Interpretacja indywidualna z dnia 4 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.382.2023.1.MR

Uznanie realizowanych transakcji za WDT opodatkowaną stawką 0% VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z (brak daty sporządzenia wniosku) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania realizowanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% VAT. Uzupełnili go Państwo pismem z 8 sierpnia 2023 r. (wpływ 8 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka – (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji solidnej stolarki otworowej oraz jej profesjonalnym montażem z uwzględnieniem obowiązujących norm. Polski producent z (...) doświadczeniem w produkcji okien i drzwi (...). Swoją siedzibę posiada w (…). Wpisana jest do rejestru przedsiębiorców KRS pod numerem: (…), Sąd Rejonowy w (…) Wydział Krajowego Rejestru Sądowego pod nr: NIP: (…) oraz REGON: (…).

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów zarówno na rzecz polskich, jak i zagranicznych kontrahentów. Jest cenioną marką o zasięgu światowym, która łączy najlepszy produkt z usługą na najwyższym poziomie. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Zarejestrowana jest również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Wnioskodawca planuje podpisać umowę współpracy z dwoma firmami, z Luxemburga oraz z Niemiec, na rzecz których planuje dokonywać dostaw produktów z oferowanego asortymentu, zgodnie z zamówieniem składanym przez te podmioty. Nabywcy ci, posługują się NIP-em UE, tj. numerem identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanym przez państwo członkowskie UE kolejno, tj. Niemcy i Luxemburg.

Transakcje mają przebiegać w następujący sposób:

1.Nabywca składa zamówienie, z którym Wnioskodawca podpisuje umowę o współpracy.

2.Po złożeniu zamówienia nabywca wpłaca 40% przedpłaty/zaliczki.

3.Następnie, Wnioskodawca wytwarza zamówiony produkt – (...), zgodnie z indywidualnym zamówieniem pod konkretne inwestycje.

4.Przed wysyłką towaru nabywca dopłaca pozostałą kwotę należności, a Wnioskodawca wystawia fakturę dostawy na produkty wskazane w zamówieniu.

5.Końcowy etap to dostawa – wysyłka:

-w przypadku podmiotu z Luxemburga towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…), którego nabywca nie jest właścicielem (prawdopodobnie najmuje magazyn),

-w przypadku podmiotu z Niemiec towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…).

Jest to prywatna posesja jednego z właścicieli podmiotu z Niemiec. Transporty do tych magazynów odbywać się będą w głównej mierze spedycją na zlecenie Wnioskodawcy. Sporadycznie to Wnioskodawca dostarczy produkty do magazynu własnym transportem.

Wnioskodawca będzie zobowiązany do dostarczenia zamówionych przez nabywców produktów do magazynu przeładunkowego i jego rozładunek. Strony umowy nie będą korzystać z warunków dostawcy Incoterms© 2020.

Po rozładunku w danym magazynie przeładunkowym produkty będą składowane w nim od jednego do kilkunastu dni zanim zostaną wywiezione z kraju. Umowny, maksymalny okres składowania produktów w magazynie przed wywozem z kraju, ma wynosić 10 dni kalendarzowych. Wnioskodawca planuje wystawić fakturę sprzedażową na rzecz nabywcy ze stawką 0% jako WDT zakładając, że zostanie dochowany termin wywozu produktów z kraju.

Po przekroczeniu umownych 10 dni zostanie naliczony VAT ze stawką 23% jako sprzedaż krajowa poprzez wystawienie faktury korekty. W takiej sytuacji powinna nastąpić dopłata kwoty VAT przez kontrahenta zagranicznego.

Odbiór towarów z magazynu przeładunkowego i wywóz poza terytorium Polski będzie odbywał się zarówno środkami własnymi nabywców, jak również możliwa jest spedycja na jego zlecenie.

Załadunek produktu z magazynu na środek transportu należy do obowiązków nabywcy.

Prawo do dysponowania produktami jak właściciel następuje w chwili ich dostarczenia do magazynu przeładunkowego, znajdującego się na terenie Polski. W chwili dostarczenia produktów do magazynu przeładunkowego nabywca staje się odpowiedzialny za produkty, za załadunek i przygotowanie do wywozu oraz wywóz w określonym w umowie o współpracy terminie na teren innego państwa członkowskiego niż Polska.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca może rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0%, w momencie dostarczenia nabywcy produktu do magazynu przeładunkowego na terenie kraju, jeśli w terminie do 10 dni od otrzymania produktu nabywca wywiezie towar z kraju i zostaną spełnione wszystkie pozostałe warunki wskazane w art. 42 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do rozpoznania WDT i zastosowania stawki 0% już w chwili przekazania władztwa ekonomicznego nad produktami, tj. dostarczenia produktów (towarów) do magazynu przeładunkowego nabywcy, mimo iż nie doszło jeszcze do wywozu towaru z terenu Polski, ale nastąpi to w terminie do 10 dni kalendarzowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, istotne znaczenie ma fakt, że wszelkie warunki WDT zostaną spełnione w terminie do 10 dni licząc od przejścia władztwa ekonomicznego nad produktami na rzecz nabywców.

I. Zaliczka:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106n ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług: podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że obowiązek wystawienia faktury dokumentującej otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności (tzw. faktury zaliczkowej) nie dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na powyższe nie ma również wpływu żądanie otrzymania faktury zaliczkowej sformułowane przez nabywcę towaru. Stwierdzić zatem należy, że brak jest podstaw wystawienia faktury zaliczkowej w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru. Wynika, to jednoznacznie z treści art. 106b ust. 3 pkt 1a lit. b ustawy. Jak bowiem stanowi ten przepis, na żądanie nabywcy towaru, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wskazać należy, że w myśl art. 20 ust. 1 ustawy: w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4. Przepis ten zobowiązuje podatnika rozliczającego się z podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że przed tym dniem podatnik, będący dostawcą towarów, wystawił fakturę. Wówczas bowiem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jednocześnie wskazać należy, że ustawodawca odstąpił od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Przepisy dotyczące obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów nie opisują przypadku otrzymania całości lub części ceny, tzw. zaliczki/przedpłaty. Tym samym otrzymanie zapłaty w trybie zaliczkowym, jak i otrzymanie całości zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nie rodzi obowiązku podatkowego.

Potwierdza to m.in. interpretacja indywidualna z 30 czerwca 2023 r., Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.180.2023.3.MW: jeśli – mimo braku takiego obowiązku – wystawią Państwo „fakturę zaliczkową”, dokumentującą otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to jej wystawienie nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego. Również otrzymanie sumy pieniężnej od Kontrahenta w formie zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie spowoduje powstania po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

KIS powołuje się na przepisy ustawy o VAT, argumentując, że obowiązek podatkowy w podatku VAT w przypadku WDT powstaje w określonym terminie, a otrzymanie zaliczki/przedpłaty oraz wystawienie faktury zaliczkowej nie wpływa na ten termin.

II. Warunki uznania danej transakcji za WDT

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W art. 7 ustawy VAT, chodzi przede wszystkim o przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, co oznacza, że wraz z transportem musi dojść do przeniesienia ekonomicznego władztwa nad danym towarem.

Z definicji WDT zawartej w art. 13 ust. 1 VATU wynika konieczność nierozerwalnego związku między dostawą a wywozem. W opisywanym zdarzeniu przyszłym ten związek jest zachowany.

Zatem w sytuacji, gdy termin wywozu jest w momencie dokonywania dostawy znany, to Państwa zdaniem transakcja podlega opodatkowaniu stawką 0% VAT już w chwili przekazania władztwa do dysponowania towarem jak właściciel. Wywóz towarów jest bezpośrednią konsekwencją nabycia towaru z tytułu konkretnej dostawy.

W analizowanym przypadku, towary fizycznie nie opuszczają terytorium kraju na etapie ich dostawy do magazynu przeładunkowego. Nabywca dopiero zamierza odebrać je z magazynów w terminie do 10 dni. Zachowany jest zatem ścisły związek między dostawą a wywozem za granicę kraju. Gdyby jednak zdarzyła się taka sytuacja, że umowne ramy czasowe przeznaczone na wywóz zostały przekroczone przez nabywcę, Wnioskodawca dla opisywanych transakcji zastosuje 23% VAT.

Nacisk na istnienie nieprzerywanego związku pomiędzy dostawą a transportem przez granicę i tym samym możliwość zastosowania stawki 0% VAT dla WDT, kładzie m.in. NSA w wyroku z 25 sierpnia 2020 r. I FSK 2061/17.

Wskazać należy, że w myśl art. 20 ust. 1 ustawy: w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4. Przepis ten zobowiązuje podatnika rozliczającego podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że przed tym dniem podatnik, będący dostawcą towarów, wystawił fakturę. Wówczas bowiem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Dyrektor KIS, w interpretacji indywidualnej z 5 sierpnia 2021 r., 0111-KDIB3-3.4012. 211.2021.2.PJ, jasno wskazuje, że zgodnie z art. 20 ust. 1 VATU, w WDT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika. Nawet, jeśli transport rozpocznie się już w nowym miesiącu, nie powinno to wpłynąć na możliwość rozliczenia WDT w miesiącu wystawienia faktury. I ze stawką 0% VAT, choć najlepiej, by transport ten nie tylko rozpoczął ale i zakończył się do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu wystawienia faktury. A podatnik miał stosowny dowód dostawy w swojej kolekcji.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Warunkiem uznania danej czynności za WDT jest dokonanie transportu towaru na rzecz innego podatnika VAT z innego kraju UE w celu wykonania czynności opodatkowanej, jaką jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W takim przypadku podatnik ma prawo do zastosowania zerowej stawki VAT. Ustawa VAT nie wyjaśnia, kiedy możemy mówić o nieprzerwanym charakterze transportu. Każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie, aczkolwiek można posiłkować się dostępnymi interpretacjami. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym powyższe warunki są ściśle respektowane, i na poziomie stosowania stawki 0% VAT dla WDT będą one spełnione, co będą potwierdzać m.in. zapisy w umowach o współprace.

W interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.648.2020.2.PK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).

Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 5 sierpnia 2021 r., 0111-KDIB3-3.4012.211. 2021.2.PJ , zauważył, że nabywca ma z zasady pełne prawo do dysponowania towarami kiedy wyroby te są zgodnie z jego dyspozycją magazynowane do czasu wydania dyspozycji o zamiarze ich odbioru.

Pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów (posiadania, używania, pobierania pożytków, zużycia itp.) (p. J. Zubrzycki: Leksykon VAT, tom I, 2009, UNIMEX, s. 28).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku I SA/Ol 17/10 z 4 lutego 2010 r., wskazał, że wykładnia pojęcia „dostawa towarów” na gruncie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem art. 5 ust. 1 VI dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. nr 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 77.145.1 ze zm.) zdecydowanie wykracza poza obręb cywilnoprawny. Jest to pojęcie szerokie, a literalne brzmienie art. 7 ust. 1 powyższej ustawy wskazuje, iż pojęcie dostawy towarów ma szerszy zakres niż pojęcie sprzedaży w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Powołując się na wyrok ETS w sprawie C-320/88 (Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Infanci), Sąd zauważył, że konstytutywny element pojęcia dostawy towarów jest związany z ekonomicznym przeniesieniem władztwa nad rzeczą, przy czym – jak stwierdził ETS w tym wyroku – dla uznania, że nastąpiła dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie własność ekonomiczną, to znaczy będzie miał możliwości dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Ponadto, w rozpatrywanej sprawie (I SA/Ol 17/10) podniósł, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a więc prawa faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. W ocenie Wnioskodawcy, z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wprost wynika, że do przeniesienia władztwa nad rzeczą „jak właściciel” dochodzi po dokonaniu dostawy towaru (chwila ich wydania) do miejsca wskazanego przez kontrahenta – przygranicznego magazynu przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce. Do chwili wydania towarów właścicielem i posiadaczem tych rzeczy pozostaje Wnioskodawca. Wyprodukowane towary stanowią rzeczy oznaczone co do gatunku, więc niezbędne jest faktyczne przeniesienie władztwa nad tymi rzeczami, a więc objęcie w samoistne posiadanie w rozumieniu art. 336 K.c. Decyzję o tym, kiedy oraz gdzie wysłać daną partię towaru, podejmować będzie już jego nabywca. Z powyższego wynika, że od daty wystawienia faktury prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przysługiwało nabywcy.

Powyższe, idealne odwzorowuje przypadek Wnioskodawcy, ponieważ przeniesienie prawa do rozporządzania jego towarem zostaje przeniesione na podmioty nabywające w momencie ich dostawy (chwila wydania) do przygranicznego magazynu przeładunkowego. Zatem, idąc tokiem myślenia powyższego WSA, momentem ujęcia WDT i zastosowanie stawki 0% w VAT będzie możliwe już w momencie dostawy towarów do przygranicznego magazynu przeładunkowego. Skoro istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, należy uznać za racjonalną konstatację Wnioskodawcy, iż co do zasady dostawa towarów następuje z chwilą ich wydania.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2011 r. I FSK 640/10, jasno wskazuje, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w jej art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. W świetle tej definicji, aby nastąpiła WDT, konieczny jest wywóz towarów z terytorium Polski w wykonaniu dostawy zrealizowanej na terytorium Polski. Nie wynika z tej definicji, aby wywóz towaru był wykonany bezpośrednio (zaraz) po dostawie, lecz aby wywóz był dokonany w wykonaniu dostawy. Fakt nabycia towaru przez kontrahenta zagranicznego i pozostawienie go do momentu ostatecznego zadysponowania nim w posiadaniu sprzedawcy, a w konsekwencji wywóz tego towaru po jakimś czasie od jego nabycia, nie oznacza, że wywóz ten nie następuje w wykonaniu dostawy tego towaru. Niewątpliwie bowiem wywóz taki jest bezpośrednią konsekwencją nabycia towaru z tytułu dostawy, która właśnie umożliwia nabywcy swobodne nim zadysponowanie, a przepis art. 13 ust. 1 analizowanej ustawy nie określa ramowych granic czasu, w jakich od dokonania dostawy towar musi zostać wywieziony z terytorium Polski, aby wywóz ten uznać za WDT. Jedyne ograniczenia czasowe w tym zakresie przewiduje art. 42 tej ustawy, ustalający okres, w jakim wywóz towarów w ramach WDT podatnik opodatkowuje stawką 0%.

Inna interpretacja przepisów, niż zaproponowana przez Wnioskodawcę, mogłaby doprowadzić do wyodrębniania dwóch transakcji, tym samym całkowicie zakłócić zasadę neutralności omawianego podatku. Najpierw doszłoby do dostawy krajowej, a dopiero następnie nabywca dokonywałby przesunięcia towaru do swojego przedsiębiorstwa. Konsekwencją tego, byłoby rozpoznanie po stronie nabywcy z innego kraju UE tzw. nietransakcyjnego WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 3 VATU. A to rodziłoby obowiązek rejestracji do celów VAT w Polsce i stanowiłoby barierę administracyjną, która tak naprawdę nie miałaby głębszego sensu, bo też taki podatnik nie płaciłby VAT a ewentualnie tylko odzyskiwał go z transakcji krajowych realizowanych na swoją rzecz.

Reasumując, zgodnie z umową dla Wnioskodawcy transakcja sprzedaży towarów następuje w chwili dostarczenia produktów do magazynu przeładunkowego, gdzie następuje transfer ryzyka na konkretnego nabywcę. Tym samym zagraniczny nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel po dostawie do magazynu przeładunkowego, której towarzyszy jednoczesne wystawianie faktury sprzedażowej. Wnioskodawca wydaje zatem bezpośrednio towar nabywcy końcowemu mimo, że pozostawia towar do jego dyspozycji w Polsce. Z góry znane są intencje nabywcy, który ze swojej strony zobowiązał się do wywozu towaru w terminie 10 dni.

Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, zgodnie z zapisami w umowach, będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, dokonana przez Wnioskodawcę dostawa do przygranicznych magazynów przeładunkowych, towarów na rzecz nabywców (podmiotów posługujących się nr VAT UE), stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu stawką VAT 0%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji solidnej stolarki otworowej oraz jej profesjonalnym montażem z uwzględnieniem obowiązujących norm. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów zarówno na rzecz polskich, jak i zagranicznych kontrahentów. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Zarejestrowana jest również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca planuje podpisać umowę współpracy z dwoma firmami, z Luxemburga oraz z Niemiec, na rzecz których planuje dokonywać dostaw produktów z oferowanego asortymentu, zgodnie z zamówieniem składanym przez te podmioty. Nabywcy ci, posługują się NIP-em UE, tj. numerem identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanym przez państwo członkowskie UE kolejno, tj. Niemcy i Luxemburg. Transakcje mają przebiegać w następujący sposób:

1.Nabywca składa zamówienie, z którym Wnioskodawca podpisuje umowę o współpracy.

2.Po złożeniu zamówienia nabywca wpłaca 40% przedpłaty/zaliczki.

3.Następnie, Wnioskodawca wytwarza zamówiony produkt – stolarka okienna, drzwi, fasady, zgodnie z indywidualnym zamówieniem pod konkretne inwestycje.

4.Przed wysyłką towaru nabywca dopłaca pozostałą kwotę należności, a Wnioskodawca wystawia fakturę dostawy na produkty wskazane w zamówieniu.

5.Końcowy etap to dostawa – wysyłka:

-w przypadku podmiotu z Luxemburga towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…), którego nabywca nie jest właścicielem (prawdopodobnie najmuje magazyn),

-w przypadku podmiotu z Niemiec towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…).

Wnioskodawca będzie zobowiązany do dostarczenia zamówionych przez nabywców produktów do magazynu przeładunkowego i jego rozładunek. Strony umowy nie będą korzystać z warunków dostawcy Incoterms© 2020. Po rozładunku w danym magazynie przeładunkowym produkty będą składowane w nim od jednego do kilkunastu dni zanim zostaną wywiezione z kraju. Umowny, maksymalny okres składowania produktów w magazynie przed wywozem z kraju, ma wynosić 10 dni kalendarzowych. Wnioskodawca planuje wystawić fakturę sprzedażową na rzecz nabywcy ze stawką 0% jako WDT zakładając, że zostanie dochowany termin wywozu produktów z kraju. Po przekroczeniu umownych 10 dni zostanie naliczony VAT ze stawką 23% jako sprzedaż krajowa poprzez wystawienie faktury korekty. W takiej sytuacji powinna nastąpić dopłata kwoty VAT przez kontrahenta zagranicznego. Odbiór towarów z magazynu przeładunkowego i wywóz poza terytorium Polski będzie odbywał się zarówno środkami własnymi nabywców, jak również możliwa jest spedycja na jego zlecenie. Załadunek produktu z magazynu na środek transportu należy do obowiązków nabywcy. Prawo do dysponowania produktami jak właściciel następuje w chwili ich dostarczenia do magazynu przeładunkowego, znajdującego się na terenie Polski. W chwili dostarczenia produktów do magazynu przeładunkowego nabywca staje się odpowiedzialny za produkty, za załadunek i przygotowanie do wywozu oraz wywóz w określonym w umowie o współpracy terminie na teren innego państwa członkowskiego niż Polska.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy Spółka może rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0%, w momencie dostarczenianabywcy produktu do magazynu przeładunkowego na terenie kraju, jeśli w terminie do 10 dni od otrzymania produktu nabywca wywiezie towar z kraju i zostaną spełnione wszystkie pozostałe warunki wskazane w art. 42 ustawy.

Przywołany wcześniej przepis art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, że aby miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów konieczny jest wywóz towarów z terytorium Polski w wykonaniu dostawy zrealizowanej na terytorium Polski. Z definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie wynika natomiast, aby wywóz towaru był wykonany bezpośrednio (zaraz) po dostawie, lecz aby wywóz był dokonany w wykonaniu dostawy.

Zatem przepis art. 13 ust. 1 ustawy definiujący wewnątrzwspólnotową transakcję dostawy towarów nie wskazuje w jakim terminie od chwili przekazania prawa do rozporządzania towarami na nabywcę musi nastąpić wywóz towarów, ale jest w nim mowa o „wywozie towarów” z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, co oznacza, że zanim nie dojdzie do dokonania tej czynności, u Wnioskodawcy nie wystąpi WDT. W tej sytuacji, samo przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na kontrahenta unijnego na terytorium kraju (bez wywozu towaru) nie daje Spółce prawa do zastosowania 0% stawki VAT dla takiej transakcji i wykazania jej jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru. Dopiero w momencie dokonania przemieszczenia tych towarów na terytorium państwa członkowskiego, przedmiotowe transakcje spełniać będą znamiona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ponadto, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, Wnioskodawca musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z podanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Spółka planuje dokonywać dostaw towarów na rzecz podmiotu z Luxemburga oraz na rzecz podmiotu z Niemiec. Nabywcy posługują się numerem identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanym przez państwo członkowskie. W przypadku podmiotu z Luxemburga towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…), którego nabywca nie jest właścicielem (prawdopodobnie najmuje magazyn), natomiast w przypadku podmiotu z Niemiec towary mają być dostarczane do magazynu przeładunkowego w (…). Po rozładunku w danym magazynie przeładunkowym produkty będą składowane w nim od jednego do kilkunastu dni zanim zostaną wywiezione z kraju. Umowny, maksymalny okres składowania produktów w magazynie przed wywozem z kraju, ma wynosić 10 dni kalendarzowych. Wnioskodawca planuje wystawić fakturę sprzedażową na rzecz nabywcy ze stawką 0% jako WDT zakładając, że zostanie dochowany termin wywozu produktów z kraju. Po przekroczeniu umownych 10 dni zostanie naliczony VAT ze stawką 23% jako sprzedaż krajowa poprzez wystawienie faktury korekty. Prawo do dysponowania produktami jak właściciel następuje w chwili ich dostarczenia do magazynu przeładunkowego, znajdującego się na terenie Polski. W chwili dostarczenia produktów do magazynu przeładunkowego nabywca staje się odpowiedzialny za produkty, za załadunek i przygotowanie do wywozu oraz wywóz w określonym w umowie o współpracy terminie na teren innego państwa członkowskiego niż Polska.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy wskazać, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% tylko w sytuacji gdy nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa Unii Europejskiej i na moment składania deklaracji podatkowej, Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające tę czynność. Należy ponownie zaznaczyć, że prawo do opodatkowania WDT stawką VAT 0% jest uzależnione od faktycznego dokonania dostawy towarów do nabywcy (wywozu towarów) oraz posiadania dokumentów potwierdzających ten fakt.

Zatem, w sytuacji, gdy po magazynowaniu dokonany zostanie transport towarów poza granice Polski do innego kraju UE (według informacji podanych przez Wnioskodawcę – wywóz ten nastąpi w terminie do 10 dni od otrzymania produktu przez nabywcę), a Wnioskodawca otrzyma dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniające do zastosowania 0% stawki podatku, (tj. spełniony zostanie warunek określony w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, potwierdzający dostarczenie towaru do odbiorcy w innym kraju UE), wówczas Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanych dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W związku z powyższym, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, jeśli w terminie do 10 dni od otrzymania produktu, nabywca wywiezie towar z kraju i zostaną spełnione wszystkie pozostałe warunki wskazane w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0%, w momencie dostarczenia nabywcy produktu do magazynu przeładunkowego na terenie kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celnoskarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).