Opinia rzecznika generalnego Richarda de la Toura przedstawiona w dniu 21 czerwca 2022 r., sygn. połączone C-704/20 i C-39/21

1.

Kwestia badania z urzędu przez sąd krajowy zarzutu naruszenia prawa Unii była wielokrotnie badana przez Trybunał w różnych dziedzinach prawa Unii. Rozpatrywanie tej kwestii w kontekście zatrzymania obywateli państw trzecich, z uwzględnieniem ochrony prawa do wolności (2), pozwala w znacznym stopniu odświeżyć dotychczasowe podejście. Znaczenie tego prawa oraz kluczowa rola sądu w jego ochronie budzą bowiem pewną nieufność wobec przepisów proceduralnych, które ograniczają kompetencje sędziego w tym zakresie.

2.

Niniejsze wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczą zasadniczo wykładni art. 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (), art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową () oraz art. 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (), rozpatrywanych w związku z art. 6 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”).