Postanowienie Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) z dnia 15 września 2016 r. Serhiy Vitaliyovych Kurchenko przeciwko Radzie Unii Europejskiej., sygn. T-339/14

POSTANOWIENIE SĄDU (dziewiąta izba w składzie powiększonym)

z dnia 15 września 2016 r. (*1)

„Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją na Ukrainie — Zamrożenie środków finansowych — Brak reprezentowania przez adwokata — Skarżący, który przestał odpowiadać na wezwania Sądu — Umorzenie postępowania”

W sprawie T‑339/14

Serhiy Vitaliyovych Kurchenko, zamieszkały w Chuhuiv (Ukraina), reprezentowany przez B. Kennelly’ego, QC, J. Pobjoya, barrister, M. Drury’ego, A. Swana oraz J. Binnsa, solicitors,

strona skarżąca,

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Á. de Elerę‑San Miguela Hurtada oraz J.P. Hixa, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

popieranej przez

Komisję Europejską, reprezentowaną przez S. Bartelt oraz D. Gauci, działające w charakterze pełnomocników,

interwenient,

mającej za przedmiot, tytułem głównym, żądanie oparte na art. 263 TFUE i mające na celu stwierdzenie nieważności, po pierwsze, decyzji Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (), rozporządzenia Rady (UE) nr 208/2014 z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (), a po drugie, decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniającej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia nr 208/2014 () w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego, a także, tytułem ewentualnym, żądanie oparte na art. 277 TFUE i mające na celu stwierdzenie niemożności stosowania wobec skarżącego art. 1 ust. 1 decyzji 2014/119, zmienionej decyzją Rady (WPZiB) 2015/143 z dnia 29 stycznia 2015 r. zmieniającą decyzję Rady 2014/119/WPZiB (), a także art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (UE) nr 208/2014, zmienionego rozporządzeniem Rady (UE) 2015/138 z dnia 29 stycznia 2015 r. zmieniającym rozporządzenie nr 208/2014 (),