Interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.400.2023.1.JO

Otrzymane od klienta środki z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy lub rezygnacji z zamówienia będą stanowić wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz nabywcy, które będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2023 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 8 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego Spółce w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy lub rezygnacją z zamówienia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego:

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) to spółka z siedzibą w (…) działająca w branży przemysłowej, zajmująca się produkcją i naprawą (...).

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, zarówno na potrzeby transakcji krajowych, jak i transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach swojej działalności Spółka zamierza zawrzeć umowę sprzedaży z klientem na dostawy części do (...), zgodnie ze specyfikacją dostarczoną przez klienta. Klientem będzie podmiot powiązany, w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT, z zagranicy lub z Polski. Produkcja będzie realizowana na podstawie potwierdzonych przez klienta i Spółkę zamówień. Następnie części będą dostarczane do nabywcy w terminie i ilości wskazanych w zamówieniu. W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza, że dostawy wyrobów realizowane będą wyłącznie na rzecz tego klienta, ze względu na indywidualne wymagania techniczne towaru. W związku z tym odsprzedaż części innemu podmiotowi nie będzie możliwa.

Umowa zawarta między stronami będzie przewidywać, iż klient w dowolnym momencie może rozwiązać umowę w całości lub zrezygnować z zamówienia (w całości lub w części) za pisemnym powiadomieniem Spółki. W takim przypadku klient zleci Wnioskodawcy niezwłoczne zaprzestanie dostaw oraz wszelkich prac służących do kontynuacji produkcji części (m.in. wstrzymania produkcji w toku, zamawiania surowców, materiałów, zlecania obróbki wyrobu, itp.). Umowa będzie również zakładać, że klient zrekompensuje Spółce rzeczywiste i uzasadnione koszty bezpośrednie i pośrednie poniesione przez Wnioskodawcę w związku z rezygnacją z umowy czy zamówienia, jak również odpowiednią część marży. Na wysokość przedmiotowych kosztów, przykładowo składać się będą wartości wyprodukowanych i przygotowanych do dostawy wyrobów, półwyrobów, koszty zakupionych surowców, materiałów, oprzyrządowania czy usług związanych z produkcją części. Wynagrodzenie za odstąpienie od umowy będzie każdorazowo kalkulowane w uzgodnieniu z klientem i będzie ujęte w odrębnym porozumieniu podpisanym przez strony.

Pytanie

Czy w opisanych okolicznościach wynagrodzenie wypłacane Spółce w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy lub rezygnacją z zamówienia stanowić będzie odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W opisanych okolicznościach wynagrodzenie wypłacane Spółce w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy lub rezygnacją z zamówienia będzie stanowić odpłatne świadczenie usług opodatkowane VAT, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się co do zasady każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle powyższego przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie, jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy czym, opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowania czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2019 r., sygn. I FSK 1889/15 – odpłatne świadczenie usług wymaga istnienia stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług mogą więc zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę, a ich beneficjentem istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT. Muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie – jako usługa – podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, dane świadczenie będzie stanowiło usługę w rozumieniu ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Powyższy pogląd był wielokrotnie prezentowany w rozstrzygnięciach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przykładowo w wyrokach: z dnia 18 stycznia 2017 r. C-37/16, z dnia 22 czerwca 2016 r. C-11/15, z dnia 18 lipca 2007 r. C-277/05, z dnia 3 marca 1994 r. C-16/93, z dnia 8 marca 1988 r. C-102/86, z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80.

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego – w ocenie Spółki – wynagrodzenie wypłacanego w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy lub rezygnacją z zamówienia będzie stanowić świadczenie usługi, o jakim mowa w ustawie o VAT.

Z podpisanego przez strony porozumienia będzie bowiem wynikać, że w przypadku rozwiązania umowy lub rezygnacji z zamówienia zostanie wypłacone Wnioskodawcy przez klienta wynagrodzenie za odstąpienie. A zatem dochodzi po stronie Spółki do świadczenia usługi tolerowania czynności związanej z utraconą korzyścią w związku z rozwiązaniem umowy czy anulowaniem zamówienia, w ramach której Wnioskodawca poniósł wydatek – przygotowanie części pod potrzeby klienta, które ze względu na ich specyfikację nie mogą być odsprzedane innemu nabywcy. Wynagrodzenie to będzie wynikać z łączącej strony umowy, a co więcej jego wysokość uzgadniana będzie przez strony w odrębnym porozumieniu. Będziemy więc mieć do czynienia niejako z zabezpieczeniem interesów Wnioskodawcy (produkującego części na potrzeby klienta) w przypadku odstąpienia od umowy czy zamówienia poprzez zagwarantowanie wypłaty wynagrodzenia za rezygnację. Natomiast klient będzie w analizowanym przypadku beneficjentem usługi w postaci możliwości odstąpienia od umowy sprzedaży w dowolnym momencie i braku obowiązku odbioru zamówionych części.

Spełniona zatem będzie przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, wynagrodzenie wypłacane przez klienta w związku z odstąpieniem od umowy stanowić będzie wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, opodatkowane VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Spółka wskazuje, iż słuszność powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych (interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego), w szczególności:

• pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 sierpnia 2010 r. IPPP3/443-491/10-4/MPe – w sprawie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej od kontrahenta rekompensaty z tytułu rezygnacji z zamówienia;
• pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 czerwca 2019 r. 0115-KDIT1-1.4012.310.2019.1.MM – w kwestii opodatkowania podatkiem VAT kwoty wypłaconej na rzecz kontrahenta z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy;
• pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2018 r. 0114-KDIP4.4012.222.2018.2.BS – w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zapłaty kary umownej w przypadku uszkodzenia pojazdu przez najemcę;
• pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 września 2022 r. 0112-KDIL1-3.4012.328.2022.1.KK – dot. traktowania jako odpłatne świadczenie usług wynagrodzenia wypłacanego przez klientów w związku z odstąpieniem od umowy;
• pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 czerwca 2022 r. 0111-KDIB3-1.4012.1040.2021.3.ASY – w sprawie opodatkowania kary umownej stanowiącej rekompensatę pieniężną dotyczącą niezrealizowanych przez Spółkę zakupów wynikających z Aneksu do Umowy;
• pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 września 2020 r. 0112-KDIL3.4012.108.2020.2.EW – dot. opodatkowania podatkiem VAT kwoty wypłaconej w związku z odstąpieniem od umowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy:

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Należy również zaznaczyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie natomiast wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem, jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

A zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu, wskazać należy, że co do zasady, sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy. Aby uznać, że pomiędzy podmiotami doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy przekazaną zapłatą, a wykonanym świadczeniem. Przekazana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia – wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przedstawionym opisie sprawy wskazali Państwo, że w ramach swojej działalności zamierzają Państwo zawrzeć umowę sprzedaży z klientem na dostawy części (...), zgodnie ze specyfikacją dostarczoną przez klienta. Produkcja będzie realizowana na podstawie potwierdzonych przez klienta i Spółkę zamówień. Następnie części będą dostarczane do nabywcy w terminie i ilości wskazanych w zamówieniu. Dostawy wyrobów realizowane będą wyłącznie na rzecz tego klienta, ze względu na indywidualne wymagania techniczne towaru, w związku z tym odsprzedaż części innemu podmiotowi nie będzie możliwa.

Umowa zawarta między stronami będzie przewidywać, że klient w dowolnym momencie może rozwiązać umowę w całości lub zrezygnować z zamówienia (w całości lub w części) za pisemnym powiadomieniem Spółki. W takim przypadku klient zleci Spółce niezwłoczne zaprzestanie dostaw oraz wszelkich prac służących do kontynuacji produkcji części (m.in. wstrzymania produkcji w toku, zamawiania surowców, materiałów, zlecania obróbki wyrobu, itp.). Umowa będzie również zakładać, że klient zrekompensuje Spółce rzeczywiste i uzasadnione koszty bezpośrednie i pośrednie poniesione przez Spółkę w związku z rezygnacją z umowy czy zamówienia, jak również odpowiednią część marży. Na wysokość przedmiotowych kosztów, przykładowo składać się będą wartości wyprodukowanych i przygotowanych do dostawy wyrobów, półwyrobów, koszty zakupionych surowców, materiałów, oprzyrządowania czy usług związanych z produkcją części. Wynagrodzenie za odstąpienie od umowy będzie każdorazowo kalkulowane w uzgodnieniu z klientem i będzie ujęte w odrębnym porozumieniu podpisanym przez strony.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane Spółce w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy lub rezygnacją z zamówienia stanowić będzie odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że z zawartej umowy pomiędzy Państwem a klientem wynika, że zobowiążą się Państwo do tolerowania takich sytuacji, w których klient może rozwiązać umowę w całości lub zrezygnować z zamówienia. Z kolei klient w zamian za rezygnację z zamówienia zrekompensuje Spółce rzeczywiste i uzasadnione koszty bezpośrednie i pośrednie poniesione przez Spółkę w związku z rezygnacją z umowy czy zamówienia, jak również odpowiednią część marży, zaś w przypadku odstąpienia od umowy kwoty będą każdorazowo kalkulowane w uzgodnieniu z klientem i będą ujęte w odrębnym porozumieniu podpisanym przez strony.

Zatem w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie określone w porozumieniu. Jak stwierdzono wyżej, świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy. Naliczone zgodnie z umową lub odrębnym porozumieniu kwoty stanowią należność wynikającą wprost z łączącego Strony stosunku zobowiązaniowego. W zamian za tolerowanie przedterminowego rozwiązania umowy lub rezygnację z zamówienia otrzymacie Państwo ustalone wynagrodzenie. Wypłatę określonej w umowie lub w odrębnym porozumieniu kwoty pieniężnej należy zatem traktować jako zapłatę za wykonywane świadczenie na rzecz drugiej strony, co wypełnia wskazaną przesłankę uznania za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Należy zwrócić uwagę, że w przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi – klienta, który w zamian za zgodę na przedterminowe rozwiązanie umowy lub rezygnację z zamówienia - zostanie zobowiązany do wypłaty ustalonej w umowie kwoty.

Wobec powyższego uznać należy, że otrzymane od klienta środki z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy lub rezygnacji z zamówienia będą stanowić wynagrodzenie za odpłatne świadczenie przez Państwa usług na rzecz nabywcy, które będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).