Opinia rzecznik generalnej Ćapeta przedstawiona w dniu 17 marca 2022 r., sygn. C-159/20

1.

To znowu „Feta”. Tak właśnie można by przedstawić niniejszą sprawę adeptom i adeptkom prawa Unii, skoro stanowi ona przynajmniej czwartą odsłonę tak zwanej sagi o „Fecie” (2).

2.

W niniejszej sprawie Komisja Europejska zwraca się do Trybunału, w trybie skargi z art. 258 TFUE, o stwierdzenie, że Królestwo Danii uchybiło zobowiązaniom spoczywającym na nim na mocy art. 13 rozporządzenia nr 1151/2012 (3), ponieważ nie zapobiegło stosowaniu nazwy „Feta” w odniesieniu do produkowanego w Danii sera przeznaczonego na wywóz do państw trzecich lub nie powstrzymało takiego stosowania. Komisja podnosi również, że Królestwo Danii naruszyło, odrębnie bądź w związku z art. 1 ust. 1 i art. 4 rozporządzenia nr 1151/2012, spoczywający na nim obowiązek lojalnej współpracy wynikający z art. 4 ust. 3 TUE.

3.

„Feta” jest rodzajem sera produkowanym tradycyjnie w niektórych częściach Grecji z mleka owczego lub z mieszanki mleka owczego i koziego. Osoby, które chciałby się dowiedzieć nieco więcej o „Fecie”, odsyłam do poetyckiego opisu pióra rzecznika generalnego D. Ruiza‑Jaraba Colomera, gdyż sama nie jestem w stanie znaleźć lepszych niż on słów (4). Co istotne w kontekście rozpatrywanej sprawy, nazwa „Feta” jest od 2002 r. zarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia (ChNP) na podstawie prawa Unii (5).

4.

Ochrona produktów ze względu na ich pochodzenie geograficzne jest regulowana przez Unię w odniesieniu do produktów rolnych i środków spożywczych (), a także win (), napojów spirytusowych () i aromatyzowanych produktów sektora wina (). W ramach systemu ochrony produktów rolnych i środków spożywczych oraz win stosuje się pojęcia ChNP i chronionego oznaczenia geograficznego (ChOG), podczas gdy pojęcie oznaczenia geograficznego (OG) jest stosowane odnośnie do napojów spirytusowych i aromatyzowanych produktów sektora wina. Pojęcie ChNP ucieleśnia szczególny związek między jakością produktu a określonym obszarem geograficznym, który to związek jest silniejszy niż w przypadku ChOG, ponieważ wszystkie etapy produkcji muszą się odbywać na określonym obszarze geograficznym, a ponadto wszystkie odpowiednie składniki muszą pochodzić z określonego obszaru geograficznego (). Chronione nazwy pochodzenia inne niż ChNP „Feta” w Grecji to na przykład „Parmigiano Reggiano” we Włoszech, „Champagne” we Francji czy też „Paški sir” w Chorwacji.