Interpretacja indywidualna z dnia 19 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.403.2023.2.AKS

Dokonywanie Czynności Cmentarnych za pobraniem Opłat będzie stanowić odpłatne świadczenie usług po stronie Gminy podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od VAT, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia części VAT od Wydatków.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-wskazania, czy dokonywanie Czynności Cmentarnych za pobraniem Opłat będzie stanowić odpłatne świadczenie usług po stronie Gminy podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od VAT,

-stwierdzenia, czy Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia części VAT od Wydatków.

Uzupełnili go Państwo pismem z 21 sierpnia 2023 r. (wpływ 21 sierpnia 2023 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 października 2023 r. (wpływ 3 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina (...) (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Do zakresu działania Gminy w ramach wykonywania jej zadań własnych należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, obejmujących w szczególności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 13 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.; dalej: Ustawa o samorządzie gminnym) sprawy cmentarzy gminnych.

Gmina jest właścicielem cmentarzy komunalnych, z których cmentarzami czynnymi są :

1)Cmentarz komunalny przy ul. (…),

2)Cmentarz komunalny przy ul. (…),

(dalej łącznie jako: Cmentarze).

Gmina będzie pobierać opłaty za korzystanie z Cmentarzy, obejmujące m.in. opłaty:

1)za prawo do korzystania z miejsca pod grób,

2)za przedłużenie umowy korzystania z miejsca pod grób,

3)za rezerwację miejsca pod grób,

4)za rezerwację miejsca w kolumbarium,

5)za zezwolenie na prowadzenie prac kamieniarskich i budowlanych,

6)za korzystanie z chłodni,

7)za reklamę firm pogrzebowych,

8)za korzystanie z pomieszczeń domu pogrzebowego,

9)za dochowanie szczątek, trumny lub urny do istniejącego grobu,

10)za dochowanie urny w kolumbarium

(dalej jako: Opłaty).

W świetle powyższego, Gmina będzie dokonywała m.in. następujących czynności związanych z korzystaniem z Cmentarzy w postaci:

1)przyznania prawa do korzystania z miejsca pod grób,

2)przyznania prawa do dochowania szczątek, trumny i urny do istniejącego grobu oraz prawa do dochowania urny do kolumbarium,

3)dokonania rezerwacji miejsca pod grób i kolumbarium,

4)udzielenia zezwolenia na prowadzenie prac kamieniarskich i budowlanych,

5)przyznania prawa do korzystania z chłodni,

6)reklamy firm pogrzebowych,

7)przyznania prawa do korzystania z pomieszczeń domu pogrzebowego

(dalej łącznie jako: Czynności Cmentarne).

W związku z tym, iż Gmina nie dysponuje odpowiednimi zasobami, w szczególności pracownikami oraz odpowiednim sprzętem, zamierza zlecić czynności w zakresie zarządzania (administrowania) Cmentarzami (dalej: Usługi zarządzania Cmentarzami) podmiotowi trzeciemu, który zostanie wyłoniony w ramach przetargu albo Spółce z o.o., w której Gmina ma 100% udziałów (dalej łącznie jako: Wykonawca). Usługi zarządzania Cmentarzami będą świadczone na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy Gminą a Wykonawcą. Usługi zarządzania Cmentarzami będą obejmować m.in.:

-prowadzenie działalności cmentarnej na Cmentarzach,

-utrzymanie obiektów budowlanych i uzbrojenia zlokalizowanych na Cmentarzach,

-utrzymanie i konserwację zieleni na terenie Cmentarzy,

-utrzymanie w stałej czystości i porządku terenu Cmentarzy.

W ramach Usług zarządzania Cmentarzami Wykonawca będzie obowiązany m.in. do:

-pobierania w imieniu Gminy Opłat według stawek określonych zarządzeniem Burmistrza Gminy za Czynności Cmentarne oraz prowadzenia ewidencji pobranych Opłat,

-dokonywania czynności w imieniu Gminy w zakresie wystawiania faktur VAT oraz dokumentów wewnętrznych dokumentujących Czynności Cmentarne,

-przekazywania Gminie miesięcznie w formie elektronicznej plików JPK VAT w ww. zakresie.

Należy zauważyć, że mogą zdarzyć się również sytuacje, w których Cmentarze, oprócz odpłatnych Czynności Cmentarnych, będą wykorzystywane również do czynności nieodpłatnych, m.in. gdy będzie miała miejsce sytuacja, w której obszar Gminy będzie miejscem zgonu osoby bezdomnej, a krewni zmarłego nie zorganizują pochówku, a więc obowiązek taki przejdzie na Gminę.

Zgodnie bowiem z przepisami ustawy z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 887 ze zm.) oraz ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 901), gminy, na terenie których nastąpił zgon, mają obowiązek chowania osób niepochowanych przez osoby bliskie.

Jednocześnie, przepisy te wprowadzają możliwość żądania przez gminy zwrotu kosztów pogrzebu z masy spadkowej zmarłego, o ile ją pozostawił. Z powyższego wynika, że nawet, gdy Gmina będzie organizatorem pochówku zmarłego, to nie zawsze koszt tego przedsięwzięcia będzie leżał po stronie Gminy (odbędzie się bez odpłatności), gdyż może on zostać pokryty z masy spadkowej. Gmina wskazuje jednak, iż omawiane przypadki nieodpłatnego chowania zmarłych na cmentarzach Gminy mogą mieć charakter czynności wyjątkowych/sporadycznych. Ponadto, Gmina nie ma wpływu na wystąpienie, bądź nie, na jej terenie przypadku nieodpłatnego chowania zmarłych.

Opłaty za Czynności Cmentarne będą stanowiły dochód Gminy.

Gmina ponosi i będzie ponosić:

-wydatki inwestycyjne związane z rozbudową Cmentarzy, w tym w zakresie budowy kolumbariów;

-wydatki bieżące związane z funkcjonowaniem Cmentarzy, w tym wydatki na zarządzenie Cmentarzami (które to wydatki na zarządzanie będą udokumentowane fakturami wystawionymi przez Wykonawcę na Gminę)

(dalej łącznie wyżej opisane wydatki inwestycyjne i bieżące jako: Wydatki).

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Jak zostało wskazane we wniosku o interpretację, w ocenie Gminy, Wydatki dotyczące Cmentarzy nie będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, Gmina nie będzie miała obiektywnej możliwości przypisania Wydatków dotyczących Cmentarzy, których dotyczy wniosek, do poszczególnych rodzajów czynności, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli jednak Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uzna, że Wydatki dotyczące Cmentarzy będą wykorzystywane również do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, wówczas Gmina nie będzie miała obiektywnej możliwości przypisania Wydatków dotyczących Cmentarzy, których dotyczy wniosek, do poszczególnych rodzajów czynności, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Pytania

1.Czy w przedstawionych okolicznościach dokonywanie Czynności Cmentarnych za pobraniem Opłat będzie stanowić odpłatne świadczenie usług po stronie Gminy podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od VAT?

2.Czy w przedstawionych okolicznościach Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od Wydatków?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Gminy, w przedstawionych okolicznościach dokonywanie Czynności Cmentarnych za pobraniem Opłat będzie stanowić odpłatne świadczenie usług po stronie Gminy podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od VAT.

Ad 2.

W ocenie Gminy, w przedstawionych okolicznościach Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od Wydatków w części wyliczonej za pomocą tzw. prewspółczynnika, czyli proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei w świetle art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

·przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

·zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

·świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Podatnikami, według art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT).

Z powyższych unormowań Ustawy o VAT wynika zatem, że by dane świadczenie mogło zostać uznane za usługę w rozumieniu Ustawy o VAT, niezbędnym jest, aby:

·świadczenie to nie stanowiło dostawy towarów;

·pomiędzy świadczącym a odbiorcą istniał stosunek zobowiązaniowy, tj. aby świadczący zobowiązał się do określonego zachowania, a odbiorca do zapłaty wynagrodzenia;

·istniał bezpośredni beneficjent (konsument) świadczenia, tj. podmiot, który uzyskuje zindywidualizowaną korzyść ze świadczenia;

·istniał związek pomiędzy otrzymanym wynagrodzeniem a spełnionym świadczeniem, tj. aby wynagrodzenie to było należne w zamian za wskazane świadczenie;

·w przypadku organów władzy publicznej – świadczenie było wykonywane w reżimie cywilnoprawnym, tj. aby organ ten nie działał w charakterze władzy publicznej.

W świetle powyższego, w ocenie Gminy, wszelkie przesłanki zostaną spełnione, aby twierdzić, że w przedstawionych okolicznościach dokonywanie Czynności Cmentarnych za pobraniem Opłat będzie stanowić odpłatne świadczenie usług po stronie Gminy podlegające opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku do Czynności Cmentarnych nie będzie można zastosować zwolnienia od VAT, ponieważ ani Ustawa o VAT ani przepisy wydane na podstawie tej ustawy nie przewidują zwolnienia od VAT w tym względzie.

Prawidłowość powyższej konkluzji, w przypadku zbliżonym do przypadku Gminy, potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) z 11 lutego 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.927.2020.1.MH, w której organ wskazał, że: „Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, ze w analizowanym przypadku Gmina świadcząc w ramach reżimu cywilnoprawnego odpłatnie usługi na terenie cmentarza komunalnego nie będzie działać jako organ władzy publicznej i w konsekwencji, nie będzie mogła korzystać z wyłączenia od opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Gmina będzie występować w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynności – jako usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. (…) Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy aktów wykonawczych do tej ustawy nie przewidują, dla świadczonych przez Gminę usług zwolnienia od podatku. Wobec powyższego, świadczenie odpłatnych usług cmentarnych będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku VAT”.

Ad 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z powyższym ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 Ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji (dalej: Prewspółczynnik) powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b Ustawy o VAT, sposób określenia Prewspółczynnika najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

·zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane, oraz

·obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia Prewspółczynnika można wykorzystać w szczególności następujące dane:

·średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

·średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

·średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

·roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

·średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego, w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d Ustawy o VAT).

Na mocy art. 86 ust. 2e Ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f Ustawy o VAT, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 Ustawy o VAT stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g Ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h Ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia Prewspółczynnika wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia Prewspółczynnika nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia Prewspółczynnika. Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane Rozporządzenie.

Rozporządzenie określa w przypadku niektórych podatników sposób określania Prewspółczynnika uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem Prewspółczynnika (§ 1 ust. 1 i 3 Rozporządzenia).

W świetle powyższego należy zauważyć, że gdyby Gmina była w stanie przyporządkować Wydatki tylko i wyłącznie do wykonywanych, w ramach działalności gospodarczej, czynności opodatkowanych VAT przysługiwałoby jej pełne prawo do odliczenia VAT od Wydatków.

Jednak w sytuacji opisanej w złożonym wniosku, Gmina nie jest i nie będzie w stanie wyodrębnić Wydatków związanych wyłącznie z odpłatnymi Czynnościami Cmentarnymi oraz Wydatków związanych tylko z nieodpłatnymi pochówkami, dlatego też Wydatki będą, w ocenie Gminy, wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, tj. odpłatnych Czynności Cmentarnych, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w postaci nieodpłatnych pochówków.

W związku z powyższym, z dokonanej analizy wynika, że Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od Wydatków w części wyliczonej za pomocą tzw. prewspółczynnika, czyli proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT.

Prawidłowość stanowiska Gminy w sytuacji tożsamej do przypadku Gminy została potwierdzona m.in. w interpretacji DKIS z 15 listopada 2018 r. nr 0115-KDIT1 -1.4012.700.2018.1.KM, w której Organ zauważył, iż: „W świetle powyższego, należy stwierdzić, że Gminie nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z funkcjonowaniem i utrzymywaniem cmentarzy komunalnych (tj. zarówno usług administrowania, wydatków bieżących, jak i inwestycyjnych). Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że w związku z ww. wydatkami, obowiązkiem Gminy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Gmina ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do wykonywanych w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. (…) Natomiast w sytuacji, gdy Gmina nie ma możliwości przyporządkowania w całości do działalności gospodarczej podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług związanych z bieżącymi oraz inwestycyjnymi wydatkami na funkcjonowanie i utrzymywanie cmentarza, to winna dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy”.

Tożsame stanowisko DKIS przedstawił w interpretacji z 11 lutego 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.927.2020.1.MH.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według ust. 2 powołanego artykułu:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

-podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

-podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):

W oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 13 cyt. ustawy:

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do zakresu działania Gminy w ramach wykonywania jej zadań własnych należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, obejmujących w szczególności wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 13 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym sprawy cmentarzy gminnych. Wnioskodawca jest właścicielem dwóch czynnych cmentarzy komunalnych (Cmentarze). Gmina będzie pobierać opłaty za korzystanie z Cmentarzy, obejmujące m.in. opłaty:

1)za prawo do korzystania z miejsca pod grób,

2)za przedłużenie umowy korzystania z miejsca pod grób,

3)za rezerwację miejsca pod grób,

4)za rezerwację miejsca w kolumbarium,

5)za zezwolenie na prowadzenie prac kamieniarskich i budowlanych,

6)za korzystanie z chłodni,

7)za reklamę firm pogrzebowych,

8)za korzystanie z pomieszczeń domu pogrzebowego,

9)za dochowanie szczątek, trumny lub urny do istniejącego grobu,

10)za dochowanie urny w kolumbarium

(dalej jako: Opłaty).

W świetle powyższego, Gmina będzie dokonywała m.in. następujących czynności związanych z korzystaniem z Cmentarzy w postaci:

1)przyznania prawa do korzystania z miejsca pod grób,

2)przyznania prawa do dochowania szczątek, trumny i urny do istniejącego grobu oraz prawa do dochowania urny do kolumbarium,

3)dokonania rezerwacji miejsca pod grób i kolumbarium,

4)udzielenia zezwolenia na prowadzenie prac kamieniarskich i budowlanych,

5)przyznania prawa do korzystania z chłodni,

6)reklamy firm pogrzebowych,

7)przyznania prawa do korzystania z pomieszczeń domu pogrzebowego

(dalej łącznie jako: Czynności Cmentarne).

W związku z tym, iż Gmina nie dysponuje odpowiednimi zasobami, w szczególności pracownikami oraz odpowiednim sprzętem, zamierza zlecić czynności w zakresie zarządzania (administrowania) Cmentarzami (dalej: Usługi zarządzania Cmentarzami) podmiotowi trzeciemu, który zostanie wyłoniony w ramach przetargu albo Spółce z o.o., w której Gmina ma 100% udziałów (dalej łącznie jako: Wykonawca). Usługi zarządzania Cmentarzami będą świadczone na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy Gminą a Wykonawcą. Usługi zarządzania Cmentarzami będą obejmować m.in.:

-prowadzenie działalności cmentarnej na Cmentarzach,

-utrzymanie obiektów budowlanych i uzbrojenia zlokalizowanych na Cmentarzach,

-utrzymanie i konserwację zieleni na terenie Cmentarzy,

-utrzymanie w stałej czystości i porządku terenu Cmentarzy.

W ramach Usług zarządzania Cmentarzami Wykonawca będzie obowiązany m.in. do:

-pobierania w imieniu Gminy Opłat według stawek określonych zarządzeniem Burmistrza Gminy za Czynności Cmentarne oraz prowadzenia ewidencji pobranych Opłat,

-dokonywania czynności w imieniu Gminy w zakresie wystawiania faktur VAT oraz dokumentów wewnętrznych dokumentujących Czynności Cmentarne,

-przekazywania Gminie miesięcznie w formie elektronicznej plików JPK VAT w ww. zakresie.

Opłaty za Czynności Cmentarne będą stanowiły dochód Gminy.

W rozpatrywanej sprawie, wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy dokonywanie Czynności Cmentarnych za pobraniem Opłat będzie stanowić odpłatne świadczenie usług po stronie Gminy podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od VAT.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, ze w analizowanym przypadku Gmina świadcząc w ramach reżimu cywilnoprawnego odpłatnie usługi na terenie cmentarzy komunalnych nie będzie działać jako organ władzy publicznej i w konsekwencji, nie będzie mogła korzystać z wyłączenia od opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Gmina będzie występować w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynności – jako usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienia od podatku.

Zaznaczenia wymaga, że zastosowanie zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że ani z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jak również z przepisów aktów wykonawczych do tej ustawy nie wynika, aby świadczone przez Gminę usługi zostały objęte zwolnieniem od podatku. Zatem, odpłatnie usługi na terenie cmentarzy komunalnych będą opodatkowane właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Ad 1.

Wobec powyższego, dokonywanie Czynności Cmentarnych za pobraniem Opłat będzie stanowić odpłatne świadczenie usług po stronie Gminy podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia od VAT.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od Wydatków.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz art. 90 ustawy.

W oparciu o art. 86 ust. 2a ustawy:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2c ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy:

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2f ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2g ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy:

Na podstawie delegacji zawartej w ww. przepisie zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.

W oparciu o § 1 rozporządzenia:

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Z § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika że:

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia:

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Zatem w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

·urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),

·samorządowej jednostki budżetowej,

·samorządowego zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, w przypadku jednostki budżetowej oraz w przypadku zakładu budżetowego.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Należy wskazać, że na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Należy w tym miejscu wskazać, że myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 901 ze zm.):

Według art. 2 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej:

Stosownie do przepisu art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej:

W myśl art. art. 16 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej:

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 15 ustawy o pomocy społecznej:

Ponadto, jak wynika z zapisu art. 36 pkt 2 lit. f ustawy o pomocy społecznej:

Na podstawie art. 44 ustawy o pomocy społecznej:

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej:

W myśl zapisu art. 106 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej:

Zgodnie z art. art. 106 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej:

Na gruncie niniejszej sprawy należy również zauważyć, że według art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 887 ze zm. ):

Ponadto, stosownie do art. 2 ust. 1 ww. ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych:

Jak stanowi art. 10 ust. 1 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych:

Stosownie do treści art. 10 ust. 3 o cmentarzach i chowaniu zmarłych:

W myśl zapisów art. art. 10 ust. 4 ww. ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych:

Z przytoczonych zapisów ustawy o cmentarzach (art. 10 ust. 3) oraz ustawy o pomocy społecznej (art. 17 ust. 1 pkt 15) wynika, że działania w tym zakresie są obligatoryjne nakazane gminie, a poniesione przez gminę wydatki podlegają zwrotowi z masy spadkowej, jeżeli po osobie zmarłej nie przysługuje zasiłek pogrzebowy (art. 96 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej).

Z opisu sprawy wynika, że mogą zdarzyć się również sytuacje, w których Cmentarze, oprócz odpłatnych Czynności Cmentarnych, będą wykorzystywane również do czynności nieodpłatnych, m.in. gdy będzie miała miejsce sytuacja, w której obszar Gminy będzie miejscem zgonu osoby bezdomnej, a krewni zmarłego nie zorganizują pochówku, a więc obowiązek taki przejdzie na Gminę. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych oraz ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, gminy, na terenie których nastąpił zgon, mają obowiązek chowania osób niepochowanych przez osoby bliskie. Jednocześnie, przepisy te wprowadzają możliwość żądania przez gminy zwrotu kosztów pogrzebu z masy spadkowej zmarłego, o ile ją pozostawił. Z powyższego wynika, że nawet, gdy Gmina będzie organizatorem pochówku zmarłego, to nie zawsze koszt tego przedsięwzięcia będzie leżał po stronie Gminy (odbędzie się bez odpłatności), gdyż może on zostać pokryty z masy spadkowej. Gmina wskazuje jednak, iż omawiane przypadki nieodpłatnego chowania zmarłych na cmentarzach Gminy mogą mieć charakter czynności wyjątkowych/sporadycznych. Ponadto, Gmina nie ma wpływu na wystąpienie, bądź nie, na jej terenie przypadku nieodpłatnego chowania zmarłych.

Gmina ponosi i będzie ponosić:

-wydatki inwestycyjne związane z rozbudową Cmentarzy, w tym w zakresie budowy kolumbariów;

-wydatki bieżące związane z funkcjonowaniem Cmentarzy, w tym wydatki na zarządzenie Cmentarzami (które to wydatki na zarządzanie będą udokumentowane fakturami wystawionymi przez Wykonawcę na Gminę)

(dalej łącznie wyżej opisane wydatki inwestycyjne i bieżące jako: Wydatki).

W ocenie Gminy, Wydatki dotyczące Cmentarzy nie będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, Gmina nie będzie miała obiektywnej możliwości przypisania Wydatków dotyczących Cmentarzy, których dotyczy wniosek, do poszczególnych rodzajów czynności, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast w przypadku wykorzystywania nabywanych towarów i usług zarówno do działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej.

Przy czym w odniesieniu do zakupów, które wykorzystywane są zarówno do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (czynności opodatkowane) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu), a podatnik nie jest w stanie ich powiązać z konkretnymi kategoriami działalności, ma on obowiązek stosowania proporcji określonej w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że w sytuacji – na co wskazują okoliczności przedstawione we wniosku – gdy nabyte towary i usługi w ramach wydatków inwestycyjnych związanych z rozbudową Cmentarzy, w tym w zakresie budowy kolumbariów oraz wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem Cmentarzy, w tym wydatków na zarządzenie Cmentarzami, wykorzystywane będą zarówno do celów prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej (do czynności opodatkowanych podatkiem VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (do czynności niepodlegających opodatkowaniu), a Gmina nie będzie w stanie ich powiązać z konkretnymi ww. kategoriami działalności, zastosowanie znajdą przepisy art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Ponadto, z okoliczności sprawy nie wynika, że Wydatki dotyczące Cmentarzy będą Wnioskodawcy służyły do wykonywania czynności zwolnionych. Zatem, tak wyliczona kwota podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej na podstawie art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz przepisów rozporządzenia, będzie podlegała odliczeniu.

Ad 2.

Podsumowując, Gminie będzie przysługiwać – na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. – prawo do częściowego odliczenia VAT naliczonego od Wydatków.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).