Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.454.2023.2.IZ

Uznanie przekazania działalności gospodarczej – składników materialnych i niematerialnych na rzecz męża za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 sierpnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 10 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania przekazania działalności gospodarczej – składników materialnych i niematerialnych na rzecz męża za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 października 2023 r. (wpływ 10 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od 29 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. W podatku dochodowym rozlicza się na KPiR. Działalność gospodarcza jest sklasyfikowana pod symbolem PKD: 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Wnioskodawczyni posiada w firmie, w środkach trwałych wyposażenie baru, przyczepę i wiatę gastronomiczną oraz samochód osobowy, które są niezbędne do świadczenia usług prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. W swojej działalności Wnioskodawczyni zatrudnia tylko w sezonie letnim kilkanaście osób na umowę zlecenie i jednego pracownika na umowę o pracę. Obecnie po sezonie letnim Wnioskodawczyni planuje przekazanie całego majątku firmie męża, z którym łączy ją wspólność majątkowa od 2014 r., a następnie zamknięcie działalności.

Przekazanie odbędzie się nieodpłatnie. Nie będzie to darowizna a jedynie techniczne przekazanie do firmy męża, gdyż składniki te nadal będą wchodzić do majątku wspólnego małżonków. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi obecnie działalność gospodarczą, która jest sklasyfikowana pod symbolem PKD - 71.12.Z - Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Przed przekazaniem przedsiębiorstwa mąż Wnioskodawczyni rozszerzy prowadzoną działalność gospodarczą i będzie kontynuować prowadzenie firmy w tym samym zakresie, w jakim działalność była prowadzona przez Wnioskodawczynię, czyli sklasyfikowaną pod symbolem PKD: 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne oraz dotychczas prowadzoną tj. PKD - 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Mąż jest również czynnym podatnikiem VAT od 18 lipca 2019 i będzie rozliczać prowadzoną działalność na KPiR. Przedmiotem transakcji będą wszystkie składniki majątku przedsiębiorstwa czyli wszystkie środki trwałe, materiały do wykonywanych usług i towary handlowe. Wszelkie tajemnice przedsiębiorstwa (know-how) w sposób naturalny przejdą do firmy męża, gdyż stanowią wspólną wiedzę małżonków. Firma nie posiada żadnych nieruchomości, praw wynikających z umów najmu, wierzytelności, zobowiązań, koncesji, licencji, patentów, i innych praw własności przemysłowej lub praw z papierów wartościowych. Wnioskodawczyni posiada umowę dzierżawy nieruchomości i zezwolenie na sprzedaż alkoholu, które zostaną scedowane na męża. Z tytułu nabycia środków trwałych, materiałów i towarów handlowych, które mają być przedmiotem przekazania, przysługiwało Wnioskodawczyni w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jedynie od samochodu osobowego 50% podatku naliczonego. Majątek, który Wnioskodawczyni zamierza przekazać mężowi był wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Przedmiotem przekazania na rzecz męża będą środki pieniężne, księgi i inne dokumenty związane z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy.

Natomiast umowa z pracownikiem zakończyła się, była to umowa na czas określony do 30 września 2023 r., że względu na to, że działalność ma charakter sezonowy.

Nie ma możliwości scedowania zezwolenia na sprzedaż alkoholu na męża.

Składniki majątku, na dzień przekazania mężowi, będą ze sobą organizacyjnie i funkcjonalnie powiązane. Będą stanowić zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej – Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne.

U Wnioskodawczyni nie pozostaną u żadne składniki majątku. Po przekazaniu składników majątku mężowi Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła działalności gospodarczej Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie wie, czy będzie prowadziła działalność gospodarczą, której przedmiotem będzie co innego niż Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. W ewentualnym nowym rodzaju działalności Wnioskodawczyni nie będzie korzystała z żadnych składników majątku wykorzystywanych dotychczas w prowadzonej działalności – Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne.

Mąż będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności - Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne – w oparciu o składniki będące przedmiotem przekazania.

Nie będzie konieczności, dla kontynuowania działalności, angażowania przez męża innych składników majątku niebędących przedmiotem przekazania ani też podejmowanie dodatkowych działań. Jedynie mąż wystąpi o swoje zezwolenie na sprzedaż alkoholu.

Pytanie

Czy powyżej opisane zdarzenie, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Opisane zdarzenie nie rodzi żadnych skutków w podatku VAT. Należy uznać, że przekazanie całego majątku firmy stanowi przekazanie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 Kodeksu cywilnego, gdyż składniki te stanowią zorganizowany zespół pozwalający prowadzić działalność gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawczyni ze względu na łączący małżonków ustrój małżeńskiej wspólnoty ustawowej wyłączone jest odpłatne przekazanie mężowi przedsiębiorstwa przez Wnioskodawczynię. Możliwość darowizny z majątku wspólnego jest w doktrynie kontrowersyjna, jednakże jej dopuszczalność potwierdził Sąd Najwyższy w dwóch orzeczeniach: w uchwale składu 7 sędziów z 10 kwietnia 1991 r. (sygn. akt III CZP 133/91) oraz w uchwale z 19 grudnia 1991 r. (sygn. akt III CZP 133/91). Gdyby zatem przyjąć, iż przekazanie przedsiębiorstwa nie jest ani umową sprzedaży ani umową darowizny, ale jedynie organizacyjnym przyporządkowaniem przedsiębiorstwa, wchodzącego i tak w skład majątku wspólnego małżonków, drugiemu z nich, to czynność taka nie wypełnia dyspozycji art. 5 ustawy o VAT (nie stanowi bowiem odpłatnej dostawy towarów) i nie rodzi obowiązków zapłaty podatku od towarów i usług.

Gdyby jednakże przyjąć, iż małżonkowie zawrą umowę darowizny, również i wtedy obowiązek podatkowy, z mocy wyłączeń z art. 6 pkt 1, nie powstanie. W takim wypadku, jeżeli przesunięcie przedsiębiorstwa na rzecz drugiego małżonka nastąpi przed likwidacją działalności, remanent likwidacyjny wyniesie „zeroʺ. Po pierwsze z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miała miejsca jakkolwiek czynność prawna lub zdarzenie prawne, z którym ustawa wiąże obowiązek podatkowy. Gdyby nawet przyjąć, iż techniczno-organizacyjna czynność przekazania całego majątku firmy między małżonkami stanowi „transakcję zbyciaʺ przedsiębiorstwa, to stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Słuszność takiego poglądu (zarówno w zakresie irrelewantności formy prawnej, jak i braku obowiązku podatkowego) potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 7 października 2009 r. (sygn. akt I SA/Po 491/2009), którego teza brzmi: „wyłączenie z opodatkowania jest zarówno odpłatne jak i nieodpłatne zbycie przedsiębiorstwa. Nie ma przy tym znaczenia forma zbycia - podatkowi zatem podlegać m.in. sprzedaż, aport, zamiana i darowizna jeśli mają za przedmiot przedsiębiorstwo.ʺ Orzeczenie to stanowiło w swej treści potwierdzenie tezy zaprezentowanej wcześniej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 kwietnia 2008 r. (sygn. akt SA/Wa 232/2008). Reasumując w opisanej sytuacji można uznać, że nie dochodzi do jakiejkolwiek czynności opodatkowanej lub można uznać, że dochodzi do transakcji zbycia przedsiębiorstwa. Oba podejścia powodują brak opodatkowania powyższej czynności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy,

W tym miejscu wskazać należy, że przez użyte przez ustawodawcę w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamiana, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W tym miejscu wskazać nalży, że użyte przez ustawodawcę w ww. przepisie ustawy pojęcie „transakcji zbyciaʺ należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że art. 6 pkt 1 ustawy stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych, należy posłużyć się definicją określoną w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej – brak któregoś z tych elementów może nie pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. Nie wszystkie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne. Każdorazowo należy więc badać okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, które powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

W szczególności, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że jest zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W art. 55² Kodeksu cywilnego ustawodawca wprowadza zasadę, że:

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywówʺ należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316). Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE (wyrok TSUE z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 26) ocena, jakie dobra - ruchome lub nieruchome - są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywanaʺ (...) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczejʺ.

Z kolei w wyroku C-497/01 (w sprawie Zita Modes z Luksemburga) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) stwierdził, iż „pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, łącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktówʺ. Ponadto TSUE stwierdził, iż fakt, że VI Dyrektywa nie zawiera definicji pojęcia przedsiębiorstwa lub jego części, nie oznacza, że państwa członkowskie mają swobodę jego interpretacji. Pojęcia w niej używane powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny od innych przepisów, z wyjątkiem sytuacji, gdy sama Dyrektywa daje państwom członkowskim jasną dyspozycję do zdefiniowania pojęcia w krajowej legislacji. TSUE wskazał też, że nabywca musi jednak posiadać zamiar kontynuowania działalności gospodarczej przejmowanego przedsiębiorstwa lub jego części, nie zaś jedynie natychmiast likwidować daną działalność i sprzedać przejęte mienie.

Na tę ostatnią okoliczność, czyli przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5 (8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarówʺ.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji (wyrok TSUE z 30 maja 2013 r. w sprawie C-651/11 X BV, pkt 34).

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo.

Z treści wniosku wynika, że jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Pani działalność gospodarcza jest sklasyfikowana pod symbolem PKD: 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Posiada Pani w firmie, w środkach trwałych wyposażenie baru, przyczepę i wiatę gastronomiczną oraz samochód osobowy, które są niezbędne do świadczenia usług prowadzonej przez Panią działalności. W swojej działalności zatrudnia Pani tylko w sezonie letnim kilkanaście osób na umowę zlecenie i jednego pracownika na umowę o pracę. Umowa z pracownikiem zakończyła się, była to umowa na czas określony do 30 września 2023, że względu na to, że Pani działalność ma charakter sezonowy.

Obecnie planuje Pani przekazanie całego majątku firmie męża, z którym łączy ją wspólność majątkowa od 2014 r., a następnie zamknięcie działalności. Przekazanie odbędzie się nieodpłatnie. Nie będzie to darowizna, a jedynie techniczne przekazanie do firmy męża, gdyż składniki te nadal będą wchodzić do majątku wspólnego małżonków. Pani mąż prowadzi obecnie działalność gospodarczą, która jest sklasyfikowana pod symbolem PKD - 71.12.Z - Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Przed przekazaniem przedsiębiorstwa Pani mąż rozszerzy prowadzoną działalność gospodarczą i będzie kontynuować prowadzenie firmy w tym samym zakresie, w jakim działalność była prowadzona przez Panią, czyli sklasyfikowaną pod symbolem PKD: 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Mąż od 18 lipca 2019 r. jest również czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem transakcji będą wszystkie składniki majątku przedsiębiorstwa czyli wszystkie środki trwałe, materiały do wykonywanych usług i towary handlowe, środki pieniężne, księgi i inne dokumenty związane z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy. Wszelkie tajemnice przedsiębiorstwa (know-how) w sposób naturalny przejdą do firmy męża, gdyż stanowią wspólną wiedzę małżonków. Firma nie posiada żadnych nieruchomości, praw wynikających z umów najmu, wierzytelności, zobowiązań, koncesji, licencji, patentów, i innych praw własności przemysłowej lub praw z papierów wartościowych. Majątek, który zamierza Pani przekazać mężowi był wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Składniki majątku, na dzień przekazania mężowi, będą ze sobą organizacyjnie i funkcjonalnie powiązane. Będą stanowić zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej – Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Mąż będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności - Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne – w oparciu o składniki będące przedmiotem przekazania. Nie będzie konieczności, dla kontynuowania działalności, angażowania przez męża innych składników majątku niebędących przedmiotem przekazania ani też podejmowanie dodatkowych działań. Jedynie mąż wystąpi o swoje zezwolenie na sprzedaż alkoholu.

Nie pozostaną u Pani żadne składniki majątku. Po przekazaniu składników majątku mężowi nie będzie Pani prowadziła działalności gospodarczej - Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Na chwilę obecną nie wie Pani, czy będzie prowadziła działalność gospodarczą, w zakresie innym niż zakres dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Pani dotyczą tego, czy planowana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa, pozwala stwierdzić, że spełnione są wszystkie przesłanki do uznania zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, wchodzących w skład prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, a będących przedmiotem przekazania na rzecz męża, za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Pani mąż, przy wykorzystaniu nabytego od Pani majątku, będzie kontynuował w całym dotychczas prowadzonym rozmiarze działalność prowadzoną przez Panią, bez konieczności angażowania składników majątku, czy podejmowania innych czynności niezbędnych do jej prowadzenia. Konieczności wystąpienia przez Pani męża o pozwolenie na sprzedaż alkoholu klasyfikacji tej nie zmienia.

Zatem, planowane przez Panią przekazanie składników materialnych i niematerialnych stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy i na tej podstawie jest wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W tym miesiącu zaznaczyć należy, że art. 15 ust. 1 ustawy wymienia katalog podmiotów, którym ustawodawca przyznał status podatników podatku VAT.

I tak, zgodnie z ww. przepisem:

Ustawa o podatku VAT nie przyznaje przymiotu podatnika podatku VAT osobom pozostającym w związku małżeńskim. Tym samym, każdy z małżonków, niezależnie od tego, czy istnieje pomiędzy nimi wspólność ustawowa wynikająca z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, czy też nie, na gruncie ustawy o VAT jest odrębnym podatnikiem tego podatku. W związku z powyższym na gruncie ustawy o podatku VAT transakcje pomiędzy podatnikami podatku VAT, pozostającymi w związku małżeńskim, pomiędzy którymi istnieje bądź nie ustrój wspólności majątkowej, mogą stanowić sprzedaż, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, aport, zamianę. Czynności te nie mają zatem charakteru organizacyjnego, technicznego. W konsekwencji charakteru takiego nie można przyznać transakcji przekazania przedsiębiorstwa małżonkowi, z którym podatnik podatku VAT pozostaje we wspólności ustawowej, i z tego powodu wywodzić brak opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Oceniając całościowo Pani stanowisko uznaję je za prawidłowe w zakresie uznania, że przekazanie majątku firmy mężowi stanowić będzie czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, przy czym za podstawę takiego uznania należy przyjąć treść art. 6 pkt 1 ustawy, gdyż przekazywane mężowi składniki majątku opisane we wniosku stanowić będą przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do powołanych przez Panią uchwał Sądu Najwyższego z 19 grudnia 1991 r. i z 10 kwietnia 1991 r. zauważyć należy, że nie dotyczyły one kwestii objętych przedmiotem Pani wątpliwości.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii zakreślonych przez Panią w sprecyzowanym pytaniu. Inne kwestie nie są przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo wnieść skargę na interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).