Interpretacja indywidualna z dnia 12 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.461.2023.1.JF

W zakresie ustalenia, czy Spółka może stosować obniżone stawki amortyzacji w stosunku do Środków trwałych, które już są przedmiotem amortyzacji w Spółce, oraz do nowo nabywanych Środków trwałych, wprowadzanych do Ewidencji po raz pierwszy; czy według własnego uznania stosować obniżone stawki amortyzacji w stosunku do wszystkich Środków trwałych lub jedynie do wybranych/niektórych z nich; czy kilkukrotnie obniżyć stawkę amortyzacji dla danego Środka trwałego, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT; czy obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla Środków trwałych do dowolnie określonego przez siebie poziomu (nawet bliskiemu 0%); czy podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej niż określonej w Wykazie, uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym powrócić do stosowania stawki amortyzacyjnej w pierwotnej wysokości, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Spółka może:

• stosować obniżone stawki amortyzacji w stosunku do Środków trwałych, które już są przedmiotem amortyzacji w Spółce, oraz do nowo nabywanych Środków trwałych, wprowadzanych do Ewidencji po raz pierwszy;
• według własnego uznania stosować obniżone stawki amortyzacji w stosunku do wszystkich Środków trwałych lub jedynie do wybranych/niektórych z nich;
• kilkukrotnie obniżyć stawkę amortyzacji dla danego Środka trwałego, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT;
• obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla Środków trwałych do dowolnie określonego przez siebie poziomu (nawet bliskiemu 0%);
• podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej niż określonej w Wykazie, uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym powrócić do stosowania stawki amortyzacyjnej w pierwotnej wysokości, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. S.A. [dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”] jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy CIT. Spółka jest (…).

Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym, tj. rozpoczyna się 1 stycznia i kończy 31 grudnia każdego roku. W bieżącym oraz poprzednich latach podatkowych Spółka poniosła straty podatkowe, które nie zostały dotąd rozliczone.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada oraz wykorzystuje składniki majątku stanowiące środki trwałe, od których dokonywane są, dla celów podatkowych oraz księgowych, odpisy amortyzacyjne. Co do zasady, w stosunku do posiadanych i używanych środków trwałych, Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacji wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych [dalej: Wykaz], zgodnie z metodą liniową wskazaną w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy CIT [dalej: Środki trwałe].

Spółka postanowiła o obniżeniu, począwszy od maja 2023 r., wysokości stawek amortyzacyjnych dla nowo nabywanych Środków trwałych należących do grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych [dalej: KŚT], które będą wprowadzane do Ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych [dalej: Ewidencja] po raz pierwszy.

Obecnie rozważana jest również możliwość obniżenia, począwszy od 1 stycznia 2024, czyli od początku kolejnego roku podatkowego, stawek amortyzacyjnych dla Środków trwałych z grupy 2 KŚT, będących już przedmiotem amortyzacji w Spółce.

Ustalone w wyniku obniżenia stawki amortyzacyjne będą wyższe niż 0%. Przykładowo, Spółka rozważa obniżenie stawki amortyzacyjnej dla Środków trwałych zaklasyfikowanych do grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych [dalej: KŚT] do 60% obecnie stosowanej stawki. Nie można wykluczyć, że w przyszłości Spółka podejmie decyzję o dalszym obniżeniu wysokości stawek amortyzacyjnych dla Środków trwałych zaklasyfikowanych do tej grupy KŚT. W żadnym wypadku nie dojdzie jednak do zmiany stawki amortyzacji na wyższą niż wynikającą z Wykazu.

Obniżenie stawki amortyzacyjnej może dotyczyć wszystkich Środków trwałych zaklasyfikowanych do grupy 2 KŚT albo wyłącznie niektórych z nich. Nie można też wykluczyć, że Spółka zadecyduje o obniżeniu wysokości stawek amortyzacyjnych stosowanych dla Środków trwałych klasyfikowanych do pozostałych grup KŚT. Również w tym przypadku, obniżenie stawki amortyzacyjnej może dotyczyć wszystkich Środków trwałych przypisanych do danej grupy KŚT albo wyłącznie niektórych/wybranych przez Spółkę Środków trwałych z danej grupy KŚT.

W przyszłości Spółka może zdecydować o podwyższeniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości, w tym ponownie zastosować („powrócić”) stawkę w jej pierwotnej wysokości. W żadnym jednak wypadku, wysokość stawek amortyzacyjnych po ich „powrotnym” podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek wynikających z Wykazu.

Ewentualna decyzja Spółki o „powrotnym” podwyższeniu stawek amortyzacji może dotyczyć wszystkich Środków trwałych, dla których stawka amortyzacji została uprzednio obniżona, określonych grup KŚT lub tylko niektórych/wybranych przez Spółkę Środków trwałych.

W przypadku Środków trwałych już przez Spółkę amortyzowanych, modyfikacja stawki amortyzacji (obniżenie lub „powrotne” podwyższenie) zostanie dokonane od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Obniżona lub podwyższona stawka amortyzacyjna dla nowo nabywanych Środków trwałych będzie stosowana od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji.

Rozważane zmiany stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższenie lub obniżenie będą dotyczyć wyłącznie Środków trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według tzw. metody liniowej.

Środki trwałe nie są i nie będą przez Spółkę wykorzystywane w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania CIT. W szczególności, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Pytania

1.Czy Spółka może stosować obniżone stawki amortyzacji w stosunku do Środków trwałych, które już są przedmiotem amortyzacji w Spółce, oraz do nowo nabywanych Środków trwałych, wprowadzanych do Ewidencji po raz pierwszy?

2.Czy Spółka może według własnego uznania stosować obniżone stawki amortyzacji w stosunku do wszystkich Środków trwałych lub jedynie do wybranych/niektórych z nich?

3.Czy Spółka może kilkukrotnie obniżyć stawkę amortyzacji dla danego Środka trwałego, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT?

4.Czy Spółka może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla Środków trwałych do dowolnie określonego przez siebie poziomu (nawet bliskiemu 0%)?

5.Czy Spółka może podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej niż określonej w Wykazie, uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym powrócić do stosowania stawki amortyzacyjnej w pierwotnej wysokości, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Spółka może stosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do Środków trwałych, które są już przedmiotem amortyzacji w Spółce, oraz do nowo nabywanych Środków trwałych, wprowadzanych do Ewidencji po raz pierwszy.

2.Spółka może, według własnego uznania, stosować obniżone stawki amortyzacyjne zarówno w stosunku do wszystkich Środków trwałych lub jedynie wybranych/niektórych z nich.

3.Spółka może kilkukrotnie obniżyć stawkę amortyzacyjną dla danego Środka trwałego, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT.

4.Spółka może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla Środków trwałych do dowolnie określonego przez siebie poziomu (nawet bliskiemu 0%).

5.Spółka może podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej niż określonej w Wykazie, uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym powrócić do stosowania stawki amortyzacyjnej w pierwotnej wysokości, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT?

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

Na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa CIT”), podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąc każdego następnego roku podatkowego.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, iż możliwość zastosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej nie jest uzależniona od tego, czy dany Środek trwały jest już przez Spółkę amortyzowany. Fakt ten wpływa jedynie na moment, od którego jest możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w obniżonej wysokości.

Tym samym, Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych zarówno dla Środków trwałych, które są już przedmiotem amortyzacji w Spółce, jak i dla nowo nabywanych Środków trwałych, które zostaną wprowadzone do Ewidencji po raz pierwszy.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2

Przywołany powyżej art. 16i ust. 5 ustawy CIT wprowadza generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacyjnych. Katalog środków trwałych, w stosunku do których zmiana (obniżenie) stawki amortyzacyjna jest możliwa, został określony szeroko i obejmuje składniki majątku już amortyzowane przez podatnika oraz nowo nabywane środki trwałe.

Jednocześnie w ustawie CIT nie przewidziano dodatkowych kryteriów klasyfikacyjnych w odniesieniu do środków trwałych, od których spełnienia uzależniona byłaby możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu. W szczególności, w Ustawie CIT nie wskazano, czy obniżenie stawek amortyzacyjnych musi dotyczyć wszystkich środków trwałych przyporządkowanych do danej grupy KŚT/środków trwałych tego samego rodzaju czy też obniżeniu mogą ulec stawki amortyzacyjne dla pojedynczych, wybranych przez podatnika składników majątku.

W opinii Wnioskodawcy, użycie w art. 16i ust. 5 ustawy CIT sformułowania „dla poszczególnych środków trwałych” oznacza możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej w stosunku do środków trwałych wybranych indywidualnie przez podatnika. W szczególności, wybór ten nie został uzależniony np. od ilości środków trwałych zaklasyfikowanych przez podatnika do danej grupy KŚT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w praktyce przekłada się to na możliwość amortyzowania Środków trwałych tego samego rodzaju/zaklasyfikowanych do tej samej grupy według różnych stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji, Spółka może, według własnego uznania, zadecydować o obniżeniu stawki amortyzacyjnej w stosunku do wszystkich amortyzowanych metodą liniową Środków trwałych zaliczonych do tej samej grupy KŚT, niektórych z nich lub wybranych indywidualnie przez Wnioskodawcę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej [dalej: DKIS], w tym:

• Interpretacja z 22 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC;
• Interpretacja z 18 września 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.420.2018.1.MBD;
• Interpretacja z 14 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.1113.2016.1.AJ.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 3

Przywołany powyżej przepis art. 16i ust. 5 ustawy CIT nie wskazuje jak często podatnik może dokonać obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych. W szczególności, z treści tego przepisu nie wynika, że podatnicy są uprawnieni wyłącznie do jednorazowego obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych. Ponadto, ustawodawca nie wprowadził również katalogu przesłanek/okoliczności, których wystąpienie warunkuje możliwość obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych.

Tym samym należy uznać, iż podatnicy są uprawnieni do nawet kilkukrotnego obniżenia wysokości stawki amortyzacyjnej tego samego Środka trwałego, przy zachowaniu wskazanych poniżej terminów do dokonania takich obniżeń.

Możliwość kilkukrotnego obniżenia stawek amortyzacyjnych znajduje również potwierdzenie w celu wprowadzenia art. 16i ust. 5 do ustawy CIT. W uzasadnieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk nr 411) wskazano wprost na „możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie”.

Jak wynika z art. 16i ust. 5 ustawy CIT, obniżenie stawek amortyzacyjnych może zostać dokonane wyłącznie we wskazanych poniżej terminach, tj.:

• dla Środków trwałych wprowadzanych przez Spółkę do Ewidencji po raz pierwszy – od miesiąca ujęcia danego składnika majątku w Ewidencji;
• dla Środków trwałych już przez Spółkę amortyzowanych – od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W praktyce oznacza to, iż Wnioskodawca jest uprawniony do kilkukrotnego obniżenia stawki amortyzacyjnej stosowanej dla danego Środa trwałego, przy czym obniżenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić wyłącznie w pierwszym miesiącu każdego kolejnego roku podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej DKIS z 22.01.2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.587.2018.1.MBD, w której organ wskazał: „Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Analogiczny pogląd został przedstawiony również w interpretacji indywidualnej DKIS z 15.06.2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PC oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28.11.2013 r., sygn. ILPB4/423-352/13-2/MC.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, może on obniżyć stawki amortyzacyjne dla Środków trwałych do dowolnie określonego przez siebie poziomu (nawet bliskiemu 0%).

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2, art. 16i ust. 5 ustawy CIT wprowadził generalną zasadę, zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Co więcej, ustawodawca nie wprowadził dodatkowych ograniczeń w tym zakresie, z wyjątkiem wskazania terminów, od których dokonanie takiego obniżenia jest możliwe. W szczególności, w ustawie CIT nie określono jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji, w Ustawie CIT brak jest jakiegokolwiek limitu obniżenia wysokości stawki amortyzacyjnej, co pozwala na jej ustalenie na dowolnym poziomie, nie wyższym niż wysokość stawek określonych w Wykazie.

Jednocześnie należy wskazać, iż obniżona stawka amortyzacyjna może zostać ustalona na minimalnym poziomie (w tym bliskim 0%), lecz nie może być równa 0%, gdyż zdaniem Spółki, byłoby to sprzeczne z ogólnym założeniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W praktyce bowiem, ustalenie stawki amortyzacyjnej na poziomie 0% prowadziłoby do zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych (odpis amortyzacyjny byłby równy 0). W konsekwencji, nie zostałaby uwzględniana stopniowa, spowodowana upływem czasu, utrata wartości danego Środka trwałego.

Uwzględniając powyższe, stawka amortyzacyjna po obniżeniu nie może być równa 0%, ale może być maksymalnie do tej wartości zbliżona i może wynosić np. 0,1% czy 0,4%.

Mając na uwadze powyższe, nie powinno budzić wątpliwości, iż Spółka może, według własnego uznania, obniżać stawki amortyzacji dla Środków trwałych do dowolnie określonego przez siebie poziomu.

Za prawidłowością przedstawionego przez Spółkę stanowiska przemawia szereg interpretacji indywidualnych DKIS, w tym wydana w dniu 18.09.2018 r. sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.417.2018.1.MBD, w której organ zaakceptował stanowisko wnioskodawcy: „Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie PDOP, minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie.”

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 5

W opinii Wnioskodawcy, pomimo braku jednoznacznej normy prawnej, podatnicy mogą podwyższać uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną do wysokości nieprzekraczającej stawek określonych w Wykazie.

Podstawę do powyższej konkluzji stanowi art. 16i ust. 5ustawy CIT, w którym posłużono się określeniem „zmiany stawki”. Zdaniem Wnioskodawcy, dopuszczono tym samym możliwość modyfikacji wysokości stawek amortyzacyjnych, bez wskazania kierunku tej zmiany. Zgodnie bowiem z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, słowo „zmiana” oznacza zastąpienie czegoś czymś, tj. co oznacza zarówno obniżenie, jak i podwyższenie uprzednio stosowanej stawki amortyzacyjnej.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2, w art. 16i ust. 5 ustawy CIT nie wprowadzono jakichkolwiek ograniczeń w zakresie zmiany (tu rozumianej również jako podwyższenie) uprzednio obniżonej stawki amortyzacji. Oznacza to, iż decyzja o podwyższeniu stawek amortyzacyjnych, w tym zastosowaniu stawki w jej pierwotnej wysokości, pozostaje w gestii Spółki i nie jest uzależnienia od wystąpienia jakichkolwiek dodatkowych okoliczności.

Potwierdzeniem prawidłowości takiego stanowiska jest również wskazywane już w niniejszym wniosku uzasadnienie projektu zmian do ustawy CIT, w ramach którego wprowadzono art. 16i ust. 5 (druk nr 411). Jak wynika z jego treści: „Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

Analogiczny wniosek można wysnuć po przeprowadzeniu wykładni celowościowej ogółu przepisów ustawy CIT dotyczących amortyzacji środków trwałych, z których nie wynika zakaz podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych. Należy przyjąć, iż racjonalny ustawodawca zawarłby takie ograniczenie wprost w treści ustawy CIT.

Jedyne ograniczenia w tym zakresie, wynikające z ustawy CIT, dotyczą nie samej decyzji podatnika o podwyższeniu stawek amortyzacyjnych, lecz wysokości tego podwyższenia oraz terminu jego dokonania. W ocenie Spółki, jest ona uprawniona do podwyższenia stawki amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, przy czym nie może ona przekraczać maksymalnej wysokości przewidzianej w Wykazie dla danego Środka trwałego.

Ponadto, Wnioskodawca nie może dokonać podwyższenia stawki amortyzacyjnej w dowolnym terminie. Jak wynika bowiem z art. 16i ust. 5 ustawy CIT, jest to możliwe od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego (w przypadku Środków trwałych już przez Spółkę amortyzowanych) albo od miesiąca ujęcia Środka trwałego w Ewidencji (w przypadku nowo nabywanych Środków trwałych).

Uwzględniając powyższe, Spółka może podwyższyć do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż określonej w Wykazie, uprzednio obniżoną stawkę amortyzacyjną stosowaną dla danego Środka trwałego, w tym powrócić do stosowania stawki amortyzacyjnej w pierwotnej wysokości, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy CIT.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez DKIS, w tym:

• w interpretacji z dnia 15.06.2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PCoraz
• w interpretacji z dnia 14.03.2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.1113.2016.1.AJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.