Interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.460.2023.2.AA

Otrzymane przez Państwa środki finansowe nie stanowią wynagrodzenia za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania otrzymanych przez Miasto środków finansowych za wynagrodzenie za czynności opodatkowane podatkiem VAT. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 2 października 2023 r. (wpływ 9 października 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Miasto (…) (dalej: Miasto lub Wnioskodawca) stosownie do treści (...) ustawy (…) jest gminą mającą status (...).

Miasto realizuje zadania z zakresu użyteczności publicznej należące zarówno do właściwości gminy, jak i powiatu. Zadania z zakresu administracji samorządowej gminnej zostały określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm., dalej: u.s.g.) stanowiącym, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Natomiast zadania samorządu powiatowego wskazano m.in. w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1526, dalej: u.s.p.), zgodnie z którym powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym.

Ponadto zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 u.s.g. oraz art. 6 ust. 1 u.s.p. w celu wykonywania powierzonych zadań zarówno gmina, jak i powiat może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Do jednostek organizacyjnych, o których mowa powyżej, zaliczyć należy jednostki budżetowe i samorządowe zakłady budżetowe.

Na skutek wydanego 29 września 2015 r. przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyroku w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów uchwały sygn. akt I FPS 4/15 z 26 października 2015 r., Wnioskodawca 1 stycznia 2016 r. dokonał centralizacji rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług wraz ze wszystkimi utworzonymi przez Miasto jednostkami organizacyjnymi. Od tego momentu rozpoczęto rozliczanie podatku VAT ze wszystkimi utworzonymi jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi pod jednym numerem NIP, nadanym dla Miasta.

Miasto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że w zakresie podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności podejmowanych przez jednostki organizacyjne podatnikiem tego podatku jest Miasto, a nie jego jednostki. W konsekwencji wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich są rozliczane przez Wnioskodawcę.

Jedną z jednostek organizacyjnych Miasta, nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzoną w formie jednostki budżetowej jest A. (dalej: A.).

A. działa w szczególności na podstawie:

1.ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym,

2.ustawy (...),

3.ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm.),

4.uchwały nr (…),

5.statutu (…).

A. wykonuje ustawowe zadania własne Wnioskodawcy, obejmujące przygotowanie i realizację procesów inwestycji kubaturowych oraz związanych z budową lub przebudową dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich.

Realizowane inwestycje w ramach zadań statutowych nie stanowią działalności gospodarczej i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej: ustawa o VAT).

Mając na uwadze konieczność budowy dróg zlokalizowanych w (…) na terenie Miasta wraz z budową (…), Wnioskodawca (...) zawarł 29 listopada 2016 r. z B. Spółka Akcyjna z siedzibą w (…) umowę, regulującą zasady finansowania oraz współdziałania Stron przy realizacji ww. zadań inwestycyjnych, w tym pozyskania dokumentacji projektowej, stosownych decyzji administracyjnych, wykonania robót budowlanych i ich odbioru, a następnie przekazania wykonanych budowli do użytkowania na zasadach określonych w Umowie.

Przedmiotem Umowy są zasady i warunki wspólnej realizacji przedsięwzięć inwestycyjnych związanych z budową dróg zlokalizowanych w (…), w tym również podział obowiązków pomiędzy Stronami w zakresie eksploatacji i utrzymania tuneli drogowych oraz wiaduktu drogowego wraz z drogami dojazdowymi po zakończeniu budowy.

W ramach posiadanych możliwości i kompetencji Strony zadeklarowały współpracę na zasadach i w zakresie przewidzianym w Umowie, mając na celu sprawną i niezakłóconą realizację przedsięwzięć polegających na:

1.budowie wiaduktu drogowego w (…) wraz z budową układu drogowego w (…) i jednoczesną likwidacją (...);

2.budowie tunelu drogowego w (…), wraz z budową układu drogowego w (…) i jednoczesną likwidacją (...);

3.budowie tunelu drogowego w (…), wraz z budową układu drogowego w (…) i jednoczesną likwidacją (...).

W celu realizacji Inwestycji w dwóch etapach, Strony podjęły się następujących zobowiązań Miasto (...) oświadczyło, że:

1.poniesie 50% kosztów przygotowania dokumentacji projektowej niezbędnej na potrzeby realizacji Inwestycji,

2.przystąpi zgodnie z terminem określonym w harmonogramie do wyłonienia wykonawcy dokumentacji projektowej,

3.przeprowadzi wspólne postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego zgodnie z pełnomocnictwem udzielonym przez B. S.A. przy podpisaniu umowy, celem wyboru wykonawcy dokumentacji projektowej Inwestycji zgodnie z ustawą z dnia 11 września 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1710 ze zm.),

4.pozyska decyzje o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej („ZRID”) na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 162, dalej: specustawa drogowa),

5.na etapie przygotowania postępowania o udzielenie zamówienia, dokumentacja postępowania, w tym Opis Przedmiotu Zamówienia oraz umowa z wykonawcą, na realizację dokumentacji projektowej będzie podlegać pisemnemu uzgodnieniu z B. S.A.,

6.wyraża zgodę, aby w skład komisji przetargowej na wybór wykonawcy dokumentacji projektowej mógł wejść co najmniej jeden przedstawiciel B. S.A.,

7.zobowiązuje się do udostępnienia dokumentacji dotyczącej wyboru najkorzystniejszej oferty na opracowanie dokumentacji projektowej na każde żądanie B. S.A.,

8.poniesie 50% kosztów pozyskania praw do nieruchomości, niezbędnych dla potrzeb realizacji Inwestycji,

9.będzie informowało B. S.A. o wszelkich okolicznościach lub zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na przygotowanie i realizację Inwestycji,

10.zobowiązuje się, iż w sytuacji zrealizowania Inwestycji przejmie nakłady poniesione przez B. S.A. na budowę Obiektów - tuneli drogowych i wiaduktu drogowego, z wyłączeniem (…),

11.wyraża wolę pokrycia 50% kosztów związanych z realizacją etapu II inwestycji,

12.przeprowadzi wspólne postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego celem wyboru zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych wykonawcy Inwestycji zgodnie z pełnomocnictwem udzielonym przez B. S.A.

B. S.A. oświadczyło, iż:

1.poniesie 50% kosztów przygotowania dokumentacji projektowej niezbędnej na potrzeby realizacji Inwestycji,

2.poniesie 50% kosztów pozyskania praw do nieruchomości niezbędnych dla potrzeb realizacji Inwestycji,

3.dysponuje ostateczną decyzją Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z (…) o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia pn. (...),

4.udzieli Miastu pełnomocnictwa do przeprowadzenia wspólnego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego celem wyboru zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych wykonawcy dokumentacji projektowej Inwestycji,

5.zobowiązuje się uzgadniać pisemnie wszelkie dokumenty przedłożone przez Miasto, niezbędne do realizacji Inwestycji,

6.będzie informowało Miasto o wszelkich okolicznościach lub zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na przygotowanie i realizację Inwestycji,

7.udostępni nieodpłatnie Miastu, działki gruntu (będące jego własnością lub w użytkowaniu wieczystym bądź użytkowane na podstawie zawartej z (…) umowy nr (…)) niezbędne do realizacji Inwestycji oraz udzieli prawa do dysponowania gruntem na cele budowlane na czas trwania jej realizacji,

8.wyraża wolę pokrycia 50% kosztów związanych z realizacją II etapu Inwestycji,

9.przekaże nieodpłatnie na rzecz Miasta nakłady poniesione na budowę Obiektów - tuneli drogowych i wiaduktu drogowego, w ramach realizacji Inwestycji, z wyłączeniem (…).

Z postanowień umowy wynika, że planowana Inwestycja zostanie sfinansowana przez Strony na zasadach określonych w Umowie w równych częściach, tj. po 50% przez każdą ze stron. Koszt Inwestycji, tj. etapu I i etapu II przypadający na:

• B. S.A, zostanie sfinansowany ze środków pochodzących z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko w ramach planowanego projektu (…),
• Miasto, zostanie sfinansowany ze środków ujętych w Wieloletniej Prognozie Finansowej (...).

Umowa określa ponadto, że Miasto pokryje wstępnie 100% kosztów pozyskania praw do nieruchomości, określonych w decyzjach ustalających wysokość odszkodowania za nieruchomości przejęte na potrzeby realizacji Inwestycji, wydanych zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz kosztów pozostających w związku z pozyskaniem nieruchomości, w szczególności depozytów sądowych. B. S.A. zobowiązało się natomiast do zwrotu Miastu 50% kosztów, o których mowa wyżej, na podstawie kopii ostatecznej decyzji administracyjnej ustalającej wysokość odszkodowania za przejmowane nieruchomości wraz z kopią dokumentu potwierdzającego dokonanie przez Miasto stosownej zapłaty lub złożenie kwoty odszkodowana do depozytu sądowego oraz innych dokumentów potwierdzających dokonanie wydatków.

Nieruchomości wskazane w decyzji (...) Miasta (...) nr (…) o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej polegającej na (…) stały się własnością Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 20 ust. 3 specustawy drogowej właściwy zarząd drogi otrzymuje z mocy prawa, nieodpłatnie, w trwały zarząd odpowiednio nieruchomości nabyte na własność Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego na cele budowy dróg, z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Ww. decyzja nr (…) stała się ostateczna (…). Nieruchomości objęte ww. decyzją (za które B. S.A. zobowiązana została do zwrotu 50% kosztów odszkodowań) stanowią pas drogowy drogi publicznej i znajdują się w trwałym zarządzie A. (jednostki budżetowej Miasta). Nieruchomości, dla których będą wydawane decyzje ustalające odszkodowania, nie będą udostępniane B. S.A. Teren zostanie przekazany Wykonawcy robót, a po zakończeniu A będzie zarządzał wybudowaną drogą.

Skutkiem wydania decyzji ZRID i decyzji ustalających wysokość odszkodowań (...) Miasta jest zobowiązany do zapłaty odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości, zaś Płatnikiem rzeczowych odszkodowań jest A. B. S.A. wypełniając zobowiązanie wynikające z zawartej umowy zwróciła na rachunek A kwotę w wysokości pokrywającej 50% kosztów wypłaty odszkodowań za nieruchomości przejęte na własność Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwot otrzymanych od B. S.A.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Inwestycja realizowana jest w oparciu o umowy zawarte pomiędzy Miastem a B. S.A., tj.:

• umowę z (…) w sprawie ustalenia zasad współpracy i finansowania budowy dróg (…);
• umowę z (…) - określającą zasady współpracy i finansowania realizacji robót budowlanych (…).

Prace związane z budową infrastruktury wykonywane będą przez wykonawcę robót, który wybrany zostanie w toku trwającego postępowania przetargowego. Z uwagi na trwające ww. postępowanie (otwarcie ofert nastąpiło (…)) nie jest możliwe wskazanie wykonawcy tytułowej inwestycji.

Zakres prac objętych zamówieniem zlecony zostanie wspólnie przez Miasto oraz B. S.A. Zgodnie z umową z dnia (…) B. S.A. będzie partycypować w 50% kosztów realizacji robót budowlanych i rozliczać się w tej części, na podstawie faktur wystawianych przez wykonawcę.

Pozostałe 50% kosztów realizacji robót budowlanych będzie fakturowane przez wykonawcę i pokrywane ze środków Miasta.

Infrastruktura drogowa będąca efektem zrealizowanej inwestycji stanie się własnością zarządcy drogi, czyli Miasto (działającego w tym zakresie przez jednostkę budżetową - A). Natomiast (…) stanie się własnością zarządcy (…) (B. S.A.). Z kolei Infrastruktura techniczna, która podlega przebudowie w związku z występującymi kolizjami z rozwiązaniami inwestycji będzie własnością poszczególnych gestorów sieci.

Otrzymane od B. S.A. środki stanowią wyłącznie zwrot poniesionych kosztów odszkodowań związanych z realizacją wspólnej inwestycji.

Pytania

1.Czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe, przekazane przez B. S.A. na podstawie zawartej umowy, stanowiące zwrot 50% kosztów odszkodowań, uprzednio poniesionych przez Miasto w 100%, dotyczących pozyskania praw do nieruchomości i określonych w decyzjach ustalających wysokość odszkodowań za nieruchomości przejęte na potrzeby realizacji inwestycji, wydanych zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, stanowią wynagrodzenie za jakiekolwiek czynności?

2.Jeżeli w analizowanej sytuacji otrzymane środki stanowią wynagrodzenie za wykonywane czynności to czy świadczenie to podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3.W przypadku uznania przekazanych przez B. S.A. środków finansowych za wynagrodzenie z tytułu czynności wykonywanych przez Miasto (A.) za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w którym momencie należy rozpoznać obowiązek podatkowy z tego tytułu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie wskazać należy, że o usługach za wynagrodzeniem w rozumieniu ustawy o VAT można mówić jedynie w sytuacji, kiedy wykonywane są w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może być uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi. Musi więc istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a przekazanym za nią wynagrodzeniem. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 września 2013 r., sygn. akt I FSK 1316/12).

Takie rozumienie pojęcia usługi znajduje swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdzie podkreśla się, że koncepcja świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą i uzyskiwanym wynagrodzeniem, faktycznie przekazanym w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy, oraz wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia. Trybunał wielokrotnie orzekał, że pojęcie „świadczenia usług dokonywanego odpłatnie” zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym (wyroki: z 5 lutego 1981 r. Coóperatieve Aardappelenbewaarplaats, 154/80, EU:C:1981:38, pkt 12; z 8 marca 1988 r., Apple and Pear Deyelopment Council, 102/86, EU:C: 1988:120, pkt 12; z 3 marca 1994 r., Tolsma, C-16/93, EU:C: 1994:80. pkt 13; z 29 października 2009 r., Komisja/Finlandia. C-246/08, EU:C:2009:671, pkt 45; z 27 października 2011 r., GFKL Financial Services, C-93/10, EU:C:2011:700, pkt 19).

W ocenie Miasta przedstawione okoliczności sprawy pozwalają przyjąć, że pokrycie przez B. S.A. 50% kosztów dotyczących odszkodowań za nieruchomości przejęte na potrzeby wspólnej realizacji przedsięwzięć inwestycyjnych nie jest związane z żadnym świadczeniem wzajemnym. Przedmiotowe koszty zostały wcześniej pokryte przez Miasto w 100% i dotyczą pozyskania praw do nieruchomości określonych w decyzjach ustalających wysokość odszkodowań, wydanych zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Jak wskazano w stanie faktycznym umowa zawarta pomiędzy Miastem, a B. S.A. określa zasady współpracy i finansowania budowy dróg zlokalizowanych w (…) na terenie (...) wraz z budową (…). Umowa reguluje m.in. podział obowiązków pomiędzy Stronami w zakresie eksploatacji i utrzymania tuneli drogowych oraz wiaduktu drogowego wraz z drogami dojazdowymi po zakończeniu ich budowy.

W umowie wskazano, że inwestycja zostanie sfinansowana przez Strony w równych częściach, tj. po 50% przez każdą ze Stron.

W opinii Wnioskodawcy inwestycję należy oceniać, jako wspólne przedsięwzięcie, z którego nie wynikają żadne wzajemne świadczenia pomiędzy uczestnikami. Wystąpią jedynie rozliczenia pieniężne, wynikające z podziału kosztów. Innymi słowy w omawianej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje jednostronne świadczenie. Miasto pozyska prawo do nieruchomości, a jednocześnie uzyska od B. S A. zwrot 50% kosztów związanych z ich nabyciem. Jak wskazano bowiem w stanie faktycznym nieruchomości, przejęte na potrzeby realizacji Inwestycji, dla których będą wydawane decyzje ustalające odszkodowania, nie będą udostępniane B S.A. Terenem po zakończeniu robót, czyli wybudowaną drogą będzie zarządzał A (jednostka budżetowa Miasta).

Oznacza to, że otrzymany przez Miasto od B. S.A. zwrot 50% kosztów nie stanowi wynagrodzenia z tytułu jakiegokolwiek świadczenia wobec czego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy nie będzie działał on w tym przypadku w roli podatnika VAT. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższych przepisów wynika, że organy władzy publicznej są podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Wyłączone z opodatkowania VAT są zatem czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Wyłączona z opodatkowania będzie zatem ta działalność organu podlegająca prawu publicznemu, w odniesieniu do której organ ten występuje w charakterze organu publicznego, tj. którą wykonuje w ramach szczególnych zadań i obowiązków przypisanych organom publicznym. Wskazać należy, że przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi implementację art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r. ze zm., dalej Dyrektywa 112), w którym stwierdzono, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne instytucje prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują i transakcjami, które zawierają jako władze publiczne, nawet jeśli pobierają należności, opłaty składki lub inne płatności w związku z taką działalności lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji

Z przepisu tego wynika, że jeżeli organ władzy publicznej wykonuje w zakresie swoich uprawnień (obowiązków) czynność, która podlega prawu publicznemu, tzn. w ramach którego organ wyposażony jest w kompetencje władczego kształtowania sytuacji prawnej innych podmiotów z możliwością bezpośredniego przymusu w celu dostosowania się do norm tego prawa - nie jest podatnikiem VAT w zakresie realizowanej działalności

Jeżeli jednak organy te nie działają w ramach powyższego reżimu publicznoprawnego, a na zasadach analogicznych do prywatnych przedsiębiorców, będących podatnikami, są one uznawane za podatników, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z przepisów art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami w zakresie działalności, którą realizują przy wykorzystaniu kompetencji władczego kształtowania sytuacji prawnej innych podmiotów z możliwością bezpośredniego przymusu w celu dostosowania się do norm tego prawa. Nie są w tym zakresie podatnikami, gdyż działając w powyższym charakterze - przy wykorzystaniu kompetencji władczego kształtowania sytuacji prawnej innych podmiotów z możliwością bezpośredniego przymusu - nie działają jako usługodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że pomimo tego, iż czynności realizowane przez Miasto mogą mieć charakter usługowy, to stanowią one działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jedynie wówczas, gdy podmiot je realizujący działa na zasadach rynkowych, jako producent, handlowiec lub usługodawca - będący podatnikiem VAT.

Jeżeli natomiast czynności te nie są przez Miasto wykonywane na zasadach rynkowych, lecz w ramach władztwa administracyjnego (tzw. imperium), wówczas nie mają one charakteru działalności gospodarczej i są wyłączone z zakresu przedmiotowego VAT, gdyż Miasto nie działa w takiej sytuacji jako podatnik. Na zasadach rynkowych oparte są działania w ramach umów cywilnoprawnych, stąd też ich wyłączenie w dyspozycji art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Natomiast podejmowanie określonej działalności, która wprawdzie mieści się w szerokim katalogu czynności o charakterze usługowym, lecz jest przez dany podmiot (np. Miasto) wykonywana przy wykorzystaniu uprawnień publicznych, takich jak np. zezwalanie, zabranianie lub karanie grzywną (np. w sferze prawa drogowego), wskazuje, że działalność taka podlega reżimowi prawa publicznego, a nie prywatnego realizowanego na zasadach rynkowych, a tym samym pozostaje poza zakresem działalności gospodarczej podlegającej VAT. Zatem definicja działalności gospodarczej występuje w funkcjonalnym powiązaniu z pojęciem podatnika, regulującym podmiotowy zakres opodatkowania podatkiem VAT. Oznacza to, że w wypadku, gdy dany podmiot nie jest - z woli ustawodawcy - uznany za podatnika, działalność przez niego prowadzona nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy wykonywane czynności w ramach zawartej umowy stanowią realizację zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa (m.in. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ustawy o samorządzie gminnym), a więc Miasto nie występuje w tym przypadku jako podatnik VAT.

Ad 3.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy o VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty (...).

Mając powyższe na uwadze w ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie ewentualny obowiązek podatkowy VAT będzie trzeba rozpoznać z chwilą wykonania usługi tzn. w momencie pozyskania praw do nieruchomości określonych w decyzjach ustalających wysokość odszkodowań, wydanych zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Natomiast jeżeli wpłata od B. S.A. nastąpi przed wykonaniem usługi, wówczas Miasto będzie zobowiązane rozpoznać obowiązek podatkowy VAT z chwilą otrzymania danej kwoty, traktując ją jako zaliczkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1 i 2

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. w przypadku gdy czynności takie są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że w pozostałym zakresie, np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, nie występują jako podatnicy podatku VAT.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Wobec powyższych przepisów, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Trzeba przy tym zauważyć, że stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):

gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym:

do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy:

w szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1526 ze zm.):

powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast na mocy art. 4 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy:

powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

W myśl art. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 645 ze zm.):

drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1) drogi krajowe;

2) drogi wojewódzkie;

3) drogi powiatowe;

4) drogi gminne.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ww. ustawy o drogach publicznych:

organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1) krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;

2) wojewódzkich - zarząd województwa;

3) powiatowych - zarząd powiatu;

4) gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do zapisu art. 20 pkt 1-4 ustawy o drogach publicznych:

do zarządcy drogi należy w szczególności:

opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego;

opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich;

pełnienie funkcji inwestora;

utrzymanie części drogi, urządzeń drogi, budowli ziemnych, drogowych obiektów inżynierskich, znaków drogowych, sygnałów drogowych i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2.

Z okoliczności sprawy wynika, że:

• zawarli Państwo (…) z B. S.A. umowę, regulującą zasady finansowania oraz współdziałania Stron przy realizacji ww. zadań inwestycyjnych, w tym pozyskania dokumentacji projektowej, stosownych decyzji administracyjnych, wykonania robót budowlanych i ich odbioru, a następnie przekazania wykonanych budowli do użytkowania na zasadach określonych w Umowie;
• przedmiotem Umowy są zasady i warunki wspólnej realizacji przedsięwzięć inwestycyjnych związanych z budową dróg zlokalizowanych w (…), w tym również podział obowiązków pomiędzy Stronami w zakresie eksploatacji i utrzymania tuneli drogowych oraz wiaduktu drogowego wraz z drogami dojazdowymi po zakończeniu budowy;
• w ramach posiadanych możliwości i kompetencji Strony zadeklarowały współpracę na zasadach i w zakresie przewidzianym w Umowie, mając na celu sprawną i niezakłóconą realizację przedsięwzięć polegających na:
• budowie wiaduktu drogowego w (…) wraz z budową układu drogowego w (…) i jednoczesną likwidacją (...);
• budowie tunelu drogowego w (…), wraz z budową układu drogowego w (…) i jednoczesną likwidacją (...);
• budowie tunelu drogowego w (…), wraz z budową układu drogowego w (…) i jednoczesną likwidacją (...);
• z postanowień Umowy wynika, że planowana Inwestycja zostanie sfinansowana przez Strony na zasadach określonych w Umowie w równych częściach, tj. po 50% przez każdą ze stron;
• Umowa określa ponadto, że Miasto pokryje wstępnie 100% kosztów pozyskania praw do nieruchomości, określonych w decyzjach ustalających wysokość odszkodowania za nieruchomości przejęte na potrzeby realizacji Inwestycji, wydanych zgodnie z przepisami ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz kosztów pozostających w związku z pozyskaniem nieruchomości, w szczególności depozytów sądowych;
• B. S.A. zobowiązało się do zwrotu Miastu 50% kosztów, o których mowa wyżej, na podstawie kopii ostatecznej decyzji administracyjnej ustalającej wysokość odszkodowania za przejmowane nieruchomości wraz z kopią dokumentu potwierdzającego dokonanie przez Miasto stosownej zapłaty lub złożenie kwoty odszkodowania do depozytu sądowego oraz innych dokumentów potwierdzających dokonanie wydatków;
• B. S.A. wypełniając zobowiązanie wynikające z zawartej umowy zwróciła na rachunek A. kwotę w wysokości pokrywającej 50 % kosztów wypłaty odszkodowań za nieruchomości przejęte na Państwa własność w związku z opisaną inwestycją;
• prace związane z budową infrastruktury wykonywane będą przez wykonawcę robót, który wybrany zostanie w toku trwającego postępowania przetargowego;
• zakres prac objętych zamówieniem zlecony zostanie wspólnie przez Państwa oraz B. S.A.;
• B. S.A. będzie partycypować w 50% kosztów realizacji robót budowlanych i rozliczać się w tej części, na podstawie faktur wystawianych przez wykonawcę. Pozostałe 50% kosztów realizacji robót budowalnych będzie fakturowane przez wykonawcę i pokrywane z Państwa środków;
• infrastruktura drogowa będąca efektem zrealizowanej inwestycji stanie się Państwa własnością (działających w tym zakresie przez A), natomiast (…) stanie się własnością zarządcy (…) (B. S.A.);
• otrzymane od B. S.A. środki stanowią wyłącznie zwrot poniesionych kosztów odszkodowań związanych z realizacją wspólnej inwestycji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie dojdzie do przeniesienia przez Państwa na rzecz B. S.A. prawa do rozporządzania jak właściciel przejętymi nieruchomościami. Jak wskazano w opisie sprawy nieruchomości, dla których będą wydawane decyzje ustalające odszkodowania, nie będą przekazane B. S.A. Tym samym nie można uznać, że w opisanej sprawie ma miejsce dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że nie świadczą Państwo na rzecz B. S.A. odpłatnych usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, w związku ze zwrotem przez B. S.A. 50% kosztów odszkodowań, uprzednio przez Państwa poniesionych w związku z realizacją opisanej inwestycji. W opisanej sprawie brak jest świadczenia wzajemnego pomiędzy Stronami Umowy, a jedynie umownie określony obowiązek partycypacji w kosztach całego przedsięwzięcia. Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, podjęli się Państwo wraz ze spółką B. S.A. wspólnej realizacji przedsięwzięć inwestycyjnych związanych z budową dróg zlokalizowanych w (…). Mając na celu sprawną i niezakłóconą realizację ww. przedsięwzięć Strony zawarły Umowę, regulującą zasady finansowania oraz współdziałania Stron przy realizacji opisanych zadań inwestycyjnych. Z postanowień Umowy wynika m.in., że planowana Inwestycja zostanie sfinansowana przez Strony na zasadach określonych w Umowie w równych częściach, tj. po 50% przez każdą ze stron , zakres prac objętych zamówieniem zlecony zostanie wspólnie przez Państwa oraz B. S.A. Zgodnie z Umową pokryli Państwo wstępnie 100% kosztów pozyskania praw do nieruchomości, natomiast B. S.A. zobowiązało się do zwrotu 50% tych kosztów. Zatem nie otrzymali Państwo wynagrodzenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a jedynie zwrot poniesionych kosztów. Zasady wspólnej realizacji opisanych przedsięwzięć inwestycyjnych nie wskazują na to, aby B. S.A. otrzymywała od Państwa jakiekolwiek korzyści (świadczenie zwrotne) w związku z przekazaniem Państwu opisanych środków finansowych.  W rozpatrywanej sprawie nie nastąpiło świadczenie usług w zamian za wynagrodzenie.

Jednocześnie, należy mieć na uwadze, że - jak wskazali Państwo w opisie sprawy - wykonują Państwo ustawowe zadania własne, obejmujące przygotowanie i realizację procesów inwestycji kubaturowych oraz związanych z budową lub przebudową dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich. Zatem nie działają Państwo jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy oraz korzystają z wyłączenia od podatku na podstawie przepisu art. 15 ust. 6 ustawy.

A zatem skoro B. S.A. zgodnie z zawartą Umową zobowiązana była do zwrotu Państwu 50% kosztów pozyskania praw do nieruchomości, określonych w decyzjach ustalających wysokość odszkodowania za nieruchomości przejęte na potrzeby realizacji Inwestycji, a czynność ta - jak wynika z opisu sprawy - jest jedynie elementem współdziałania w ramach wspólnego przedsięwzięcia w celu osiągnięcia wspólnej korzyści, to otrzymane przez Państwa środki finansowe nie stanowią wynagrodzenia za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, odstępuję od odpowiedzi na pytania nr 2 i 3, gdyż oczekiwali Państwo rozstrzygnięcia jedynie w przypadku uznania opisanych środków finansowych za wynagrodzenie z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).