Interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.82.2023.3.BB

Wydanie interpretacji indywidualnej dot. ustalenia czy opłata poniesiona przez Wnioskodawcę stanowi kup i w jakim momencie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych:

- w części dotyczącej uznania za koszt podatkowy opłaty poniesionej na rzecz klienta za wybranie Wykonawcy do realizacji Projektu - jest prawidłowe,

- w części dotyczącej momentu uznania poniesionej opłaty za koszt uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej (przekazany zgodnie z właściwością przez Naczelnika (…) Urzędu Skarbowego pismem z 22 sierpnia 2023 r., znak: (…)), który dotyczy ustalenia czy opłata poniesiona na rzecz klienta za wybranie Wykonawcy do realizacji Projektu stanowi koszt uzyskania przychodu oraz kiedy (w jakim okresie) opłatę należy uznać za koszt uzyskania przychodu.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 6 listopada 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. („Wnioskodawca”) jest producentem wiązek kablowych do pojazdów samochodowych. Wnioskodawcy udało się pozyskać nowy projekt w ramach którego przez kilka kolejnych lat będzie dostarczał swoje wyroby na rzecz Klienta („Projekt”).

Klient oprócz oferty Wnioskodawcy rozpatrywał również oferty firm konkurencyjnych. Sam proces wyboru dostawcy wysokowyspecjalizowanych produktów jest długotrwały i czasochłonny. Wiąże się również z określonymi kosztami po stronie Klienta (m. in. koszty wynagrodzeń osób zaangażowanych w ocenę ofert).

Jednym z warunków postawionych przez Klienta w toku negocjacji będącym w istocie warunkiem zawarcia kontraktu, była zapłata przez Wnioskodawcę jednorazowej opłaty za wybranie go do realizacji Projektu (tzw. Nomination Fee). Opłata ta ma w założeniu pokryć koszty związane z analizą i wyborem oferty Wnioskodawcy. Realizacja Projektu (tj. produkcja wyrobów na rzecz Klienta) potrwa do 2026 r.

Wnioskodawca ma dokonać zapłaty Nomination Fee do 31 sierpnia 2023 r. W praktyce dojdzie do potrącenia tej opłaty z należnościami Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży wyrobów na rzecz Klienta. Wnioskodawca planuje dla celów rachunkowych zaksięgować opłatę i rozliczać ją w czasie trwania projektu tj. do końca 2026 r. w równych miesięcznych ratach.

Porozumienie, na podstawie którego Wnioskodawca zobowiązany jest do poniesienia w/w opłaty zostało już podpisane i wystawiony już został dokument księgowy. Ponieważ termin zapłaty [na dzień złożenia wniosku – przypis organu] jeszcze nie minął, Wnioskodawca na chwilę obecną nie zaliczył opłaty do kosztów (pytanie 1 i 2 zostało sformułowane jako dotyczące zdarzenia przyszłego).

Pytania

 1. Czy opłata poniesiona na rzecz klienta za wybranie Wykonawcy do realizacji Projektu stanowi koszt uzyskania przychodu po jego stronie?

 2. Kiedy (w jakim okresie) opłatę należy uznać za koszt uzyskania przychodu, tj. czy w sytuacji rozliczania dla celów rachunkowych kosztów opłaty w czasie trwania całego Projektu (do jego końca, w równych ratach miesięcznych), analogicznie należy postąpić dla celów podatkowych?

Państwa stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Stanowisko do pytania 1:

Zdaniem Wnioskodawcy opłata poniesiona na rzecz Klienta za wybranie Wnioskodawcy do realizacji Projektu będzie stanowić po jego stronie koszt uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 1:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Poniesienie opłaty (Nomination fee) było jednym z warunków określonych przez Klienta determinujących zawarcie kontraktu na realizację Projektu, który skutkować będzie uzyskiwaniem przychodów w następnych kilku latach. Tym samym opłata pozostaje w czytelnym związku z uzyskaniem przychodu.

Stanowisko do pytania 2:

Zdaniem Wnioskodawcy decydując się na rozliczanie opłaty w czasie trwania Projektu dla celów rachunkowych (w równych ratach miesięcznych do zakończenia Projektu), powinien analogicznie rozliczać opłatę dla celów podatkowych tj. przez cały okres trwania Projektu.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 2:

Przepisy Ustawy CIT nie definiują kosztów bezpośrednich. W przypadku produkcji i sprzedaży wyrobów za koszty bezpośrednie należy jednak uznać koszty związane z wytworzeniem i sprzedażą wyrobu. Natomiast koszty opłaty za wybór Wnioskodawcy do realizacji Projektu stanowią jego zdaniem tzw. koszty pośrednie.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 4e (winno być: art. 15 ust. 4e) Ustawy CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Uzasadnieniem do rozliczania opłaty (Nomination fee) w czasie przez okres trwania Projektu jest zarówno fakt, że opłata ta dotyczy całego Projektu, a nie konkretnej sprzedaży w danym roku, jak również fakt, że koszt ten należy uznać za poniesiony wtedy, gdy zostanie ujęty w księgach rachunkowych jako koszt (a więc w równych, miesięcznych ratach obliczonych za cały okres Projektu).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Należy również zaznaczyć, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z popełnieniem przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138, 1726, 1855 i 2339).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółce udało się pozyskać nowy Projekt w ramach którego przez kilka kolejnych lat będzie dostarczała swoje wyroby na rzecz Klienta. Klient oprócz oferty Spółki rozpatrywał również oferty firm konkurencyjnych. Jednym z warunków postawionych przez Klienta w toku negocjacji będącym w istocie warunkiem zawarcia kontraktu, była zapłata przez Spółkę jednorazowej opłaty za wybranie go do realizacji Projektu (tzw. Nomination Fee). Opłata ta ma w założeniu pokryć koszty związane z analizą i wyborem oferty Spółki. Realizacja Projektu (tj. produkcja wyrobów na rzecz Klienta) potrwa do 2026 r. Spółka planuje dla celów rachunkowych zaksięgować opłatę i rozliczać ją w czasie trwania projektu tj. do końca 2026 r. w równych miesięcznych ratach.

W świetle powyższego, Spółka powzięła wątpliwość, czy opłata poniesiona na rzecz klienta za wybranie Spółki do realizacji Projektu stanowi koszt uzyskania przychodu.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że przedmiotowy koszt stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów, ponieważ spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT – wskazany wydatek pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami Spółki. Ponadto, wydatek ten nie mieści się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem opłata poniesiona na rzecz klienta za wybranie Spółki do realizacji Projektu, będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, o ile opisane we wniosku czynności mogły być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Należy przy tym zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, z powyższym zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości pozostaje również kwestia ustalenia momentu ujęcia jednorazowej opłaty za wybranie Spółki do realizacji Projektu do kosztów uzyskania przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone. Należy jednocześnie zaznaczyć, że prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z osiągniętym przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek prawidłowego rozliczania i wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W art. 15 ust. 4b ww. ustawy wskazano, że:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

 1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

 2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem, elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest data, na którą (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych. Ponadto z przepisu tego wynika, że podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód wówczas, gdy nie ma faktur (rachunków).

W świetle powyższych wyjaśnień należy więc stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci jednorazowej opłaty za wybranie Spółki do realizacji Projektu z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Tym samym, należy się z Państwem zgodzić, że wydatek ten stanowi koszt pośrednio związany z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Natomiast, organ nie podziela Państwa stanowiska, że przedmiotowy koszt należy ująć w równych miesięcznych ratach obliczonych za cały okres trwania Projektu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zapłata przez Spółkę jednorazowej opłaty (tzw. Nomination Fee) jest jednym z warunków zawarcia kontraktu (wyboru Spółki do realizacji Projektu). Opłata ta w założeniu ma pokryć koszty związane z analizą i wyborem oferty Spółki.

Powyższe oznacza, że poniesiona opłata warunkuje zawarcie umowy, czyli należy ją powiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Dotyczy ona nie tyle samego trwania Projektu, lecz możliwości jego realizacji. Zatem nie będzie opłatą dotyczącą całego okresu trwania Projektu. Stąd opłata ta będzie wydatkiem jednorazowym, związanym z zawarciem kontraktu. Tym samym opłatę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych, tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie.

Podkreślić należy, uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych, że art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Ponadto, zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r., sygn. akt U 2/90).

Ustawodawca definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu, jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośrednie koszty uzyskania przychodów podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto, należy zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ww. ustawą można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej uznania przedmiotowego wydatku za koszt pośredni, natomiast za nieprawidłowe w części dotyczącej momentu uznania za koszt uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).