Opinia rzecznika generalnego Collins przedstawiona w dniu 2 marca 2023 r. CAJASUR Banco S.A. przeciwko JO i IM., sygn. C-35/22

1.

Artykuł 395 Ley 1/2000 de Enjuiciamiento Civil (hiszpańskiego kodeksu postępowania cywilnego, zwanego dalej „kodeksem postępowania cywilnego”) z dnia 7 stycznia 2000 r. (2)., zatytułowany „Obciążenie kosztami postępowania w przypadku uznania roszczenia”, stanowi:

„1. Jeżeli pozwany uzna roszczenie, zanim złoży odpowiedź na pozew, nie zostanie obciążony kosztami postępowania, chyba że sąd stwierdzi złą wiarę pozwanego, którą to okoliczność sąd musi należycie uzasadnić.

Przyjmuje się, że w każdym razie zła wiara istnieje, jeżeli przed wniesieniem pozwu skierowano do pozwanego wiarygodne i uzasadnione wezwanie do zapłaty, jeżeli wszczęto postępowanie mediacyjne lub skierowano do pozwanego wniosek o przeprowadzenie postępowania pojednawczego.

2. Jeżeli uznanie roszczenia następuje po złożeniu odpowiedzi na pozew, stosuje się ust. 1 poprzedniego artykułu”.

2.

Czy konsument, który zamierza się powołać na przepisy krajowe służące transpozycji dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich () w celu skłonienia sądu do wyłączenia zawartych w umowie kredytu warunków dotyczących kosztów zabezpieczenia hipotecznego, powinien przed wszczęciem takiego postępowania wystąpić do pozwanej instytucji kredytowej z żądaniem zwrotu środków pieniężnych, tak aby móc wykazać złą wiarę pozwanego na potrzeby stosowania przywołanego powyżej art. 395 kodeksu postępowania cywilnego?