Opinia rzecznika generalnego N. Emiliou przedstawiona w dniu 7 kwietnia 2022 r. I i S przeciwko Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid., sygn. C-19/21

1.

W trakcie tak zwanego „kryzysu uchodźczego” z 2015 r. o udzielenie ochrony międzynarodowej wnioskowało ponad 95000 małoletnich bez opieki, co stanowiło 7% wszystkich wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonych w Unii Europejskiej (2). Napływ małoletnich bez opieki jest zjawiskiem utrzymującym się, najbardziej odczuwanym przez Grecję, która w 2020 r. przyjęła ponad 20% wszystkich osób ubiegających się o azyl w Unii Europejskiej uważanych za małoletnich bez opieki i spośród wszystkich państw członkowskich Unii ma do czynienia z największą ich liczbą (3).

2.

Rechtbank Den Haag zittingsplaats Haarlem (sąd rejonowy w Hadze z siedzibą w Haarlem, Niderlandy) zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniami dotyczącymi wykładni art. 27 ust. 1 rozporządzenia Dublin III (), który przewiduje przyznanie osobom ubiegającym się o azyl prawa do skutecznego środka zaskarżenia „decyzji o przekazaniu” wydanej przez państwa członkowskie, jak również art. 47 akapit pierwszy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), który przewiduje przyznanie „każdemu, kogo prawa i wolności zagwarantowane przez prawo Unii zostały naruszone” prawo do skutecznego środka prawnego przed sądem.