Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.491.2023.1.SP

Ustalenie czy pobierane przez Spółkę kwoty tytułem opłaty prowizyjnej należnej BGK z tytułu udzielonych przez BGK gwarancji, stanowią dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu, a ich przekazanie do BGK stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy pobierane przez Spółkę kwoty tytułem opłaty prowizyjnej należnej BGK z tytułu udzielonych przez BGK gwarancji, stanowią dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu, a ich przekazanie do BGK stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. Spółka z o. o. [dalej: Spółka, Wnioskodawca] jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług [VAT].

Od 01.01.2020 r. A. Sp. z o.o. jest członkiem podatkowej grupy kapitałowej B.

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu, w ramach których Spółka występuje w roli finansującego (leasingodawcy), ale także świadczenie usług najmu (w ramach których Spółka działa w charakterze wynajmującego) oraz usług udzielania pożyczek.

Na podstawie zawieranych ze swoimi Klientami umów leasingu Spółka oddaje do odpłatnego korzystania Klientom (korzystającym) przedmioty leasingu, w tym pojazdy osobowe i ciężarowe, maszyny, urządzenia, a także nieruchomości. Czynności te podlegają opodatkowaniu VAT. Z kolei na podstawie umów pożyczek, Spółka pożycza swoim Klientom środki pieniężne na określony w umowie okres, w celu sfinansowania przez Klienta wskazanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Przed zawarciem umowy leasingu lub umowy pożyczki Klient za pośrednictwem Spółki może wystąpić do Banku Gospodarstwa Krajowego [dalej: BGK]z wnioskiem o udzielenie gwarancji na zabezpieczenie spłaty należności wynikających z umów leasingu lub pożyczek, które udzielane są przedsiębiorcom. We wniosku składanym do BGK, w zamian za udzielenie gwarancji, Klient zobowiązuje się zapłacić na rzecz BGK wynagrodzenie z tytułu udzielenia gwarancji w postaci opłaty prowizyjnej w wysokości:

• 0,2% kwoty udzielonej gwarancji w pierwszym roku obowiązywania zabezpieczonej gwarancją umowy,
• 0,2% aktualnej kwoty gwarancji (ustalonej w pierwszym dniu po upływie poprzedniego okresu obowiązywania gwarancji) w drugim i trzecim roku obowiązywania zabezpieczonej gwarancją umowy,
• 0,3% aktualnej kwoty gwarancji (ustalonej w pierwszym dniu po upływie poprzedniego rocznego okresu obowiązywania gwarancji) w 4-tym i kolejnych latach obowiązywania zabezpieczonej gwarancją umowy.

W razie zawarcia z Klientem umowy leasingu bądź pożyczki, dla których BGK udziela powyższej gwarancji, opłata prowizyjna za udzielenie gwarancji pobierana jest od Klienta przez Spółkę, która następnie przekazuje ją BGK. Zabezpieczenie dla BGK składane jest w formie weksla in blanco Klienta, również za pośrednictwem Spółki. Jednocześnie, Spółka będzie prowadzić rejestr prowizji pobranych i przekazanych BGK, na podstawie którego Spółka będzie przesyłać do BGK raporty mające na celu potwierdzenie prawidłowości pobranych i przekazanych kwot prowizji.

Wnioskodawca wskazuje, że udzielenie przez BGK gwarancji skutkuje m.in. tym, że warunki umowy leasingu lub pożyczki zaoferowane Klientowi mogą być korzystniejsze dla niego niż w przypadku, gdyby taka gwarancja nie została mu udzielona (np. dłuższy okres finansowania, niższy poziom opłaty wstępnej, karencja w spłacie).

Dla uregulowania powyższych kwestii, w tym uregulowania zasad pobierania i przekazywania opłat prowizyjnych, Spółka zawarła z BGK umowę. W umowie zawartej przez Spółkę z BGK określone zostały warunki, które muszą spełniać umowy leasingu lub pożyczki, aby być objęte przez BGK programem gwarancji, przewidziano również procedurę postępowania przy udzieleniu gwarancji, procedurę wypłaty środków z gwarancji oraz zasady zapłaty prowizji z tytułu udzielenia gwarancji. Zgodnie z postanowieniami tej umowy, Spółka jest zobowiązana m.in. do pobrania opłaty prowizyjnej od Klientów, którym BGK udzielił gwarancji, za okresy roczne i przekazania jej do BGK. W przypadku, gdy Klient nie wpłaci należnej BGK prowizji do Spółki z powodu zdarzenia kredytowego (tj. trwałego zaprzestania przez Klienta spłat należności na rzecz Spółki z tytułu leasingu lub pożyczki), BGK będzie dochodzić zapłaty prowizji bezpośrednio od Klienta - natomiast Spółka nie będzie w takim przypadku zobowiązana do wpłacenia opłaty prowizyjnej do BGK ani też do dochodzenia jej zapłaty od Klienta.

Zarówno płatności opłat prowizyjnych na rzecz BGK, jak i wpłaty tych opłat od Klientów będą ujmowane przez Spółkę na koncie rozrachunków, przy czym — jako że będą to koszty pobierane i wpłacane w cudzym imieniu i na cudzy rachunek, nie będą one ujmowane przez Spółkę jako jej przychody bądź koszty.

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwości co do prawidłowości ujęcia dla celów CIT pobieranych od Klientów i przekazywanych na rzecz BGK opłat prowizyjnych z tytułu udzielonej gwarancji na zabezpieczenie spłaty należności wynikających z umów leasingu i pożyczek, w tym również przekazanych BGK a niepobranych od Klienta.

Pytanie

Czy pobierane, w stanie faktycznym i w zdarzeniu przyszłym, przez Spółkę od Klientów opłaty prowizyjne należne BGK z tytułu udzielania gwarancji na zabezpieczenie spłaty należności wynikających z umów leasingu oraz pożyczek stanowią dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu na gruncie podatku CIT, a ich przekazanie stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, pobierane przez Spółkę od Klientów opłaty prowizyjne, należne BGK z tytułu udzielania gwarancji na zabezpieczenie spłaty należności wynikających z umów leasingu i pożyczek, nie stanowią dla Spółki przychodu na gruncie podatku CIT, a ich przekazanie na rzecz BGK nie stanowi dla Spółki kosztu uzyskania przychodu, bowiem opłaty prowizyjne nie stanowią definitywnego przysporzenia po stronie Spółki, lecz są one jedynie przekazywane przez Spółkę do BGK w imieniu i na rzecz Klienta. Zatem Spółka pełni jedynie rolę pośrednika płatności prowizji pomiędzy Klientem a BGK, ale jednocześnie nie pośredniczy w świadczeniu usług udzielenia gwarancji, za które prowizje są należne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej także jako „ustawa o CIT”), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Przychodem w rozumieniu powyższego przepisu może być tylko przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, innymi słowy przysporzenie majątkowe pewne, nie podlegające żadnym zmianom, bez roszczenia zwrotnego i ostateczne. Dodatkowo, wskazać należy, że na gruncie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów podatkowych nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W przedstawionym stanie faktycznym, pomiędzy Klientem a BGK istnieje stosunek prawny (udzielenie gwarancji), regulujący świadczenie przez BGK usługi gwarancji na rzecz Klienta, a w zamian za wykonanie tego świadczenia Klient zobowiązany jest do zapłaty na rzecz BGK wynagrodzenia w postaci opłaty prowizyjnej. Spółka nie jest stroną tego stosunku, nie nabywa usługi gwarancji od BGK i nie „odprzedaje” jej na rzecz Klienta, a jedynie pośredniczy w przekazaniu środków pomiędzy Klientem a BGK (tj. przekazuje BGK należne od Klienta wynagrodzenie).

Środki pieniężne, które są pobierane przez Spółkę od Klientów tytułem opłaty prowizyjnej należnej BGK, nie będą stanowić dla Spółki definitywnego przysporzenia majątkowego, ponieważ Spółka nie uzyskuje tych środków dla własnej korzyści, tylko wyłącznie w celu ich dalszego przekazania na rzecz BGK. Otrzymane środki nie będą zatem stanowić dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT — ich pobranie od Klienta dokonywane jest w imieniu i na rachunek BGK, stąd też nie wiąże się z jakimkolwiek przysporzeniem po stronie Spółki.

Z drugiej strony, skoro kwoty pobierane od Klientów z tytułu opłat prowizyjnych nie stanowią przychodu podatkowego Spółki, wpłacając do BGK środki pobrane od Klienta, Spółka nie będzie działać w celu uzyskania przychodów, ponieważ nie będzie nabywać żadnego świadczenia wzajemnego. Dokonana wpłata nie będzie obciążać majątku Spółki, ponieważ będzie pochodzić z wpłaty dokonanej przez Klienta. Tym samym, wpłaty tej nie można uznać za wydatek poniesiony przez Spółkę w celu uzyskania przychodu — nie będzie on więc kreował kosztu podatkowego po stronie Spółki.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie organów podatkowych, m.in. w wydanej w analogicznej sprawie interpretacji Dyrektora KIS z 24 stycznia 2022 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.560.2021.1.MZA.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, opłaty prowizyjne pobierane przez Spółkę od Klientów w imieniu i na rachunek BGK, nie stanowią przychodu podatkowego dla Spółki, jako że nie jest ona do nich uprawniona, nie kreują one po jej stronie trwałego przysporzenia majątkowego. Co do zasady, Spółka nie jest uprawniona do ich zatrzymania, lecz ma obowiązek przekazania ich do BGK. Tym samym, kwoty opłat prowizyjnych przekazywane BGK nie stanowią dla Spółki kosztów uzyskania przychodu, ponieważ w zamian za ich wpłatę Spółka nie nabywa żadnego świadczenia. Odprowadzenie opłat prowizyjnych przez Spółkę do BGK dokonywane jest w imieniu i na rzecz Klienta (jako nabywcy usług gwarancji), nie zaś w imieniu i na rachunek samej Spółki. Spółka w transakcji pełni jedynie funkcję pośrednika w przekazywaniu opłat prowizyjnych należnych od Klienta na rzecz BGK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnych prawa podatkowego należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest ona wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja organu nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nim stanowiska organu nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.