Interpretacja indywidualna z dnia 6 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.295.2023.3.AS

Czy w sytuacji przedstawionej we wniosku, jest możliwa amortyzacja podatkowa części usługowej budynku oraz czy garaże, które są zakupione przez Spółkę, podlegają amortyzacji podatkowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który m.in. dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w sytuacji przedstawionej we wniosku jest możliwa amortyzacja podatkowa części usługowej budynku oraz czy amortyzacji podatkowej podlegają zakupione przez Spółkę garaże.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność w zakresie zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi wykonywane na zlecenie. W ramach działalności świadczy zarówno usługi opodatkowane jak i zwolnione z VAT. Spółka zakupiła nieruchomość (budynek wolnostojący) wraz z garażami wolnostojącymi, który tylko częściowo (30% powierzchni) będzie wykorzystywana na cele prowadzonej działalności. Pozostała część budynku będzie miała charakter mieszkalny (inwestycyjny).

Dodatkowo, w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 27 września 2023 r. doprecyzowaliście Państwo m.in., że:

1. Spółka zakupiła nieruchomość wraz z garażami wolnostojącymi (...) 2023 r.

2. Wystąpili Państwo z wnioskiem o nadanie symbolu klasyfikacyjnego KŚT do GUS dnia (...) 2023 r., ale nie otrzymali odpowiedzi do dnia dzisiejszego. Natomiast, zgodnie z Państwa oceną, w przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny (KŚT 11 (winno być: KŚT 110, podgrupa 11) – oczekują Państwo na potwierdzenie).

3. Garaże wolnostojące zostały zakwalifikowane do grupy KŚT-102.

4. W budynku wolnostojącym nie ma odrębnych od budynku (prawnie wyodrębnionych) lokali.

5. Garaże są wykorzystywane na potrzeby Spółki, tj. służą do przechowywania samochodów służbowych i zostały uznane za samodzielny środek trwały.

6. Wnioskodawca świadczy usługi zarządzania nieruchomościami wykonywane na zlecenie, część budynku stanowiąca 30 % ogółu powierzchni przeznaczona jest na biura Spółki w których prowadzona jest działalność związana z bieżącą obsługą administrowanych nieruchomości.

7. Część mieszkalna budynku ma charakter inwestycyjny, w przyszłości pomieszczenia części mieszkalnej będą przeznaczone pod wynajem.

8. Zakupiona nieruchomość oraz garaże są wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Pytania

1.Czy w sytuacji przedstawionej we wniosku, jest możliwa amortyzacja podatkowa części usługowej budynku?

2.Czy garaże, które są zakupione przez Spółkę, podlegają amortyzacji podatkowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka nabyła nieruchomość z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej. Cześć mieszkalna zostanie w przyszłości przeznaczona pod wynajem. Powierzchnia przeznaczona na działalność stanowi 30% ogółu powierzchni budynku.

W ocenie Wnioskodawcy, ponieważ jest możliwe wydzielenie części budynku na część mieszkalną oraz użytkową, jest również możliwe naliczanie amortyzacji podatkowej tylko dla lokali użytkowych, oraz bilansowej dla części mieszkalnej.

Natomiast garaże wolnostojące, których Spółka jest właścicielem, są wprowadzone do ewidencji jako odrębny środek trwały i są amortyzowane zarówno podatkowo jak i bilansowo.

W związku z tym że budynek ma charakter zarówno usługowy jak i mieszkalny, w ocenie Spółki będzie on generował obrót zarówno zwolniony, jak i opodatkowany.

Wobec tego podatek naliczony, zawarty w fakturach dotyczących budowy obiektu, będzie mógł być odliczony od podatku należnego proporcjonalnie stosując przy tym "wstępny" wskaźnik proporcji obowiązujący w 2023 r., który po zakończeniu danego roku zostanie skorygowany do wartości rzeczywistej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Państwa klasyfikacji budynku, o którym mowa we wniosku, opartej o Klasyfikację Środków Trwałych. Ww. przepisy nie stanowią bowiem przepisów prawa podatkowego i nie mogą tym samym być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W konsekwencji wskazanie przez Państwa w uzupełnieniu wniosku, że budynek, o którym mowa we wniosku jest budynkiem mieszkalnym, przyjęto jako niepodlegający ocenie element opisu sprawy.

Wskazać także trzeba, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku Nr 1 oraz 2, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. Wniosek w zakresie pytania Nr 3 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o CIT:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

-stanowią własność lub współwłasność podatnika,

-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Treść powołanych wyżej przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, amortyzacji nie podlegają:

Treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Wskazany powyżej pkt 2a do art. 16c został dodany do ustawy o CIT na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105 ze zm.; dalej: „ustawa zmieniająca”, „ustawa Polski Ład”) i co do zasady ma zastosowanie do amortyzacji podatkowej nieruchomości mieszkalnych. Zmiana ta nie objęła budynków i lokali niemieszkalnych, które nadal podlegają amortyzacji.

Jednocześnie z art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że:

Tym samym, na podstawie przepisu przejściowego, który jest przepisem szczególnym, podatnicy do końca 2022 roku mogli stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność w zakresie zarządzania i administrowania wspólnotami mieszkaniowymi, wykonywane na zlecenie. W dniu 17 kwietnia 2023 r. zakupili Państwo nieruchomość wraz z garażami wolnostojącymi. Część budynku stanowiąca 30% ogółu powierzchni przeznaczona jest na biura Spółki, w których prowadzona jest działalność związana z bieżącą obsługą administrowanych nieruchomości. Część mieszkalna budynku ma charakter inwestycyjny, w przyszłości planują Państwo przeznaczyć pomieszczenia części mieszkalnej pod wynajem. Garaże są natomiast wykorzystywane na potrzeby Spółki, tj. służą do przechowywania samochodów służbowych i zostały uznane za samodzielny środek trwały. Zakupiony budynek oraz garaże są wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii ustalenia czy mogą Państwo dokonywać amortyzacji podatkowej części usługowej budynku.

Wskazać należy, że zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1864 ). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

Należy dodać, że podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, wówczas budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny. Budynki niemieszkalne to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślenia wymaga fakt, iż zmiana wprowadzona omawianą wyżej ustawą Polski Ład nie objęła budynków i lokali niemieszkalnych, które nadal podlegają amortyzacji podatkowej i do których przytoczony wyżej art. 16c pkt 2a ustawy o CIT nie ma zastosowania.

We wniosku jednoznacznie Państwo wskazali, że przedmiotowy budynek, zakupiony 17 kwietnia 2023 r., jest budynkiem mieszkalnym, który to w części stanowiącej 30 % ogółu powierzchni budynku przeznaczony jest na biura Spółki, w którym prowadzona jest działalność związana z bieżącą obsługą administrowanych nieruchomości. Część mieszkalna (w tym przypadku 70% ogółu powierzchni budynku) zostanie natomiast w przyszłości przeznaczona na wynajem. Z wniosku wynika także, że ww. budynek został wprowadzony przez Państwa do ewidencji środków trwałych jak również że w budynku tym nie ma odrębnych, tj. prawnie wydzielonych lokali.

Art. 16c pkt 2a ustawy o CIT wprost wskazuje, że amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne. Biorąc zatem pod uwagę, że jak sami Państwo przyznajecie, ww. lokal, choć wykorzystywany w 30 % ogółu powierzchni na biura Spółki, w których jest prowadzona działalność związana z bieżącą obsługą administrowanych nieruchomości, jest budynkiem mieszkalnym, który został wprowadzony do prowadzonej przez Państwa ewidencji środków trwałych, to zgodnie z przepisem art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, brak jest podstaw prawnych do dokonywania jego amortyzacji podatkowej. Stąd ww. przepis będzie miał zastosowanie w sprawie.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii ustalenia czy amortyzacji podatkowej podlegają zakupione przez Spółkę garaże wolnostojące.

Z cytowanego już art. 16a ust. 1 ustawy o CIT wynika, że wskazane w nim składniki majątku, w tym budynki i budowle podlegają amortyzacji podatkowej po spełnieniu następujących warunków:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie - musi zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik, warunkiem jest minimalny 1 rok okresu używania,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Przy czym składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy natomiast rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro jak wynika z wniosku, garaże stanowią Państwa własność, są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią odrębny od budynku mieszkalnego środek trwały, który został ujęty w ewidencji środków trwałych, jako nieruchomość niemieszkalna, to należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że garaże wolnostojące, jako odrębny środek trwały, w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podlegają amortyzacji podatkowej.

Tym samym, Państwa stanowisko w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).