Interpretacja indywidualna z dnia 9 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.375.2023.2.IK

Moment powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (spółka kapitałowa, rezydent polski) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest finansowa działalność usługowa, w ramach której świadczy on usługę monitorowania spłat rat pożyczek, udzielanych w ramach tzw. obrotu nieprofesjonalnego (umowy pożyczki zawierane poza działalnością gospodarczą). Usługa monitorowania spłat rat pożyczek świadczona jest na rzecz strony umowy pożyczki będącej wierzycielem. Usługa ta polega na odnotowaniu w systemie informatycznym, do którego dostęp posiada wierzyciel, zapłaty ustalonych odsetek (rat odsetkowych) od kwoty pożyczki zgodnie z umową pożyczki, na podstawie informacji przedstawionej przez dłużnika.

Zgodnie z umową o świadczenie usługi monitorowania spłat rat pożyczek, za każde odnotowanie ww. wpłaty odsetek w systemie informatycznym, Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie. W przypadku braku informacji od dłużnika o zapłaconych odsetkach, a co za tym idzie braku odnotowania ich wpłaty w systemie informatycznym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać wynagrodzenie.

Zgodnie z umową o świadczenie usługi monitorowania spłat rat pożyczek, rozliczenie z tytułu świadczonej usługi będzie następowało na koniec kwartału. Po zakończeniu kwartału Wnioskodawca wystawi fakturę dokumentującą świadczenie usługi monitorowania spłat rat pożyczek za ten okres rozliczeniowy. W przypadku, gdy w danym kwartale dłużnik nie przedstawi informacji o zapłaconych odsetkach, a co za tym idzie Wnioskodawca nie odnotuje ich wpłaty w systemie informatycznym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać wynagrodzenie za ten kwartał, a więc nie wystawi faktury za ten okres rozliczeniowy, w którym nie świadczył usługi zgodnie z umową.

W uzupełnieniu do wniosku wskazali Państwo, że:

1. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest windykacja należności.

2. Obrót nieprofesjonalny to transakcje pomiędzy osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej. Umowy pożyczki są zawierane pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Zarówno pożyczkobiorca, jak i pożyczkodawca są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

3. Monitorowanie spłat rat odsetkowych od pożyczek polega na odnotowaniu w systemie informatycznym faktu spłaty odsetek. Monitorowanie spłaty pożyczki polega na odnotowaniu w systemie informatycznym faktu spłaty pożyczki. Inne czynności nie są wykonywane.

4. Monitorowanie odnosi się do spłat odsetek oraz do spłat pożyczki.

5. Właścicielem i operatorem systemu informatycznego jest Wnioskodawca. Wierzyciel ma dostęp do systemu, wyłącznie w zakresie danych, które go dotyczą. W systemie odnotowywany jest fakt zapłaty odsetek lub pożyczki. Wierzyciel ma dostęp do systemu informatycznego w celu kontroli stanu zapłaconych odsetek lub pożyczki.

6. Odnotowanie w systemie informatycznym spłaty odsetek lub pożyczek jest jedyną i samodzielną czynnością niemającą związku z innymi czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę na rzecz wierzyciela lub dłużnika.

7. Oprócz umowy na usługi monitorowania spłat odsetek i pożyczek Wnioskodawcę łączą z wierzycielem będącym stroną umowy pożyczki również inne umowy, na mocy których Wnioskodawca zobowiązany jest do monitorowania bieżącej sytuacji finansowej dłużnika, w szczególności zachowania przez niego płynności finansowej, monitorowaniu przestrzegania przez strony warunków zawartych w umowie pożyczki, przygotowywaniu pism, monitów, wystąpień oraz wezwań do dłużnika, związanych z umową pożyczki, reprezentowaniu w razie konieczności wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym mającym na celu odzyskania od dłużnika należnych kwot wynikających z umowy pożyczki, pomocy stronom w ocenie swych praw i obowiązków wynikających z umowy pożyczki, pomocy zleceniodawcy w celu nadania klauzuli wykonalności zabezpieczeniom zawartym w umowie pożyczki, pośredniczeniu w ugodowym rozwiązywaniu sporów pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. Inne umowy nie są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest wyłącznie umowa na usługi monitorowania spłat odsetek i pożyczki.

8. Wnioskodawca świadczy dla wierzyciela usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek, tylko w takim zakresie w jakim potrzebuje tego wierzyciel. To wierzyciel decyduje, w stosunku do jakich umów pożyczek, zawrze z Wnioskodawcą umowę na usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek.

9. Umowa na usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek zawiera jest na taki okres, na jaki została zawarta umowa pożyczki. Z umowy na usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek, poza monitorowaniem spłat odsetek i pożyczek nie wynikają inne czynności mające charakter stałego pozostawania przez Wnioskodawcę w gotowości do wykonywania określonych czynności.

10. Wnioskodawca nie pośredniczył w zawarciu umów pożyczek, co do których świadczy usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek.

11. Wynagrodzenie za odnotowanie w systemie informatycznym spłaty odsetek lub pożyczki uzależnione jest od kwoty pożyczki, ustalonego oprocentowania pożyczki i ustalonej indywidualnie wysokości opłaty (procentowej). Wynagrodzenie wyliczane jest według wzoru: ((suma kwot pożyczki w danym kwartale) * opłata procentowa)) / oprocentowanie pożyczki = kwota wynagrodzenia.

12. Dłużnik przedstawia potwierdzenie wpłaty odsetek lub pożyczki w formie wiadomości e­mail, z załączonym potwierdzeniem przelewu, przesłanej na adres Wnioskodawcy. Obowiązek ten wynika z umowy zawartej pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem.

13. Dłużnik przedstawia potwierdzenie wpłaty odsetek lub pożyczki w formie wiadomości e­mail, z załączonym potwierdzeniem przelewu.

14. Spłaty rat pożyczki są dokonywane dobrowolnie na podstawie umowy pożyczki zawartej pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. Nie wynikają z działań Wnioskodawcy, i nie są ich skutkiem.

15. Wnioskodawca monitoruje terminowość spłat odsetek i pożyczki na podstawie informacji uzyskanych od dłużnika, odnotowując ten fakt w systemie informatycznym. W przypadku braku spłat odsetek i pożyczek w terminie Wnioskodawca nie podejmuje żadnych innych działań.

Pytanie

Czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usługi monitorowania spłat rat pożyczek powstanie w ostatnim dniu kwartału, za który Wnioskodawcy będzie przysługiwać wynagrodzenie, natomiast za kwartał, w którym Wnioskodawca nie będzie świadczyć usługi (nie dokona odnotowania zapłaty odsetek w systemie informatycznym), nie powstanie obowiązek podatkowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usługi monitorowania spłat rat pożyczek powstanie w ostatnim dniu kwartału, za który Wnioskodawcy będzie przysługiwać wynagrodzenie, natomiast za kwartał, w którym Wnioskodawca nie będzie świadczyć usługi (nie dokona odnotowania zapłaty odsetek w systemie informatycznym), nie powstanie obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 106i ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9. Co do zasady zatem, faktura powinna być wystawiona do 15. dnia miesiąca po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanych dostaw lub wykonanych usług.

Zgodnie z art. 19a ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Opodatkowaniu VAT podlega m.in. „odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. „Przez świadczenie usług [...] rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów”. Świadczeniem jest określone umową zachowanie się jednej ze stron (dłużnika, tj. świadczeniodawcy) wobec drugiej ze stron (wierzyciela, tj. odbiorcy świadczenia). Świadczenia można dzielić według różnych kryteriów, m.in. kryterium czasu. W takim wypadku dzielą się one na świadczenia jednorazowe, okresowe i ciągłe. O świadczeniu jednorazowym jest mowa wówczas, gdy jego spełnienie wymaga jednorazowego w zasadzie zachowania się dłużnika (choćby wymagało to dokonania kilku czynności faktycznych). Istota świadczenia okresowego polega na tym, że w ramach jednego i tego samego stosunku zobowiązaniowego dłużnik jest zobowiązany do spełnienia wielu świadczeń jednorazowych. Z kolei świadczenie ciągłe to takie, gdy dłużnik jest zobowiązany do określonego zachowania przez pewien czas, które to zachowanie z uwagi na swój charakter nie może zostać spełnione jednorazowo. Przedmiotem usług ciągłych są zatem świadczenia trwające przez określony umową czas stale, tj. w sposób uniemożliwiający wyodrębnienie poszczególnych świadczeń. W przypadku takich usług nie sposób zatem stwierdzić, że zostały one wykonane w określonej dacie, bowiem stan ich realizacji trwa przez określony okres.

Cechą charakterystyczną usług ciągłych jest to, że o ile możliwe jest określenie momentu rozpoczęcia ich świadczenia, o tyle moment ich zakończenia nie jest z góry oznaczony. Jak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21.09.2010 r., I FSK 1473/09, LEX nr 744239: „W ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęcia "usługi ciągłej". Niewątpliwie na usługę o charakterze ciągłym składać się będą czynności cząstkowe, niekoniecznie takie same, wykonywane periodycznie. Moment rozpoczęcia jej wykonywania będzie uchwytny, natomiast moment jej zakończenia nie będzie z góry oznaczony. W tym miejscu należy jednak podkreślić, że wspomniana cecha charakterystyczna usług ciągłych, tj. brak możliwości jednoznacznego momentu ich wykonania (zakończenia) - skutkuje tym, że moment powstania obowiązku podatkowego jest trudny do uchwycenia.

W przypadku niektórych usług ciągłych moment powstania obowiązku podatkowego ustala się na zasadach ogólnych, a więc obowiązek ten powstaje z chwilą wykonania tych usług, przy czym otrzymanie części lub całości zapłaty przed ich wykonaniem skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Jak jednocześnie wynika z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. A zatem najczęściej usługi ciągłe uznaje się za wykonane w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego. W przypadkach takich obowiązek podatkowy powstaje:

1. z chwilą otrzymania części lub całości zapłaty - w zakresie, w jakim zapłata została otrzymana przed ostatnim dniem okresu rozliczeniowego,

2. w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego - w pozostałym zakresie.

Konstrukcja art. 19a ust. 3 w części odnoszącej się zarówno do usług rozliczanych okresowo, jak i usług ciągłych zakłada, powtarzając rozwiązanie zastosowane w regulacji art. 64 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, fikcję wykonania usługi w pewnych momentach. Tym samym przyjęcie określonych momentów za momenty wykonania usługi właściwie nawiązuje do regulacji zawartej w art. 19a ust. 1, przewidującym, iż podstawowym momentem powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług jest moment ich wykonania.

Oznacza to więc, że regulacja ta ma zastosowanie do:

1. Świadczenia usług, które mogą być wykonywane w sposób ciągły lub powtarzalny (rozliczanych okresowo),

2. Jednak jeżeli dla usług tych ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń.

Ww. przepis nie wprowadza żadnych ograniczeń co do charakteru tych usług, jak i czasu ich trwania. Istotne jest tylko to, że strony określiły dla tej usługi następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń.

Obowiązek podatkowy w odniesieniu do świadczenia usług powstaje z chwilą wykonania usługi. Momentem wykonania usługi jest moment wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. Może to być moment typowy dla danej usługi (np. w przypadku usług szkoleniowych - jest to przeprowadzenie szkolenia), jednak w wielu przypadkach strony samodzielnie mogą określić pewien moment jako moment zakończenia usługi. Usługi mogą mieć charakter czynności jednokrotnej (np. przewóz klienta autobusem), ale mogą mieć także charakter usług ciągłych (np. stała obsługa prawna) czy powtarzalnych.

Strony umowy mają również prawo tak określić zasady wynagrodzenia, że płatność wynagrodzenia uzależniona jest od wystąpienia pewnego zdarzenia i dokonywana jest po upływie dłuższego czasu od dnia, w którym została wykonana ostatnia czynność usługowa.

Podsumowując, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usługi monitorowania spłat rat pożyczek powstanie w ostatnim dniu kwartału, za który Wnioskodawcy będzie przysługiwać wynagrodzenie, natomiast za kwartał, w którym Wnioskodawca nie będzie świadczyć usługi (nie dokona odnotowania zapłaty odsetek w systemie informatycznym), nie powstanie obowiązek podatkowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy,

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług.

Przy czym, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy,

usługa, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie usługi, która jest wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas, natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach określonego okresu. Przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „usługi o charakterze ciągłym”. Wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”.

W Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”. Z powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, itd. Pod pojęciem sprzedaży „ciągłej” należy rozumieć wynikające z zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego należy ustalić moment wykonania usługi. Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba, że moment ten jest określony przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

Ustawodawca krajowy nie zdefiniował w ustawie o VAT pojęcia tzw. „usługi ciągłej” czy usługi „świadczonej w sposób ciągły”. Nie uczynił tego również prawodawca unijny w Dyrektywie 2006/112/WE Rady.

Zgodnie z orzecznictwem sądowym - sprzedaż o charakterze ciągłym (…) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym – charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych).

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2012 roku, sygn. akt I FSK 935/11, Sąd stwierdził, że: „(…) istotą świadczenia ciągłego jest pewna stałość i trwałe spełnianie świadczenia w czasie, co powoduje niemożność wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia i w konsekwencji określenia dnia dokonania danej czynności, jako dnia spełnienia świadczenia”.

Natomiast w wyroku z 16 maja 2012 roku, sygn. akt II FSK 2086/10 NSA wskazał, że: „(…) cechą usługi świadczonej w sposób ciągły (…) jest to, że świadczenia w ramach tej usługi trwają dłuższy czas i tworzą funkcjonalną całość, a upływ pewnego czasu nie pozwala na uznanie usługi za wykonaną pomimo jej dalszego świadczenia”.

Zatem mając na względzie okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów i orzecznictwa należy stwierdzić, że opisane we wniosku usługi monitorowania spłat rat pożyczek należy zakwalifikować jako usługi „o charakterze ciągłym”, wobec czego obowiązek podatkowy dla tych usług powinien być ustalany w oparciu o art. 19a ust. 3, zdanie pierwsze ustawy o VAT, tj. z upływem ustalonych okresów rozliczeniowych.

Jak wynika z opisu sprawy w ramach działalności gospodarczej (finansowa działalność usługowa), świadczą Państwo usługę monitorowania spłat rat pożyczek. Państwa działalnością nie jest windykacja należności. Monitorowanie spłat rat odsetkowych od pożyczek polega na odnotowaniu w systemie informatycznym faktu spłaty odsetek. Monitorowanie spłaty pożyczki polega na odnotowaniu w systemie informatycznym faktu spłaty pożyczki. Inne czynności nie są wykonywane. Monitorowanie odnosi się do spłat odsetek oraz do spłat pożyczki. Odnotowanie w systemie informatycznym spłaty odsetek lub pożyczek jest jedyną i samodzielną czynnością niemającą związku z innymi czynnościami wykonywanymi przez Państwa na rzecz wierzyciela lub dłużnika. Oprócz umowy na usługi monitorowania spłat odsetek i pożyczek łączą Państwa z wierzycielem będącym stroną umowy pożyczki również inne umowy, na mocy których zobowiązani są Państwo do monitorowania bieżącej sytuacji finansowej dłużnika, w szczególności zachowania przez niego płynności finansowej, monitorowaniu przestrzegania przez strony warunków zawartych w umowie pożyczki, przygotowywaniu pism, monitów, wystąpień oraz wezwań do dłużnika, związanych z umową pożyczki, reprezentowaniu w razie konieczności wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym mającym na celu odzyskania od dłużnika należnych kwot wynikających z umowy pożyczki, pomocy stronom w ocenie swych praw i obowiązków wynikających z umowy pożyczki, pomocy zleceniodawcy w celu nadania klauzuli wykonalności zabezpieczeniom zawartym w umowie pożyczki, pośredniczeniu w ugodowym rozwiązywaniu sporów pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. Inne umowy nie są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Podkreślają Państwo, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest wyłącznie umowa na usługi monitorowania spłat odsetek i pożyczki. Świadczą Państwo dla wierzyciela usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek, tylko w takim zakresie w jakim potrzebuje tego wierzyciel. To wierzyciel decyduje, w stosunku do jakich umów pożyczek, zawrze z Państwem umowę na usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek. Umowa na usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek zawierana jest na taki okres, na jaki została zawarta umowa pożyczki. Z umowy na usługę monitorowania spłat odsetek i pożyczek, poza monitorowaniem spłat odsetek i pożyczek nie wynikają inne czynności mające charakter stałego pozostawania przez Państwa w gotowości do wykonywania określonych czynności. Strony umowy ustaliły, że płatność wynagrodzenia uzależniona jest od odnotowania wpłat odsetek w systemie informatycznym. Co oznacza, że w przypadku braku informacji od dłużnika o zapłaconych odsetkach, Państwo nie będą mieć możliwości odnotowania ich wpłaty w systemie informatycznym. Zatem w przypadku, gdy w danym kwartale dłużnik nie przedstawi informacji o zapłaconych odsetkach, a co za tym idzie Państwo nie odnotują ich wpłaty w systemie informatycznym, nie będzie przysługiwać Państwu wynagrodzenie za ten kwartał i nie wystawią Państwo faktury za ten kwartał. Wynagrodzenie za odnotowanie w systemie informatycznym spłaty odsetek lub pożyczki uzależnione jest od kwoty pożyczki, ustalonego oprocentowania pożyczki i ustalonej indywidualnie wysokości opłaty (procentowej). Wynagrodzenie wyliczane jest według wzoru: ((suma kwot pożyczki w danym kwartale) * opłata procentowa)) / oprocentowanie pożyczki = kwota wynagrodzenia. Spłaty rat pożyczki są dokonywane dobrowolnie na podstawie umowy pożyczki zawartej pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem. Nie wynikają z Państwa działań i nie są ich skutkiem. Monitorują Państwo terminowość spłat odsetek i pożyczki na podstawie informacji uzyskanych od dłużnika, odnotowując ten fakt w systemie informatycznym. W przypadku braku spłat odsetek i pożyczek w terminie nie podejmują Państwo żadnych innych działań.

Zatem usługa monitorowania spłat rat pożyczek, polega na odnotowaniu w systemie informatycznym, zapłaty ustalonych odsetek od kwoty pożyczki, na podstawie informacji przedstawionej przez dłużnika.

W uzupełnieniu wniosku stwierdzili Państwo, że poza monitorowaniem spłat odsetek i pożyczek z umowy nie wynikają inne czynności mające charakter stałego pozostawania przez Państwa w gotowości do wykonywania określonych czynności. Wynika z tego, że przez okres trwania umowy pożyczki pozostają Państwo jednak w gotowości do odnotowania każdej wpłaty dokonanej przez dłużnika, na podstawie uzyskanego od tego dłużnika drogą mailową potwierdzenia wpłaty odsetek lub pożyczki.

Fakt samego pozostawania w gotowości nie skutkuje jednak naliczeniem należnego wynagrodzenia. Jak bowiem wynika z opisu sprawy wynagrodzenie jest należne Państwu od każdej odnotowanej w systemie informatycznym wpłaty, przy czym zgodnie z umową rozliczenie z tytułu świadczonej usługi będzie następowało na koniec kwartału, a wysokość wynagrodzenia uzależniona jest od kwoty pożyczki, ustalonego oprocentowania pożyczki i ustalonej indywidualnie wysokości opłaty (procentowej). Co istotne wynagrodzenie jest naliczane kwartalnie od sumy kwot pożyczki w danym kwartale (przemnożonej o opłatę procentową, a następnie podzielonej o oprocentowanie pożyczki), a nie oddzielnie dla każdej odnotowanej w systemie informatycznym wpłaty.

Rozliczenie należności za wykonanie ww. czynności następuje zatem w ramach okresu rozliczeniowego - kwartału, przy czym w przypadku, gdy w danym kwartale dłużnik nie przedstawi informacji o zapłaconych odsetkach, a co za tym idzie Państwo nie odnotują ich wpłaty w systemie informatycznym, nie będzie Państwu przysługiwać wynagrodzenie za ten kwartał.

Jak z tego wynika, w sprawie mamy do czynienia z usługą, która jest wykonywana w sposób ciągły przez określony czas spłaty pożyczki. Usługa ta polega nie tyle na pozostawaniu w gotowości, co na dokonywaniu kolejnych, powtarzalnych czynności w dłuższym okresie czasu (w tym przypadku w kwartale) polegających na odnotowaniu ww. wpłaty w systemie informatycznym.

Mimo możliwości wyodrębnienia poszczególnych powtarzalnych czynności, świadczone usługi monitorowania spłat powinny być rozumiane jako usługi o charakterze ciągłym, dla których strony umowy ustaliły następujące po sobie terminy rozliczeń. Skoro zgodnie z umową rozliczenie z tytułu świadczonej usługi będzie następowało na koniec kwartału, to stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy dla tych usług powinien być ustalany w oparciu o art. 19a ust. 3, zdanie pierwsze ustawy o VAT, tj. z upływem ustalonych okresów rozliczeniowych.

Jednocześnie fakt nienaliczenia wynagrodzenia za kwartał, w którym dłużnik nie przedstawi informacji o zapłaconych odsetkach, a co za tym idzie Państwo nie odnotowali ich wpłaty w systemie informatycznym, nie może przesądzać o charakterze świadczonych usług, a jedynie o tym, że Państwo nie świadczyli przez ten kwartał usługi monitorowania spłat rat pożyczek i w okresie tym nie powstał obowiązek podatkowy.

Podsumowując, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usługi monitorowania spłat rat pożyczek powstanie w ostatnim dniu kwartału, za który będzie Państwu przysługiwać wynagrodzenie, natomiast za kwartał, w którym nie będą Państwo świadczyć usługi (nie dokona odnotowania zapłaty odsetek w systemie informatycznym), nie powstanie obowiązek podatkowy.

Zatem, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, momentem powstania obowiązku podatkowego dla świadczonej usługi monitorowania spłat rat pożyczek będzie data upływu każdego okresu (czyli w analizowanym przypadku są to okresy kwartalne),za który Państwu będzie przysługiwać wynagrodzenie. Natomiast za kwartał, w którym nie będą Państwo świadczyć usługi (nie dokonają Państwo odnotowania zapłaty odsetek w systemie informatycznym), nie powstanie obowiązek podatkowy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.