Interpretacja indywidualna z dnia 13 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.548.2023.1.RM
Obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu zakupu kombajnu, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 22 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zakupu kombajnu, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od (…) roku jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego, którego powierzchnia ogólna łącznie z dzierżawami wynosi (…) ha.
Od dnia (…) roku jest Pan czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym początkowo w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, a od (…) roku jako gospodarstwo rolne. Jest Pan również zarejestrowanym podatnikiem dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT-UE.
W dniu (…) 2023 r. kupił Pan używany kombajn zbożowy (…) wraz z częściami zamiennymi, od kontrahenta unijnego ze Szwecji, o którym mowa w art. 15 ustawy, z VAT „0”. Kombajn ten dostarczono (…) 2023 r. ze Szwecji do Polski i został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych z klasyfikacją w grupie 594 KST-PKWiU 28.30.59.0, jako maszyna żniwna i omłotowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.
Zakup ten zostanie wykazany w deklaracji VAT-UE za listopad 2023 roku oraz rozliczony w deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2023 roku, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie środka trwałego.
Kontrahent szwedzki posłużył się ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierającym dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (…).
Nie posiada Pan informacji o tym, kiedy kombajn został wydany pierwszemu nabywcy, ale wyprodukowano go w roku (…) roku. W chwili nabycia licznik przepracowanych godzin wskazywał (…). Moc silnika to 85 KW. Kombajn nie posiada licznika przejechanych kilometrów.
Maszyna ta służy do zbioru ziarna, a nie transportowania go. Gdy zbiornik na zboże się zapełni, to podjeżdża traktor z przyczepą i zboże zostaje przesypywane do przyczepy, i w ten sposób transportowane jest do magazynu.
Kombajn nie był zarejestrowany w Szwecji i również nie został zarejestrowany po zakupie, ani nie będzie rejestrowany w przyszłości, ponieważ taka maszyna nie podlega rejestracji na terytorium RP.
Kombajn ten jest użytkowany na terytorium kraju i służy zbieraniu płodów rolnych tylko z własnego gospodarstwa i nie służy działalności zarobkowej.
Pytanie
Czy kombajn zbożowy podlega obowiązkowi zapłaty VAT na zasadach szczególnych przewidzianych dla środków transportu, zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, skoro nie służy do transportu, o czym świadczy również fakt braku licznika przejechanych kilometrów?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, zakup kombajnu zbożowego od kontrahenta ze Szwecji, który posłużył się ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych kwalifikuje się jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), od którego (jako podatnik) naliczy Pan podatek należny i naliczony VAT, zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 5 ustawy o VAT.
Maszyna ta przeznaczona jest tylko i wyłącznie do koszenia zbóż i ich wymłócenia. Nie podlega rejestracji. Wykorzystywana jest do własnych celów, nie zarobkowych.
Zgodnie z art. 38 rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z 15 marca 2011 r., kombajn zbożowy nie jest wymieniony w tym artykule jako środek transportu. Ta maszyna rolnicza nie jest przeznaczona do transportu osób ani rzeczy z jednego miejsca do drugiego. Jej zadaniem jest koszenie i młócenie zbóż i w tym celu została zaprojektowana. Fakt wyposażenia kombajnu w zbiornik do magazynowania wymłóconego zboża czy kukurydzy do chwili jego wyładunku na środki transportowe nie świadczy o tym, że celem użytkowania kombajnu jest przewożenie - transport wymłóconego płodu rolnego (zboża czy kukurydzy). Transport to przewóz osób lub rzeczy z jednego miejsca na drugie miejsce. W przypadku zbioru płodów rolnych, zboże, czy kukurydza transportowana jest z miejsca znajdującego się na areale rolnym (pole zboża) do magazynu bądź punktu skupu za pomocą środków transportu przeznaczonych do tego celu (np. ciągnione przyczepy). Celem użytkowania kombajnu jest natomiast zbiór płodów rolnych poprzez koszenie, omłot i magazynowanie urobku w zbiorniku do chwili wyładunku na środki transportowe, a nie przewóz „urobku” z miejsca na inne miejsce docelowe, ponieważ miejsce wyładunku znajduje się na tym samym polu koszonego zboża czy kukurydzy.
Pana wieloletnie doświadczenie w pracy na roli utwierdza Pana w przekonaniu, że kombajn zbożowy nie służy do transportu zboża, a jedynie do chwilowego magazynowania w zbiorniku „urobku” podczas prac omłotowych (w siewniku także zmagazynowano nasiona, które są wysiewane podczas pracy siewnika na polu).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1)nabywcą towarów jest:
a)podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b)osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
2)dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
1)nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2)dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.
Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.
Przy tym, z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT i jest Pan również zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.
W (…) 2023 r. kupił Pan od kontrahenta unijnego ze Szwecji używany kombajn zbożowy (…) wraz z częściami zamiennymi, z VAT „0”. Na potrzeby dokonanej transakcji, kontrahent ze Szwecji posłużył się ważnym numerem identyfikacyjnym nadanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. (…).
Kombajn dostarczono ze Szwecji do Polski (…) 2023 r. Nabycie kombajnu rozliczy Pan w deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2023 roku, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie środka trwałego (kombajn wprowadzono do ewidencji środków trwałych z klasyfikacją w grupie 594 KST-PKWiU 28.30.59.0, jako maszyna żniwna i omłotowa, gdzie indziej niesklasyfikowana). Kombajn został wyprodukowany w (...). W chwili nabycia licznik przepracowanych godzin wskazywał (…). Moc silnika to 85 KW. Kombajn nie posiada licznika przejechanych kilometrów. Kombajn nie był zarejestrowany w Szwecji i nie podlega rejestracji na terytorium Polski.
Kombajn użytkowany jest na terytorium kraju i służy do zbierania płodów rolnych z Pana gospodarstwa (nie służy działalności zarobkowej).
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w odniesieniu do opisanego zakupu kombajnu zbożowego znajduje zastosowanie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.
Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że w myśl art. 99 ust. 10 ustawy:
W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.
Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.
Na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy:
Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
W myśl art. 103 ust. 5 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.
Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 105 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór takiej informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.
Wymienione przepisy ustawy, zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu” jak i „innych środków transportu”.
Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, gdzie stwierdza się, że:
Przez nowy środek transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.
Powołując się na definicję zawartą w ww. przepisie ustawy, za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.
Aby można uznać jakąkolwiek maszynę, urządzenie czy pojazd za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej, państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/2 ze zm.) stanowi, że:
W celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w niniejszym Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. Zalecenia i opinie nie mają mocy wiążącej.
I tak, zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 ze zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:
Środek transportu, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.
Przepis art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawiera niewyłączną, przykładową listę środków transportu. Zgodnie z tym przepisem:
Środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:
a)pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
b)przyczepy i naczepy;
c)wagony kolejowe;
d)statki;
e)statki powietrzne;
f)pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
g)ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
h)pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Natomiast stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:
Środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery.
Analiza art. 38 rozporządzenia 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny, urządzenia czy pojazdu za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Zwrot użyty w definicji „środka transportu” dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.
Kombajn zbożowy nie jest wymieniony wprost w art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011. Niemniej jednak, w ocenie tut. Organu należy odwołać się do definicji określonej w ustępie 1 tego artykułu, z której wynika, że aby dany pojazd mógł być uznany za „środek transportu”, musi być zaprojektowany oraz faktycznie nadawać się do wykorzystania w celu transportu osób lub rzeczy z jednego miejsca do drugiego. Przy czym, do środków transportu nie zalicza się jedynie takich pojazdów, które są trwale unieruchomione oraz kontenerów (art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).
Przechodząc na grunt analizowanej sprawy należy uznać, że pomimo jak Pan wskazuje – kombajn przeznaczony jest do zbioru ziarna, to jednak realizuje on również funkcję transportu rzeczy (zboża) z jednego miejsca na drugie. Kombajn zbożowy posiada zbiornik na zboże, który po jego zapełnieniu może zostać opróżniony. Zatem zboże, które znajduje się w tym zbiorniku jest – przez jakiś czas – transportowane przez kombajn. Nie ma przy tym ma znaczenia czy kombajn transportuje zboże na krótkim czy długim dystansie. Jedynym warunkiem jest to, że kombajn może być przeznaczony do przewozu zboża. W związku z tym, kombajn powinien być postrzegany, jako pojazd zaprojektowany i faktycznie nadający się do transportu rzeczy (zboża). Z uwagi na to, że nie ma żadnych innych warunków określonych w dyrektywie VAT ani w rozporządzeniu wykonawczym 282/2011, a konstrukcja kombajnu pozwala na transport rzeczy (zboża), należy uznać, że kombajn wpisuje się w definicję środków transportu, określoną w art. 38 ust. 1 rozporządzenia 282/2011.
W konsekwencji, do czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia kombajnu znajduje zastosowanie art. 103 ust. 4 i 5 ustawy, co oznacza, że ma Pan obowiązek przedłożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabyciu środka transportu (VAT-23) oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.
Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).
POTRZEBUJESZ POMOCY?