Interpretacja indywidualna z dnia 6 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.166.2023.1.DD

Czy opisane produkty, które powstają w wyniku Procesu Produkcji, stanowią „rzeczy wytworzone przez podatnika” w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT. Czy przedstawione Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT. Czy produkty wytwarzane przez Spółkę w Procesie Produkcji, które każdorazowo różnią się od siebie, ponieważ nie jest możliwe wytworzenie dwóch identycznych produktów (A), stanowią „produkty dotychczas nieoferowane”, o których mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy opisane produkty, które powstają w wyniku Procesu Produkcji, stanowią „rzeczy wytworzone przez podatnika” w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT,

- czy przedstawione Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT,

- czy produkty wytwarzane przez Spółkę w Procesie Produkcji, które każdorazowo różnią się od siebie, ponieważ nie jest możliwe wytworzenie dwóch identycznych produktów (A), stanowią „produkty dotychczas nieoferowane”, o których mowa w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn: Dz. U. z 2022 r poz. 2587, z późn. zm., dalej: Ustawa CIT).

W ramach swojej bieżącej działalności Spółka zajmuje się głównie wytwarzaniem A (dalej: „Proces Produkcji”), które są następnie przez Spółkę odpłatnie zbywane. Proces Produkcji należy rozumieć jako specjalistyczne i zaplanowane rozmnażanie A. Procesu Produkcji nie można jednoznacznie utożsamiać z hodowlą A, gdyż zgodnie ze słownikiem języka Polskiego „hodowla” oznacza „planowa opieka nad wzrostem i rozwojem zwierząt lub roślin”. Tymczasem Spółka nie zajmuje się jedynie opieką nad wzrostem i rozwojem A, co wiązałoby się z koniecznością wcześniejszego ich nabycia, lecz Wnioskodawca planuje i przeprowadza proces rozmnażania A – zatem wytwarza je – a następnie sprawuje opiekę nad ich wzrostem i rozwojem (hodowla), aż do momentu ich sprzedaży. Zatem prowadzona przez Spółkę działalność nie stanowi hodowli, lecz proces wytwarzania A, którego jednym z elementów – po wytworzeniu – jest hodowla.

A, które rodzą się w wyniku Procesu Produkcji, są ewidencjonowane przez Spółkę w następujący sposób: do końca pierwszego roku życia są ewidencjonowane jako produkty. Jeśli do końca pierwszego roku życia nie zostaną sprzedane, wówczas zostają przekwalifikowane jako aktywa trwałe. Spółka planuje, aby część A, które powstają w wyniku Procesu Produkcji, wykorzystywać także w przyszłości do kolejnego wytwarzania produktów.

Spółka posiada udziały w „Y” Trust, który dba o utrzymanie i kontynuację kierunków hodowli A w Europie. Wnioskodawca, jako profesjonalny podmiot zajmujący się wytwarzaniem A, zobowiązany jest do przestrzegania ścisłego reżimu w zakresie m.in. sposobu rozmnażania, opieki, transportu. Z powyższych względów Spółka współpracuje z podmiotami, posiadającymi specjalistyczną wiedzę w zakresie wytwarzania A.

Proces Produkcji można opisać w następujący sposób:

A są drogocenne w dwojaki sposób; z jednej strony stanowią pewnego rodzaju markę kraju, z którego są sprzedawane, natomiast z drugiej strony mają dużą wartość materialną. Z powyższych względów nie jest możliwe przeprowadzenie Procesu Produkcji w sposób naturalny, tzn. nie jest możliwe przeprowadzanie naturalnego zapłodnienia (…). Przeprowadzanie zapłodnienia naturalnego wiąże się z wysokim ryzykiem kontuzji (…) lub (…) – A są bardzo temperamentnymi zwierzętami.

Dlatego przeprowadzane jest zapłodnienie sztuczne: inseminacja albo in vitro. W Procesie Produkcji Wnioskodawca wykorzystuje obydwie wspomniane metody zapłodnienia. Każda z (…), która będzie brała udział w danym Procesie Produkcji jest do niego w odpowiedni sposób przygotowywana. (…), które będą poddawane procesowi zapłodnienia przyjmują odpowiednie suplementy, przygotowujące ich kondycję do przyjęcia zarodka/nasienia. Wnioskodawca w tym zakresie współpracuje z kliniką weterynarii, która specjalizuje się w hodowli A.

Aby zmniejszyć niepowodzenie cyklu zapłodnienia, obliczane są cykle rui (…), dzięki czemu Spółka dysponuje informacjami o terminie, w którym prawdopodobieństwo zapłodnienia jest największe. Proces Produkcji opiera się na powtarzającym się zapładnianiu wskazanych (…), przy czym do kolejnego zapłodnienia dochodzi już po upływie miesiąca od dnia wytworzenia produktu (urodzenia …), wobec czego Proces Produkcji ma charakter systematyczny i ciągły.

Spółka posiada (…)-surogatki – w ich przypadku w Procesie Produkcji stosowana jest metoda zapłodnienia – inseminacji. Wnioskodawca pozyskuje zarodki od własnych innych (…)-pokazowych albo z zewnątrz. Wnioskodawca posiada także (…)-pokazowe, które są zapładniane poprzez inseminację. Do zapłodnienia Spółka nabywa nasienie pochodzące od najlepszych (…) na świecie. Zarodki z (…)-pokazowych (dawczynie) są transferowane do macicy (…)-surogatki (biorczyni).

(…), które są zapłodnione, przyjmują odpowiednie suplementy oraz są pod stałym nadzorem weterynaryjnym. Zespół weterynaryjny jest angażowany w Proces Produkcji oraz jest odpowiedzialny za opiekę hormonalną. Zapłodnione (…) są regularnie badane; badanie krwi, badanie wydzielin na obecność bakterii, badanie ultrasonograficzne.

Produkty są również pod stałą opieką weterynaryjną, aby były w jak najlepszej kondycji, a tym samym, aby w przyszłości przyniosły Spółce przychody. Proces Produkcji jest procesem ciągłym. Produkty każdorazowo różnią się od dotychczas wytworzonych produktów dokumentacją (posiadają indywidualny rodowód, imię, numer) oraz unikalnymi właściwościami fizycznymi.

Produkty uzyskane w wyniku Procesu Produkcji są następnie odpłatnie zbywane przez Spółkę. Spółka w ramach prowadzonej działalności ponosi i zamierza ponosić wydatki celem uzyskania wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów (dalej: Wydatki Na Wzrost Przychodów). Spółka osiągnęła wzrost sprzedaży produktów w 2022 roku względem roku 2021 i przewiduje, że osiągnie wzrost sprzedaży produktów w 2023 roku, względem 2021 roku. Spółka przewiduje, że jej przychody ze sprzedaży produktów będą rok do roku każdorazowo rosły. Wytwarzane przez Spółkę produkty są zbywane do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Poniżej szczegółowy opis Wydatków Na Wzrost Przychodów.

ØDziałania promocyjno-informacyjne.

Spółka opracowuje/będzie opracowywała materiały promocyjno-informacyjne, w ramach których ponosi/będzie ponosiła wydatki na newslettery reklamowe promujące produkty oraz osiągnięcia (…), które dzięki prowadzonej promocji, przekładają się w następstwie na przychód ze sprzedaży produktów. Branża, w której działa Spółka jest bardzo specyficzna pod względem marketingu. Bardzo duży nacisk kładziony jest na rozpoznawalność danej (…), z której pochodzą sprzedawane produkty. Istotne znaczenie dla marketingu mają także właściciele (…), którzy są rozpoznawalni w środowisku podmiotów specjalizujących się w sprzedaży A. Z tych względów udział właścicieli Spółki (niebędących jej pracownikami) w spotkaniach, targach, pokazach ma charakter wizerunkowy i dlatego jest kluczowy dla osiągania przez Spółkę wysokich przychodów ze sprzedaży produktów. Można wręcz wskazać, że na pokazach, w trakcie których są zbywane A, potencjalni nabywcy rozmawiają wyłącznie z właścicielami (…). Dlatego obecność właścicieli w pokazach jest niezbędna. To powszechne zjawisko w branży, w której operuje Spółka.

Z powyższych względów Spółka w bardzo mocnym stopniu dba o marketing (…), ponieważ ma to realne przełożenie na jej rozpoznawalność, a tym samym zdobycie nowych rynków zbytu i zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów.

W związku z powyższym, Spółka ponosi/będzie ponosiła wydatki na:

a) zakup projektów katalogów, projektów kalendarzy i projektów newsletterów reklamowych (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

b) druk katalogów i kalendarzy (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

c) aktualizowanie strony internetowej, poprzez zamieszczanie na niej nowych produktów (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

d) promocję Produktów poprzez zamieszczenie banerów i artykułów promocyjnych na stronach internetowych podmiotów zewnętrznych, oraz na rozsyłanie przez nie newsletterów (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

e) przygotowanie wywiadów do magazynów branżowych (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

f) zakup banerów reklamowych (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

g) przygotowania do pokazów w ramach czego Spółka ponosi wydatki na nagrania promujące pokaz (faktury wystawiane przez podmiot zewnętrzny),

h) wykonywanie sesji zdjęciowych w celu promocji przez podmioty zewnętrzne (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

i) organizowanie spotkań w (…) Spółki dla potencjalnych nabywców, które zwiększają prawdopodobieństwo sprzedaży produktów,

j) uczestnictwo właścicieli Spółki w pokazach produktów, spotkaniach sprzedażowych;

– zwane dalej: Kosztami Promocji.

ØUczestnictwo w pokazach.

Spółka uczestniczy/będzie uczestniczyła w pokazach, na których promuje swoje produkty, w ramach których ponosi/będzie ponosiła wydatki na zorganizowanie stoiska, oraz zamieszczenie materiałów reklamowych.

W związku z powyższym, Spółka ponosi/będzie ponosiła wydatki na:

a) partycypację w gali branżowej (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

b) organizację miejsca wystawowego (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

c) reklamę podczas prezentacji,

d) umiejscowienie banerów reklamowych w hali aukcyjnej (faktura wystawiana przez podmiot zewnętrzny),

e) przygotowania do pokazów w ramach czego Spółka ponosi wydatki na: transport produktów na pokaz wraz z ich stosownym ubezpieczeniem, przechowanie produktów w (…), treningi przed pokazem, czyszczenie produktów, witaminy i opiekę weterynarza (faktury wystawiane przez podmiot zewnętrzny),

f) uczestnictwo właścicieli Spółki w pokazach;

– zwane dalej: Kosztami Pokazów.

Mając na uwadze powyższe, na Wydatki Na Wzrost Przychodów składają się opisane powyżej:

1.Koszty Promocji;

2.Koszty Pokazów.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że:

- Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowiły/stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT;

- Wydatki Na Wzrost Przychodów poniesione przez Spółkę nie zostaną jej zwrócone w jakiejkolwiek formie, ani odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym;

- w przypadku uznania stanowiska Spółki za prawidłowe, skorzysta ona z ulgi przewidzianej w treści przepisu art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT. Przedmiotowa ulga zostanie rozliczona w ramach zeznania rocznego za 2022 rok oraz lata kolejne;

- Ulga zostanie wykorzystana do wysokości dochodu uzyskanego przez Spółkę w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym;

- rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym;

- nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy CIT.

Pytania

1. Czy opisane przez Wnioskodawcę produkty, które powstają w wyniku Procesu Produkcji, stanowią „rzeczy wytworzone przez podatnika” w rozumieniu art. 18eb ust. 2 Ustawy CIT?

2. Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT?

3. Czy produkty wytwarzane przez Spółkę w Procesie Produkcji, które każdorazowo różnią się od siebie, ponieważ nie jest możliwe wytworzenie dwóch identycznych produktów (A), stanowią „produkty dotychczas nieoferowane”, o których mowa w art. 18eb ust. 4 Ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem:

1. Opisane przez Wnioskodawcę produkty, które powstają w wyniku Procesu Produkcji, stanowią „rzeczy wytworzone przez podatnika” w rozumieniu art. 18eb ust. 2 Ustawy CIT.

2. Przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wydatki Na Wzrost Przychodów stanowią koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT, a tym samym Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT.

3. Produkty wytwarzane przez Spółkę w Procesie Produkcji, które każdorazowo różnią się od siebie, ponieważ nie jest możliwe wytworzenie dwóch identycznych produktów (A), stanowią „produkty dotychczas nieoferowane”, o których mowa w art. 18eb ust. 4 Ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że status prawny zwierząt uregulowany został w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 572, dalej: Ustawa o.o.z.). Podstawowy cel, a zarazem dyrektywa interpretacyjna, którą trzeba uwzględniać przy dokonywaniu wykładni statusu prawnego zwierząt zawarta została w art. 1 ust. 1 Ustawy o.o.z., który stanowi, że zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą.

Z przepisu tego wynika, że każde zwierzę ma prawo oczekiwać od ludzi należnego zrozumienia, zgodnego z normami obyczajowymi traktowania, a nawet szacunku. Wszelkie środki prawne, podejmowane w stosunku do zwierząt powinny mieć na względzie ich dobro, a przede wszystkim prawo do istnienia. Przepisem tym ustawodawca dokonał dereifikacji zwierzęcia (nadał mu wartość autoteliczną) w polskim systemie prawnym, a także ustanowił zasadę humanitaryzmu – i to właśnie w świetle przywołanej normy nie należy traktować zwierzęcia jak przedmiotu. W pozostałym zakresie, takim jak np. status prawnopodatkowy obrotu zwierzętami, art. 1 ust. 2 Ustawy o.o.z. stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Zatem już w samej ustawie, która reguluje sposób ochrony zwierząt, ustawodawca wprost wskazał, że w kwestiach nieuregulowanych przepisami Ustawy o.o.z. do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy Ustawy o.o.z. nie określają norm dla zwierząt, które miałyby znaleźć zastosowanie dla potrzeb stosowania prawa podatkowego. Innymi słowy, Ustawa o.o.z. nie reguluje w żaden szczególny sposób, jak klasyfikować zwierzęta do oceny skutków podatkowych zdarzeń gospodarczych, w których występuje obrót zwierzętami. Celem Ustawy o.o z. jest jedynie prawne zapewnienie zwierzętom humanitarnego traktowania, a nie regulowanie skutków prawnopodatkowych. Wobec powyższego – czemu ustawodawca dał wyraz wprost w art. 1 ust. 2 Ustawy o.o.z. – dla potrzeb stosowania prawa podatkowego, do zwierząt stosuje się przepisy dotyczące rzeczy.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm., dalej Kodeks cywilny) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Zgodnie z przyjętą wykładnią tego przepisu, jako przedmiot stosunków cywilnoprawnych, poza byciem przedmiotem materialnym, rzecz stanowi przedmiot wyodrębniony oraz może samodzielnie występować w obrocie. Przedmiotem stosunków prawnych, które odnoszą się do rzeczy, są „rzeczy” w rozumieniu art. 45 przywołanej ustawy, a pojęcie towaru stanowi synonim „rzeczy”, jeżeli mieści się w pojęciu określonym w tym przepisie (por. P Nazaruk [w:] Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany, red. J. Ciszewski, LEX/el. 2023, art. 45).

Pojęcie „rzeczy” jako element przedmiotu opodatkowania jest obecne również na gruncie ustaw podatkowych. Przykładowo, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 170) podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Stosowanie przepisów dotyczących rzeczy zgodnie z Kodeksem cywilnym w odniesieniu do zwierząt na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych potwierdzają organy podatkowe, np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 czerwca 2012 r. nr IBPBII/1/436-60/12/MZ dotyczącym określenia skutków podatkowych umów sprzedaży psów (szczeniąt). W przywołanej interpretacji indywidualnej organ podatkowy wskazał, że „Należy również wskazać, iż ustawa o ochronie zwierząt nie zawiera żadnych przepisów dotyczących podatków, zwolnień bądź wyłączeń od nich z uwagi na to, że elementem stanu prawnopodatkowego jest zwierzę w rozumieniu tej ustawy. Skoro zatem brak jest przepisów szczególnych, wyłączających lub modyfikujących przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do sprzedaży psów, to przepisy dotyczące rzeczy należy stosować do nich wprost.

Intencją ustawodawcy przy uchwalaniu ustawy o ochronie zwierząt było bowiem zapewnienie humanitarnego ich traktowania, a nie wprowadzenie zwolnień bądź wyłączeń od podatku. Ustawodawca odsyła zatem do odpowiedniego stosowania do zwierząt przepisów o rzeczach we wszystkich sprawach nieuregulowanych w ustawie o ochronie zwierząt. Odesłanie to dotyczy zatem również podatków, te bowiem w ustawie o ochronie zwierząt uregulowane nie są.”

Z kolei ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.) ustanawiając opodatkowanie określonych czynności, m.in. sprzedaży (dostawy) odnoszą je do towarów, jednakże definiując to ostatnie pojęcie, zgodnie z art. 2 pkt 6 tej ustawy jako „rzeczy ruchome”. Określanie zwierząt jako towaru, i tym samym odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących rzeczy na gruncie podatku od towarów i usług, potwierdza chociażby interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 stycznia 2022 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.10.2022.1.NK dotycząca zastosowania procedury VAT marża do sprzedaży konia: „Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedając konia, jako ruchome dobro materialne spełniające definicję towarów używanych, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, w sytuacji, gdy został on nabyty od podmiotu określonego w art. 120 ust. 10 ustawy, jako podstawę opodatkowania podatkiem przy takiej dostawie można zastosować marżę, stanowiącą różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.”

Jednocześnie żaden z aktów prawnych z zakresu prawa podatkowego nie zawiera przy tym ani samodzielnej definicji pojęcia „rzecz”, ani szczególnych rozwiązań prawnych, które w zakresie przedmiotu opodatkowania odnosiłyby się do zwierząt jak odrębnych od rzeczy elementów służących określeniu przedmiotu opodatkowania.

Tym samym należy wskazać, że skoro przepisy Ustawy o.o.z. nie odnoszą się w żaden sposób do stosunków prawnych uregulowanych przepisami ustaw podatkowych, a wprowadzenie art. 1 ust. 1 Ustawy o.o.z. spowodowane było koniecznością zapewnienia zwierzętom właściwego traktowania, a nie w celu ingerencji w obrót nimi, to nie ma wątpliwości, że z punktu widzenia prawa podatkowego sprzedaż zwierzęcia to sprzedaż rzeczy, co powoduje, że będzie ona podlegać opodatkowaniu.

Taka wykładnia art. 1 ust. 1 Ustawy o.o.z. na gruncie prawnopodatkowym została przedstawiona w Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 77/10: „Objęcie opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych sprzedaży zwierząt nie jest rozszerzeniem przedmiotu opodatkowania w drodze analogii, niezgodnie z art. 217 Konstytucji RP. Opodatkowanie tej czynności wynika bowiem wprost z przepisów ustawy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.c.c. w zw. z art. 1 ust. 2 ustawy z 1997 r. o ochronie zwierząt, nakazującym odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących rzeczy do zwierząt. Skoro brak jest przepisów szczególnych, wyłączających lub modyfikujących przepisy u.p.c.c. w odniesieniu do sprzedaży zwierząt, to przepisy dotyczące rzeczy należy stosować do nich wprost.”

Stosowanie przepisów dotyczących rzeczy w odniesieniu do zwierząt potwierdza również art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm. ), zgodnie z którym do środków trwałych zalicza się inwentarz żywy. Tym samym zwierzę może być potraktowane jako środek trwały lub składnik majątku obrotowego. Jednostka musi jednak określić, czy nabyty składnik majątku spełnia wymienione w tym przepisie warunki, czyli jest kompletny, zdatny do użytku i przeznaczony na potrzeby jednostki a jego przewidywany okres ekonomicznej użyteczności przekracza rok.

Reasumując, skoro w ujęciu prawnopodatkowym zwierzęta należy traktować jako rzecz, to planowanie i przeprowadzanie procesu rozmnażania A stanowi produkcję rzeczy. Potwierdza to definicja słowa „produkcja” zawarta w słowniku języka polskiego PWN (https://sjp pwn.pl) – produkcja to „zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury”. Określenia „produkcja” w zamiarze odniesienia do zwierząt ustawodawca użył w art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej (...).

W Załączniku nr 2 do Ustawy CIT, tj. tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych ustawodawca jako rodzaje produkcji wymienił produkcję drobiu rzeźnego, drobiu nieśnego, wylęgarnie drobiu, zwierząt futerkowych, zwierząt laboratoryjnych i jedwabników. W ramach Załącznika nr 2 do Ustawy CIT jako produkcja skategoryzowane zostały również hodowle entomofagów, dżdżownic oraz hodowla i chów zwierząt poza gospodarstwem rolnym krów, cieląt, bydła rzeźnego, tuczników, prosiąt i warchlaków, owiec, koni rzeźnych, koni hodowlanych, ryb akwariowych, psów rasowych oraz kotów rasowych.

Opisane przez Wnioskodawcę produkty, które powstają w wyniku Procesu Produkcji prowadzonej w ramach działalności gospodarczej z działu specjalnego produkcji rolnej, stanowią „rzeczy wytworzone przez podatnika” w rozumieniu art. 18eb ust. 2 Ustawy CIT.

Ad. 2.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie z art. 18eb ust. 1 Ustawy CIT Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Z kolei art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT stanowi, że za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Poniżej Wnioskodawca odniósł się do każdego rodzaju Wydatku Na Wzrost Przychodów.

ØKoszty Pokazów

Wskazane w art. 18eb ust. 7 Ustawy CIT „koszty uczestnictwa w targach” należy rozumieć szeroko (w wypadku ich korespondowania z przypadkami wskazanymi w lit. a, b i c niniejszego punktu) z uwagi na brak jakichkolwiek ograniczeń wprowadzonych przez ustawodawcę, które zawężałyby rozumienie zwrotu „kosztów uczestnictwa w targach”.

W związku z powyższym należy uznać, że wszystkie wskazane przez Wnioskodawcę koszty uczestnictwa w pokazach mieszczą się w przedmiotowym katalogu. Bowiem ze względu na konstrukcję przepisów należy uznać, że wystarczający jest jakikolwiek związek danego wydatku z kosztami wskazanymi w treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 Ustawy CIT.

W przywołanym przepisie wskazano „koszty uczestnictwa w targach poniesione na organizację miejsca wystawowego”. Do tej kategorii kosztów należy zaliczyć wszystkie wydatki ponoszone przez Spółkę, które są związane z uczestnictwem w pokazach i zostały poniesione na organizację miejsca wystawowego. Jeśli zatem właściciele Spółki są zaangażowani w organizację miejsca wystawowego, to ich wynagrodzenie za czas, który poświęcili na organizację miejsca wystawowego, kwalifikuje się do kosztów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a Ustawy CIT.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawodawca nie wprowadził definicji legalnej pojęcia „organizacja miejsca wystawowego”. Niezbędne jest zatem odniesienie się do słownikowego znaczenia. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) „organizacja” oznacza:

-sposób zorganizowania czegoś,

-organizowanie czegoś.

Nie ulega wątpliwości, że do kategorii „kosztów uczestnictwa w targach poniesionych na organizację miejsca wystawowego” można zaliczyć wszystkie wydatki, które Spółka poniosła, aby móc zorganizować miejsce wystawowe. Należy wyraźnie podkreślić, że samo miejsce wystawowe bez uczestnictwa właścicieli Spółki nie miałoby żadnej wartości, ponieważ nawiązywanie relacji z potencjalnymi klientami oraz prezentacja produktów Spółki stałaby się niemożliwa. Tym samym jeśli dotarcie właścicieli Spółki do miejsca odbywania się pokazów, a następnie ich udział w pokazach – nawet, jeśli transport odbywa się samochodem służbowym – jest związane z „organizacją miejsca wystawowego”, to koszty transportu stanowią koszty uczestnictwa w targach poniesione na organizację miejsca wystawowego. W sytuacji gdy przywołany przepis stanowi o „organizacji miejsca wystawowego”, a poprzez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś”, „organizowanie czegoś”, to wszystkie działania podjęte przez Spółkę w celu zorganizowania miejsca wystawowego na targach stanowią „organizację miejsca wystawowego”. W konsekwencji, wszystkie wydatki poniesione przez Spółkę na tego typu działania stanowią koszty uczestnictwa w targach poniesione na organizację miejsca wystawowego, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a Ustawy CIT.

Nawet w przypadku uznania, że niektóre z ponoszonych przez Spółkę Kosztów Pokazów nie kwalifikują się do objęcia art. 18eb ust. 7 pkt 1 Ustawy CIT, to w dalszym ciągu będą mogły stanowić one koszty działań promocyjno-informacyjnych, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT. Udział Spółki w pokazach niewątpliwie przyczynia się do jej rozpoznawalności, dlatego tego typu czynności stanowią – poza uznaniem ich za udział w targach – działania promocyjno-informacyjne, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT.

ØKoszty Promocji.

Wskazane w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT „koszty działań promocyjno-informacyjnych w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów” nie zostały ograniczone przez ustawodawcę żadnymi dodatkowymi warunkami. Możliwe jest zatem interpretowanie wymienionych rodzajów kosztów szeroko. Niezbędne jest jedynie, aby były to koszty działań promocyjno-informacyjnych dotyczące produktów. Wskazana lista jest katalogiem otwartym, a wymienienie przez ustawodawcę przykładowych rodzajów działań ma jedynie na celu podkreślenie, że tego typu działania spełniają przedmiotową definicję działań promocyjno-informacyjnych.

Prawo podatkowe nie zawiera definicji legalnej „działań promocyjno-informacyjnych”. Niezbędne jest zatem odniesienie się do językowego znaczenia tej definicji. Przez „działania promocyjno-informacyjne dotyczące produktów” należy rozumieć „działalność w zakresie promocji i informacji o produktach”.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) „promocja” oznacza „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań”.

Z kolei „informacja” zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) to „to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś”.

Mając na uwadze powyższe słownikowe znaczenia pojęć „promocja” i „informacja” należy wskazać, że aby daną działalność można było uznać za działania promocyjno-informacyjne, niezbędne jest, aby była to działalność zmierzająca do zwiększenia popularności jakiegoś produktu i jednocześnie aby była to działalność związana z komunikowaniem (informowaniem) o produktach. Opisane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego działania, na które Spółka ponosi Koszty Promocji, są niewątpliwie działaniami promocyjno-informacyjnymi. Należy podkreślić, że czynności te zmierzają do zwiększenia popularności produktów Spółki i jednocześnie stanowią komunikowanie (informowanie) o produktach Spółki. Zarówno poprzez stronę internetową, czy też broszury informacyjne, Spółka zwiększa świadomość o jej produktach.

Ad. 3.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie z treścią przepisu art. 18eb ust. 4 Ustawy CIT podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Należy zauważyć, że użyty przez ustawodawcę zwrot „produktów dotychczas nieoferowanych” nie został zdefiniowany w treści Ustawy CIT. Równocześnie brakuje analogicznej definicji legalnej w pozostałych aktach prawa powszechnie obowiązującego na terytorium Polski, co uniemożliwia wykorzystanie wykładni systemowej dla celów prawidłowego zdekodowania normy prawnej zawartej w przytoczonym powyżej przepisie.

W związku z powyższym należy odwołać się do znaczenia terminu „nieoferowany” w języku powszechnym. Słownik języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) definiuje zwrot „oferowanie” jako „proponować kupno, usługi, pomoc itp. (...)”.

W związku z tym należy dostrzec a contrario, że użyty przez ustawodawcę zwrot „produkty dotychczas nieoferowane” oznacza zbiór produktów, co do których Wnioskodawca nie proponował dotychczas kupna, tj. nie oferował ich. W konsekwencji przedmiotowy zbiór zawiera wszystkie produkty, które nie były oferowane klientom w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Spółka zwraca uwagę, iż zgodnie z przytoczonym powyżej przepisem całkowicie irrelewantną prawnie kwestią jest to, jaką cechą bądź cechami różni się produkt dotychczas nieoferowany od produktów znajdujących się w dotychczasowej ofercie Wnioskodawcy, czy też w stosunku do produktów oferowanych w przeszłości. Istotne znacznie ma jedynie sam fakt występowania jakiejkolwiek różnicy pomiędzy nowo oferowanym produktem a produktami znajdującymi się w ofercie Spółki dotychczas.

W związku z powyższym, wytwarzane przez Spółkę produkty z założenia będą różnić się od dotychczas oferowanych produktów – każdy z wyprodukowanych A będzie różnił się od siebie genetycznie. Tym samym produkty wytwarzane przez Spółkę w Procesie Produkcji stanowią „produkty dotychczas nieoferowane”, o których mowa w art. 18eb ust. 4 Ustawy CIT. Bez znaczenia pozostaje również stopień, w jakim produkty te różnią się od dotychczas oferowanych produktów.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT),

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że zajmujecie się Państwo hodowlą A, które są następnie zbywane. Na proces hodowli składa się specjalistyczne i zaplanowane rozmnażanie A. A, które rodzą się w ramach hodowli, są ewidencjonowane do końca pierwszego roku życia jako produkty, a jeśli w tym czasie nie zostaną sprzedane wówczas zostaną przekwalifikowane jako aktywa trwałe. Jako profesjonalny podmiot zajmujący się hodowlą A, zobowiązani jesteście Państwo do przestrzegania ścisłego reżimu w zakresie m.in. sposobu rozmnażania, opieki i transportu. A nie są zapładniane naturalnie, w celach rozrodczych zawsze przeprowadzana jest inseminacja albo in vitro.

Dokonujecie Państwo wydatków na proces produkcji a także wydatków na wzrost przychodów poprzez działania promocyjno-informacyjne oraz uczestnictwo w pokazach.

Zamierzacie Państwo skorzystać z ulgi na ekspansję w związku z poniesionymi kosztami promocji i kosztami pokazów

Definicję „produktu” dla potrzeb ulgi zawiera art. 18eb ust. 2, w którym ustawodawca wskazał, że

Kluczowe znaczenie dla analizowanej sprawy ma więc po pierwsze rozstrzygnięcie, czy zwierzę, jakim jest A, jest rzeczą, a następnie, czy proces rozmnażania, w którym dochodzi do inseminacji lub zapłodnienia in vitro można uznać za wytworzenie przez Państwa A.

Ustawodawca nie definiuje w sposób szczególny pojęcia „rzeczy” użytego w art. 18eb ust. 2. W związku z tym należy poszukać jego znaczenia na gruncie językowym oraz w treści aktów prawnych innych niż ustawa o CIT, w których pojęcie to występuje.

Internetowy Słownik Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/) wymienia dziewięć znaczeń pojęcia „rzecz”, przy czym znaczenie w analizowanej sprawie mogą mieć tylko dwa pierwsze z nich, tj. „materialny element otaczającego świata” i „przedmiot będący czyjąś własnością”, przy czym to drugie znaczenie („przedmiot”) w ujęciu słownikowym nawiązuje powrotnie do pojęcia „rzeczy” („rzecz, materialny element świata”). Z kolei za Słownikiem języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego (https://sjp.pwn.pl/doroszewski) jako pierwsze znaczenie pojawia się: „przedmiot materialny (często w przeciwstawieniu do istoty żywej)”.

Przechodząc na grunt prawa cywilnego w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) czytamy, że

W przepisach Kodeksu cywilnego nie ma bezpośrednio określenia statusu zwierzęcia w kontekście pojęcia rzeczy. Aktem prawnym, który jednoznacznie reguluje tę kwestię jest natomiast ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1580), która już na wstępie w art. 1 ust. 1 zawiera zapis:

Przepis art. 1 ust. 2 stanowi, iż

Wbrew Państwa twierdzeniu z przepisu tego nie wynika, że w ujęciu prawnopodatkowym zwierzęta należy traktować jak rzeczy, gdyż jest to teza zbyt daleko idąca. Użyty w art. 1 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt zwrot „stosuje się odpowiednio” nie oznacza, że zwierzęta rzeczami są, tylko to, że w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Tak jest np. w sytuacji sprzedaży zwierzęcia, gdzie na potrzeby opodatkowania tej sprzedaży podatkiem PCC lub podatkiem VAT stosuje się przepisy dotyczące opodatkowania sprzedaży rzeczy (potwierdzają to powołane przez Państwa interpretacje oraz zacytowany fragment wyroku NSA z 31 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 77/10). Zastosowanie do sprzedaży zwierząt „odpowiednio” przepisów podatkowych dotyczących sprzedaży rzeczy nie oznacza, że zwierzęta mieszczą się w pojęciu „rzeczy” użytym w art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT. Chybiony jest również Państwa argument oparty na przepisach ustawy o rachunkowości, w których ustawodawca dopuszcza możliwość zaliczenia inwentarza żywego do środków trwałych. To, że zwierzę może być uznane za środek trwały na gruncie przepisów prawa bilansowego, podlegający tak jak inne przedmioty materialne amortyzacji, w żadnej mierze nie świadczy, że można je uznać za rzecz na gruncie przepisów innych ustaw, w szczególności ustawy o CIT dla potrzeb spełnienia przesłanki wymienionej w art. 18eb ust. 2.

Przechodząc zaś do kolejnego wymogu warunkującego skorzystanie z ulgi, tj. konieczności „wytworzenia” rzeczy przez podatnika, trzeba zauważyć, że ustawodawca również nie wprowadził na potrzeby przepisu art. 18eb definicji „wytworzenia” rzeczy. Przyjmując wykładnię językową (której prymat, w odniesieniu do analizowanego przepisu potwierdza orzecznictwo – por. wyrok WSA w Białymstoku sygn. akt I SA/Bk 497/22 z 18 stycznia 2023 r. oraz wyrok WSA w Bydgoszczy sygn. akt I SA/Bd 8/23 z 21 lutego 2023 r.) należy posłużyć się potocznym rozumieniem tego słowa. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/ ) „wytworzyć” to „zrobić, wyprodukować coś”. Z brzmienia przepisu ponadto jednoznacznie wynika, że rzeczy mają być wytworzone „przez podatnika", a zatem to podatnik – producent samodzielnie dokonuje wytworzenia.

Analiza stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w którym kontrolują Państwo prokreację A nie pozwala na stwierdzenie, że to Państwo „wytwarzają”, „produkują” istotę żywą, zwierzę, jakim jest A. Podejmujecie Państwo jedynie czynności, które mają w pożądany przez Państwa sposób doprowadzić do zapłodnienia (…) (inseminacja, in vitro), jednakże same metody wykorzystane przy tym zapłodnieniu nie zmieniają faktu, że podstawą, bez której do rozmnożenia zwierzęcia by nie doszło, są komórki rozrodcze samego zwierzęcia, a tych z pewnością człowiek nie wytwarza/nie produkuje. W tym miejscu warto zauważyć, że zarówno metoda inseminacji, jak i in vitro są także stosowane wśród ludzi, a nie budzi wątpliwości, że stosujący je lekarze nie wytwarzają, ani nie produkują człowieka.

Poszukiwanie przez Państwa argumentów opartych na innym przepisie ustawy o CIT, dotyczącym innego zagadnienia, jakim jest opodatkowanie dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, nie zasługuje na aprobatę, tym bardziej, że w załączniku do ustawy, na który Państwo się powołujecie, stanowiącym tabelę rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego jest mowa o hodowli i chowie innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym, (…), a nie ich produkcji.

Reasumując, nie jesteście/nie będziecie Państwo uprawnieni do skorzystania z ulgi na ekspansję ponieważ nie dokonujecie/nie będzie dokonywać sprzedaży produktów w rozumieniu definicji zawartej w art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

W związku z powyższym nie ma podstaw do dokonywania analizy wymienionych we wniosku wydatków, pod kątem art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.