Opinia rzecznika generalnego Emiliou przedstawiona w dniu 7 lipca 2022 r., sygn. C-88/21

1.

W dniu 14 czerwca 1985 r. szefowie państw i rządów z kilku państw członkowskich zebrali się w niewielkiej gminie w Luksemburgu, aby podpisać pierwsze porozumienie (układ z Schengen) (2), które utorowało drogę do stworzenia europejskiej przestrzeni bez kontroli na granicach wewnętrznych: strefy Schengen.

2.

W kolejnych latach owa wspólna europejska przestrzeń nie tylko ewoluowała pod względem zasięgu (geograficznie, wraz ze wzrostem liczby umawiających się państw członkowskich), lecz także pod względem dorobku prawnego Unii – znanego jako dorobek Schengen (3) – który gwarantuje właściwe funkcjonowanie strefy Schengen i zapewnia współpracę między państwami członkowskimi.

3.

Postępy w dążeniu do strefy bez granic wewnętrznych umożliwiły obywatelom Unii swobodniejsze przemieszczanie się, ale jednocześnie wiązały się z odpowiedzialnością za ustanowienie i utrzymanie wysokiego poziomu bezpieczeństwa na terytoriach państw członkowskich za pomocą środków, które z jednej strony zapobiegają przestępczości i ją zwalczają, a z drugiej strony poprawiają koordynację i współpracę policji i wymiarów sprawiedliwości. Swobodny przepływ może bowiem również nieuchronnie sprzyjać transgranicznej działalności przestępczej.