Opinia rzecznika generalnego P. Pikamäe przedstawiona w dniu 14 lipca 2022 r. Maxime Picard przeciwko Komisji Europejskiej., sygn. C-366/21 P

1.

W niniejszym odwołaniu Maxime Picard wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 24 marca 2021 r., Picard/Komisja (T‑769/16, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”, EU:T:2021:153), w którym oddalono jego skargę o stwierdzenie nieważności, po pierwsze, odpowiedzi z dnia 4 stycznia 2016 r. udzielonej przez administratora z działu ds. emerytur i rent w wydziale 4 Urzędu Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (zwanego dalej „PMO”), zgodnie z którą zwykły wiek emerytalny i roczna stopa nabywania uprawnień emerytalnych wnoszącego odwołanie uległy zmianie, odpowiednio, na 66 lat i 1,8% od dnia 1 czerwca 2014 r., po drugie, decyzji dyrektora Dyrekcji E w Dyrekcji Generalnej (DG) ds. Zasobów Ludzkich Komisji Europejskiej (zwanej dalej „DG ds. Zasobów Ludzkich”), działającego jako organ upoważniony do zawierania umów o pracę (zwany dalej „OUZU”), z dnia 25 lipca 2016 r. oddalającej zażalenie złożone przez M. Picarda na odpowiedź z dnia 4 stycznia 2016 r.

2.

Niniejsza sprawa daje Trybunałowi sposobność poruszenia dwóch kwestii.

3.

W pierwszej kolejności Trybunał będzie musiał wypowiedzieć się w przedmiocie warunków stosowania w czasie przepisów przejściowych mających zastosowanie do członków personelu kontraktowego Unii dotyczących rocznej stopy nabywania uprawnień emerytalnych i wieku emerytalnego przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. zmieniającym regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (). Rozwiązanie przyjęte w tej kwestii przez Trybunał będzie miało istotny wpływ na system emerytalno‑rentowy mający zastosowanie do znacznej części członków personelu kontraktowego Unii.