Interpretacja indywidualna z dnia 9 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.431.2023.1.BS

Czy w odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji sprzedaży towarów na terenie Niemiec, przychodem Wnioskodawcy będzie otrzymane od nabywcy wynagrodzenie w kwocie brutto, tj. razem z wykazanym na fakturze niemieckim podatkiem VAT należnym. Czy w odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji zakupu towarów na terenie Niemiec, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość wynikająca z faktur dokumentujących koszty poniesione na terytorium Niemiec w kwocie netto, a więc bez uwzględniania wykazanego na tych fakturach niemieckiego podatku VAT należnego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

- czy w odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji sprzedaży towarów na terenie Niemiec, przychodem Wnioskodawcy będzie otrzymane od nabywcy wynagrodzenie w kwocie brutto, tj. razem z wykazanym na fakturze niemieckim podatkiem VAT należnym,

- czy w odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji zakupu towarów na terenie Niemiec, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość wynikająca z faktur dokumentujących koszty poniesione na terytorium Niemiec w kwocie netto, a więc bez uwzględniania wykazanego na tych fakturach niemieckiego podatku VAT należnego.

Uzupełnili go Państwo w dniu 14 sierpnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „UPDOP”) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest produkcja pozostałych podstawowych chemikaliów organicznych.

Z uwagi na fakt, iż Spółka zrealizowała transakcję zakupu i sprzedaży towarów, których miejscem dostawy (miejscem opodatkowania) było terytorium Niemiec, Spółka zobowiązana była do rejestracji dla celów VAT w Niemczech.

W konsekwencji, w odniesieniu do transakcji realizowanych w Niemczech, Spółka otrzymuje faktury VAT zakupowe, na których naliczony jest niemiecki podatek VAT oraz wystawia faktury VAT, na których nalicza VAT niemiecki według właściwej stawki podatku VAT w Niemczech. Dodatnią różnicę pomiędzy wartością należnego i naliczonego podatku VAT Spółka wykazywać będzie jako kwotę zobowiązania VAT do zapłaty w niemieckich deklaracjach podatkowych, zaś ujemną różnicę - jako kwotę do zwrotu (ew. do przeniesienia do rozliczenia w następnych okresach, w zakresie możliwości wynikających z lokalnych przepisów podatkowych).

Pytania

1.Czy w odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji sprzedaży towarów na terenie Niemiec, przychodem Wnioskodawcy będzie otrzymane od nabywcy wynagrodzenie w kwocie brutto, tj. razem z wykazanym na fakturze niemieckim podatkiem VAT należnym?

2.Czy w odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji zakupu towarów na terenie Niemiec, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość wynikająca z faktur dokumentujących koszty poniesione na terytorium Niemiec w kwocie netto, a więc bez uwzględniania wykazanego na tych fakturach niemieckiego podatku VAT należnego?

3.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.W odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji sprzedaży towarów na terenie Niemiec, przychodem Wnioskodawcy będzie otrzymane od nabywcy wynagrodzenie w kwocie netto, a więc bez uwzględniania niemieckiego podatku VAT należnego.

2.W odniesieniu do realizowanych przez Spółkę transakcji zakupu towarów na terenie Niemiec, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość wynikająca z faktur dokumentujących koszty poniesione na terytorium Niemiec w kwocie netto, a więc bez uwzględniania wykazanego na tych fakturach niemieckiego podatku VAT należnego.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „UPDOP”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 UPDOP, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 4 pkt 9 UPDOP, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, pojęcie przychodu jest bardzo szerokie i obejmuje m.in. wszystkie otrzymane pieniądze z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w przepisach. Wyjątkiem takim jest kwota należnego podatku od towarów i usług.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 UPDOP. Zgodnie z pkt 46 lit. a i b tego artykułu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów:

a) podatek naliczony:

- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

b) podatek należny:

- w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

- w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

- od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.

Przepisy UPDOP nie definiują pojęcia podatku od towarów i usług. Dlatego też, dokonując jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Potwierdza to odwołanie zawarte w art. 4a pkt 7 UPDOP, zgodnie z którym, ilekroć mowa jest o „ustawie o podatku od towarów i usług” rozumie się przez to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Tym samym, art. 12 ust. 4 pkt 9 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a i b UPDOP, należy interpretować zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931, ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 11 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa podatku od wartości dodanej to rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Przez terytorium państwa członkowskiego należy rozumieć terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej.

W tym miejscu Wnioskodawca zauważa, że jakkolwiek ustawa o VAT dokonuje pewnego rodzaju rozróżnienia na „podatek od towarów i usług” oraz „podatek od wartości dodanej”, to nie ulega wątpliwości, iż mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako „podatek od towarów i usług”, a na gruncie prawa unijnego jako „podatek od wartości dodanej” są identyczne. Z tego powodu, z uwagi na brak rozróżnienia (w zakresie mechanizmu i zasad funkcjonowania) pomiędzy podatkiem od wartości dodanej a podatkiem od towarów i usług, należy uznać, że podatek od wartości dodanej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to zatem, że rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące zarówno przychodów, jak i kosztów uzyskania przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług należy odnosić również do niemieckiego podatku od wartości dodanej.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lipca 2013 r. (sygn. akt II FSK 1545/11), w którym sąd wskazał, iż mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako „podatek od towarów i usług”, a na gruncie prawa unijnego jako „podatek od wartości dodanej” są identyczne. W tym sensie powyższe pojęcia są synonimami, opisującymi ten sam podatek. Wniosek taki jest oparty na wykładni art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego na gruncie tej ustawy przez „podatek od wartości dodanej” rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego u.p.t.u. Przepis ten, będący definicją legalną, pełni rolę porządkową, tzn. w celu osiągnięcia jasności znaczeniowej, nakazuje dany podatek nakładany na terytorium państw członkowskich UE określać jako „podatek od wartości dodanej”, podczas gdy adekwatną nazwą dla tego podatku, nakładanego na mocy u.p.t.u., jest pojęcie „podatek od towarów i usług”. Spółka, w oparciu o błędną wykładnię językową art. 2 pkt 11 u.p.t.u. próbuje w drodze rozumowania systemowego wykazać, że ww. regulacja przemawia za przyjęciem, że podatek od wartości dodanej jest czymś odmiennym od podatku od towarów i usług. Nie dostrzega jednak, że definicja legalna zwarta w art. 2 pkt 11u.p.t.u. pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania - podatek od wartości dodanej. Tym samym, wbrew poglądom Spółki, należy przyjąć, że wyłączenia uregulowane w art. 12 ust. 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. odnoszą się do podatku od towarów i usług, którego adekwatną nazwą w zakresie obrotu unijnego na gruncie u.p.t.u., w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy, jest określenie „podatek od wartości dodanej” (...).

Taką samą wykładnię omawianych przepisów i zależności pomiędzy pojęciami „podatek od towarów i usług” oraz „podatek od wartości dodanej” przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 maja 2018 r. (sygn. akt II FSK 926/16), w którym wskazał, że „definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 ustawy o VAT pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania - podatek od wartości dodanej”. NSA wskazał również, że „odmienne ujęcie (tj. rozróżnianie pojęcia „podatek od towarów i usług oraz „podatku od wartości dodanej” dla celów podatku dochodowego - wyjaśnienie Wnioskodawcy) - przy uwzględnieniu tak horyzontu prawa krajowego, jak i obowiązującego w ramach Unii Europejskiej - godziłoby w sensowność i celowość jakie towarzyszą wprowadzeniu możliwości pomniejszenia przychodu o należny podatek od towarów i usług”.

Spółka przytacza również tezy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 stycznia 2018 r., (sygn. akt II FSK3371/15) wskazującego, iż „nie ma powodu, by występujące w art. 2 pkt 11 ustawy o VAT terminy „podatek od towarów i usług” oraz „podatek od wartości dodanej” nie mogły być traktowane jako równoważne znaczeniowo. W tym ujęciu (...) sformułowania te traktować należy jako synonimy, opisujące ten sam podatek. (...) Gdy mowa jest o „podatku od wartości dodanej”, odnieść go należy do podatku nakładanego na terytorium państwa członkowskiego, gdy zaś chodzi o ten sam podatek, nadkładany jednak ustawą o VAT z dnia 11 marca 2004 r., adekwatne jest określenie go jako „podatek od towarów i usług”. Wspomniane wyżej zabiegi harmonizacyjne sprzyjać mają ujednolicaniu przedmiotowego podatku w Polsce i państwach członkowskich, tj. czynieniu go czymś jednorodnym (z zachowaniem na uwadze, że jest to pewnego rodzaju dążność, która w sposób całkowity nie może być zrealizowana). Dążenie do tej swoistej unifikacji sprzyja temu, by ów podatek, w obu ujęciach, traktować jako ten sam (…)”.

Mając powyższe na uwadze nie ulega najmniejszej wątpliwości, że pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame. Niemiecki podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, w związku z czym obowiązujący w Niemczech, niemiecki podatek od wartości dodanej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w UPDOP, co polski podatek VAT.

W konsekwencji, brak jest podstaw, aby przychody, wynikające z faktur wystawionych z tytułu dostawy towarów w Niemczech powiększać o podatek od wartości dodanej rozliczany na terytorium Niemiec. Innymi słowy, uzyskane przez Spółkę na terenie Niemiec przychody powinny być wykazywane dla celów podatkowych w kwocie netto, a więc bez uwzględniania niemieckiego podatku VAT należnego.

Analogicznie należy postępować w odniesieniu do przyjętych w UPDOP rozwiązań regulujących kwestię kosztów uzyskania przychodów. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów będzie dla Spółki wartość wynikająca z faktur dokumentujących koszty poniesione na terytorium Niemiec (z tytułu zakupu towarów w Niemczech) w kwocie netto, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyklucza możliwość zaliczania do kosztu uzyskania przychodów podatku od towarów i usług oraz tożsamego z nim podatku od wartości (winno być: wartości dodanej).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

 - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.