Interpretacja indywidualna z dnia 10 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.570.2023.1.RK

Stawka amortyzacyjna.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 10 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy stawki amortyzacyjnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zamierza Pan wybudować obiekt nietrwale związany z gruntem – halę magazynową na gruncie własnym. Rzeczony obiekt będzie służył Panu do prowadzenia działalności gospodarczej, a okres jego użytkowania będzie wynosił dłużej niż 1 rok. Powyższa inwestycja ma zostać wkrótce rozpoczęta, a jej realizacja przebiegać będzie zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy - Prawo budowlane oraz stosownymi przepisami administracyjnoprawnymi.

Amortyzacja inwestycji ma rozpocząć się w 2024 r. Istotą rzeczonej inwestycji będzie budowa obiektu wolnostojącego niezwiązanego w sposób trwały z gruntem. Powyższe wynika ze specyfikacji technicznej planowanej hali, która w istocie stanowi prefabrykowaną ramową konstrukcję stalową, o poprzecznym układzie nośnym, jednonawowym. Stężenia krzyżowo-cięgnowe, stanowiące niezbędne usztywnienie konstrukcji, wykonane będą z mocowanych do ram ocynkowanych prętów z nakrętkami napinającymi. W uzupełnieniu elementy mocujące do betonu (gwintowane pręty kotwiące) i elementy złączne (śruby). Dach hali będzie natomiast dwuspadowy, symetryczny, a jego pokrycie wykonane ma zostać z mocowanych do płatwi płyt warstwowych z rdzeniem poliizocyjanurowym grubości 160 mm, z okładziną zewnętrzną z blach obustronnie ocynkowanych, z powłoką malarską oraz okładziną wewnętrzną z blach obustronnie ocynkowanych, z powłoką malarską. Obudowa ścian zewnętrznych wykonana zostanie z mocowanych do rygli ściennych w układzie pionowym płyt warstwowych z rdzeniem poliizocyjanurowym grubości 120 mm, z okładziną zewnętrzną z blach obustronnie ocynkowanych, z powłoką malarską oraz okładziną wewnętrzną z blach obustronnie ocynkowanych, z powłoką malarską. Ściana wewnętrzna ma natomiast zostać zamontowana pod ramą główną na całej szerokości hali z obudową z mocowanych do rygli ściennych blach.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie:

̶96.01.Z - Pranie i czyszczenie wyrobów włókienniczych i futrzarskich,

̶49.41.Z - Transport drogowy towarów.

Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów, a przychody uzyskane przez Pana z działalności gospodarczej opodatkowane są w formie podatku liniowego. Zamierza Pan ująć halę magazynową w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i sklasyfikować ją - zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych ujętą w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie nr 8, podgrupie nr 80, rodzaju nr 806 - Kioski, budki, baraki, domki campingowe, itp.

Pytanie

Czy do obiektu nietrwale związanego z gruntem, ujętego w opisie zdarzenia przyszłego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, może Pan przy ustalaniu wysokości stosownych odpisów amortyzacyjnych zastosować 10% stawkę amortyzacyjną dla kategorii środków trwałych wskazanych w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych z rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, obiekt objęty inwestycją szczegółowo ujętą w opisie zdarzenia przyszłego wniosku nie stanowi budynku, którego pojęcie zdefiniowane zostało w art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane. Wskazana regulacja stanowi, że przez pojęcie budynku, należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest stale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Obiekt, którego budowę planuje Pan nie spełnia przesłanek wskazanych w powyższej definicji, bowiem nie jest on trwale związany z gruntem.

O powyższym świadczy fakt, że konstrukcja opisywanej hali magazynowej stanowi prefabrykat zdatny do demontażu i zamontowania go w innym miejscu - bez konieczności utraty jego właściwości. Rzeczony obiekt ma charakter oddzielny - samodzielny, jest on osadzony na pewnego rodzaju fundamencie i posiada zadaszenie, jednak opisana wyżej charakterystyka prefabrykowanej stalowej konstrukcji wyklucza możność zakwalifikowania go do obiektów uznawanych za budynki, zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Stąd też rzeczona hala nie spełnia kryteriów pozwalających na zakwalifikowanie jej do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych z rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

Specyfikacja techniczna przedstawionego obiektu, Pana zdaniem, uprawnia do zakwalifikowania go w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych z rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

W istocie bowiem cechą charakterystyczną hal wykonywanych we wskazanej specyfikacji jest możność rozmontowania i zamontowania prefabrykowanych elementów stalowej konstrukcji hali - co Pana zdaniem - w sposób definitywny stanowi o ich nietrwałym związaniu z gruntem. Stąd też przy ustalaniu wysokości stosownych odpisów amortyzacyjnych, Pana zdaniem - dla środka trwałego przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego może zostać zastosowana 10% stawka amortyzacyjna dla kategorii środków trwałych wskazanych w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych z rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

Stanowisko Pana, znajduje potwierdzenie także w wydawanych interpretacjach indywidualnych:

§Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 listopada 2015 r., Nr IBPB-1-1/4510-49/15/ZK: „Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka wybudowała na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej m.in. halę magazynową o powierzchni 1440 m². Konstrukcja hali nie jest trwale związana z gruntem. Ww. składnik majątku (kompletny i zdatny do użytku) został 31 stycznia 2015 r. oddany do używania i ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zakwalifikował ww. środek trwały do rodzaju 806 KŚT i zastosował do jego amortyzacji roczną stawkę amortyzacji w wysokości 10%. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów, niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazany we wniosku środek trwały (hala magazynowa) została prawidłowo zaliczona do ww. grupy KŚT, to prezentowane we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe”;

§Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 października 2011 r., Nr IPPB1/415-615/11-4/AM: „Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wybudował obiekt w ramach wspólnego projektu inwestycyjnego na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą składający się z części biurowej oraz z części magazynowej. Część magazynowa, choć usytuowana na fundamentach, nie jest trwale związana z gruntem - istnieje możliwość jej demontażu (bez utraty właściwości zdemontowanych elementów). Wnioskodawca wskazał, iż halę magazynową należy zaliczyć do grupy 8, podgrupy 80, rodzaju 806 KŚT; część biurową (biuro) należy zaliczyć do grupy 1, podgrupy 10, rodzaju 105 KŚT. Opierając się zatem wyłącznie na zawartych we wniosku informacjach, iż hala magazynowa jest odrębnym obiektem oraz, że nie jest budynkiem, który należałoby kwalifikować do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych, należy uznać, iż przedmiotową halę można zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych, tj. wolnostojących obiektów niezwiązanych trwale z gruntem (grupa 8 Klasyfikacji Środków Trwałych). Jeżeli zatem, w istocie hala magazynowa stanowi odrębny środek trwały i prawidłowo została zakwalifikowana do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 10%. Prawidłowo zatem przyporządkowano stawkę amortyzacji do tego grupowania”;

§Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2022 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.1010.2021.2.MM: „Definicja budynku zawarta została w ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351, z późn. zm.). Zgodnie z nią budynki to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi. Z kolei z uwag szczegółowych do grupy 8, podgrupy 80 powołanej Klasyfikacji wynika, że do rodzaju 806 zaliczane są kioski, budki, domki kempingowe, zadaszenia ochronne i podobne różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem. Mając na uwadze powyższe, skoro w opisie zdarzenia przyszłego, wskazał Pan, że hala produkcyjno-magazynowa jest odrębnym obiektem oraz, że nie jest budynkiem, który należałoby kwalifikować do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych, należy uznać, że przedmiotową halę można zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych, tj. wolnostojących obiektów niezwiązanych trwale z gruntem (grupa 8 Klasyfikacji Środków Trwałych). Jeżeli zatem, w istocie hala produkcyjno-magazynowa stanowi odrębny środek trwały i prawidłowo została zakwalifikowana do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 10%. Zatem przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych może Pan zastosować 10% stawkę amortyzacyjną z wykazu stawek amortyzacyjnych zawartej w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 KŚT, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych dla poniesionych kosztów w punkcie Nr 2 przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego, tj. części nietrwale związanej z gruntem”.

Mając zatem na względzie powyższe, dokonana przez Pana kwalifikacja stawki amortyzacyjnej jest prawidłowa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące warunki:

̶pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

̶nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

̶być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że:

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

̶stanowić własność lub współwłasność podatnika,

̶zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

̶być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

̶jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok

̶być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864), określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik.

Z uwag szczegółowych do grupy 1 wynika, że grupa „Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego” obejmuje wszystkie budynki i znajdujące się w nich lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Definicja budynku zawarta została w ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.). Zgodnie z nią budynki to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi.

Z kolei z uwag szczegółowych do grupy 8, podgrupy 80 rodzaju 806 powołanej Klasyfikacji – kioski, budki, baraki, domki kampingowe wynika, że rodzaj ten obejmuje kioski, budki, domki kempingowe, zadaszenia ochronne i podobne różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem (…).

Z opisu sprawy wynika, że zamierza Pan wybudować obiekt nietrwale związany z gruntem - halę magazynową na gruncie własnym, który będzie służył Panu do prowadzenia działalności gospodarczej, a okres jego użytkowania będzie wynosił dłużej niż 1 rok. Zamierza Pan ująć halę magazynową w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i sklasyfikować ją zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w grupie 8, podgrupie 80, rodzaj 806 - kioski, budki, baraki, domki kampingowe.

Mając na uwadze opis sprawy i powyższe przepisy prawne wskazać należy, że jeżeli w istocie hala magazynowa będzie stanowiła środek trwały – obiekt niezwiązany w sposób trwały z gruntem i prawidłowo zostanie zakwalifikowany do grupy 8, podgrupy 80, rodzaju 806 - kioski, budki, baraki, domki kampingowe - niezwiązane trwale z gruntem Klasyfikacji Środków Trwałych, to stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 10%. Zatem przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych może Pan zastosować 10% stawkę amortyzacyjną.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikował Pan halę magazynową do odpowiedniej klasyfikacji KŚT. Interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania do grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji należy stwierdzić, że zapadłe one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).