Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 kwietnia 2022 r. UB przeciwko Kauno teritorinė muitinė., sygn. C-489/20

1)Artykuł 124 ust. 1 lit. e) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny należy interpretować w ten sposób, że dług celny wygasa w sytuacji, w której towary zostają zajęte, a następnie ulegają przepadkowi, już po ich nielegalnym wprowadzeniu na obszar celny Unii Europejskiej.2)Artykuł 2 lit. b) i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG, a także art. 2 ust. 1 lit. d) i art. 70 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że wygaśnięcie długu celnego z powodu przewidzianego w art. 124 ust. 1 lit. e) rozporządzenia nr 952/2013 nie prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego z tytułu, odpowiednio, podatku akcyzowego i podatku od wartości dodanej od towarów nielegalnie wprowadzonych na obszar celny Unii Europejskiej.