Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.489.2023.2.AR

Brak zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziałów w działce na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziałów w działce nr 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Uzupełnili go Państwo pismem z 2 listopada 2023 r. (wpływ 3 listopada 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Powiat A, dalej zwany „Powiatem” – jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej.

Skarb Państwa zamierza zbyć nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków gm. B (obręb …) jako działka nr 1 o powierzchni (…) ha, dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w C księga wieczysta Nr (…), w której jako właściciel udziału w wysokości (…) wpisany jest Skarb Państwa – Starosta A oraz jako właściciel udziału w wysokości (…) wpisany jest Skarb Państwa.

Wyżej wymienione udziały w gruncie zostały przez Skarb Państwa nabyte w drodze zrzeczenia się współwłasności w działce nr 1 przez osoby fizyczne. Zrzeczenie się współwłasności zostało ustanowione aktami notarialnymi – repertorium (…) z (…) 1998 r. oraz repertorium (…) z (…) 2002 r.

Zgodnie z ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy B, obejmującego obszary miejscowości: (…) i zatwierdzonego Uchwałą Nr (…) Rady Gminy B z (…) 2012 r. opublikowaną 1 lutego 2013 r. (Dz. Urz. Woj. (…) z 2013 r. poz. (…)), działka nr 1 w obrębie ewidencyjnym D, gm. B stanowi teren lasów i gruntów leśnych (2.ZL.). Natomiast południowa część działki znajduje się na obszarze dodatkowo oznaczonym jako „tereny dolin rzecznych stanowiące lokalne ciągi ekologiczne chronione przed zmianami przeznaczenia”.

Jak stanowi § (…) ww. uchwały – wyznacza się tereny lasów i gruntów leśnych, oznaczone na rysunku planu symbolem ZL. Tereny ZL obejmują tereny przewidziane do prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, zachowującej dotychczasowe funkcje lasów: gospodarczą, ochronną, klimatotwórczą, turystyczno-rekreacyjną, dydaktyczną i kulturową. Tereny ZL obejmują również tereny gruntów rolnych zadrzewionych, zakwalifikowanych jako potencjalne tereny lasów, na podstawie „Uproszczonych planów urządzenia lasu”, sporządzonych dla lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa na okres od (…) 2009 r. do 31 (…) 2018 r., obejmujących miejscowości (…). W granicach lasów obowiązują zasady gospodarowania, określone w ustawie z 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12 poz. 59 ze zm.) oraz planach urządzenia lasów dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa i uproszczonych planach urządzenia lasów w przypadku lasów prywatnych. W granicach terenów lasów, w obrębie dróg śródleśnych, ogólnodostępnych dopuszcza się lokalizację terenowych ścieżek rowerowych.

Dla działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

W ewidencji gruntów i budynków, obręb (…) D, gm. B działka nr 1 o powierzchni (…) ha wykazana jest jako las oznaczony symbolem (…). Na ww. działce znajduje się drzewostan (…) letni – sosny, olchy i brzozy.

Starosta A, reprezentujący Skarb Państwa, nie prowadził na tej nieruchomości działalności gospodarczej, nie ponosił dotychczas żadnych nakładów na przedmiotowej nieruchomości.

Skarb Państwa planuje sprzedaż udziałów w ww. nieruchomości w drodze przetargu pisemnego nieograniczonego (uzyskano stosowną zgodę Wojewody (…)).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

1. Wnioskodawca nabył udziały w działce nr 1 w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu – w drodze zrzeczenia się współwłasności w działce nr 1 przez osoby fizyczne. Zrzeczenie się współwłasności zostało ustanowione aktami notarialnymi – repertorium (…) z (…) 1998 r. oraz (…) z (…) 2002 r.

2. Nabycie udziałów w ww. działce nr 1 nie było udokumentowane fakturą z wykazanym podatkiem VAT.

3. Z tytułu nabycia udziałów w działce nr 1 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT – po pierwsze dlatego, że nabycie nie było udokumentowane fakturą z wykazanym podatkiem VAT, po drugie – z uwagi na fakt, że nabycie przedmiotowych udziałów nie służyło wykonywaniu jakichkolwiek czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

4. Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowej działki w żadnych celach – przysługują mu jedynie uprawnienia właścicielskie.

5. Od momentu nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych udziałów w działce nr 1 wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

6. Przedmiotowe udziały w działce nr 1 nie były/nie są/nie będą do momentu sprzedaży przedmiotem umów najmu, dzierżawy, użyczenia bądź umów o podobnym charakterze, których stroną był Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę A.

7. Na moment sprzedaży przedmiotowych udziałów w działce nr 1 nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

8. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1 – uchwalony Uchwałą Rady Gminy z (…) 2012 r. – będzie tożsamy na moment sprzedaży przedmiotowych udziałów w ww. działce.

9. Na przedmiotowej działce dopuszcza się jedynie lokalizację terenowych ścieżek rowerowych (dotyczy całej powierzchni działki). Innej zabudowy nie dopuszcza się.

Pytanie

Czy przy zawieraniu notarialnej umowy sprzedaży udziałów w wyżej opisanej niezabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej współwłasność Skarbu Państwa – Powiat A, jako podatnik, będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Przy zawieraniu notarialnej umowy sprzedaży udziałów w wyżej opisanej niezabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej współwłasność Skarbu Państwa – Powiat A, jako podatnik, będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ze stanu faktycznego wynika, że działka jest niezabudowana, zatem rozważyć należy zastosowanie zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, jako tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 199), w miejscowym planie określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. W orzecznictwie sądowym za dopuszczalne uznaje się określenie w planach zagospodarowania przestrzennego – z uwagi na brak takiego zakazu oraz specyfikę danych terenów, czy też preferencje lokalnej społeczności – mieszanego przeznaczenia terenów z funkcją podstawową i uzupełniającą, aczkolwiek jedynie gdy funkcje te nie różnią się od siebie w sposób zasadniczy i wzajemnie się nie wykluczają, a wręcz uzupełniają (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 grudnia 2006 r., sygn. akt I FSK 1278/06).

Uprawniony jest więc wniosek, że to właśnie zapisane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie danego gruntu ma decydujące znaczenie dla określenia jego przeznaczenia. Dodatkowe funkcje przypisane do gruntu poprzez określenie jego przeznaczenia uznanego za dopuszczalne (pomocnicze), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają.

Brak jest legalnej definicji pojęcia „grunty przeznaczone pod zabudowę”. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w wyroku z 1 marca 2022 r. (sygn. akt I FSK 2325/19) nie może jednak budzić wątpliwości, że samo to pojęcie jednoznacznie wskazuje na określony cel, w jakim dane grunty winny być wykorzystane (zagospodarowane). Celem tym (przeznaczeniem) musi być zabudowanie gruntu, np. budynkami mieszkalnymi lub usługowymi, czy też budowlami, nie zaś jego wykorzystanie w inny sposób.

Jak stanowi § (…) uchwały Nr (…) Rady Gminy B z (…) 2012 r., opublikowanej (…) 2013 r. (Dz. Urz. Woj. (…) z 2013 r. poz. (…)), wyznacza się tereny lasów i gruntów leśnych, oznaczone na rysunku planu symbolem ZL. Tereny ZL obejmują tereny przewidziane do prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, zachowującej dotychczasowe funkcje lasów: gospodarczą, ochronną, klimatotwórczą, turystyczno-rekreacyjną, dydaktyczną i kulturową. Tereny ZL obejmują również tereny gruntów rolnych zadrzewionych, zakwalifikowanych jako potencjalne tereny lasów, na podstawie „Uproszczonych planów urządzenia lasu”, sporządzonych dla lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa na okres od  (…) 2009 r. do (…) 2018 r., obejmujących miejscowości (…). W granicach lasów obowiązują zasady gospodarowania, określone w ustawie z 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 12 poz. 59 ze zm.) oraz planach urządzenia lasów dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa i uproszczonych planach urządzenia lasów w przypadku lasów prywatnych. W granicach terenów lasów, w obrębie dróg śródleśnych, ogólnodostępnych dopuszcza się lokalizację terenowych ścieżek rowerowych.

Dla działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Z powyższego wynika, że przedmiotowy teren przeznaczony jest pod teren lasów i gruntów leśnych. Zatem nieruchomość ta spełnia warunek działek nieprzeznaczonych pod zabudowę i zbycie tejże nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Pogląd ten należy uznać za zgodny z obecnie obowiązującą linią orzeczniczą sądów administracyjnych wyrażoną m.in. w następujących wyrokach:

-wyrok NSA z 1 marca 2022 r., sygn. akt I FSK 2325/19;

-wyrok WSA w Kielcach z 23 lutego 2023 r., sygn. akt. I SA/Ke 548/22;

-wyrok NSA z 26 kwietnia 2022 r., sygn. akt: I FSK 49/22;

-wyrok WSA w Krakowie z 27 października 2021 r., sygn. akt: I SA/ Kr 1173/21;

-wyrok WSA w Gliwicach z 28 września 2021 r., sygn. akt. I SA/GI 525/21.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Kwestia współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak wynika z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 198 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza opisu sprawy, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa prowadzi do wniosku, że sprzedaż przez Państwa udziałów w działce nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy a Powiat – z tytułu ww. sprzedaży (czynności o charakterze cywilnoprawnym) – należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę.

W przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.)

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1, 6 i 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennegoz 17 grudnia 2021 r. (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2404):

Jak stanowi § 7 ww. rozporządzenia:

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższego należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.).

Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Natomiast, jak stanowi art. 3 pkt 3 ww. ustawy:

W myśl art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

Na mocy art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 1 w obrębie ewidencyjnym D, gm. B stanowi teren lasów i gruntów leśnych (2.ZL.). Natomiast południowa część działki znajduje się na obszarze dodatkowo oznaczonym jako „tereny dolin rzecznych stanowiące lokalne ciągi ekologiczne chronione przed zmianami przeznaczenia”. Dodatkowo – jak Państwo wskazali – „Na przedmiotowej działce dopuszcza się jedynie lokalizację terenowych ścieżek rowerowych (dotyczy całej powierzchni działki). Innej zabudowy nie dopuszcza się”.

Zatem, w analizowanej sprawie, stwierdzić należy, że zgodnie z ww. Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, dla terenów oznaczonych symbolem ZL dopuszcza się – w granicach całej przedmiotowej działki – możliwość jej zabudowy, skoro – jak wynika z powyższego – można na niej posadowić zabudowę w postaci ścieżki rowerowej. Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że przedstawiony opis sprawy nie wskazuje, że przeznaczenie działki nr 1 wynikające z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, dopuszczające posadowienie ścieżek rowerowych jest przeznaczeniem uzupełniającym. W konsekwencji, sama możliwość wybudowania na przedmiotowej działce wskazanego obiektu oznacza, że działka stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę.

Tym samym, planowana przez Państwa sprzedaż udziałów w działce nr 1 – z uwagi na fakt, iż dla wskazanego terenu obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, który klasyfikuje ten teren, jako przeznaczony pod zabudowę, a więc teren ten spełnia definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy – nie będzie korzystać ze zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z tym, że planowana sprzedaż udziałów w działce nr 1 nie będzie korzystać ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

· towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

· przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przedstawiony przez Państwa opis sprawy pozwala stwierdzić, że sprzedaż udziałów w działce nr 1 nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż – jak Państwo wskazali – „Od momentu nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych udziałów w działce nr 1 wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku”.

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż przez Państwa udziałów w działce nr 1 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie. W konsekwencji sprzedaż ta będzie opodatkowana z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Podsumowując, przy zawieraniu notarialnej umowy sprzedaży udziałów w niezabudowanej nieruchomości gruntowej – działce nr 1, stanowiącej współwłasność Skarbu Państwa – Powiat nie będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w szczególności w oparciu o informację, że na przedmiotowej działce dopuszcza się lokalizację terenowych ścieżek rowerowych (dotyczy całej powierzchni działki). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).