Interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.551.2023.2.ŻR

Nieuznanie cesji wierzytelności za sprzedaż usług opodatkowanych podatkiem VAT. Nieuznanie przejęcia długu Państwa Spółki za sprzedaż usług opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że stanowisko Państwa Spółki w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-nieuznania cesji wierzytelności za sprzedaż usług opodatkowanych podatkiem VAT,

-nieuznania przejęcia długu Państwa Spółki za sprzedaż usług opodatkowanych podatkiem VAT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 11 października 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności w zakresie udzielania pożyczek ani innych usług finansowych.

Spółka w 2005 r. zaciągnęła pożyczkę na kwotę ... tys. EUR oraz w 2006 r. na kwotę ... USD, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm. - dalej jako u.p.d.o.p.)., osoby fizycznej posiadającej nieograniczony obowiązek podatkowy w ... . Dalej przedmiotowa zaciągnięta pożyczka będzie nazywana pożyczką A.

Jednocześnie w 2006 r. Spółka udzieliła pożyczki na kwotę ... USD podmiotowi powiązanemu, Spółce X należącej do grupy ..., posiadającej nieograniczony obowiązek podatkowy w ... . Dalej przedmiotowa udzielona pożyczka będzie nazywana pożyczką B.

Wskazane wyżej pożyczki A i B nie zostały spłacone w zakresie kapitału ani naliczonych odsetek. Umowy pożyczki były kilkukrotnie zmieniane aneksami do umów, których celem było wydłużenie terminu ich spłaty. Naliczone należne odsetki stanowiły odpowiednio przychód i koszt bilansowy, lecz w związku z brakiem ich zapłaty nie stanowiły przychodów i kosztów podatkowych.

Państwa Spółka jako cedent rozważa zawarcie zgodnie z art. 509 w ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, umowy cesji wierzytelności pożyczki B udzielonej do Spółki X i przejęcie tej wierzytelności przez osobę fizyczną, Y w zamian za wynagrodzenie.

Jednocześnie Spółka X zgodnie z art. 519 Kodeksu cywilnego dokona za wynagrodzeniem na mocy umowy przejęcia długu Państwa Spółki względem Y.

Powyższe działania doprowadzą do sytuacji, w której Państwa Spółka będąca jednocześnie pożyczkobiorcą i pożyczkodawcą dwóch pożyczek stanie się dłużnikiem X z tytułu zapłaty wynagrodzenia za przejęcie długu, X stanie się dłużnikiem z tytułu pożyczek A i B; Y stanie się dłużnikiem Państwa Spółki z tytułu zapłaty wynagrodzenia za cesję wierzytelności.

Wątpliwości Państwa Spółki dotyczą ustalenia czy sprzedaż wierzytelności przez cedenta oraz umowa przejęcia długu stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Pożyczka A zastała zaciągnięta przez Państwa Spółkę Sp. z o.o. od osoby fizycznej na kwotę ... min USD a następnie ... tys. EUR.

Pożyczka B została udzielona przez Państwa Spółkę Sp. z o.o. Spółce X na kwotę ... mln USD.

Wraz z naliczonymi, niezapłaconymi odsetkami od tych pożyczek na 31.12.2022 r. kwota w przeliczeniu na złote wynosi:

-pożyczka A (od osoby fizycznej): .... PLN

-pożyczka B (do Spółki): ...PLN

Biorąc powyższe pod uwagę kwota wierzytelności pożyczki B objęta umową cesji nie pokryje w całości roszczenia osoby fizycznej – Y wobec Państwa Spółki.

Pytania

1.Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego umowa cesji wierzytelności będzie stanowiła dla Państwa Spółki, cedenta sprzedaż usług w podatku od towarów i usług?

2.Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego umowa przejęcia długu będzie stanowiła dla Państwa Spółki sprzedaż usług w podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego umowa cesji wierzytelności będzie stanowiła dla Państwa Spółki, cedenta sprzedaż usług w podatku od towarów i usług?

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm. - dalej jako u.p.t.u.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Natomiast, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 u.p.t.u., przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Na podstawie art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast zgodnie z artykułem 509 § 2 Kodeksu cywilnego, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Przeniesienie wierzytelności jest efektem prawa do rozporządzania własną wierzytelnością przez aktualnego wierzyciela i zdaniem Wnioskodawcy nie jest świadczeniem usług w myśl ustawy VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę, a taka sytuacja nie ma miejsca w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana Kodeksie cywilnym. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem.

Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami.

Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

W konsekwencji sprzedaż wierzytelności przez cedenta, zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi czynności, o których mowa w art. 7 i art. 8 u.p.t.u. nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT u cedenta.

Ad 2.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego umowa przejęcia długu będzie stanowiła dla Państwa Spółki sprzedaż usług w podatku od towarów i usług?

Na podstawie art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Przejęcie długu nastąpić może:

1.przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;

2.przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, przejęcie długu jest umową, której skutkiem jest następstwo w długu polegające na wstąpieniu przejmującego w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika, który zostaje z długu zwolniony. W opisywanym przypadku, jak wskazuje Państwa Spółka ma dojść do przejęcia długu Spółki w zamian za przelew wierzytelności. Zatem, w sensie ekonomicznym zobowiązanie Spółki względem wierzyciela zostanie zamienione na inne, w praktyce tożsame względem wysokości, zobowiązanie względem Podmiotu trzeciego.

Biorąc powyższe po uwagę, zdaniem Państwa Spółki, świadczenie Nabywcy polegające na przejęciu długu Państwa Spółki przez nabywcę w wartości przejmowanego długu na podstawie art. 519 k.c. nie spełnia przesłanek do uznania jej za sprzedaż, o której mowa w art. 8 ust. 1 u.p.t.u.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy,

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zauważenia wymaga, iż świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka w 2005 r. zaciągnęła pożyczkę na kwotę ... tys. EUR oraz w 2006 r. na kwotę ... mln USD, od osoby fizycznej posiadającej nieograniczony obowiązek podatkowy w ... . Dalej przedmiotowa zaciągnięta pożyczka będzie nazywana pożyczką A. Jednocześnie w 2006 r. Spółka udzieliła pożyczki na kwotę ... min USD Spółce X należącej do grupy ..., posiadającej nieograniczony obowiązek podatkowy w ... . Dalej przedmiotowa udzielona pożyczka będzie nazywana pożyczką B. Wskazane wyżej pożyczki A i B nie zostały spłacone w zakresie kapitału ani naliczonych odsetek. Państwa Spółka jako cedent rozważa zawarcie umowy cesji wierzytelności pożyczki B udzielonej do Spółki X i przejęcie tej wierzytelności przez osobę fizyczną, Y w zamian za wynagrodzenie.

Wskazania wymaga, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Podstawą do dokonania cesji wierzytelności jest art. 509 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym,

Stosownie do art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego,

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem).

Z powyższego wynika, że przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności, które następuje na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz zbywcy wierzytelności (cedenta). Spełnienie świadczenia wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja będzie miała charakter odpłatny).

W odniesieniu do wątpliwości Państwa Spółki (Cedenta) w kwestii nieuznania cesji wierzytelności za sprzedaż usług opodatkowanych podatkiem VAT dla Państwa Spółki, stwierdzenia wymaga, że czynności zbycia wierzytelności nie można uznać za dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).

Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności – niezależnie od tego, czy jest to wierzytelność własna, czy nabyta – jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

W konsekwencji, cesja wierzytelności przez Cedenta tj. przez Państwa Spółkę nie będzie stanowiła czynności, o których mowa w art. 7 i art. 8 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT u Cedenta (tj. u Państwa).

Tym samym stanowisko Państwa Spółki w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii nieuznania przejęcia długu Państwa Spółki za sprzedaż usług opodatkowanych podatkiem VAT dla Państwa Spółki, wskazania wymaga, że pojęcie świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Innymi słowy, pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu za odpłatnością.

Problematyka przejęcia długu uregulowana jest w art. 519-525 ustawy Kodeks cywilny. Przejęcie długu polega na tym, że osoba trzecia wstępuje na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony. 

Zgodnie z art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego,

Stosownie natomiast do treści § 2 powołanego artykułu:

W myśl art. 520 Kodeksu cywilnego,

Zgodnie z art. 521 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego,

Stosownie do treści art. 522 Kodeksu cywilnego,

W myśl powołanych przepisów Kodeksu cywilnego, przejęcie długu skutkuje przede wszystkim przejściem z dłużnika na osobę trzecią długu, która to osoba wstępuje w stosunek zobowiązaniowy w miejsce dawnego dłużnika. Tym samym, oprócz ciążącego na niej długu, wstępuje ona we wszystkie wynikające z umowy obowiązki dawnego dłużnika. Ponadto, skutkiem przejęcia długu jest również przekazanie nowemu dłużnikowi uprawnień związanych z długiem.

Z wniosku wynika, że Spółka X zgodnie z art. 519 Kodeksu cywilnego dokona za wynagrodzeniem, na mocy umowy, przejęcia długu Państwa Spółki względem Y. Kwota wierzytelności pożyczki B objęta umową cesji nie pokryje w całości roszczenia osoby fizycznej – Y wobec Państwa Spółki.

W analizowanym przypadku nabywca wierzytelności Spółka X będzie świadczyła na rzecz Państwa Spółki usługę, której celem będzie uwolnienie Państwa Spółki od ciężaru spłaty wierzytelności na rzecz Y, w zamian za co Państwa Spółka zobowiąże się do zapłaty wynagrodzenia za przejęcie długu. Zatem, pomiędzy Spółkami powstanie więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy stanowić będzie świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegać będzie w myśl art. 5 ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednakże to nie Państwa Spółka, lecz Spółka X, podejmie określone działania, za które otrzyma wynagrodzenie.

Zatem, po stronie Państwa Spółki, transakcja przejęcia długu, nie będzie stanowić świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy podlegających opodatkowaniu podatkiem w myśl art. 5 ustawy.

Tym samym stanowisko Państwa Spółki w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które przedstawiła Państwa Spółka i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem zaznaczenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla kontrahentów Państwa Spółki, o których mowa we wniosku.

Zauważam, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany przez Państwa, tj. t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm. 

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja Państwa Spółki będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i Państwa Spółka zastosuje się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).