Opinia rzecznika generalnego Collins przedstawiona w dniu 5 maja 2022 r. Senatsverwaltung für Inneres und Sport, Standesamtsaufsicht przeciwko TB., sygn. C-646/20

1.

Środki służące ułatwieniu automatycznego uznawania zmian stanu cywilnego w całej Unii Europejskiej stanowią bez wątpienia korzyść dla obywateli Unii, którzy korzystają z praw do swobodnego przemieszczania się przyznanych im na mocy traktatów. Ponieważ prawodawca Unii poszerza dziedziny objęte takimi środkami, ich wykładnia i stosowanie zaczynają dotykać pewnych aspektów prawa regulującego stan cywilny osób w poszczególnych państwach członkowskich. Nie powinna zatem dziwić rzeczywista rozbieżność opinii w kwestii tego, co wchodzi, a co nie wchodzi w zakres danego środka. Niniejsza sprawa dotyczy automatycznego uznania w Niemczech rozwodu uzyskanego na zgodny wniosek małżonków w drodze procedury pozasądowej na mocy prawa włoskiego. Dokładniej rzecz ujmując, w przedmiotowym odesłaniu prejudycjalnym Bundesgerichtshof (federalny trybunał sprawiedliwości, Niemcy) zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (), zobowiązuje państwa członkowskie do uznawania bez dodatkowych wymogów orzeczenia rozwodowego wydanego przez władze cywilne innego państwa członkowskiego w ramach procedury pozasądowej opartej na porozumieniu między małżonkami.