Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 16 lutego 2023 r. IG i Agenţia Municipală pentru Ocuparea Forţei de Muncă Bucureşti przeciwko Agenţia Judeţeană de Ocupare a Forţei de Muncă Ilfov i IM., sygn. połączone C-524/21 i C-525/21

1)Artykuł 1 ust. 1 i art. 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcynależy interpretować w ten sposób, że:nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które przewiduje, że datą referencyjną dla ustalenia okresu uprawniającego do wypłaty należności przez instytucję gwarancyjną w celu zaspokojenia roszczeń pracowników z tytułu zaległego wynagrodzenia jest data wszczęcia zbiorowego postępowania upadłościowego wobec pracodawcy tych pracowników.2)Artykuł 3 akapit drugi i art. 4 ust. 2 dyrektywy 2008/94należy interpretować w ten sposób, że:nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które ogranicza wypłatę przez instytucję gwarancyjną należności w celu zaspokojenia roszczeń pracowników z tytułu zaległego wynagrodzenia do trzech miesięcy mieszczących się w okresie referencyjnym rozpoczynającym się trzy miesiące przed dniem wszczęcia zbiorowego postępowania upadłościowego wobec pracodawcy tych pracowników i kończącym się trzy miesiące bezpośrednio następujące po tym dniu.3)Artykuł 12 lit. a) dyrektywy 2008/94należy interpretować w ten sposób, że:że przyjęte przez państwo członkowskie przepisy przewidujące odzyskiwanie przez instytucję gwarancyjną od pracownika kwot wypłaconych takiemu pracownikowi po upływie ogólnego terminu przedawnienia w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zaległego wynagrodzenia, w braku jakiegokolwiek działania lub zaniechania, które można przypisać danemu pracownikowi, nie mogą stanowić środków koniecznych w celu uniknięcia nadużyć w rozumieniu tego przepisu.4)Dyrektywę 2008/94, w świetle zasad równoważności i skuteczności,należy interpretować w ten sposób, że:stoi ona na przeszkodzie stosowaniu uregulowania podatkowego państwa członkowskiego w celu odzyskiwania od pracowników kwot nienależnie uiszczonych przez instytucję gwarancyjną w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zaległego wynagrodzenia, wraz z odsetkami i karami za zwłokę, za okresy niewłączone do okresu referencyjnego przewidzianego przez ustawodawstwo tego państwa, wskazanych w pytaniach pierwszym i drugim, lub dochodzonych poza ogólnym okresem przedawnienia, jeżeli:warunki odzyskiwania należności przewidziane w tym uregulowaniu krajowym są mniej korzystne dla pracowników niż warunki odzyskiwania świadczeń należnych na podstawie przepisów krajowych z zakresu prawa ochrony socjalnej lubstosowanie rozpatrywanego uregulowania krajowego czyni niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym dla zainteresowanych pracowników żądanie wypłaty należnych kwot przez instytucję gwarancyjną w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zaległego wynagrodzenia lub też zapłaty odsetek i kar za zwłokę, przewidzianych we wspomnianym uregulowaniu krajowym, wpływa na ochronę przyznaną pracownikom zarówno w dyrektywie 2008/94, jak i w przepisach krajowych wykonujących tę dyrektywę, w szczególności poprzez naruszenie minimalnego poziomu ochrony przewidzianego w art. 4 ust. 2 wspomnianej dyrektywy.