Interpretacja indywidualna z dnia 10 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.392.2023.1.RM

Brak obowiązku rejestracji dla celów VAT i braku obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rejestracji dla celów VAT i braku obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

W dniu (…) czerwca 2023 r. Wnioskodawca nabył za pośrednictwem Internetu i karty płatniczej od A. w (...) (Irlandia UE), za kwotę (…) zł brutto, (...) usługi serwisu medium społecznościowego A. Do ceny zakupu tej usługi usługodawca A. (VAT (...)) doliczył podatek VAT wg stawki 23% obowiązującej w Polsce. Faktura została wystawiona na Wnioskodawcę i przesłana na adres poczty elektronicznej.

Usługa serwisu A., podobnie jak inne internetowe media społecznościowe, jest wykorzystywana przez (...) jako dodatkowy instrument kontaktu z mediami (...) w celu realizacji przypisanych ustawowo zadań (...) jako organu ochrony prawa. Linki do profilu (...) w mediach społecznościowych znajdują się na jego stronie podmiotowej, (…). Zakupienie przez Wnioskodawcę przedmiotowej usługi stanowi więc realizację zadań statutowych obsługującego (…) urzędu - jednostki organizacyjnej (budżetowej) sektora finansów publicznych.

Wnioskodawca przewiduje zakupienie w przyszłości tego rodzaju usług elektronicznych (internetowych), za które może być wystawiona przez podmiot mający siedzibę w państwie członkowskim UE faktura, która nie będzie zawierać podatku VAT. Przy czym nabyta usługa będzie służyć wyłącznie realizacji celów statutowych Wnioskodawcy (urzędu) jako jednostki budżetowej, organizacyjnej obsługującej organ władzy publicznej, tj. (...).

Pytania

W związku z nabyciem przez Wnioskodawcę (...) usługi serwisu internetowego medium społecznościowego A. od firmy A. w (...), czyli podmiotu mającego siedzibę w państwie członkowskim UE (Irlandia), powstaje pytanie:

Czy Wnioskodawca jest z tego tytułu zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT UE w celu ewentualnego rozliczenia podatku VAT od tej transakcji, stosownie do art. 97 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Podkreślić przy tym koniecznie trzeba, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT na podstawie art. 96 ww. ustawy, gdyż nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a jedynie wykonuje swoje zadania statutowe w zakresie obsługi organu władzy publicznej, tj. (...).

Czy w sytuacji gdy Wnioskodawca nabędzie usługę elektroniczną, za którą zostanie wystawiona przez podmiot (podatnika VAT UE) mający siedzibę w państwie UE, faktura bez naliczonego podatku VAT, to czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT UE na podstawie art. 97 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zaznaczyć przy tym ponownie trzeba, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT na podstawie art. 96 ww. ustawy, gdyż nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a jedynie wykonuje swoje zadania statutowe dla (...).

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, zakupienie (...) usługi serwisu internetowego medium społecznościowego A. od firmy A. z siedzibą w (...) (Irlandia UE) nie skutkuje powstaniem obowiązku zarejestrowania Wnioskodawcy jako podatnika VAT UE z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia usługi i rozliczenia podatku VAT od tej transakcji, stosownie do przepisu art. 97 ust. 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

(…).

Podstawy prawne działania (...) określa (…).

Z kolei w myśl przepisu (...).

(...) wykonuje swoje zadania przy pomocy Wnioskodawcy (...).

Jak trafnie wyjaśnił (…) 

Ze względu na fakt, że Wnioskodawca nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej, to nie jest też zarejestrowane jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku VAT. Wprawdzie Wnioskodawca prowadzi okazjonalnie sprzedaż zbędnych składników majątku trwałego, jednak dochody uzyskiwane z tego tytułu odprowadzane są do budżetu państwa, a Wnioskodawca zasadniczo nie wystawia faktur. Zbywania poszczególnych składników majątkowych, które nabyto na rzecz Skarbu Państwa, bez prawa do odliczenia podatku naliczonego, i wykorzystywano jedynie w działalności statutowej urzędu (czyli zadań publicznych), nie można traktować jako wykonywania działalności gospodarczej w celu zarobkowym w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, a polegającej na dostawie towarów. Ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, gdyż realizuje wyłącznie zadania określone ustawą o (...), to tym samym nie jest zobowiązane do rejestracji jako podatnik podatku VAT na podstawie art. 96 ust. 1-4 ustawy o podatku VAT.

Należy przy tym zauważyć, że art. 15 ust. 6 ustawy o podatku VAT wyraźnie stanowi, że nie uznaje się za podatnika VAT organów władzy publicznej oraz obsługujących ich urzędów w zakresie realizacji ustawowych zadań, dla których zostały powołane. W kontekście pełnego brzmienia tego przepisu trzeba nadto podkreślić, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, iż okoliczność, że organ władzy publicznej dokonuje danej czynności w formie cywilnoprawnej nie oznacza jeszcze, że działa poza zakresem wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT. Powołany przepis nie może być bowiem interpretowany w oderwaniu od regulacji wspólnotowej, w tym art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE.L.2006.347.1). Forma prawna dokonywanych czynności nie ma więc w tym względzie decydującego znaczenia. Dla zastosowania wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT, które ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, istotne bowiem jest, aby działalność była wykonywana przez podmiot prawa publicznego i w celu sprawowania władzy publicznej (zob. m.in. wyroki NSA: z dnia 7 września 2018 r., sygn. akt I FSK 988/16, publ. w CBOSA; z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. akt I FSK 1242/19, publ. w CBOSA; z dnia 9 czerwca 2017 r. sygn. akt I FSK 1271/15, publ. w OSP 2018/7-8/84).

Odnosząc powyższe uwagi do zagadnienia zakupu przez Wnioskodawca (...) usługi A. od podmiotu mającego siedzibę w (...) (Irlandia UE), wykładnia systemowa i funkcjonalna ustawy o podatku VAT, łącznie z dyrektywą 2006/112/WE, prowadzi do wniosku, że jeśli będąc jednostką budżetową Wnioskodawcy nie jest zarejestrowane jako podatnik VAT, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej, to nie powstanie dla niego taki obowiązek również z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowej usługi, na podstawie art. 97 ust. 4 w zw. z ust. 3 ustawy o podatku VAT. Trzeba przy tym zaznaczyć, że usługa społecznościowego medium internetowego A. będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu realizacji zadań publicznych (statutowych urzędu) wynikających z ustawy o (...). W takiej sytuacji nie zachodzi przesłanka wykonywania działalności gospodarczej, która jest konieczna dla uznania jednostki organizacyjnej za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT, tym bardziej, że organy władzy publicznej i urzędy korzystają z wyłączenia przewidzianego w ust. 6 tego artykułu. Przepis art. 97 ust. 3 ustawy o podatku VAT, regulujący obowiązek rejestracji podmiotu importującego usługi jako podatnika VAT UE, nie wyłącza zaś wprost unormowania z art. 15 ust. 6 tej ustawy, a poza tym odsyła do art. 28b ustawy, który ma zastosowanie do nabywającego usługi podatnika, a którym Wnioskodawca jednak nie jest, co już wyżej wykazano.

Wnioskodawca nie będąc osobą prawną i nie prowadząc działalności gospodarczej nie spełnia również warunków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku VAT koniecznych dla kwalifikacji nabywającej usługi od podmiotu zagranicznego jednostki organizacyjnej jako podatnika.

Przepis ten odsyła bowiem do art. 15 ww. ustawy, a jak wyżej wywiedziono Wnioskodawca nie może być uznane za podatnika VAT w rozumieniu tego przepisu, oraz do art. 28b ustawy, który podobnie dotyczy wyraźnie tylko podatnika (w roli usługobiorcy). Wnioskodawcy nie należy także do żadnej z kategorii podatników wymienionych w art. 28a ustawy o podatku VAT. Natomiast do nabycia przez Wnioskodawcę (...) usługi A. od podmiotu mającego siedzibę w Irlandii zastosowanie znajduje art. 28k ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Przepis ten stanowi, że miejscem świadczenia usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te mają siedzibę. W sytuacji faktycznej stanowiącej podstawę niniejszego wniosku miejscem świadczenia usługi elektronicznej medium społecznościowego (za pośrednictwem Internetu - łącza stacjonarnego usługobiorcy) będzie więc państwo siedziby usługobiorcy tu: Wnioskodawcy, czyli Rzeczpospolita Polska (…). W konsekwencji Polska, jako państwo konsumpcji usługi A., będzie również miejscem opodatkowania podatkiem VAT, zaś zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT od transakcji stanie się usługodawca będący zarejestrowanym podatnikiem VAT UE (VAT (...)), czyli w tym wypadku A. z siedzibą w (...) (Irlandia UE). Powyższe potwierdza wystawiona przez A. faktura, z której wynika, że do ceny zakupu usługi doliczono należny podatek VAT, wg stawki 23% obowiązującej w Polsce. Tym samym, Wnioskodawca jako konsument końcowy nie będzie zatem zobowiązane do rejestracji jako podatnik VAT UE, na podstawie przepisu art. 97 ust. 3 i 4 ustawy o podatku VAT, w celu ewentualnego rozliczenia przedmiotowej transakcji kupna usługi serwisu A.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia usługi elektronicznej, za którą wystawiona zostanie faktura niezawierająca podatku VAT, rozstrzygające znaczenie będzie miało ponownie to, że Wnioskodawca nie jest dotychczas zarejestrowane jako podatnik VAT na podstawie art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie wykonuje bowiem jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a jedynie realizuje swoje zadania statutowe w postaci obsługi organu władzy publicznej, tj. (...). W konsekwencji nie będąc przedsiębiorcą i nabywając w celu realizacji zadań publicznych usługę elektroniczną od podmiotu z siedzibą w państwie UE wydaje się, że Wnioskodawca nie będzie też zobowiązany, jako w istocie konsument końcowy, do rejestracji jako podatnik VAT UE, stosownie do art. 97 ust. 1 i 4 ustawy o podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy czym, według art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Przy czym zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powołanego art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że co do zasady, od opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączone są czynności wykonywane przez organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy ma miejsce wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

• podmiotem dokonującym czynności jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ oraz
• czynność mieści się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami na ten podmiot, dla realizacji których został on powołany i jednocześnie czynność ta nie jest wykonywana na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W świetle unormowań prawa unijnego i orzecznictwa TSUE w tym zakresie, organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy są uważane za podatników, gdy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w wyniku których, wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji. I tak, w sprawie Carpaneto Piacentino (sprawy połączone C-231/87 i C-129/88), Trybunał orzekł, że „działalność prowadzona jak w rozumieniu tego przepisu to działalność, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do nich zastosowanie, natomiast nie obejmuje ona działalności prowadzonej przez nie w takich samych warunkach prawnych, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych”.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy. Jednocześnie, aby wystąpił import usług, miejsce świadczenia usługi nabywanej przez podatnika od podatnika zagranicznego musi znajdować się na terytorium Polski.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia (opodatkowania) danej usługi.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Przy tym, należy zaznaczyć, że podatnikiem w myśl powołanego art. 28 ustawy jest również osoba prawna, która co prawda nie prowadzi działalności gospodarczej, ale która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast zgodnie z zasadą określoną w art. 28c ust. 1 ustawy, dotyczącą miejsca świadczenia usług na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy:

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje w zakresie miejsca świadczenia.

I tak, zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 28k ust. 2 ustawy:

W myśl art. 28k ust. 3 ustawy:

Jak wynika z art. 28k ust. 1 ustawy, ustawodawca określił szczegółowe zasady ustalania miejsca świadczenia m.in. usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, wiążąc to miejsce z miejscem siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłym miejscem pobytu usługobiorcy.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 str. 1 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011:

W myśl art. 7 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Z powołanych przepisów wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych powyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

• realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,
• świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,
• ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej jest niemożliwe.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy:

Natomiast w myśl art. 97 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 97 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 97 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 97 ust. 4 ustawy:

Z wniosku wynika, że (…) 2023 r., za pośrednictwem Internetu i karty płatniczej, nabyli Państwo (...) usługi serwisu medium społecznościowego A. od A. z siedzibą w (...) (Irlandia UE). Dostawca udokumentował przedmiotową transakcję fakturą wystawioną na Wnioskodawcę, w której wykazał podatek VAT wg stawki 23% obowiązującej w Polsce. Nabycie (...) usługi serwisu medium społecznościowego A. stanowi dla Państwa realizację zadań statutowych, jako urzędu obsługującego (…) - jednostki organizacyjnej (budżetowej) sektora finansów publicznych. Usługa serwisu A., jest wykorzystywana przez Państwa jako dodatkowy instrument kontaktu z mediami (...) w celu realizacji przypisanych ustawowo zadań (...) jako organu ochrony prawa. Linki do profilu (...) w mediach społecznościowych znajdują się na jego stronie podmiotowej (…). Przewidują Państwo nabycie w przyszłości tego rodzaju usług elektronicznych (internetowych), za które podmiot z siedzibą w UE wystawi fakturę bez podatku VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy w związku z nabyciem (...) usługi serwisu medium społecznościowego A. mają Państwo obowiązek dokonać rejestracji jako podatnik VAT UE w celu ewentualnego rozliczenia podatku VAT od tej transakcji, stosownie do art. 97 ust. 1 i 4 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest urzędem obsługującym jednostkę sektora finansów publicznych, tj. (...). Nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej. Nie jesteście Państwo zarejestrowani jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy. Z wniosku nie wynika również aby byli Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT UE. Okazjonalnie sprzedają Państwo zbędne składniki majątku trwałego, a dochody uzyskane z tego tytułu odprowadzane są do budżetu państwa. Nabyli Państwo od podmiotu z Irlandii Północnej usługi elektroniczne, które wykorzystują Państwo wyłącznie do celów statutowych. Jak Państwo wskazali, usługa serwisu A., jest wykorzystywana przez Państwa jako dodatkowy instrument kontaktu z mediami (...) w celu realizacji przypisanych ustawowo zadań organu ochrony prawa (...).

Przedstawione okoliczności sprawy pozwalają przyjąć, że nie są Państwo podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy, bowiem nie jesteście Państwo zarejestrowani dla celów VAT UE. Tak też zostali Państwo potraktowani przez A. A. potraktował Państwa jak konsumenta, tj. podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej w związku z czym miał obowiązek rozliczyć w Polsce podatek VAT z tytułu sprzedaży usług dokonanej na Państwa rzecz, na podstawie art. 28k ust. 1 ustawy. Jak Państwo wskazują, A. wystawił fakturę na Państwa rzecz z wykazanym podatkiem VAT (stawka 23%) z tytułu usługi serwisu medium społecznościowego A.

Zatem skoro nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej i nie jesteście Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT oraz VAT UE, nie mają Państwo obowiązku rejestracji i rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług w związku z nabytą usługą. W tej konkretnej sytuacji, miejscem świadczenia usługi elektronicznej medium społecznościowego jest państwo siedziby Wnioskodawcy, tj. Polska, a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT od transakcji jest A. (usługodawca, który jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE).

Zatem stanowisko w zakresie stanu faktycznego, z którego wynika, że zakupienie (...) usługi serwisu internetowego medium społecznościowego A. od firmy A. z siedzibą w (...) (Irlandia UE) nie wywołuje obowiązku zarejestrowania Wnioskodawcy jako podatnika VAT UE z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia usługi i rozliczenia podatku VAT od tej transakcji, stosownie do przepisu art. 97 ust. 1-4 ustawy jest prawidłowe.

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że jeżeli w przyszłości dokonają Państwo zakupu usługi elektronicznej, za którą wystawiona zostanie faktura niezawierająca podatku VAT, na zasadach analogicznych jak opisane w niniejszym wniosku, tj. nabywając usługę nie będą Państwo podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą zarejestrowanym dla celów VAT, oraz nie będą Państwo zarejestrowani (zobowiązani do rejestracji) jako podatnik VAT UE (np. z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów), to również w takim przypadku nie będą Państwo mieli obowiązku rejestracji na podstawie art. 97 ust. 1 i 4 ustawy i rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowych usług.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie zdarzenia przyszłego również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.)