Opinia rzecznika generalnego P. Cruza Villalóna przedstawiona w dniu 16 października 2014 r. L. Kik przeciwko Staatssecretaris van Financiën., sygn. C-266/13

1. 

Po raz kolejny zwrócono się do Trybunału Sprawiedliwości o dokonanie wykładni norm służących określeniu właściwego ustawodawstwa zawartych w rozporządzeniu nr 1408/71 (2). Tym razem podstawę wniosku stanowi przypadek, w którym ponownie pojawia się również kwestia charakteru prawnego szelfu kontynentalnego oraz znaczenia i zakresu rozszerzenia suwerenności funkcjonalnej państw członkowskich na ten obszar. W każdym razie rzeczywiste znaczenie niniejszej sprawy dotyczy pozornej trudności w zastosowaniu przepisów rozporządzenia do stanu faktycznego, co zdaniem stron pozwala jedynie na rozwiązanie per analogiam. Jak postaram się wykazać, właściwa odpowiedź zawarta jest jednak w samym rozporządzeniu.

2.

Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza sporządzona w Montego Bay (Jamajka) w dniu 10 grudnia 1982 r., która weszła w życie w dniu 16 listopada 1994 r., została ratyfikowana przez Królestwo Niderlandów w dniu 28 czerwca 1996 r. i zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej mocą decyzji Rady 98/392/WE z dnia 23 marca 1998 r. (3)

3.

Jej art. 60 zatytułowany „Sztuczne wyspy, instalacje i konstrukcje w wyłącznej strefie ekonomicznej” stanowi, co następuje:

„1. Państwo nadbrzeżne ma w wyłącznej strefie ekonomicznej wyłączne prawo budowania oraz wydawania pozwoleń i przepisów dotyczących budowy, eksploatacji i wykorzystywania: