Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.
Zaznaczyć również należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.
Odnosząc się do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych wskazuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podjętych w określonych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych) i są wiążące tylko w tych sprawach, w których zostały wydane.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1648 ze zm, dalej jako: „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).
POTRZEBUJESZ POMOCY?