Opinia rzecznika generalnego E. Tancheva przedstawiona w dniu 10 grudnia 2020 r. TR., sygn. C-416/20 PPU

1.

Rozpatrywany wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykonania dwóch europejskich nakazów aresztowania oraz ról właściwych sądom wydającego nakaz państwa członkowskiego (w tym przypadku sądom rumuńskim) i sądom wykonującego nakaz państwa członkowskiego (w tym przypadku sądom niemieckim) w kontrolowaniu przestrzegania przez wydające nakaz państwo członkowskie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym (2). Podnosi on kwestię, czy organy sądowe wykonującego nakaz państwa członkowskiego są zobowiązane do odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania z powodu naruszenia przez wydające nakaz państwo członkowskie praw przysługujących zainteresowanej osobie na podstawie dyrektywy 2016/343.

2.

Niniejsza sprawa dotyczy obywatela Rumunii skazanego za różne przestępstwa popełnione w tym państwie. W tym kontekście sądy rumuńskie wydały trzy europejskie nakazy aresztowania, aby doprowadzić do jego aresztowania i wydania przez władze niemieckie w celu wykonania w Rumunii kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec niego w wyrokach skazujących. Pytanie przedłożone Trybunałowi odnosi się do dwóch z tych trzech nakazów aresztowania i dotyczy konkretnie kwestii tego, czy zgodność z prawem wydania zatrzymanego na podstawie postanowień decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (), zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. () (zwanej dalej „decyzją ramową 2002/584”), zależy od przestrzegania przez wydające nakaz państwo członkowskie – w tym przypadku Rumunię – przepisów dyrektywy 2016/343, a w szczególności art. 8 i 9 tej dyrektywy.