Interpretacja indywidualna z dnia 29 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.526.2018.10.WN

Opodatkowanie czynności wykonywanych w związku z realizacją Projektu.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku wspólnego z dnia 10 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 maja 2019 roku sygn. akt I SA/Wa 2837/18 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lutego 2023 r. sygn. akt I FSK 1785/19;

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w związku z realizacją Projektu

-jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w związku z realizacją Projektu.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

Zainteresowany będący stroną postępowania: C.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania: I.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy: C. oraz I. jak również inne jednostki badawczo-naukowe (zwani dalej łącznie Partnerami naukowymi), przy udziale partnera biznesowego, pełniącego jednocześnie funkcję lidera projektu, zawarli z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (dalej: NCBiR) umowę o wykonanie i finansowanie projektu realizowanego w ramach programu „…………”(dalej: Projekt).

Zakresem przedmiotowym Projektu objęte jest przeprowadzenie przez Partnerów naukowych i Partnera biznesowego fazy badawczej obejmującej badania podstawowe, badania przemysłowe lub prace rozwojowe w zakresie szczegółowo określonego celu badawczego Projektu oraz fazy przygotowania do wdrożenia, realizowanej zasadniczo przez Partnera biznesowego, obejmującej działania, których celem jest przygotowanie wyników fazy badawczej do zastosowania gospodarczego (produkcji i sprzedaży leków zawierających opracowane rozwiązania). W ramach realizacji Projektu, Partnerzy naukowi oraz Partner biznesowy zobowiązani są do przeprowadzenia określonych badań podstawowych, badań przemysłowych oraz prac rozwojowych, wynikiem których ma być opracowanie i przygotowanie do gospodarczego wykorzystania substancji leczniczych możliwych do zastosowania przy profilaktyce i leczeniu określonych chorób cywilizacyjnych, koszty których to badań i prac pokrywać będzie NCBiR z kwoty przydzielonego Wnioskodawcom dofinansowania. Wnioskodawcy, bezpośrednio na podstawie postanowień umowy zawartej z NCBiR, zobowiązani są do ewidencjonowania ponoszonych kosztów kwalifikowanych projektu oraz raportowania ich do NCBiR za pośrednictwem Lidera Projektu, zgodnie z ustaloną w umowie strukturą podziału zadań w ramach Projektu. Na Wnioskodawcach ciążą w szczególności obowiązki ponoszenia kosztów kwalifikowanych w Projekcie z zachowaniem wymaganych przez NCBiR zasad uczciwej konkurencji, efektywności, jawności i przejrzystości. Środki przekazywane Wnioskodawcom w związku z realizacją Projektu nie mogą być przeznaczone na inne cele niż związane z wykonaniem prac badawczo-rozwojowych określonych w umowie. Za wykonywanie obowiązków wynikających z umowy zawartej z NCBiR Wnioskodawcy ponoszą bezpośrednią odpowiedzialność wobec NCBiR. Zgodnie z zawartą umową wszelkie niewykorzystane lub nieprawidłowo wydatkowane środki z zaliczek przekazanych przez NCBiR podlegają zwrotowi na rzecz NCBiR.

Stosownie do postanowień zawartej umowy zawartej z NCBiR można zatem wskazać, że:

- wszyscy Wnioskodawcy, zarówno Partnerzy naukowi jak i Partner biznesowy są bezpośrednimi i równoprawnymi stronami umowy zawartej z NCBiR (umowa została zawarta w imieniu i na rzecz Partnerów naukowych przez Partnera biznesowego działającego jako lider Projektu, na podstawie udzielonych pełnomocnictw);

- na Wnioskodawcach ciążą obowiązki związane z prawidłowym wydatkowaniem i rozliczeniem kwot przyznanego dofinansowania poprzez koszty kwalifikowane Projektu, zgodnie z warunkami określonymi w umowie z NCBiR, harmonogramem rzeczowym i finansowym (kosztorysem) poszczególnych zadań (etapów);

- w przypadku naruszenia warunków umowy zawartej z NCBiR, na Wnioskodawcach ciąży obowiązek zwrotu na rzecz NCBiR niewykorzystanych lub nieprawidłowo wykorzystanych środków;

- udzielenie dofinansowania przez NCBiR i jego transfer do Partnerów naukowych nie jest w żaden sposób uwarunkowany wynikami zrealizowanych prac badawczo-rozwojowych, tj. płatności dofinansowania wynikają z rozliczenia poniesionych kosztów kwalifikowanych projektu.

Fakt osiągnięcia lub braku osiągnięcia pozytywnych rezultatów wykonanych prac, np. wytworzenia nowych rozwiązań, praw własności przemysłowej czy praw majątkowych autorskich, nie wpływa na wypłatę ani na kwotę należności przypadających Partnerom naukowym z tytułu realizacji prac badawczo-rozwojowych objętych umową z NCBiR.

Umowa zawarta przez Wnioskodawców z NCBiR przewiduje, że prawa własności przemysłowej oraz rezultaty niepodlegające takiej ochronie, w tym autorskie prawa majątkowe do wyników prac zrealizowanych w ramach Projektu objętego dofinansowaniem przysługiwać będą wykonawcom Projektu, tj. Wnioskodawcom – nie jest przewidziany automatyczny transfer jakichkolwiek efektów i wyników przeprowadzonych prac badawczo-rozwojowych lub praw do takich efektów i wyników, na NCBiR lub jakiekolwiek inne podmioty.

Zgodnie z kosztorysem stanowiącym element umowy z NCBiR, całość (100%) kosztów kwalifikowanych ponoszonych przez Partnerów naukowych finansowanych jest ze środków przyznanego przez NCBiR dofinansowania.

Zgodnie z warunkami zawartej umowy z NCBiR oraz umowy konsorcjum w odniesieniu do środków dofinansowania przekazywanych Partnerom naukowym przez NCBiR za pośrednictwem lidera Projektu, lider pełni wyłącznie funkcje techniczne, tj. związane z odpowiednim udokumentowaniem i rozliczeniem, na podstawie danych przekazywanych przez każdego z Partnerów naukowych dotyczących poniesionych kosztów kwalifikowanych realizowanego Projektu oraz pośredniczy w przekazaniu środków dofinansowania wypłaconych przez NCBiR na rzecz Partnerów naukowych, stosownie do wykonanych przez nich i prawidłowo rozliczonych zadań określonych harmonogramem i kosztorysem Projektu określonym w umowie z NCBiR.

W celu prawidłowego wykonania umowy z NCBiR Partnerzy naukowi oraz Partner biznesowy zawarli umowę konsorcjum regulującą zasady wzajemnej współpracy przy realizacji Projektu, poprzez określenie wewnętrznych (w ramach konsorcjum) praw i obowiązków jego uczestników umożliwiających prawidłowe wykonanie i rozliczenie umowy zawartej z NCBiR, w szczególności w zakresie technicznych zasad przekazywania dokumentacji, raportowania, dokonywania rozliczeń finansowych z tytułu dotacji NCBiR itp. Istotną część umowy konsorcjum stanowią regulacje dotyczące określenia praw i obowiązków uczestników konsorcjum w zakresie korzystania z wytworzonych efektów przeprowadzonych w ramach Projektu prac badawczych, stanowiących odpowiednio prawa własności przemysłowej lub autorskie prawa majątkowe do rozwiązań i opracowań stanowiących efekt przeprowadzonych badań. Strony umowy konsorcjum, tj. Wnioskodawcy i Partner biznesowy uzgodniły, że prawa własności przemysłowej do rozwiązań powstałych w wyniku prac badawczych i rozwojowych jak również autorskie prawa majątkowe, w tym wyniki badań opracowania naukowe i know-how będą przysługiwać każdemu Partnerowi naukowemu (Wnioskodawcy) oraz Partnerowi biznesowemu procentowo proporcjonalnie do kosztów zadania określonych w harmonogramie Projektu, jakie dana strona realizowała w ramach zadania, w wyniku którego doszło do wytworzenia tych rozwiązań lub praw. Tym samym na podstawie umowy konsorcjum nie będzie dochodziło do zbycia, ani innego rodzaju przeniesienia praw majątkowych do efektów realizacji Projektu. Umowa konsorcjum przewiduje jedynie obowiązek notyfikowania Partnerowi biznesowemu opracowanych rozwiązań, które mogą podlegać ochronie jako prawa własności przemysłowej, na podstawie których to zgłoszeń Partner biznesowy dokonywać będzie dalszych czynności związanych z objęciem tych praw ochroną (w tym działając w imieniu i na rzecz Wnioskodawców współuprawnionych do tych praw na podstawie umowy). Umowa konsorcjum przewiduje natomiast, że prawo do wyłącznego i bezterminowego korzystania z wytworzonych w ramach realizacji Projektu praw własności przemysłowej oraz autorskich praw majątkowych w celu ich stosowania i korzystania gospodarczego na wszystkich znanych (oraz przyszłych) polach eksploatacji przysługiwać będzie Partnerowi biznesowemu – liderowi Projektu, co jest zgodne z podstawowymi celami jakie zapewnić ma udzielenie przez NCBiR dofinansowania na realizację Projektu, tj. opracowania i wprowadzenia do produkcji leków zawierających określone w umowie substancje lecznicze. Za udzielenie przedmiotowej licencji Wnioskodawcy nie otrzymają żadnego dodatkowego wynagrodzenia, w umowie konsorcjum stwierdzono, że uprawnienie to udzielane jest nieodpłatne.

Umowa konsorcjum przewiduje natomiast, iż Partner biznesowy uprawniony będzie do nabycia od Wnioskodawców przysługujących im na podstawie umowy konsorcjum udziałów w wytworzonych w wyniku realizacji Projektu prawach własności przemysłowej lub autorskich, niemniej nabycie to wymagać będzie zawarcia odrębnych umów, których przedmiotem będzie przeniesienie przedmiotowych praw.

Wnioskodawcy oraz Partner biznesowy są podatnikami podatku od towarów i usług, zarejestrowanymi jako czynny podatnik.

Pytanie

Czy w związku z rozliczeniami dokonywanymi pomiędzy Wnioskodawcami a Partnerem biznesowym – Liderem Projektu w odniesieniu do środków dofinansowania przyznanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju na podstawie umowy o wykonanie i finansowanie projektu realizowanego w ramach programu „…..”, Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu czynności wykonywanych w związku z realizacją Projektu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych, rozliczenia finansowe dokonywane pomiędzy Wnioskodawcami a Partnerem biznesowym w odniesieniu do środków dofinansowania przyznanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju na podstawie umowy o wykonanie i finansowanie projektu realizowanego w ramach programu „…..” nie są związane z wykonywaniem przez Wnioskodawców czynności stanowiących odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na rzecz Partnera biznesowego lub NCBiR, w związku z tym nie powstaje po stronie Wnioskodawców z tego tytułu obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Uzasadniając powyższe stanowisko Wnioskodawcy wskazują, że stosownie do przepisów art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, rozumie się natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy VAT każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W kontekście powyższego Wnioskodawcy wskazują, że dla zaistnienia czynności odpłatnego świadczenia usług, która stanowić może przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne jest wystąpienie określonego świadczenia podatnika na rzecz nabywcy usługi, z którym związane jest konkretne wynagrodzenie za wykonanie tego właśnie oznaczonego świadczenia. W ocenie Wnioskodawców, w przypadku Projektu opisanego we wniosku, realizowanego przez grupę podmiotów będących wspólnie jego wykonawcami, realizowanego na podstawie umowy zawartej przez wszystkich wykonawców z podmiotem przyznającym dofinansowanie tj. NCBiR, przesunięcia finansowe związane z realizacją czynności wchodzących w zakres przedmiotowy Projektu oraz transferem środków dofinansowania od państwowej instytucji wdrażającej do faktycznych beneficjentów, w tym Wnioskodawców, za pośrednictwem Lidera Projektu, stanowiących zwrot kosztów kwalifikowanych tych czynności poniesionych przez Wnioskodawców, nie stanowią zapłaty za wykonywanie usług lub dostawę towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. W ramach Projektu realizowanego przez konsorcjum z udziałem Wnioskodawców jako Partnerów naukowych oraz Partnera biznesowego jako lidera Projektu, na podstawie umowy zawartej z NCBiR każdy współwykonawca Projektu, w tym każdy z Wnioskodawców w zakresie przypisanych mu obszarów merytorycznych, posiada określony w tej umowie własny zakres odpowiedzialności oraz wykonywanych prac jak również określoną wysokość kosztów kwalifikowanych, jakie podlegać mogą finansowaniu ze środków NCBiR. Każdy z Wnioskodawców, działa zatem w celu realizacji własnych zadań i obowiązków wynikających z umowy z NCBiR, której jest bezpośrednią stroną, zaś otrzymane finansowanie służy pokryciu wyłącznie kosztów kwalifikowanych Projektu zdefiniowanych i podlegających ścisłemu rozliczeniu na zasadach wynikających z umowy zawartej z NCBiR. Celem udziału Wnioskodawców w Projekcie jest wykonanie określonych prac badawczych i naukowych dotyczących dziedzin nauki związanych z tematyką Projektu, przy czym przyznana dotacja ma charakter „wydatkowy”, tj. jej wypłata uzależniona jest od prawidłowego rozliczenia przez Wnioskodawców określonej w umowie puli kosztów kwalifikowanych, niezależnie od osiągnięcia lub braku osiągnięcia pozytywnych rezultatów wykonanych prac naukowych i badawczo-rozwojowych.

W ocenie Wnioskodawców sam sposób „technicznego” przekazania środków pieniężnych wypłacanych przez NCBiR na finansowanie kosztów kwalifikowanych projektu, tj. wypłata ich do Lidera Projektu, a za jego pośrednictwem do pozostałych współwykonawców Projektu, tj. do Wnioskodawców nie może wpływać na określenie charakteru czynności wykonywanych przez Wnioskodawców w Projekcie. Wnioskodawcy pozostają bowiem cały czas bezpośrednio stroną umowy z NCBiR, solidarnie z pozostałymi Partnerami naukowymi i Partnerem biznesowym odpowiedzialnym wobec NCBiR za wykonywanie obowiązków wynikających z umowy o dofinansowanie, rozliczenie zaliczek na poczet wydatków kwalifikowanych oraz innych obowiązków. W szczególności nie można twierdzić, aby Wnioskodawcy byli wyłącznie podwykonawcą określonych usług wykonywanych w ramach Projektu, świadczącym je odpłatnie na rzecz faktycznych beneficjentów dofinansowania NCBiR. Kwalifikację taką wyklucza zarówno fakt bezpośredniego zawarcia umowy z NCBiR przez Wnioskodawców jako współwykonawców Projektu, jak również okoliczność że Wnioskodawcy są bezpośrednimi beneficjentami dofinansowania NCBiR, realizującym własne cele badawcze i naukowe. Wnioskodawcy wskazują również, że otrzymywane w związku z realizacją Projektu środki pieniężne służące pokryciu kosztów kwalifikowanych nie stanowią dopłaty do ceny, ani w żaden inny sposób nie wpływają na cenę świadczonych przez Wnioskodawców usług lub dostarczanych towarów, wobec czego nie stanowią elementu obrotu Wnioskodawców, w rozumieniu art. 29a ust. 1 Ustawy VAT.

Stosownie do art. 29a Ustawy VAT „podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) wynika, że określenie związku pomiędzy dotacją a świadczeniem usług czy dostawą towaru jako „bezpośredniego” ma istotne znaczenie dla opodatkowania. W uzasadnieniu wyroku C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) podkreślono, że sam tylko fakt, iż dotacja (czy inny sposób dofinansowania) wpływa na ostateczną cenę świadczenia (co niemal zawsze ma miejsce), nie może być decydujący dla uznania, że dotacja ta powinna zwiększać podstawę opodatkowania. Jednocześnie wyjaśniono, że do uznania dotacji (subwencji itp.) za zwiększającą podstawę opodatkowania konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta jest dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności opodatkowanej (dostawy towarów lub świadczenia usług). Trybunał opowiedział się więc za takim rozumieniem przepisów, aby opodatkowanie dotacji następowało tylko w stosunku do takich dotacji, które odpowiadają całości lub części wynagrodzenia z tytułu takiej czynności. W ocenie TSUE dotacja zwiększająca podstawę opodatkowania powinna być związana z konkretną, oznaczoną dostawą albo usługą.

Analogiczny wniosek odnośnie opodatkowania dotacji wynika z orzecznictwa polskich sądów administracyjnych, gdzie podkreśla się, że: „Nie każda dotacja wchodzi do podstawy obliczenia podatku, a jedynie taka, która ma bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez podatnika. Wymóg „bezpośredniego wpływu” nakazuje poza obszarem zainteresowania pozostawić takie dotacje, których wpływ na cenę można by określić jako „pośredni”. Wypływa z tego wniosek, że samo uchwycenie związku dotacji z działalnością polegającą na świadczeniu określonych usług nie stanowi wystarczającej podstawy do tego, ażeby pewnie przesądzić o konieczności ujęcia dotacji w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT” (por. wyrok WSA z 12 września 2017 r. I SA/Bd 733/17). Wyrok ten dotyczył otrzymanej przez podatnika dotacji na realizację działań związanych z określonym projektem polegającym na organizowaniu nieodpłatnych szkoleń zawodowych, staży, studiów podyplomowych. W ocenie Sądu, otrzymane dofinansowanie nie odnosiło się w tym przypadku do ceny konkretnego towaru, czy usługi, lecz miało charakter ogólny odnosiło się do realizacji projektu jako pewnej całości. Takie dotacje, które przeznaczone są na pokrycie kosztów podejmowanej przez podatnika działalności, chociaż mogą mieć w ostatecznym rozrachunku jakiś wpływ na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów – nie są uwzględniane w podstawie opodatkowania. Tożsame stanowisko odnośnie opodatkowania dotacji podatkiem VAT można spotkać także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo, w wyroku z dnia 5 lutego 2015 r. I FSK 821/13, NSA wskazał, iż: „Dla oceny, czy dotacja jest elementem istotnym wpływającym na włączenie jej do podstawy opodatkowania, kluczowe jest stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Tylko bowiem w takiej sytuacji można uznać, że stanowią one element wynagrodzenia. Dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 Ustawy VAT czyli nie zwiększają obrotu”.

Ponadto wskazać należy, że analogiczny podgląd odnośnie braku podstaw do opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności oraz transferów pieniężnych związanych z realizacją projektów badawczo-rozwojowych finansowanych ze środków NCBiR wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w niedawnych wyrokach, np. w wyroku z 22 lutego 2018 r. w sprawie o sygnaturze III SA/Wa 944/17, stwierdzając iż: „Po pierwsze, zgodzić się należy ze Skarżącym, że adresatem działań podejmowanych w ramach projektu badawczego nie jest NCBiR, ale podmioty, do których skierowane zostaną wyniki tych prac. Wprawdzie pomiędzy Skarżącym a NCBiR istnieje stosunek prawny, jednakże z istoty działania NCBiR wynika, że jego rolą jest dystrybucja środków publicznych na cele związane ze wspieraniem nauki. W tym przypadku NCBiR nie nabywa w imieniu własnym i na własny rachunek lub na rachunek Skarbu Państwa efektów prac wykonanych przez Instytut. NCBiR nie jest więc odbiorcą tych prac. Bezpośrednim beneficjentem ewentualnych patentów czy praw autorskich będą ich nabywcy, a nie NCBiR. Tak więc dojdzie do świadczenia usług lub dostawy towarów przez Instytut, których nie da się powiązać z otrzymaną dotacją. Po drugie, jak wskazano na wstępie, w świetle regulacji art. 29a ust. 1 ustawy o VAT istotne znaczenie dla opodatkowania dotacji, czy innej formy dofinansowania ma stwierdzenie bezpośredniego wpływu dotacji na cenę świadczonej usługi przez otrzymującego dofinansowanie.

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów oraz przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny należy stwierdzić, że w przypadku, gdy - jak wskazał Instytut - dotacja na realizację projektu badawczego pokrywa koszty z nim związane, a efekty wykonania przedmiotowego projektu przyjmą (lub nie) postać patentów na stworzone w trakcie projektu rozwiązania technologiczne to dotacja ta nie będzie miała bezpośredniego wpływu na ewentualną cenę przyszłych (ewentualnych) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, a zatem stwierdzić należy, że otrzymana dotacja na realizację projektu badawczo-rozwojowego pochodząca ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT ani nie będzie wynagrodzeniem za świadczoną na rzecz Centrum usługę.”.

Tożsamy w swej istocie pogląd wyrażony został również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 150/18: „o bezpośrednim związaniu dotacji z ceną można by mówić jedynie wtedy, gdyby cena, za jaką swoją usługę lub towar Wnioskodawcy sprzedadzą nabywcom, zależała od kwoty dotacji.

Należy też wskazać, że w ramach stanu faktycznego, nie ma pewności, co do tego, iż prowadzone w ramach projektu prace doprowadzą do powstania wyniku w postaci technologii, które będą miały wymierną wartość rynkową. W przedmiotowym przypadku brak jest powiązania kwoty dofinansowania z ewentualnym, konkretnym wynikiem prac badawczych, które wskazywałoby na to, iż dofinansowanie to stanowi dopłatę do ceny.

Tym samym stwierdzić należy, że otrzymana dotacja na realizację projektu badawczo-rozwojowego pochodząca ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, ani nie będzie wynagrodzeniem za świadczoną na rzecz Centrum usługę.”.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawcy podkreślają, że otrzymana dotacja NCBiR przeznaczona jest wyłącznie na pokrycie oznaczonych, konkretnych i udokumentowanych wydatków Wnioskodawców poniesionych z realizacją prac badawczych i naukowych w ramach zadań przypisanych Wnioskodawcom w umowie na dofinansowanie zawartej z NCBiR. Udzielenie dofinansowania nie jest uzależnione od faktycznego powstania praw majątkowych do wyników prac zrealizowanych w ramach projektu. Tym samym zdaniem Wnioskodawców sam fakt realizacji obowiązków wynikających z umowy o dofinansowanie, w tym poniesienie i rozliczanie wydatków kwalifikowanych projektu, na pokrycie których przyznana została dotacja ze środków publicznych przeznaczonych na cele finansowania działalności naukowej i badawczo-rozwojowej, nie stanowi podstawy do stwierdzenia, iż Wnioskodawcy dokonują w tym zakresie jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko zgodne ze wskazanym powyżej potwierdzane było przez Ministra Finansów w licznych interpretacjach wydawanych w okolicznościach analogicznych do opisanych w przedmiotowym wniosku, np. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji nr IPPP3/443-1189/13-2/KB z 17 marca 2014 r.; Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji nr IPTPP2/443-523/13-7/KW z 8 października 2013 r.; Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji nr ILPP2/443-1562/11-4/MN z 1 marca 2012 r. jak również jest przedmiotem jednolitej linii interpretacyjnej sądów administracyjnych wynikającej z przywołanych wyżej wyroków: Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie I FSK 821/13 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawach III SA/Wa 944/17 oraz III SA/Wa 150/18.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 19 września 2018 r. wydałem interpretację indywidualną, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w związku z realizacją Projektu – za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 20 września 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

22 października 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 29 września 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie interpretacji i zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z dnia 28 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 2837/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 10 lutego 2023 r. sygn. akt I FSK 1785/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 10 lutego 2023 r.

Zwrot akt z prawomocnym orzeczeniem WSA nastąpił w dniu 3 lipca 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w związku z realizacją Projektu – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi (bezpośredniego beneficjenta).

W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, wynika z kolei, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotacje, subwencje), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania tym podatkiem. Tym samym, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) - nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Również z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) wynika, że określenie związku pomiędzy dotacją a świadczeniem usług, czy dostawą towaru jako „bezpośredniego" ma istotne znaczenie dla opodatkowania.

W uzasadnieniu wyroku z 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00 Office des Produits Wallons ASBL v. Belgian State TSUE podkreślił, że sam tylko fakt, iż dotacja (czy inny sposób dofinansowania) wpływa na ostateczną cenę świadczenia (co niemal zawsze ma miejsce), nie może być decydujący dla uznania, że dotacja ta powinna zwiększać podstawę opodatkowania. Do uznania dotacji (subwencji itp.) za zwiększającą podstawę opodatkowania konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta jest dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności opodatkowanej (dostawy towarów lub świadczenia usług). TSUE opowiedział się więc za tym, aby opodatkowanie dotacji następowało tylko w stosunku do takich dotacji, które odpowiadają całości lub części wynagrodzenia z tytułu takiej czynności. Dotacja powinna być związana także z konkretną, oznaczoną dostawą albo usługą. Dotacje podmiotowe, czy przeznaczone na pokrycie kosztów działalności - chociaż mogą mieć w ostatecznym rozrachunku jakiś wpływ na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów - nie są zatem uwzględniane w podstawie opodatkowania. Zauważyć także wypada, że dotacje zawsze w jakiś sposób wpływają na cenę świadczonych usług czy towarów dostarczanych przez podatnika. Do podstawy opodatkowania wlicza się jednakże tylko te dotacje (dofinansowania), które są w bezpośredni sposób związane z podstawą opodatkowania. Okoliczność, że dotacja - np. pokrywająca część ogólnych kosztów podatnika - pozwoliła na zmniejszenie ceny świadczonych usług, nie jest powodem, aby włączać takie dotacje do podstawy opodatkowania, jeśli nie dotyczą one konkretnych czynności opodatkowanych.

Kwestię bezpośredniego związku dofinansowania z ceną danej transakcji TSUE analizował także w wyroku C-462/02 Komisja przeciw Szwecji. TSUE wskazał, że aby subwencja stanowiła element wynagrodzenia powinna przede wszystkim być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określonego towaru lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu. TSUE stwierdził, że prawo do otrzymywania subwencji jest przyznawane beneficjentowi, skoro tylko ten ostatni dokona transakcji podlegającej opodatkowaniu. Ponadto należy zbadać, czy nabywcy towarów lub usługobiorcy czerpią zysk z subwencji przyznanej jej beneficjentowi. Niezbędne jest bowiem, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący ceny, jakiej ten ostatni żąda. Należy zatem zbadać, czy okoliczność, że subwencja jest przyznawana sprzedawcy lub świadczącemu usługi, pozwala mu obiektywnie na sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej od tej, której by żądał, gdyby nie otrzymał subwencji. Powinno być w każdym razie możliwe zidentyfikowanie świadczenia wzajemnego, które stanowi subwencja. Nie ma konieczności, by kwota subwencji odpowiadała dokładnie zmniejszeniu ceny dostarczonego towaru lub wykonanej usługi. Wystarczy, by korelacja istniejąca między tym zmniejszeniem a wspomnianą wyżej subwencją, która może mieć charakter ryczałtowy, była istotna.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako jeden z Partnerów naukowych jest stroną umowy zawartej z NCBiR dotyczącej prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych, finansowanych ze środków NCBiR. NCBiR występuje jako strona finansująca, Skarżąca zaś wraz z pozostałymi konsorcjantami zobowiązuje się wykonać określone badania podstawowe, przemysłowe oraz prace rozwojowe, wynikiem których ma być opracowanie i przygotowanie do gospodarczego wykorzystania substancji leczniczych możliwych do zastosowania przy profilaktyce i leczeniu określonych chorób cywilizacyjnych. Na podstawie tej umowy wykonawcy otrzymują środki pieniężne, które mają pokryć koszty ponoszone w związku z pracami objętymi projektem. Zobowiązani są oni do ewidencjonowania ponoszonych kosztów kwalifikowanych projektu oraz raportowania ich do NCBiR za pośrednictwem Lidera Projektu. Środki przekazywane Wnioskodawcom w związku z realizacją Projektu nie mogą być przeznaczone na inne cele niż związane z wykonaniem prac badawczo-rozwojowych określonych w umowie. Za wykonywanie obowiązków wynikających z umowy zawartej z NCBiR Wnioskodawcy ponoszą bezpośrednią odpowiedzialność wobec NCBiR. Zgodnie z zawartą umową wszelkie niewykorzystane lub nieprawidłowo wydatkowane środki z zaliczek przekazanych przez NCBiR podlegają zwrotowi na rzecz NCBiR. Prawa własności przemysłowej oraz rezultaty niepodlegające takiej ochronie, w tym autorskie prawa majątkowe do wyników prac zrealizowanych w ramach Projektu objętego dofinansowaniem przysługiwać będą wykonawcom Projektu, tj. Wnioskodawcom - nie jest przewidziany automatyczny transfer jakichkolwiek efektów i wyników przeprowadzonych prac badawczo-rozwojowych lub praw do takich efektów i wyników, na NCBiR lub jakiekolwiek inne podmioty. Całość kosztów kwalifikowanych ponoszonych przez Partnerów naukowych finansowanych jest ze środków przyznanego przez NCBiR dofinansowania.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy w związku z rozliczeniami dokonywanymi pomiędzy Wnioskodawcami a Partnerem biznesowym – Liderem Projektu w odniesieniu do środków dofinansowania przyznanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju na podstawie umowy o wykonanie i finansowanie projektu realizowanego w ramach programu „…..”, Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu czynności wykonywanych w związku z realizacją Projektu.

Dokonując ponownej oceny Państwa stanowiska we wskazanym zakresie należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w wyroku z 28 maja 2019 roku sygn. akt I SA/Wa 2837/18 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 10 lutego 2023 r. sygn. akt I FSK 1785/19, będących rozstrzygnięciami w niniejszej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 28 maja 2019 roku sygn. akt I SA/Wa 2837/18 stwierdził, że w tych okolicznościach uznać należy, że dofinansowanie przekazane przez NCBiR ma za zadanie sfinansować prowadzone przez lidera i członków konsorcjum prace rozwojowe i badania naukowe na rzecz profilaktyki i leczenia chorób cywilizacyjnych. Tym samym dofinansowanie pokrywa koszty z nimi związane. Nie stanowi ono zatem dotacji, subwencji, ani innej dopłaty o podobnym charakterze mającej bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Wobec tego, że prawa własności przemysłowej oraz rezultaty niepodlegające takiej ochronie, w tym autorskie prawa majątkowe do wyników prac zrealizowanych w ramach Projektu objętego dofinansowaniem przysługiwać będą Wnioskodawcom i nie jest przewidziany transfer jakichkolwiek efektów i wyników przeprowadzonych prac lub praw do takich efektów i wyników, na NCBiR lub jakiekolwiek inne podmioty brak jest podstaw do stwierdzenia, iż dofinansowanie stanowi wynagrodzenie za świadczone usługi. O bezpośrednim związaniu dotacji z ceną można by mówić jedynie wtedy, gdyby Skarb Państwa nabywał, po określonej cenie, wyniki badań Skarżącemu, lub/i płacił, określoną cenę, za samo prowadzenie tychże badań. Następnie, po uzyskaniu dofinansowania z NCBiR, cena, za jaką ostatecznie swoją usługę Skarżący sprzedałby Skarbowi Państwa, zależała od kwoty dotacji. Z taką sytuacją nie mamy miejsca w niniejszej sprawie.

W niniejszej sprawie z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że fakt osiągnięcia lub braku osiągnięcia pozytywnych rezultatów wykonanych prac, np. wytworzenia nowych rozwiązań, praw własności przemysłowej czy praw majątkowych autorskich, nie wpływa na wypłatę, ani na kwotę należności przypadających Partnerom naukowym z tytułu realizacji prac badawczo-rozwojowych objętych umową z NCBiR.

W jednej ze spraw dotyczących kwestii dotacji prac naukowych i badawczych przez NCBiR Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że uznanie dotacji za zwiększającą obrót wymaga stwierdzenia, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podlegają bowiem jedynie przedmiotowe dotacje do ceny sprzedaży (u dostawcy towaru lub usługi). Nie podlegają natomiast opodatkowaniu przedmiotowe dotacje do ceny zakupu (por. wyrok NSA z 21 marca 2019 r., I FSK 1363/18).

Zdaniem Sądu rację ma zatem Skarżący twierdząc, że dofinansowanie z NCBiR wypłacane za pośrednictwem lidera nie stanowi w stanie faktycznym tej sprawy wynagrodzenia za świadczone usługi. Ponadto właścicielem autorskich praw majątkowych powstałych w wyniku wykonania projektu nie jest z mocy prawa Skarb Państwa. Nie można dopatrzeć się więc bezpośredniego związku dofinansowania z ceną świadczeń. Taki bezpośredni związek zachodziłby jedynie wówczas, gdyby cena, za jaką swoją usługę lub towar wnioskodawcy sprzedadzą nabywcom, zależała od kwoty dotacji. Z wniosku o interpretację nie wynika, aby istniało powiązanie kwoty dofinansowania z ewentualnym, konkretnym wynikiem prac badawczych, które wskazywałoby na to, że dofinansowanie to stanowi dopłatę do ceny praw powstałych w toku prac badawczych, jako pokrycie części ich wartości lub rekompensatę z powodu obniżenia ceny.

Tym samym stwierdzić należy, że otrzymana dotacja na realizację projektu badawczo-rozwojowego pochodząca ze środków NCBiR i przekazywana za pośrednictwem lidera nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 Uptu, ani nie będzie wynagrodzeniem za świadczoną usługę. (…) Rozliczenia finansowe dokonywane pomiędzy Wnioskodawcami, a Partnerem biznesowym w odniesieniu do środków dofinansowania przyznanego przez NCBiR na podstawie umowy w ramach przedmiotowego projektu nie są związane z wykonywaniem przez Wnioskodawców czynności stanowiących odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na rzecz Partnera biznesowego lub NCBiR, w związku z tym nie powstaje po stronnie Wnioskodawców z tego tytułu obowiązek podatkowy w VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego (umowy konsorcjum) wynika, że każdy z Wnioskodawców działa w celu realizacji własnych zadań i obowiązków wynikających z umowy z NCBiR, której jest bezpośrednią stroną, zaś otrzymane finansowanie służy pokryciu wyłącznie kosztów kwalifikowanych Projektu zdefiniowanych i podlegających ścisłemu rozliczeniu na zasadach wynikających z umowy z NCBiR. Celem działania Wnioskodawców jest wykonywanie określonych prac badawczych i naukowych dotyczących dziedzin nauki związanych z Projektem. Dotacja jest uzależniona od prawidłowego rozliczenia kosztów kwalifikowanych, niezależnie od osiągnięcia lub braku osiągnięcia pozytywnych rezultatów wykonywanych prac.

Techniczny sposób przekazywania środków - tj. za pośrednictwem Lidera nie zmienia charakteru czynności wykonywanych przez wnioskodawców, czy też charakteru i przeznaczenia środków otrzymywanych od NCBiR. Z wniosku wynika, że Lider zajmuje się tylko udokumentowaniem i rozliczaniem przekazanych środków. Umowa konsorcjum określa wzajemną współpracę w ramach projektu. Poszczególne podmioty nie realizują odrębnych dla siebie celów, tylko realizują wspólne przedsięwzięcie. Nie świadczą na swoja rzecz odrębnych usług - prawa własności przemysłowej, autorskie prawa majątkowe, w tym wyniki badań będą przysługiwać każdemu z partnerów - naukowemu i biznesowemu.

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 10 lutego 2023 r. sygn. akt I FSK 1785/19 podzielając stanowisko sądu pierwszej instancji wskazał, że Skarżąca jest jedynie współwykonawcą projektu dofinansowanego przez NCBiR. Dotacja z NCBiR nie została przewidziana w umowie o wykonanie i finansowanie projektu ani w umowie konsorcjum jako wynagrodzenie za czynności opodatkowane VAT, gdzie dotacja ta wypłacana jest w formie zaliczek i podlega rozliczeniu a w przypadku jej wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem podlega zwrotowi. Trafnie Sąd pierwszej instancji uznał, że otrzymywana przez skarżącą dotacja od NCBiR jest przeznaczona na pokrycie wydatków ponoszonych w związku z realizacją projektu. Przedmiotowa dotacja nie stanowi dopłaty do wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi, ale zwrot poniesionych kosztów realizacji projektu.

Wypłacona Skarżącemu dotacja nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną na rzecz NCBiR usługę, gdyż opisany we wniosku o interpretację projekt nie jest skierowany do NCBiR, który jedynie pośredniczy w dystrybucji publicznych środków finansowych na cele związane ze wspieraniem nauki. W okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego nie mamy więc do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie. W opisanym zdarzeniu brak jest możliwości określenia odbiorcy rzekomych usług (brak konsumpcji rzekomych usług). W ramach projektu Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Lidera lub innych podmiotów.

Za słusznością stanowiska, że dofinansowanie przekazane przez NCBiR nie wpływa bezpośrednio na cenę towarów lub usług świadczy fakt, że nabyte towary i usługi nie zostaną wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanej w rozumieniu art. 5 pkt 1 ustawy o VAT, nie zostanie zatem spełniona przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. O bezpośrednim związaniu dotacji z ceną można mówić jedynie wtedy, gdyby cena, za jaką swoją usługę lub towar Skarżący sprzeda nabywcy, zależała od kwoty dotacji. Z taką sytuacją nie mamy miejsca w niniejszej sprawie. Z wniosku o wydanie interpretacji wynika, że właścicielem autorskich praw majątkowych powstałych w wyniku wykonania projektu nie jest z mocy prawa Skarb Państwa z umowy zawartej z NCBIR wynikało, że strony konsorcjum uzgodniły, że prawa własności przemysłowej do rozwiązań powstałych w wyniku prac badawczych i rozwojowych jak również autorskie prawa majątkowe, w tym wyniki badań opracowania naukowe i know-how będą przysługiwać każdemu Partnerowi naukowemu (Wnioskodawcy) oraz Partnerowi biznesowemu procentowo proporcjonalnie do kosztów zadania określonych w harmonogramie Projektu, jakie dana strona realizowała w ramach zadania. Tym samym na podstawie umowy konsorcjum nie będzie dochodziło do zbycia, ani innego rodzaju przeniesienia praw majątkowych do efektów realizacji Projektu (strona 4 wniosku).

W świetle powołanych przepisów, zasadnie zatem ocenił Sąd pierwszej instancji, że dofinansowanie przyznane ze środków NCBiR ma za zadanie sfinansować prowadzony przez Lidera i Konsorcjum projekt badawczy, co oznacza, że dofinansowanie pokrywa koszty z nimi związane. A zatem otrzymana dotacja na realizację projektu badawczo-rozwojowego nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT ani nie będzie wynagrodzeniem za świadczoną usługę, gdyż nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Państwa w złożonym wniosku opis sprawy, treść powołanych przepisów oraz ocenę prawną wyrażoną w ww. orzeczeniach Sądów obu instancji należy stwierdzić, że dotacja otrzymana przez Wnioskodawców za pośrednictwem Lidera, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania pierwotnej interpretacji, tj. w dniu 19 września 2018 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.