Interpretacja indywidualna z dnia 25 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.499.2023.3.SR

Uznanie bonów za bony różnego przeznaczenia oraz brak opodatkowania transferu bonów przez Wnioskodawcę.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 21 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie uznania bonów za bony różnego przeznaczenia oraz braku opodatkowania transferu bonów przez Pana. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 października 2023 r. (wpływ 20 października 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A.B. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca działa pod firmą (…) od 20 maja 2014 roku, pod adresem (…), zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod numerem NIP: (…) oraz numerem REGON: (…).

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.).

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż internetowa.

Wnioskodawca zamierza podjąć się dodatkowej działalności w zakresie nabywania i zbywania bonów, które w sprzedaży nazywają się również przedpłaconymi kartami podarunkowymi. Bony pozwalają na zasilenie konta na platformach sprzedażowych – np. (…) i innych. Bony są walutowe, opiewają na wartość wyrażoną w polskich złotych, Euro lub dolarach amerykańskich, opierając na konkretną wartość pieniężną. Bony są dostępne w formie cyfrowej, na którą przeważnie składa się określony, zindywidualizowany ciąg znaków i cyfr. Posiadacz bonu może doładować swoje indywidualne konto w platformie. Następnie, w zależności od platformy, ze swojego indywidualnego konta może nabywać określone towary i usługi. 

Bony będą nabywane od zagranicznego kontrahenta, który nie jest emitentem bonów, ani właścicielem platform, na których owe bony mogą być realizowane. Faktury zakupowe najczęściej będą wyrażone w Euro, jednak część może być wyrażona w polskich złotych.

Sprzedaż będzie następować do klienta finalnego, najczęściej osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pomocą sprzedaży internetowej zarówno za pośrednictwem platform sprzedażowych jak i własnego sklepu internetowego.

Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy w opisanym wyżej przypadku transfer bonu powinien być objęty podatkiem VAT, jeżeli tak, to od jakiej podstawy oraz skutków na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych odpłatnego zbycia takiego bonu.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan następujące informacje:

Na pytanie Organu „Czy z wydaniem bonów umożliwiających ich posiadaczom skorzystanie z usług/nabycie towarów na platformach, wiąże się obowiązek ich przyjęcia przez te podmioty jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług?”, odpowiedział Pan, że „Tak, dzięki zasileniu konta na platformie dzięki realizacji bonu, posiadacz bonu ma możliwość zakupienia wybranej przez siebie usługi lub towaru. Nie ma możliwości, aby druga strona odmówiła realizacji takiej transakcji (nie przyjęła bonu).”

Na pytanie Organu „Czy usługi/towary, które mają zostać wykonane/dostarczone lub tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług są wskazane w bonach, które będą przez Pana zbywane lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tych bonów?”, wskazał Pan, że „W bonach nie są wskazane żadne konkretne usługi ani towary, które są aktualnie lub będą w przyszłości możliwe do zakupu na platformie. Z asortymentem danej platformy konsument ma możliwość zapoznać się po odwiedzeniu sklepu emitenta na stronie internetowej lub bezpośrednio w aplikacji czy też konsoli do gier.”

Na pytanie Organu „Czy w chwili emisji bonów znane jest miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług (np. wyłącznie terytorium Polski), których bon dotyczy, oraz stawka podatku VAT, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze?”, podał Pan, że „Miejsce świadczenia usługi lub dostawy towarów nie jest znane w momencie sprzedaży bonu. Wynika to z faktu, że w momencie nabycia bonu Kupujący może znajdować się w Polsce, a wykorzystać bon dopiero po wyjeździe za granicę. Bon w tej sytuacji realizuje funkcję środka płatniczego, a więc sprzedający nie ma wiedzy (ani możliwości ustalenia) w jaki sposób i na jakie konkretnie towary czy usługi, ani w jakim miejscu i czasie finalnie bon zostanie zrealizowany.”

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

1)Czy tak opisane bony stanowią bon jednego przeznaczenia, czy bon różnego przeznaczenia na gruncie art. 2 pkt 43 oraz pkt 44?

2)Czy na gruncie art. 19a, w zw. z art. 8b, w zw. art. 2 pkt 41-45 transfer bonu powinien być objęty podatkiem VAT, jeżeli jego wcześniejsze nabycie zostało objęte podatkiem VAT z prawem do odliczenia tego podatku przez Wnioskodawcę?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1)

Zdaniem Wnioskodawcy opisane bony spełniają definicję bonów różnego przeznaczenia. Sięgając do definicji legalnych z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług:

41) bonie – rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu;

43) bonie jednego przeznaczenia – rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu;

44) bonie różnego przeznaczenia – rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Nie ma wątpliwości, że mamy do czynienia z bonem jako takim, gdyż o bonie można mówić w przypadku, gdy w przedmiotowym instrumencie określone jest:

-że nabywca za usługi, które mają zostać wykonane lub towary, które mają zostać dostarczone zapłaci w części lub w całości tym bonem;

-znana jest tożsamość dostawców lub usługodawców, którzy będą zobowiązani do akceptacji takiej formy płatności za dostarczone towary lub świadczone usługi.

Obie konstytutywne cechy zostają więc w sposób oczywisty spełnione. Wątpliwości podatnika budzi jedynie tożsamość bonów, jako jednego lub różnego przeznaczenia. Na gruncie definicyjnym, bon jednego przeznaczenia definiujemy następująco:

Stosownie do regulacji art. 2 pkt 43 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie jednego przeznaczenia – rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu. Przy czym przez emisję bonu ustawodawca rozumie pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu (art. 2 pkt 42 ustawy o VAT).

Odnosząc się do bonów SPV, w Uzasadnieniu do projektu wskazano, że:

„Generalnie, jeżeli w momencie emisji bonu jest znane miejsce opodatkowania dostawy towarów/świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota VAT z tytułu nabycia tych towarów/usług, mamy do czynienia z bonem SPV, (...). Często będą to bony związane z jednym konkretnym świadczeniem. Mogą wystąpić przypadki, gdy bon jednego przeznaczenia może zostać wykorzystany na więcej niż jedno świadczenie. Możliwa jest sytuacja, w której bon może zostać wymieniony w określonej sieci handlowej na terenie Polski na określone towary lub usługi, przy czym wiadomo, że są to wyłącznie towary/usługi opodatkowane określoną stawką podatku (np. stawką podstawową). Wówczas taki bon jest bonem SPV, bowiem w momencie emisji można określić sposób jego opodatkowania VAT (tj. miejsce dostawy towarów/świadczenia usług oraz kwotę podatku należnego).”

W konsekwencji, przez bon jednego przeznaczenia rozumie się na gruncie ustawy o VAT bon, dla którego znane są z góry (tj. w chwili jego emisji) elementy przesądzające o sposobie opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, tj. miejsce dostawy towarów/świadczenia usług i kwota należnego podatku.

Bon różnego przeznaczenia został natomiast zdefiniowany jako bon inny niż bon jednego przeznaczenia (por. art. 2 pkt 44 ustawy o VAT). Zgodnie z Uzasadnieniem do Projektu:

„W przypadku braku spełnienia choćby jednego z warunków charakteryzujących bon SPV, taki bon (...) będzie uznany za bon MPV, którego przekazanie nie będzie rodziło skutków dla VAT. Przy emisji lub sprzedaży bonów MPV nie wiadomo jeszcze, jakie będzie opodatkowanie podatkiem VAT dostawy towarów lub świadczenia usługi, na które bon zostanie wykorzystany. Może tak być, ponieważ miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług nie jest jeszcze znane lub ponieważ nie wiadomo jeszcze, jaka jest wysokość podatku VAT należnego od dostarczonych towarów lub usług”.

Bonem różnego przeznaczenia będzie zatem taki bon, dla którego nie są znane z góry (tj. w chwili jego emisji) elementy przesądzające o sposobie opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, tj. miejsce dostawy towarów/świadczenia usług i kwota należnego podatku. Przykładowo bonem MPV będzie bon, który np. uprawnia do zakupu różnych towarów i usług oferowanych przez dostawcę/usługodawcę, które opodatkowane są różnymi stawkami VAT.

Zdaniem podatnika opisane bony spełniają wszystkie cechy, aby uznać je za bony różnego przeznaczenia.

Ad 2)

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (por. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 2 pkt 41 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie – rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Przy czym zgodnie z uzasadnieniem do projektu regulacji dotyczących bonów (tj. projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, Druk nr 2904 z 9 października 2018 r., wdrażający dyrektywę Rady (UE) 2016/1065; dalej: „Uzasadnienie do projektu”): „Bon może mieć formę materialną lub elektroniczną (...) przykładem formy elektronicznej bonu może być odbierany drogą elektroniczną kod kreskowy, który zobowiązuje dostawcę określonych towarów lub usług do dostarczenia towarów lub usług posiadaczowi bonu za jego okazaniem”.

Ustawodawca zdefiniował również pojęcie „emisji bonu” (zgodnie z art. 2 pkt 42 ustawy o VAT jest to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu), jak również „transferu bonu” (jest to w myśl art. 2 pkt 45 ustawy, emisja bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji).

Zasady dotyczące opodatkowania VAT transferu bonów jednego przeznaczenia (SPV) i bonów różnego przeznaczenia (MPV) zostały uregulowane w dziale II rozdziału 2a ustawy o VAT „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

W świetle art. 8a ust. 1 ustawy o VAT, transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Zgodnie natomiast z art. 8a ust. 2 ustawy o VAT, faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.

Z kolei stosownie do art. 8b ust. 1 ustawy o VAT, faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

Odnosząc się do powyższego, w Uzasadnieniu do projektu wskazano, iż:

„W przypadku bonów różnego przeznaczenia konieczne jest doprecyzowanie, że VAT powinien zostać pobrany, gdy zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi, których dany bon dotyczy. W tym kontekście ewentualny wcześniejszy transfer bonów różnego przeznaczenia nie powinien podlegać VAT. W związku z tym w projektowanym art. 8b ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem VAT wcześniejszy transfer tego bonu”.

Oznacza to, że opodatkowanie VAT w przypadku bonów MPV będzie miało miejsce dopiero w momencie zakończenia realizacji świadczenia, na które taki bon został wymieniony. Problematycznym jednak jest fakt, że dostawca bonów, który nie jest ich emitentem, wystawił fakturę z naliczonym podatkiem VAT. Zdaniem podatnika w takiej sytuacji ma on prawo do odliczenia podatku VAT, jednak nie ma obowiązku aby VAT naliczyć na rzecz klienta, osoby fizycznej, która taki bon nabędzie celem realizacji. Podatek VAT bowiem powinien zostać rozpoznany dopiero w momencie realizacji bonu – nie w transakcjach pomiędzy pośrednikami. Podatek VAT powinien zostać naliczony jedynie od usługi (marży wynikającej z pośrednictwa w obrocie bonem).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 41 ustawy:

Art. 2 pkt 42 ustawy stanowi, że:

Na podstawie art. 2 pkt 43 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 44 ustawy:

Według art. 2 pkt 45 ustawy:

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w Unii Europejskiej, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać, czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry – wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu. Należy przy tym podkreślić, że bon może mieć formę materialną lub elektroniczną.

W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle podatku VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w momencie emisji bonu dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie, w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony. Zatem, gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania (miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług) oraz podatek VAT należny, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. Za bony jednego przeznaczenia będą więc uznane bony, w przypadku których w momencie ich emisji wiadomo już w jakim państwie członkowskim należałoby odprowadzić należny podatek VAT z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, których dotyczy bon, wiadomo też, jaka jest kwota należnego podatku. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku VAT należnego, bądź gdy nie są znane obie te informacje, mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia. Zatem bon lub powiązana z nim dokumentacja już w chwili emisji powinny jasno określać charakter tego bonu.

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego i różnego przeznaczenia zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

W myśl art. 8a ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8a ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 8a ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 8a ust. 4 ustawy:

Na mocy art. 8b ust. 1 ustawy :

Na podstawie art. 8b ust. 2 ustawy:

Natomiast przepisy art. 19a ustawy regulują kwestię dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:

Wyłączeniem od powyższej reguły jest art. 19a ust. 1a ustawy, w myśl którego:

Stosownie do art. 19a ust. 4a ustawy:

Z powyższych przepisów art. 19a ust. 1a i 4a ustawy wynika, że obowiązek podatkowy dla stosowania bonów jednego przeznaczenia jest wyłączony z opodatkowania na zasadach ogólnych. Obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, do których dochodzi na skutek transferu bonu jednego przeznaczenia, powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia. Momentem, w którym ww. dostawę towarów/świadczenie usług należy uznać dla celów VAT za dokonane jest w każdym przypadku moment dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.

W odniesieniu natomiast do obowiązku podatkowego dla bonów różnego przeznaczenia zastosowanie będą miały zasady ogólne wynikające z art. 19a ust. 1 ustawy, czyli podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady powinien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zamierza Pan podjąć się dodatkowej działalności w zakresie nabywania i zbywania bonów, które w sprzedaży nazywają się również przedpłaconymi kartami podarunkowymi. Bony są dostępne w formie cyfrowej, na którą przeważnie składa się określony, zindywidualizowany ciąg znaków i cyfr. Posiadacz bonu może doładować swoje indywidualne konto w platformie. Następnie, w zależności od platformy, ze swojego indywidualnego konta może nabywać określone towary i usługi.

Ma Pan wątpliwości czy opisane bony stanowią bon jednego przeznaczenia czy bon różnego przeznaczenia na gruncie art. 2 pkt 43 oraz pkt 44 ustawy oraz czy na gruncie art. 19a, w zw. z art. 8b, w zw. art. 2 pkt 41-45 transfer bonu powinien być objęty podatkiem VAT, jeżeli jego wcześniejsze nabycie zostało objęte podatkiem VAT z prawem do odliczenia tego podatku przez Wnioskodawcę.

W pierwszej kolejności należy dokonać oceny czy bony opisane we wniosku stanowią bony, w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy.

Ze wskazanych przez Pana informacji wynika, że z wydaniem bonów umożliwiających ich posiadaczom skorzystanie z usług/nabycie towarów na platformach, wiąże się obowiązek ich przyjęcia przez te podmioty jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Dzięki zasileniu konta na platformie dzięki realizacji bonu, posiadacz bonu ma możliwość zakupienia wybranej przez siebie usługi lub towaru. Nie ma możliwości, aby druga strona odmówiła realizacji takiej transakcji (nie przyjęła bonu). Bony pozwalają na zasilenie konta na platformach sprzedażowych – np. (…) i innych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że skoro z przyjęciem opisanego we wniosku bonu wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług przez platformy, których tożsamość jest określona w tym bonie lub w powiązanej dokumentacji, to uznać należy go za bon, o którym mowa w art. 2 pkt 41 ustawy.

Jak już wcześniej wskazano, przez bon jednego przeznaczenia należy rozumieć taki bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których dany bon dotyczy oraz kwota należnego podatku z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu. Natomiast za bon różnego przeznaczenia uznaje się bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Z podanych przez Pana informacji wynika, że miejsce świadczenia usługi lub dostawy towarów nie jest znane w momencie sprzedaży bonu. Bon w tej sytuacji realizuje funkcję środka płatniczego, a więc sprzedający nie ma wiedzy (ani możliwości ustalenia) w jaki sposób i na jakie konkretnie towary czy usługi, ani w jakim miejscu i czasie finalnie bon zostanie zrealizowany.

Zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 26 ustawy:

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że transferowane przez Pana bony nie są bonami jednego przeznaczenia, ponieważ w momencie emisji tego bonu nie jest możliwym określenie miejsca dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy oraz kwota należnego podatku z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług. W konsekwencji opisane we wniosku bony stanowią bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy. Tym samym ich transfer nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8b ust. 1 zdanie drugie ustawy.

Bez względu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje fakt czy w związku z nabyciem ww. bonów przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego czy też nie.

Podsumowując, opisane przez Pana we wniosku bony należy uznać za bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy, co oznacza, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega zatem faktyczna dostawa towarów lub świadczenie usług, których te bony dotyczą, nie zaś dokonywany przez Pana transfer tych bonów.

Reasumując, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Pana pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. W szczególności niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem ww. bonów oraz opodatkowania usługi pośrednictwa w obrocie bonem (marży), bowiem nie zadano pytań w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Pana. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.