Interpretacja indywidualna z dnia 7 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.532.2023.2.DP

Opodatkowanie sprzedaży na rzecz Sprzedawcy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji, w ramach umowy, oraz moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej czynności.

Interpretacja indywidualna 

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 października 2023 r. wpłynął Państwa  wniosek z  19 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

• opodatkowania czynności sprzedaży energii elektrycznej,
• momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz Sprzedawcy w ramach umowy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) pozostaje spółką zawiązaną i funkcjonującą pod prawem polskim, posiadającą polską rezydencję podatkową oraz status podatnika VAT czynnego.

W związku z montażem paneli fotowoltaicznych i wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii - Wnioskodawca zawarł umowę z przedsiębiorstwem energetycznym, będącym sprzedawcą zobowiązanym, na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o OZE („Sprzedawca”) – umowę sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji („Umowa”).

Sprzedawca pozostaje czynnym podatnikiem VAT.

Zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji oraz małej instalacji, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego lub z biopłynów, oraz zasady wytwarzania energii elektrycznej przez prosumentów energii odnawialnej, prosumentów zbiorowych energii odnawialnej oraz prosumentów wirtualnych energii odnawialnej zostały określone przez ustawodawcę w rozdziale 2 ustawy o OZE (w tym w art. 4 ust. 1a-4d Ustawy o OZE) . Wnioskodawca w ramach niniejszej Umowy nie korzysta jednak z ww. systemu rozliczeń.

W ramach Umowy, której przedmiotem jest:

1)sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Sprzedawcy jako sprzedawcy zobowiązanego, na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o OZE, energii wytworzonej w mikroinstalacji przez Wnioskodawcę i wprowadzonej do sieci Operatora Systemu Dystrybucyjnego („OSD”);

2)pełnienie przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy funkcji podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe;

• Wnioskodawca zobowiązał się w szczególności do dostarczenia do miejsca dostarczenia całej energii wprowadzonej do sieci OSD według szacowanych wielkości określonych w horyzoncie 1 roku kalendarzowego;
• Podczas gdy Sprzedawca zobowiązał się do odbioru od Wnioskodawcy ww. energii, dokonywania bilansowania handlowego Wnioskodawcy oraz regulowania należności wynikających z Umowy.

Zgodnie z Umową - rozliczeniu na rzecz Wnioskodawcy podlega energia, wprowadzona przez Niego do sieci OSD, za którą należność wyliczana jest zgodnie ze wzorem:

N=EW * Cj

gdzie:

N - należność całkowita za Energię sprzedaną przez Wnioskodawcę, określona na fakturze dla okresu rozliczeniowego [PLN],

EW - ilość Energii podlegająca rozliczeniu [MWh],

Cj - jednostkowa cena rozliczeniowa stanowiąca podstawę ustalania należności za sprzedaż Energii, określona zgodnie z ust. 3 [PLN/MWh].

Jak stanowi wprost Umowa - do ceny stosowanej we wzajemnych rozliczeniach zostanie naliczony podatek VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W całym okresie obowiązywania Umowy na potrzeby ustalenia należności za energię sprzedawaną Sprzedawcy przez Wnioskodawcę, Strony stosować będą cenę netto, wynoszącą 100% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale ogłoszonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne.

Zgodnie z Umową - Wnioskodawca w terminie 7 dni od zakończenia danego okresu Rozliczeniowego (kwartału kalendarzowego), nie wcześniej jednak niż 2 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne ceny obowiązującej dla danego Okresu Rozliczeniowego, wystawi Sprzedawcy fakturę za sprzedaną w tym okresie rozliczeniowym energię.

Zapłata wynagrodzenia z tytułu sprzedanej Energii w danym Okresie Rozliczeniowym nastąpi w ciągu 30 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej faktury przez Wnioskodawcę na adres Sprzedawcy, przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Pytania

1.Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę energii elektrycznej do sieci na podstawie zawartej Umowy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?

2.W którym momencie powstaje na gruncie podatku VAT obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz Sprzedawcy w ramach Umowy?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie:

1.Sprzedaż przez Wnioskodawcę energii elektrycznej na podstawie Umowy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT;

2.Obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a oraz art. 19a ust. 7 Ustawy o VAT, tj. z chwilą wystawienia faktury, natomiast gdyby Wnioskodawca nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu na jej wystawianie, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Ad 1

• Przedmiot opodatkowania VAT

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług definiuje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) (zwana dalej „Ustawą o VAT”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wynika natomiast z art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ilekroć w przepisach ustawy o VAT mowa jest o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (por. art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

• Odpłatność

Z treści ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT wynika także, że bezwzględnym warunkiem dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest „odpłatność” za daną czynność.

Ustawa o VAT nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Przyjmuje się jednak, że odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą będącą świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy, musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, co znajduje potwierdzenie w ww. wyroku TSUE C-219/12.

• Podatnik VAT

Wreszcie - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu Ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT:

1.Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

2.Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

• „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
• „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że na gruncie ustawy o VAT sprzedaż energii elektrycznej (stanowiącej towar), w tym energii wyprodukowanej z odnawialnych źródeł energii za wynagrodzeniem, co do zasady, wpisuje się w definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, na zasadach dla niej określonych.

Znajduje to potwierdzenie w powołanym już wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-219/12 Fuchs, w którym Trybunał uznał, że:

„eksploatacja zainstalowanego na służącym prywatnym celom domu mieszkalnym lub obok niego modułu fotowoltaicznego, skonstruowanego w ten sposób, że po pierwsze ilość wytworzonej energii elektrycznej jest zawsze niższa od ilości energii elektrycznej ogółem zużytej przez użytkownika modułu do celów prywatnych, a po drugie energia ta jest dostarczana do sieci za wynagrodzeniem o charakterze stałym, stanowi „działalność gospodarczą” w rozumieniu tych przepisów”.

W konsekwencji - w okolicznościach niniejszej sprawy sprzedaż energii elektrycznej należy rozpatrywać więc jako działalność gospodarczą w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, dokonywać bowiem będzie dostawy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji na podstawie umowy cywilnoprawnej, która została zawarta z dostawcą energii elektrycznej, za wynagrodzeniem.

Ad 2

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższe przepisy wskazują, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Szczególna zasada wynika z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego.

Jednocześnie - w myśl art. 19a ust. 7 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku dostaw energii elektrycznej na rzecz innego podatnika podatku VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, jednakże faktura taka powinna być wystawiona najpóźniej z chwilą upływu terminu płatności. W sytuacji, gdy podatnik nie wystawił w tym terminie faktury lub wystawił ją z opóźnieniem - obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu na jej wystawienie, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Zatem obowiązek podatkowy powstaje:

a)zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a oraz art. 19a ust. 7 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, albo

b)gdy Wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem - obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu na jej wystawianie, ewentualnie – z chwilą upływu terminu płatności.

Skoro w przedmiotowym stanie faktycznym z tytułu dostaw energii elektrycznej przez Spółkę:

• obowiązek podatkowy powstaje - co do zasady - z chwilą wystawienia faktury VAT;
• biorąc pod uwagę, że zgodnie z Umową - Wnioskodawca w terminie 7 dni od zakończenia danego Okresu Rozliczeniowego, nie wcześniej jednak niż 2 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne ceny obowiązującej dla danego Okresu Rozliczeniowego, wystawi Sprzedawcy fakturę - gdyby nie doszło do wystawienia faktury w ww. terminie - obowiązek podatkowy powstanie mimo to właśnie ww. terminie na jej wystawienie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług reguluje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwana dalej „ustawą”.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Art. 2 pkt 6 i 22 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 8 ust. 1 ustawy:

Aby czynność podlegała opodatkowaniu, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez dostarczającego towar (świadczącego usługę), należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatną dostawę towaru określoną w art. 7 ust. 1 ustawy (za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy), podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie, w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz
• czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Art. 15 ust. 1 ustawy:

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką zawiązaną i funkcjonującą pod prawem polskim oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a także posiadają Państwo polską rezydencję podatkową.

W związku z montażem paneli fotowoltaicznych i wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii – zawarli Państwo z przedsiębiorstwem energetycznym (Sprzedawcą) umowę sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji.

Przedsiębiorstwo energetyczne jest czynnym podatnikiem VAT oraz sprzedawcą zobowiązanym, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

W ramach ww. Umowy zobowiązali się Państwo w szczególności do dostarczenia do miejsca dostarczenia całej energii wprowadzonej do sieci Operatora Systemu Dystrybucyjnego według szacowanych wielkości określonych w horyzoncie 1 roku kalendarzowego. Natomiast przedsiębiorstwo energetyczne zobowiązało się do odbioru od Państwa ww. energii, dokonywania bilansowania handlowego Spółki oraz regulowania należności wynikających z Umowy.

Rozliczeniu na Państwa rzecz podlega energia wprowadzona przez Państwa do sieci OSD, za którą należność wyliczana jest zgodnie ze wzorem:

N=EW * Cj

gdzie:

N - należność całkowita za Energię sprzedaną przez Wnioskodawcę, określona na fakturze dla okresu rozliczeniowego [PLN],

EW - ilość Energii podlegająca rozliczeniu [MWh],

Cj - jednostkowa cena rozliczeniowa stanowiąca podstawę ustalania należności za sprzedaż Energii, określona zgodnie z ust. 3 [PLN/MWh].

Do ceny stosowanej we wzajemnych rozliczeniach między Państwem a przedsiębiorstwem energetycznym zostanie naliczony podatek VAT.

Zapłata wynagrodzenia z tytułu sprzedanej energii w danym okresie rozliczeniowym nastąpi w ciągu 30 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej przez Państwa faktury na adres przedsiębiorstwa energetycznego.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży energii elektrycznej do sieci na podstawie zawartej Umowy.

W świetle przywołanych wyżej przepisów energia, w tym energia elektryczna wyprodukowana z odnawialnych źródeł energii, jest towarem. Otrzymują Państwo za nią wynagrodzenie, które jest iloczynem ilości dostarczonej energii i ceny jednostkowej, powiększonym o podatek VAT – jest to zatem czynność odpłatna. Bez wątpienia zatem sprzedaż energii do sieci na podstawie zawartej Umowy – jako odpłatna dostawa towaru – jest przejawem Państwa działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jestprawidłowe.

Sformułowali Państwo także wątpliwości dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz Sprzedawcy (przedsiębiorstwa energetycznego) w ramach Umowy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Art. 19a ust. 2 ustawy:

Art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a ustawy:

Art. 19a ust. 7 ustawy:

Art. 2 pkt 31 ustawy:

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Art. 106b ust. 1 ustawy:

Art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek podatkowy dla transakcji dostawy m.in. energii elektrycznej powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w sytuacji, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje nie późnej niż z chwilą upływu terminu płatności. Innymi słowy, moment rozliczenia podatku należnego w związku z dostawami energii elektrycznej jest uzależniony od momentu wystawienia faktury, jednak nieprzekraczalnym momentem jest termin płatności ustalony pomiędzy stronami.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa umowa ze Sprzedawcą (przedsiębiorstwem energetycznym) ustala termin wystawienia przez Państwa faktury za energię sprzedaną w danym okresie rozliczeniowym, jak również termin płatności.

W takiej sytuacji, obowiązek podatkowy powstaje – co do zasady – z chwilą wystawienia faktury, natomiast, gdy jej Państwo nie wystawią, obowiązek podatkowy powstanie w terminie na jej wystawienie.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jestprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).