Interpretacja indywidualna z dnia 12 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.405.2023.2.ASK

W zakresie ustalenia momentu i skutków utraty statusu „małego podatnika” na skutek sprzedaży nieruchomości w 2023 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zachowania statusu „małego podatnika” w 2023 r. – jest prawidłowe;
• opodatkowania w 2024 r. dywidendy za 2023 r. 10% stawką – jest nieprawidłowe;
• możliwości opodatkowania w 2023 r. zaliczek na poczet dywidendy za 2023 r. 10% stawką – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu i skutków utraty statusu „małego podatnika” na skutek sprzedaży nieruchomości w 2023 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 26 września 2023 r. – pismem z 5 października 2023 r. (data wpływu 5 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Podatnik - spółka A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej „Spółką” albo „Wnioskodawcą”) jest tzw. małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Od dnia 01.01.2022 r. jest podatnikiem opłacającym ryczałt od dochodów spółek tzw. estoński CIT. Spółka zajmuje się wynajmem nieruchomości własnych.

W roku 2023 Spółka posiada status tzw. małego podatnika. W roku 2022 Spółka posiadała status tzw. małego podatnika.

Spółka dnia 3 lipca 2023 r. sprzedała nieruchomość położoną w (…) za kwotę (…) złotych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca nie podjął uchwały w sprawie wypłaty dywidendy z zysku za 2023 r., gdyż podjęcie ewentualnej uchwały w sprawie wypłaty dywidendy z zysku za 2023 r. będzie możliwe dopiero w roku 2024. Wypłata dywidendy z zysku za rok 2023 wymaga bowiem zgodnie z przepisami prawa zatwierdzenia sprawozdania finansowego za rok 2023, co może nastąpić dopiero w roku 2024. Spółka ma rok obrotowy zgodny z rokiem kalendarzowym.

Natomiast z ostrożności procesowej w celu dokładnego opisania stanu faktycznego Wnioskodawca informuje, iż:

• w dniu 22 maja 2023 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością podjęło uchwałę nr (…), w której postanowiło o podziale zysku za rok 2022 r. : „ Kwotę (…) zł wypłacić w formie dywidendy.”
• w okresie od 01.01.2023 r. do 04.10.2023 r. Wnioskodawca nie wypłacał zaliczek na poczet dywidendy za 2023 r.

Pytania

1. Czy w wyniku sprzedaży nieruchomości własnych w 2023 r. spółka utraci status tzw. małego podatnika w rozumieniu art. 4a ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i będzie zobowiązana do zapłaty podatku według stawki podstawowej zgodnie z art. 28o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 20% ?

2. Czy w przypadku wypłaty w roku 2024 dywidendy z zysku za rok 2023 r. – dywidenda ta będzie opodatkowana według stawki odpowiedniej dla tzw. małego podatnika tj. 10% czy też będzie to stawka odpowiednia dla tzw. dużego podatnika tj. 20% ?

3. Czy w przypadku wypłaty w roku 2023 zaliczek na poczet dywidendy za rok 2023 r., zaliczki te powinny być opodatkowane według stawki dla tzw. małego podatnika tj. 10% ?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 1:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, definiują tzw. małego podatnika jako podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł., art. 4a ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W związku z powyższym, spółka zachowa status tzw. małego podatnika w rozumieniu art. 4a ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do końca 2023 r. Natomiast wskutek sprzedaży w 2023 r. nieruchomości będącej własnością spółki od dnia 1 stycznia 2024 r. spółka utraci status tzw. małego podatnika. Przepis bowiem odsyła do poprzedniego roku podatkowego (wobec roku 2024 jest to rok 2023), w którym to spółka przekroczyła kwoty w złotych odpowiadającej równowartości 2 mln euro, gdyż dnia 3 lipca 2023 r. sprzedała nieruchomość za kwotę (…) złotych. Spółka będzie zatem zobowiązana do zapłaty podatku według stawki dla tzw. dużego podatnika począwszy od dnia 01.01.2024 r.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 28n ust. 1 „1. Podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi:

1)suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat ustalona w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto”

Zdaniem Spółki, zysk wypracowany w roku 2023 r., winien być opodatkowany w roku 2024 r. na zasadach odpowiednich dla tzw. małego podatnika tj. według stawki 10%. Wynika to z faktu, iż zysk został wypracowany w okresie, gdy Spółka była małym podatnikiem.

Z art. 28n ust. 1 wynika jedynie, że suma dochodu jest ustalana w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto. Nie jest przy tym jasne jaka stawka podatku ma zostać zastosowana – czy z momentu wygenerowania tego zysku lub straty (który jest przedmiotem uchwały o podziale zysku lub pokryciu wyniku finansowego netto) czy też z roku podatkowego, w którym podjęto uchwałę o podziale zysku lub pokryciu wyniku finansowego netto.

W tym drugim przypadku w zaistniałym stanie faktycznym przedstawionym należałoby przyjąć, iż w roku 2024 r. zysk za rok 2023 r. winien być opodatkowany przez podatnika na zasadach odpowiadających tzw. dużemu podatnikowi tj. według stawki 20%, o ile zysk zostałby przeznaczony do podziału przez wspólników.

Zdaniem spółki, przepis art. 28n w zw. z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć w ten sposób, iż Spółka przeznaczając do podziału zysk za rok 2023 r. na mocy uchwały o podziale zysku podjętej w roku 2024 r. (mimo utraty formalnie statusu małego podatnika w roku 2024) – winna opodatkować ten zysk stawką 10% - odpowiednią dla statusu Spółki z momentu, w którym zysk został osiągnięty. Celem ustawodawcy było bowiem opodatkowanie zysku z danego roku podatkowego przez podatnika według jednej stawki – nie zaś umożliwianie mu wyboru roku, w którym przeznaczy zysk do podziału.

Nie sposób bowiem stwierdzić, iż racjonalny ustawodawca podatkowy, który w założeniu zna przepisy obowiązujące, doprowadził do sytuacji w której to podatnik (spółka) wybiera sobie jaką stawką chce być opodatkowany.

W przeciwnym wypadku, można bowiem stwierdzić, iż ustawodawca ustanowił tzw. normę pustą - która to nigdy nie znajdzie zastosowania - przy założeniu racjonalnie działających podatników. Założenie to jednak jest błędne, o czym wypowiadało się już orzecznictwo - patrz np.: Nie można zakładać, że racjonalny ustawodawca tworzy normę prawną nieobejmującą żadnego stanu faktycznego - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2014 r. I FSK 504/13.

Zatem odwołując się do reguł wykładni celowościowej, należy przyjąć iż dywidendę za rok 2023 r., przeznaczoną do wypłaty na mocy uchwały podjętej w roku 2024, Spółka opodatkuje wedle stawki odpowiedniej dla tzw. małego podatnika, gdyż zysk z którego jest wypłacana dywidenda został wygenerowany w roku 2023.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3:

W przypadku wypłaty w 2023 r. zaliczek na poczet dywidendy za 2023 r., zaliczki te powinny być, zdaniem Spółki, opodatkowane według stawki dla małego podatnika. Wynika to z faktu, jak wskazano wyżej, iż dopiero od dnia 01.01.2024 r. spółka będzie miała status dużego podatnika. Natomiast na moment wypłaty zaliczek Spółka będzie miała status małego podatnika i powinna zastosować stawkę podatku obowiązującą dla małego podatnika. Ponadto, utrata w 2024 r. statusu małego podatnika, nie zobliguje do korekty opodatkowania dotychczas wypłaconych zaliczek czy też naliczenia odsetek od różnicy między stawką podatku dla małego i dużego podatnika.

Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2019 r. (0111-KDIB1-1.4010.194.2019.2.BS), gdzie wskazał wprost, iż:

„Jeżeli limit przychodów „małego podatnika” zostanie przekroczony w październiku 2019, to wyłącznie zaliczki miesięczne CIT za październik 2019, listopad 2019 i grudzień 2019 winny być naliczone wg stawki podstawowej 19%.

W związku z utratą statusu „małego podatnika” na skutek przekroczenia limitu przychodów w trakcie roku 2019. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku korygowania zaliczek na podatek dochodowy (CIT) obliczonych wg obniżonej stawki 9%, które odprowadzi jako „mały podatnik”. Wnioskodawca w chwili, utraty statusu „małego podatnika” na skutek przekroczenia limitu przychodów w trakcie roku 2019, nie ma obowiązku „wyrównania” zaliczek miesięcznych CIT zapłaconych w obniżonej stawce.

Wskazać również należy, że z brakiem obowiązku korygowania zaliczek, o których mowa wyżej nie powstanie obowiązek płatności odsetek - ponieważ zaliczki te zostały ustalone w prawidłowej wysokości, a Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do płatności zaliczek według obniżonej stawki podatku”.

Powyższa interpretacja dotyczy co prawda kwestii zaliczek w przypadku „standardowego” opodatkowania CIT, ale nie ryczałtu od dochodów spółek, ale w drodze analogii można przyjąć intencje ustawodawcy w obu przypadkach były identyczne.

Należy podkreślić, iż w świetle orzecznictwa analogia jest dopuszczalna w prawie podatkowym:

„Dopuszczenie analogii w prawie podatkowym jest przyjmowane z zastrzeżeniem zakazu stosowania analogii do zwiększenia obowiązków podatkowych (na niekorzyść podatnika) i z ograniczeniami stosowania analogii wynikającymi z art. 217 Konstytucji RP. Analogia w prawie podatkowym może co najwyżej uzupełniać luki konstrukcyjne (techniczne, rzeczywiste) uniemożliwiające właściwe stosowanie prawa podatkowego”. - Wyrok NSA z 9.11.2012 r., II FSK 612/11

Jeżeli bowiem dla stanu S₁ ustawodawca w tekście prawnym ustanawia normę N₁, regulującą z wystąpieniem owego stanu określone skutki prawne, to w przypadku wystąpienia stanu S₂ (który jest podobny do stanu można domniemywać przy założeniu konsekwencji ocen prawodawcy, iż istnieje norma N₂ niewyrażona wprost w tekście prawnym, która reguluje ów stan w sposób istotnie podobny co norma N₁ regulująca stan S₁.

W związku z powyższym zaliczki na poczet zysku za rok 2023 wypłacone w roku 2023 powinny być opodatkowane według stawki obowiązującej Spółkę w roku 2023, tj. stawki dla małego podatnika. Późniejsza zmiana statusu Spółki (od 1 stycznia 2024 r.) nie wpływa na stawkę zastosowaną do opodatkowania zaliczek na poczet dywidendy wypłaconych w roku 2023.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

• możliwości zachowania statusu „małego podatnika” w 2023 r. – jest prawidłowe;
• opodatkowania w 2024 r. dywidendy za 2023 r. 10% stawką – jest nieprawidłowe;
• możliwości opodatkowania w 2023 r. zaliczek na poczet dywidendy za 2023 r. 10% stawką – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie zaś z art. 28o ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 4a pkt 10 ustawy o CIT:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zajmują się Państwo wynajmem nieruchomości własnych. Są Państwo małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Od 1 stycznia 2022 r. opłacają Państwo ryczałt od dochodów spółek tzw. estoński CIT. Za lata 2022-2023 posiadają Państwo status małego podatnika. 3 lipca 2023 r. sprzedali Państwo nieruchomość położoną w (…) za kwotę (…) złotych. 22 maja 2023 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę nr (…), w której postanowiło o podziale zysku za rok 2022 r.: „ Kwotę (…) zł wypłacić w formie dywidendy.” W okresie od 1 stycznia 2023 r. do 4 października 2023 r. nie wypłacali Państwo zaliczek na poczet dywidendy za 2023 r. Spółka nie podjęła uchwały w sprawie wypłaty dywidendy z zysku za 2023 r., gdyż podjęcie ewentualnej uchwały w sprawie wypłaty dywidendy z zysku za 2023 r. będzie możliwe dopiero w 2024 r. Wypłata dywidendy z zysku za 2023 r. wymaga bowiem zgodnie z przepisami prawa zatwierdzenia sprawozdania finansowego za 2023 r., co może nastąpić dopiero w 2024 r. Spółka ma rok obrotowy zgodny z rokiem kalendarzowym.

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy w wyniku sprzedaży nieruchomości własnych w 2023 r. Spółka utraci status tzw. „małego podatnika” oraz czy będą Państwo zobowiązani do zapłaty 20% stawki podatku.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w 2023 r. zachowają Państwo status „małego podatnika”. Jak wskazali Państwo w opisie sprawy 3 lipca 2023 r. sprzedali Państwo nieruchomość, natomiast art. 4a pkt 10 ustawy o CIT odsyła do wartości przychodu ze sprzedaży z poprzedniego roku podatkowego. Tym samym jeżeli wartość przychodu ze sprzedaży za 2022 r. nie przekroczyła u Państwa równowartości 2 000 000 euro to w 2023 r. zachowają Państwo status „małego podatnika” oraz zobowiązani będą Państwo do zapłaty 10% stawki podatku zgodnie z art. 28o ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejną Państwa wątpliwość budzi kwestia według jakiej stawki podatku powinni Państwo opodatkować wypłatę w 2024 r. dywidendy z zysku za 2023 r.

Wskazać należy ponownie, że zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 28m ust. 2 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 28n ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Z kolei zgodnie z art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Pamiętać należy, że zgodnie z art. 28d ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 28c pkt 3 ustawy o CIT:

Literalne brzmienie ww. art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że podstawę opodatkowania stanowi dochód z tytułu podzielonego zysku ustalonego w roku, w którym podjęto uchwałę o podziale zysku.

Termin płatności ryczałtu z tytułu podzielonego zysku określony został w art. 28t ust. 1 pkt 1 ustawy – do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto.

Analiza powołanych przepisów, a w szczególności literalnego brzmienia art. 28n ust. 1 pkt 1, nie pozostawia wątpliwości, że podstawę opodatkowania ryczałtem z tytułu podzielonego zysku podatnik ma obowiązek ustalić w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale zysku, na podstawie której zysk przeznaczono do wypłaty udziałowcom.

Skoro zatem podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat, ustalona w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto to termin powstania zobowiązania podatkowego z tytułu przedmiotowych dochodów związany jest z datą podjęcia uchwały o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto. Przy czym ustawodawca odnosi się do daty (roku podatkowego) podjęcia uchwały o podziale zysku, nie zaś do daty (roku podatkowego) wypłaty dywidendy.

Z powyższego wynika zatem, że wypłacając dywidendę (zysk z danego roku) istotna dla ustalenia właściwej stawki podatku jest data (rok podatkowy) podjęcia uchwały w sprawie podziału wyniku finansowego netto. Nie jest natomiast istotna data faktycznej wypłaty tego zysku ani rok, za który jest wypłacany.

Zatem do podstawy opodatkowania ustalonej w roku podjęcia uchwały należy zastosować stawkę podatku obowiązującą w tym właśnie roku, która jak wynika z art. 28o ust. 1 ustawy, uzależniona jest od statusu podatnika.

W tym miejscu wskazać należy, że podział wyniku finansowego może nastąpić dopiero po zatwierdzeniu sprawozdania. Do tego czasu wynik finansowy netto za poprzedni rok podatkowy (obrotowy) pozostaje jako saldo na koncie „Wynik finansowy”. Przeksięgowanie na konto „Rozliczenie wyniku finansowego” następuje dopiero w księgach rachunkowych roku następnego – po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. Jeśli jednostka jest zobowiązana do poddania badaniu sprawozdania finansowego, wówczas zatwierdzenie sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający powinno nastąpić po uprzednim wyrażeniu przez biegłego rewidenta opinii bez zastrzeżeń lub z zastrzeżeniami o tym sprawozdaniu.

Jak bowiem wynika z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120):

Zgodnie natomiast z art. 191 § 1 ustawy z dnia z dnia 9 czerwca 2022 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.):

W myśl art. 193 § 3 ww. ustawy:

Z kolei stosownie do art. 231 § 1 Kodeksu spółek handlowych:

W myśl art. 231 § 2 ww. ustawy:

Jak wynika z powyższych przepisów uchwała o podziale zysku może zostać podjęta dopiero po sporządzeniu sprawozdania finansowego spółki za dany rok obrotowy i po podjęciu uchwały o jego zatwierdzeniu. Sprawozdanie za poprzedni rok podatkowy powinno być potwierdzone uchwałą podjętą przez zgromadzenie wspólników oraz walne zgromadzenie akcjonariuszy w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego.

Skoro więc właściwą wysokość ryczałtu wyznacza rok podatkowy, w którym podejmowana jest uchwała o podziale zysku, a uchwała ta może zostać podjęta nie wcześniej niż w roku podatkowym następującym po roku, w którym zysk ten został wypracowany to nie można zgodzić się z Państwem, że w przypadku wypłaty przez podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek zysku w 2024 r. powstałego w 2023 r. zastosowanie znajdzie stawka ryczałtu właściwa w roku, za który dokonywana jest wypłata zysku, czyli za 2023 r.

Podsumowując, wysokość ryczałtu od wypłacanego zysku (dywidendy) w 2024 r. za 2023 r. winna zostać ustalona na podstawie stawki ryczałtu obowiązującej w roku podatkowym, w którym podjęta zostanie uchwała o podziale wyniku finansowego, czyli w Państwa przypadku w 2024 r. Natomiast termin faktycznej wypłaty tego zysku (dywidendy) lub rok, za który jest wypłacany pozostają bez wpływu na stosowaną stawkę ryczałtu.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

W pytaniu nr 3 natomiast zgłosili Państwo wątpliwość czy w przypadku wypłaty w 2023 r. zaliczek na poczet dywidendy za 2023 r., zaliczki te powinny być opodatkowane według 10% stawki.

W świetle analizowanej sprawy, wskazać należy, że wypłata zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za rok obrotowy występuje przed podziałem zysku na podstawie uchwały o podziale wyniku finansowego netto, dlatego w takim przypadku zastosowanie znajduje art. 28m ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT.

Natomiast podatek z tytułu podzielonego zysku powstaje w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale wyniku finansowego netto, a podatek należy wpłacić do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto.

Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do zaliczek na poczet zysku, zgodnie z art. 28m ust. 2 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, zgodzić się należy z Państwa stanowiskiem, że ze względu na posiadanie statusu „małego podatnika” w 2023 r., czyli w roku wypłaty zaliczek na poczet dywidendy, będą Państwo uprawnieni do opodatkowania dochodu z tytułu podzielonego zysku 10% stawką ryczałtu wynikającą z art. 28o ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanej interpretacji indywidualnej i wyroku sądu administracyjnego wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach te rozstrzygnięcia są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).