Interpretacja indywidualna z dnia 4 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.375.2023.1.WH

Opodatkowanie wykonywanych czynności w ramach umowy komisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur wystawionych przez stacje paliw.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania wykonywanych czynności w ramach umowy komisu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur wystawionych przez stacje paliw. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka” lub „Komisant”) jest rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski, posiadającym status podatnika VAT czynnego. W zakresie podatku od towarów i usług, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Spółka rozlicza się z organem podatkowym za okresy miesięczne i korzysta z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca, (…), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży określonych towarów i usług wykorzystywanych w branży transportowej, ściśle związanych z eksploatacją pojazdów.

Schemat transakcji polega na nabywaniu przez Wnioskodawcę towarów i usług od stacji paliw lub innych punktów serwisowych (dalej: „stacje paliw’’) oraz ich dalszej sprzedaży na rzecz klientów (dalej: „klienci” lub „klienci A.”). Zarówno transakcje zakupu, jak i transakcje sprzedaży dokonywane są w momencie użycia przez klienta karty paliwowej, której emitentem i właścicielem jest Wnioskodawca (dalej „karta A.”). Karta A. umożliwia bezgotówkowe nabywanie towarów w postaci przede wszystkim paliwa, a także adblue, czy też akcesoriów samochodowych oraz usług takich jak np. myjnia samochodowa, a także innych usług, w tym usług przejazdu płatnymi drogami czy usług parkingowych.

Zakres towarów i usług sprzedawanych przy użyciu karty A. jest więc ściśle określony i dotyczy on eksploatacji samochodów. Wnioskodawca współpracuje z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą oraz posiada stosowne umowy regulujące warunki współpracy z tymi podmiotami - tj. stacjami paliw sprzedającymi towary (głównie paliwa) i usługi, a także klientami, którzy są nabywcami przedmiotowych towarów i usług. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca posiada wymagane koncesje na sprzedaż paliw, wydane przez (…). Istota karty paliwowej sprowadza się do zwiększenia wolumenu sprzedaży przez stacje paliw, a także umożliwienia klientom nabywania powyższych towarów i usług. Nadrzędną funkcją karty A. w procesie sprzedaży jest rejestracja oraz ewidencja transakcji, a także właściwa identyfikacja posługującego się kartą klienta. Karta A. jest bowiem przypisana do konkretnego samochodu danego klienta, poprzez jej powiązanie z określonym numerem rejestracyjnym samochodu. Karta paliwowa A. ze względu na swoją funkcję, zakres zastosowania oraz sposób użytkowania, nie stanowi karty płatniczej, czy kredytowej i nie służy wykonywaniu transakcji płatniczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2360).

W ostatnim czasie, na skutek wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie o sygn. C-235/18, Vega International Car Transport and Logistic - Trading GmbH, na szczeblu Unii Europejskiej trwają prace, które mają na celu harmonizację wykładni w zakresie podatku od wartości dodanej, transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych w poszczególnych państwach członkowskich.

Obecnie bowiem w krajach członkowskich występują liczne rozbieżności interpretacyjne w kontekście tego, na gruncie jakiego modelu sprzedaży należy postrzegać transakcje dokonywane przez emitentów kart paliwowych.

Na skutek wspomnianych prac, 21 października 2022 r. Komitet ds. VAT przy Komisji Europejskiej opublikował dokument roboczy (nr 1046) w sprawie ujednolicenia stanowiska organów podatkowych państw członkowskich UE w zakresie kwalifikacji dla celów VAT transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych (link do dokumentu https/circabc europa.eu/ui/group/cbleaff7-eedd-413d-ab8894f761 f9773b/library/6db08834-940b-4991 -b5ca-dcafefcd324b/details). W powyższym dokumencie została sformułowana konkluzja przemawiająca za tym, iż transakcje nabycia i sprzedaży paliw z wykorzystaniem kart paliwowych powinny być interpretowane jako transakcje komisu, a nie transakcje łańcuchowe, które ze względu na specyfikę dostaw z użyciem kart paliwowych mogą implikować naturalne problemy natury interpretacyjnej.

Wnioskodawca aktywnie uczestniczy w spotkaniach grup roboczych dotyczących koncepcji Komitetu ds. VAT, w zakresie rozliczania transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych w świetle regulacji VAT, a także pozostaje w stałym kontakcie z przedstawicielami Komitetu ds. VAT na szczeblu UE.

Z posiadanych informacji wynika, iż prawdopodobnie koncepcja komisu zostanie finalnie zarekomendowana, jako forma dokonywania transakcji z użyciem kart paliwowych. Wnioskodawca w zakresie oferowanych towarów planuje zmienić dotychczasowy model sprzedaży opierający się na schemacie transakcji łańcuchowych, poprzez implementację modelu komisu, o którym mowa w art. 765 ustawy z 23 kwietnia 1964 r - Kodeks cywilny (Dz.U z 2022 r poz. 1360. dalej: „k.c”). Zmiana modelu wymaga z kolei odpowiedniego przygotowania od strony biznesowej (modyfikacja zapisów umownych z tysiącami klientów, czy zmiany umów ze stacjami paliw w celu ich dostosowania do wymogów komisu, o których mowa w k.c. - procesy te wiążą się z zaangażowaniem licznych zasobów oraz wymagają czasu w kontekście wdrożenia).

W zależności od dokonanych uzgodnień umownych ze stacjami paliw oraz z klientami Spółka planuje wdrożyć dwa typy komisu, w ramach których Wnioskodawca będzie pełnił funkcję komisanta:

1. komis sprzedaży - Wnioskodawca, który będzie przyjmującym zlecenie (tj. komisantem) zobowiąże się za wynagrodzeniem (w formie prowizji) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży paliw (i innych towarów) dla klientów (tj. podmiotów trzecich) na rachunek stacji paliw dającej zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Sprzedaż będzie odbywała się zatem w oparciu o umowy komisu i dokonywana będzie pomiędzy stacją paliw (komitent), Wnioskodawcą (komisant) oraz klientem (strona trzecia). Spółka będzie przyjmować od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy na rachunek komitenta oraz w imieniu własnym. Sprzedaż nastąpi za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez Komisanta pozostanie własnością komitenta do momentu sprzedaży osobie trzeciej.

2. komis zakupu - Wnioskodawca, który będzie przyjmującym zlecenie (tj. komisantem) zobowiąże się za wynagrodzeniem (w formie prowizji) w zakresie działalność swego przedsiębiorstwa do zakupu paliw (i innych towarów) od stacji paliw (tj. podmiotów trzecich) na rachunek klienta dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Transakcja będzie odbywała się zatem w oparciu o umowy komisu zakupu i dokonywana będzie pomiędzy stacją paliw (strona trzecia), Wnioskodawcą (komisant) oraz klientem (komitent). Spółka będzie nabywać od stacji paliw towar na rachunek komitenta działając przy tym w imieniu własnym. Zakup nastąpi za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez Komisanta pozostanie własnością stacji paliw do momentu zakupu przez klienta.

Ponadto, odnosząc się do powyżej wskazanych modeli, paliwo fizycznie zostanie wydane przez Komisanta ze zbiorników (dystrybutorów) zlokalizowanych na terenie stacji paliw, na rzecz klienta za uprzednim okazaniem przez niego karty A. Stacja paliw wyposażona będzie w urządzenie z czytnikiem, które po wprowadzeniu okazanej przez klienta karty A. umożliwia rejestrację transakcji. Zatem w momencie użycia karty przez uprawnionego klienta, dojdzie do nabycia/ sprzedaży towaru. Na podstawie dokonanych transakcji, w odniesieniu zarówno do komisu sprzedaży, jak i komisu zakupu, stacja paliw wystawi dla Wnioskodawcy fakturę zbiorczą, obejmującą wszystkie zarejestrowane w danym okresie rozliczeniowym transakcje dokonane przy użyciu karty A. (ze stacjami obowiązują uzgodnione okresy rozliczeniowe do celów VAT). Wnioskodawca z kolei z tytułu dokonanych transakcji dwa razy w miesiącu będzie wystawiał fakturę zbiorczą na rzecz klientów (uzgodniony okres rozliczeniowy z klientami, trwa od 1 do 15 dnia miesiąca kalendarzowego i od 16 do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego). W związku z faktem, ze transakcje komisu będą odbywać się na terytorium kraju, stacje paliw wystawią faktury za paliwo (i inne towary) na rzecz Wnioskodawcy naliczają podatek VAT zgodnie z obowiązującą stawką dla danego towaru. Kwota podatku wykazana na fakturach wystawionych przez stacje paliw będą zatem stanowić dla Komisanta podatek naliczony. Następnie Spółka wystawiając faktury z tytułu sprzedaży towaru na rzecz końcowych klientów korzystających z karty A. analogicznie wykaże podatek należny, będący dla klientów podatkiem naliczonym. Przedmiotowe transakcje nie będą korzystać ze zwolnienia z VAT.

Pytania

1.Czy transakcje z wykorzystaniem kart paliwowych, w odniesieniu do komisu sprzedaży oraz komisu zakupu, w ramach których Wnioskodawca będzie pełnił funkcję komisanta, stanowią podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatną dostawę towarów (paliwa) dokonywaną przez Wnioskodawcę na rzecz klientów, w rozumieniu art. 5 i art. 7 ustawy o podatku VAT?

2.Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na jego rzecz przez stacje paliw, dokumentujących sprzedaż paliw na rzecz Wnioskodawcy, sprzedawanych następnie klientom?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Transakcje z wykorzystaniem kart paliwowych, w odniesieniu do komisu sprzedaży oraz komisu zakupu, w ramach, których Wnioskodawca będzie pełnił funkcję komisanta, stanowią podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatną dostawę towarów (paliwa) dokonywaną przez Wnioskodawcę na rzecz klientów w rozumieniu art. 5 i art. 7 ustawy o podatku VAT.

2. Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na jego rzecz przez stacje paliw, dokumentujących sprzedaż paliw na rzecz Wnioskodawcy, sprzedawanych następnie klientom.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje opisane we wniosku należy uznać za odpłatne dostawy towarów na terytorium kraju, dokonywane w ramach transakcji komisu, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Umowa komisu jest umową nazwaną uregulowaną w przepisach ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360; dalej: „k.c").

Stosownie do art. 765 k.c „przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym".

Umowa komisu należy do umów z zakresu szeroko rozumianego pośrednictwa handlowego. Na podstawie definicji komisu można wyróżnić dwa jego rodzaje:

1) umowę komisu sprzedaży (komis sprzedaży)

2) umowę komisu kupna (komis zakupu).

Komis sprzedaży charakteryzuje się tym, że komisant zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, lecz w imieniu własnym.

Natomiast na podstawie umowy komisu kupna komisant zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna rzeczy ruchomych na rachunek komitenta lecz w imieniu własnym.

Do postanowień przedmiotowo istotnych umowy komisu należą:

a.zobowiązanie komisanta do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie;

b.określenie rzeczy będących przedmiotem umowy (umów) sprzedaży;

c.określenie ceny kupna lub ceny sprzedaży;

d.zobowiązanie komitenta do zapłaty wynagrodzenia (prowizji) komisantowi.

Umowa komisu uregulowana w k.c jest ograniczona przedmiotowo, bowiem komisant może dokonywać tylko sprzedaży lub kupna rzeczy, a w trakcie wykonywania tych czynności jest ściśle związany poleceniami komitenta. Dlatego w literaturze przedmiotu przyjmuje się, że (przy komisie sprzedaży) z chwilą wydania mu rzeczy komisant staje się jedynie jej dzierżycielem. Posiadaczem samoistnym jest nadal komitent. Przy komisie zakupu natomiast komisant staje się samoistnym posiadaczem rzeczy (art. 336 k.c ). Wobec tego przysługuje mu również ochrona posesoryjna (art. 342 i nast. k.c.) - tak A. Szpunar, Stosunki własnościowe przy komisie Teza 7, artykuł Rejent 1994/1/33. Warto również zauważyć, że zgodnie z cywilnoprawną konstrukcją umowy komisu przenoszącym własność towaru jest tylko jeden podmiot - właściciel rzeczy sprzedawanej w ramach umowy komisu. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z komisem sprzedaży czy zakupu, podmiot dokonujący „pośrednictwa” w sprzedaży (kupnie) towaru nie staje się jego właścicielem, choć dokonuje tej transakcji w imieniu własnym a więc w obrocie występuje samodzielnie (niezależnie) w stosunku do właściciela rzeczy (tak: Z. Modzelewski, G. Mularczyk Ustawa o VAT Komentarz, wyd. II. LexisNexis 2006 r.).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931: dalej „ustawa"), opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w powyższym przepisie, rozumie się zaś przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1) wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej:

2) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta (art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowość prawnej które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższego wynika, że umowa komisu w świetle podatku od towarów i usług jest dostawą towarów. Stanowisko powyższe znakuje potwierdzenie w treść dyrektywy 2006/112ME Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartość dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r nr 347/1 dalej „dyrektywa VAT”).

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 dyrektywy VAT dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Na mocy art. 14 ust. 2 lit. c dyrektywy VAT poza czynnością o której mowa w art. 14 ust. 1 dyrektywy VAT za dostawę towarów uznaje się przekazanie towaru na podstawie umowy zgodnie z którą prowizja płacona jest od zakupu lub sprzedaży.

Mając więc na względzie przedstawioną specyfikę umowy komisu (w zakresie braku wymogu zaistnienia przesłanki dysponowania towarem jak właściciel) i stosując wyłącznie zasadę ogólną wynikającą z art. 7 ust. 1 ustawy mielibyśmy do czynienia z jedną dostawą towaru oraz jedną usługą pośrednictwa wykonaną przez komisanta na rzecz komitenta. W odniesieniu do umowy komisu wyłącznie na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy nie można bowiem uznać ze wydanie towaru komisantowi będzie stanowiło przeniesienie rzeczy do rozporządzania nią jak właściciel, podobnie jak wydanie towaru przez komisanta ostatecznemu odbiorcy (zarówno w zakresie komisu sprzedaży, jak i komisu zakupu). Dlatego też w celu uproszczenia rozliczeń dokonywanych w ramach umowy komisu w art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy zrównano z dostawą towarów również wydanie towarów między komitentem a komisantem oraz wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej (dla komisu sprzedaży) a także z dostawą pomiędzy komisantem a komitentem (w kontekście komisu zakupu). Podsumowując z punktu widzenia prawa cywilnego komis stanowi umowę w zakresie świadczenia usług pośrednictwa handlowego. Umowa komisu jest umową odpłatną - komisant za wykonaną usługę ma prawo do wynagrodzenia (prowizja). Ze względu na fakt, iż komisant działa we własnym imieniu jest podmiotem stosunków powstałych na skutek zawarcia umów na zlecenie komitenta. To komisant jest stroną stosunków z osobami trzecimi, przy czym działa na rachunek komitenta. Przyjęcie w przepisach k.c., że umowa komisu jest umową w przedmiocie świadczenia usług pośrednictwa handlowego nie oznacza jednak ze analogicznie jest ona postrzegana na gruncie przepisów regulujących podatek VAT. Czynności dokonywane w ramach umowy komisu zostały bowiem w sposób szczególny uregulowane w art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy. Przedmiotowe przepisy odnoszą się do wydania towarów w kontekście transakcji komisu które to wydanie traktowane jest na równi z dostawą towarów w świetle podatku od towarów i usług - mamy zatem do czynienia z przyjęciem swoistej fikcji prawnej na gruncie VAT. Powyższe implikuje różnice pomiędzy charakterem cywilistycznym a podatkowym umowy komisu. Odnosząc się do pytania Wnioskodawcy należy zatem zauważyć, że na potrzeby podatku od towarów i usług, jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy wykonywane czynności w ramach umowy komisu w obu modelach (tj. komis sprzedaży i komis zakupu), mają charakter niezależnych dostaw towarów. W każdym przypadku komisu (sprzedaży i zakupu) mamy zatem do czynienia z dwiema kolejno następującymi po sobie dostawami paliwa. W kontekście komisu zakupu będą to dostawy między podmiotem trzecim (sprzedającym towar - stacją paliw) a komisantem (Wnioskodawcą) i następnie między komisantem a komitentem (klientem). W odniesieniu natomiast do komisu sprzedaży będą to dostawy między komitentem (stacją paliw) a komisantem (Wnioskodawcą) i kolejno między Komisantem a podmiotem trzecim (końcowym nabywcą towaru – tj. klientem). W praktyce zatem powyższe oznacza że każdorazowo wystąpią dwie czynności opodatkowane.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 stycznia 2022 r. nr 0114-KDIP4-2.4012.17.2019.1.WH w której organ wskazał że „Na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, umowa komisu kwalifikowana jest jako dwie odrębne czynności gdzie każda z nich stanowi dostawę towarów. Dostawę towarów stanowi zarówno wydanie towarów w komis przez komitenta komisantowi (podmiotowi prowadzącemu komis), jak i wydanie towarów przez komisanta ostatecznemu klientowi. Powyższe wynika z brzmienia art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy ponieważ w świetle tego przepisu dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej. W przypadku umowy komisu dochodzi do dwóch odrębnych czynności podlegających opodatkowaniu VAT, gdzie każda z ww. czynności stanowi "dostawę towarów", tj. dostawa Towarów na skutek wydania Towarów między Spółką a B. oraz dostawa Towarów na skutek wydania Towarów przez B. Klientom”.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w dotychczasowej linii orzeczniczej sądów. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 lutego 2019 r. sygn. I FSK 334/17 stwierdził że:

„Jak zasadnie podniósł więc Sąd l instancji na potrzeby podatku od towarów i usług wszystkie wykonywane w ramach umów/ komisu czynności są traktowane jak niezależne od siebie dostawy towarów. Słusznie też zauważył, że w każdym przypadku komisu (Sprzedaży i zakupu i mamy do czynienia z dwiema kolejno po sobie następującymi dostawami towarów. Przy komisie zakupu są to dostawy między podmiotem trzecim (sprzedającym towar) a komisantem oraz między komisantem a komitentem. Przy komisie sprzedaży są to dostawy między komitentem a komisantem i między komisantem a podmiotem trzecim (końcowym nabywcą towaru). Oznacza to, że w każdym przypadku mamy do czynienia z dwoma zdarzeniami opodatkowanymi - dwie kolejno po sobie następujące dostawy towarów”.

Analogicznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 4 listopada 2016 r. sygn. I SA/Wr 894/16. Czynności dokonywane w ramach umowy komisu zostały w sposób szczególny uregulowane w art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o VAT. Przepisy te odnoszą się do wydania towaru w ramach umowy komisu, które traktowane jest jak dostawa towarów zatem odmiennie niż w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o VAT dostawą towarów jest także - wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem jak również wydanie towarów przez komisanta osobowe trzeciej (pkt 3 - komis sprzedaży) - wydanie towarów komitentowi przez komisanta, na podstawie umowy komisu jeśli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta (pkt 4 - komis zakupu) przy czym wydania towarów przez podmiot trzeci komisantowi w przypadku komisu zakupu nie wymagało szczegółowej regulacji.

Na potrzeby podatku od towarów i usług, jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o VAT, przyjęto, że wszystkie opisane zdarzenia, wykonywane w ramach umowy komisu, mają charakter niezależnych dostaw towarów.

W każdym przypadku komisu (sprzedaż i zakupu) mamy zatem do czynienia z dwiema kolejno po sobie następującymi dostawami towarów. Przy komisie zakupu są to dostawy między podmiotem trzecim (sprzedającym towar) a komisantem oraz między komisantem a komitentem. Przy komisie sprzedaży są to dostawy między komitentem a komisantem i między komisantem a podmiotem trzeciemu (końcowym nabywcą towaru). Oznacza to, że w każdym przypadku mamy do czynienia z dwoma zdarzeniami opodatkowanymi - dwie kolejno po sobie następujące dostawy towarów."

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2

Odnosząc się do prawa w kontekście odliczenia przez Wnioskodawcę VAT naliczonego wykazanego na fakturach otrzymywanych od stacji paliw, Komisant jest zdania, że prawo do odliczenia w referowanym przypadku uzasadnia istnienie ścisłego związku z czynnościami opodatkowanymi, tj. z odsprzedażą paliwa w ramach modelu komisu (zarówno sprzedaży, jak i zakupu). Prawo do odliczenia podatku naliczonego po stronie Komisanta wynika z art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle przytoczonego przepisu, prawo Spółki do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur zakupowych, otrzymanych od stacji paliw, wystawionych z tytułu nabywanych przez Komisanta towarów, uwarunkowane jest wykorzystaniem wspomnianych towarów na potrzeby wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych. Katalog czynności podlegających opodatkowaniu VAT został określony w art. 5 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym czynnością opodatkowaną jest między innymi "odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju”.

W konsekwencji, jeżeli Komisant nabył towary, które będą podlegały dalszej odprzedaży (w ramach działalności Komisanta, która podlega opodatkowaniu VAT) bądź będą zużyte na potrzeby świadczonych przez tego podatnika usług, wówczas zachowane zostaje prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów. Jednocześnie, związek ten nabytych towarów z czynnościami opodatkowanymi, tj. sposób wykorzystania, nie musi mieć wyłącznie charakteru bezpośredniego (chociaż w opisanym zdarzeniu przyszłym związek bezpośredni wystąpi). Wystarczające jest, aby nabywane dobra były wykorzystane w celu, bądź w procesie świadczenia dostaw towarów lub usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego, będzie on spełniał podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy uprawniający Spółkę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zapłacony przez Komisanta przy nabyciu towarów od stacji paliw, które następnie będą podlegały dalszej odsprzedaży.

Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy, nie znajdą zastosowania ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, o których mowa w art. 86a bądź art. 88 ustawy Nabyte towary (paliwo) stanowią bowiem towary handlowe, które, jak już nadmieniono, będą przedmiotem dalszego obrotu dokonywanego przez Spółkę w modelu komisu (odsprzedaż towarów w stanie nieprzetworzonym).

Podsumowując, należy stwierdzić, że transakcja polegająca na sprzedaży paliwa przy użyciu kart paliwowych w ramach transakcji komisu, będzie stanowiła dostawę towarów Spółka będzie zatem uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych w związku ze sprzedażą paliwa na rzecz Spółki, które następnie będzie przedmiotem odsprzedaży klientom Spółki za pośrednictwem oferowanych kart paliwowych. Wynika to bowiem z faktu, iż na potrzeby regulacji VAT, w ramach komisu zakupu oraz komisu sprzedaży, należy przyjąć, iż komisant każdorazowo w pierwszej kolejności nabywa towar, a następnie dokonuje jego opodatkowanej dostawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo (...), prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży określonych towarów i usług wykorzystywanych w branży transportowej, ściśle związanych z eksploatacją pojazdów. Schemat transakcji polega na nabywaniu przez Państwa towarów i usług od stacji paliw lub innych punktów serwisowych oraz ich dalszej sprzedaży na rzecz klientów. Zarówno transakcje zakupu, jak i transakcje sprzedaży dokonywane są w momencie użycia przez klienta karty paliwowej, której emitentem i właścicielem są Państwo. Karta A. umożliwia bezgotówkowe nabywanie towarów w postaci przede wszystkim paliwa, a także adblue, czy też akcesoriów samochodowych oraz usług takich jak np. myjnia samochodowa, a także innych usług, w tym usług przejazdu płatnymi drogami czy usług parkingowych.

W zależność od dokonanych uzgodnień umownych ze stacjami paliw oraz z klientami planują Państwo wdrożyć dwa typy komisu, w ramach których będą Państwo pełnić funkcję komisanta:

1. komis sprzedaży - Państwo, którzy będą przyjmującym zlecenie (tj. komisantem) zobowiążą się za wynagrodzeniem (w formie prowizji) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży paliw (i innych towarów) dla klientów (tj. podmiotów trzecich) na rachunek stacji paliw dającej zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Sprzedaż będzie odbywała się zatem w oparciu o umowy komisu i dokonywana będzie pomiędzy stacją paliw (komitent), Państwem (komisant) oraz klientem (strona trzecia). Będą Państwo przyjmować od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy na rachunek komitenta oraz w imieniu własnym. Sprzedaż nastąpi za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez Komisanta pozostanie własnością komitenta do momentu sprzedaży osobie trzeciej.

2. komis zakupu - Państwo, którzy będą przyjmującym zlecenie (tj. komisantem) zobowiążą się za wynagrodzeniem (w formie prowizji) w zakresie działalność swego przedsiębiorstwa do zakupu paliw (i innych towarów) od stacji paliw (tj. podmiotów trzecich) na rachunek klienta dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Transakcja będzie odbywała się zatem w oparciu o umowy komisu zakupu i dokonywana będzie pomiędzy stacją paliw (strona trzecia), Państwem (komisant) oraz klientem (komitent). Będą Państwo nabywać od stacji paliw towar na rachunek komitenta działając przy tym w imieniu własnym. Zakup nastąpi za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez Komisanta pozostanie własnością stacji paliw do momentu zakupu przez klienta.

Ponadto, odnosząc się do powyżej wskazanych modeli, paliwo fizycznie zostanie wydane przez Komisanta ze zbiorników (dystrybutorów) zlokalizowanych na terenie stacji paliw, na rzecz klienta za uprzednim okazaniem przez niego karty A. Stacja paliw wyposażona będzie w urządzenie z czytnikiem, które po wprowadzeniu okazanej przez klienta karty A. umożliwia rejestrację transakcji. Zatem w momencie użycia karty przez uprawnionego klienta, dojdzie nabycia/ sprzedaży towaru.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy transakcje z wykorzystaniem kart paliwowych, w odniesieniu do komisu sprzedaży oraz komisu zakupu, w ramach których będą Państwo pełnić funkcję komisanta, stanowią podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatną dostawę towarów (paliwa) dokonywaną przez Państwa na rzecz klientów.

W tym miejscu wskazać należy, że umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Zgodnie z art. 765 Kodeksu cywilnego:

przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Definicja ta oznacza, że w przypadku komisu mamy do czynienia z dwoma odrębnymi umowami – na podstawie jednej komisant zobowiązuje się do podjęcia określonych działań w imieniu własnym, ale na rzecz komitenta, natomiast druga jest typową umową sprzedaży rzeczy ruchomej stanowiącej przedmiot umowy.

Istotą umowy komisu jest to, że pomiędzy kupującym i sprzedającym pośredniczy komisant, który przyjmuje od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy. Sprzedaż następuje za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez komisanta pozostaje własnością komitenta aż do momentu sprzedaży osobie trzeciej. Komis dotyczyć może nie tylko sprzedaży, ale również kupna określonej rzeczy w imieniu własnym, na rachunek komitenta.

Na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, umowa komisu kwalifikowana jest jako dwie odrębne czynności, gdzie każda z nich stanowi dostawę towarów.

Dostawę towarów stanowi zarówno wydanie towarów w komis przez komitenta komisantowi (podmiotowi prowadzącemu komis), jak i wydanie towarów przez komisanta ostatecznemu klientowi. Powyższe wynika z brzmienia art. 7 ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy, ponieważ w świetle tych przepisów, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, komisantem i komitentem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

W konsekwencji w każdym przypadku komisu (sprzedaż i zakupu) mamy zatem do czynienia z dwiema kolejno po sobie następującymi dostawami towarów. Przy komisie zakupu są to dostawy między podmiotem trzecim (sprzedającym towar) a komisantem oraz między komisantem a komitentem. Przy komisie sprzedaży są to dostawy między komitentem a komisantem i między komisantem a podmiotem trzecim (końcowym nabywcą towaru). Oznacza to, że w każdym przypadku mamy do czynienia z dwoma zdarzeniami opodatkowanymi - dwie kolejno po sobie następujące dostawy towarów.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w treści Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE.

Na podstawie przepisu art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE,

„dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Na mocy art. 14 ust. 2 pkt c Dyrektywy 2006/112/WE,

poza czynnością, o której mowa w ust. 1, za dostawę towarów uznaje się przekazanie towaru na podstawie umowy, zgodnie z którą prowizja płacona jest od zakupu lub sprzedaży.

Poprzez implementację ww. przepisów Dyrektywy, ustawodawca polski zawarł w art. 7 ust. 1 ustawy katalog czynności uznawanych za dostawę towarów na gruncie podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu, kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Jak wynika z okoliczności sprawy zamierzają Państwo zmienić umowy zawarte ze stacjami paliw i dostosować je do wymogów komisu. Ponadto w modelu komisu sprzedaży Spółka będzie przyjmować od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy na rachunek komitenta oraz w imieniu własnym. Sprzedaż nastąpi za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez Komisanta pozostanie własnością komitenta do momentu sprzedaży osobie trzeciej. Natomiast w modelu komisu zakupu, jak wskazali Państwo Spółka będzie nabywać od stacji paliw towar na rachunek komitenta działając przy tym w imieniu własnym. Zakup nastąpi za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez Komisanta pozostanie własnością stacji paliw do momentu zakupu przez klienta.

Uwzględniając zatem powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że skoro jak wynika z wniosku w obu modelach komisu będą Państwo nabywać paliwo a następnie je odsprzedawać na rzecz klientów, to transakcje te w odniesieniu do komisu sprzedaży oraz komisu zakupu, w ramach których będą Państwo pełnić funkcję komisanta, stanowić będą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatną dostawę towarów (paliwa) dokonywaną przez Państwa na rzecz klientów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy będą Państwo uprawnieni do odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na Państwa rzecz przez stacje paliw, dokumentujących sprzedaż paliw na Państwa rzecz, sprzedawanych następnie klientom.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Tak skonstruowana zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W omawianej sprawie warunki do odliczenia będą spełnione, gdyż są Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, a nabywane towary (paliwa), będą jak rozstrzygnięto powyżej przedmiotem dostawy na rzecz klientów, a więc wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na Państwa rzecz przez stacje paliw, dokumentujących sprzedaż paliw na Państwa rzecz, sprzedawanych następnie klientom, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto zauważyć należy, że w opisie sprawy wskazali Państwo na dokument roboczy nr 1046 opublikowany 21 października 2022 r. przez Komitet ds. VAT przy Komisji Europejskiej, podając jednocześnie link do jego strony internetowej. Zauważyć należy, że w trakcie wydawania interpretacji Organ nie analizuje dokumentów dołączonych do wniosku, a tak należy rozumieć wskazany we wniosku link do strony internetowej. Wskazany dokument roboczy nie stanowi powszechnie obowiązującego prawa, zatem dokonane rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie opisu sprawy, w którym wskazali Państwo, że zamierzają zawrzeć umowy komisu. Przedmiotem wydanej interpretacji nie jest ocena czy w przypadku prowadzenia sprzedaży przy użyciu kart paliwowych mogą Państwo lub nie mogą zawrzeć taką umowę komisu, lecz w jaki sposób opodatkowane są czynności w przypadku gdy taka umowa zostanie zawarta.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).