Interpretacja indywidualna z dnia 29 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.378.2023.4.KW

Zasądzone odsetki od nieterminowo wypłaconego wynagrodzenia z tyt. zakazu konkurencji mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie ich faktycznej zapłaty. Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można faktycznie zapłacone odsetki.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji wraz z odsetkami za opóźnienie do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 12 września 2023 r. (wpływ do Organu 15 września 2023 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której 100% udziałów należy do Gminy (...), jest zatem Spółką, w której jednostka samorządu terytorialnego dysponuje bezpośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu (...) marca 2019 r. spółka zawarła z członkiem zarządu umowę o świadczenie usług zarządzania, na podstawie przepisów ustawy z 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Umowa zawierała zapis, zgodnie z którym przez okres sześciu miesięcy po ustaniu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Spółki, zarządzający zobowiązany jest powstrzymać się od zajmowania się działalnością konkurencyjną.

Odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji, za każdy miesiąc, ustalono jako 100% wynagrodzenia miesięcznego podstawowego otrzymywanego przez zarządzającego przed ustaniem pełnienia funkcji Prezesa Zarządu. Jednocześnie w umowie zastrzeżono, iż do umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku będącego podstawą pełnienia funkcji Członka Zarządu oraz należnego mu z tego tytułu odszkodowania zastosowanie mają odpowiednio przepisy art. 101¹ § 1 oraz art. 101² - 101⁴Kodeksu pracy.

W dniu 6 grudnia 2019 r. zarządzający złożył Spółce oświadczenie o rezygnacji z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, w dniu 9 grudnia 2019 r. rada nadzorcza Spółki odwołała zarządzającego z funkcji Prezesa Zarządu, a umowa o świadczenie usług zarządzania została rozwiązania w dniu 11 grudnia 2019 r. Ostatnie wynagrodzenie z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką wypłacone zostało w dniu 23 grudnia 2019 r. Od dnia 9 grudnia 2019 r. do dnia 2 kwietnia 2020 r. były Prezes Zarządu był niezdolny do pracy i przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Odszkodowanie z tytułu umownych zapisów o zakazie konkurencji nie zostało wypłacone.

Obecnie toczy się postępowanie sądowe z powództwa byłego Członka Zarządu o wypłatę odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji. Sąd I instancji nakazał wypłatę odszkodowania w wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia zapłaty. Wyrok nie jest prawomocny, toczy się postępowanie przed sądem apelacyjnym.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Zgodnie z treścią wyroku Sądu Okręgowego (...) stycznia 2023 r. Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty na rzecz byłego Członka Zarządu kwoty 82 154.28 zł. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 68 461.90 zł od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia zapłaty.

Jak wynika z powyższego termin „od dnia 1 lipca 2020 r.” dotyczy zarówno należności głównej, jak i odsetek.

Wyrok nie jest prawomocny, Spółka złożyła w ustawowym terminie apelację, postępowanie apelacyjne nadal się toczy.

Odszkodowanie z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej nie zostało do tej pory wypłacone. O tym czy i kiedy zostanie wypłacone zadecyduje rozstrzygnięcie sądu apelacyjnego. Ostatnie wynagrodzenie z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania spółką wypłacone zostało byłemu Członkowi Zarządu w dniu 23 grudnia 2019 r.

Oznacza to, iż w okresie ostatnich sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc ewentualnej wypłaty odszkodowania, były Członek Zarządu Spółki nie otrzymał żadnego wynagrodzenia, zatem odszkodowanie będzie przewyższało wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez byłego Członka Zarządu. Odszkodowanie będzie wypłacone jednorazowo.

Zgodnie z treścią umowy o świadczenie usług zarządzania, zarządzający zobowiązany był powstrzymać się od zajmowania się działalnością konkurencyjną.

W umowie przewidziano „odszkodowanie” z tytułu zakazu konkurencji. Jednocześnie w umowie zastrzeżono, iż do umowy o zakazie konkurencji oraz należnego mu z tego tytułu odszkodowania zastosowanie mają odpowiednia przepisy art. 101¹ § 1 oraz art. 101² - 101⁴ Kodeksu pracy.

Zarówno Kodeks pracy, jak i ustawa o kształtowaniu wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami posługują się pojęciem „odszkodowanie” w przypadku zakazu konkurencji po ustaniu umowy. W świetle powyższego, świadczenie wypłacone byłemu członkowi zarządu Spółki będzie „odszkodowaniem”.

Wydatki z tytułu wypłaty na rzecz byłego Prezesa z tytułu zakazu konkurencji będą stanowiły wydatki na rzecz osób wchodzących w skład organów stanowiących osób prawnych.

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, opisując specyfikę rynku wodociągowo - kanalizacyjnego stwierdził, że : „Przedsiębiorstwa (wodociągowo-kanalizacyjne) działają w warunkach monopolu, czyli pełnej dominacji, bez jakichkolwiek konkurentów”. Zgodnie z postanowieniem § 4 ust. 2 umowy z dnia 14 marca 2019 r. o świadczenie usług zarządzania, zawartej z byłym członkiem Zarządu spółki, jako działalność konkurencyjną należy uznać „każdą działalność (...) która wchodzi choćby pośrednio w zakres działalności Spółki, jeżeli prowadzenie działalności konkurencyjnej może wpłynąć na poziom produkcji, sprzedaży, sytuację rynkową lub wyniki ekonomiczne Spółki”.

W przekonaniu Wnioskodawcy ani wiedza byłego Prezesa, ani też jego osobiste doświadczenie i kontakty biznesowe nie miały wartości unikatowej i nie mogły stanowić podstawy do rozpoczęcia działalności konkurencyjnej. Przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjne, ze względu na specyfikę działalności są naturalnym monopolistą na danym rynku. Na terenie Gminy nie ma innych podmiotów świadczących usługi wodno-kanalizacyjne. Ewentualne nawiązanie przez byłego Prezesa Spółki współpracy z innym podmiotem świadczącym tego samego rodzaju usługi (poza terenem Gminy) nie prowadziłoby do obniżenia przychodów spółki, ani do utraty źródła przychodów.

Należność wypłacona byłemu Prezesowi nie zostanie spółce zwrócona.

Wypłata należności dla byłego Prezesa zostanie dokonana przelewem na rachunek bankowy i właściwie, i należycie udokumentowana.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym i okolicznościach sprawy, w przypadku rozstrzygnięcia przez sąd sprawy na korzyść byłego Członka Zarządu, zasadnym będzie opodatkowanie otrzymanego odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji na zasadzie określonej w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stanowić wyłącznie będzie kwota stanowiąca należność główną, a zasądzone odsetki za opóźnienie w zapłacie zobowiązania odsetki należy potraktować jako dochód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 u.o.p.d.o.f.?

3.Czy odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji wraz z odsetkami za opóźnienie będzie dla wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych.

Natomiast w zakresie pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych tj. pytań nr 1 i nr 2, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji oraz zapłacone wraz z nim odsetki za opóźnienie stanowią koszt uzyskania przychodu.

Koszty uzyskania przychodu - zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy o CIT).

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje jakie odszkodowania zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodu.

Odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji nie zostało ono wymienione w tym negatywnym katalogu, zatem może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Dodać należy, że kwota wypłacona z tytułu zakazu konkurencji nie jest „odszkodowaniem” sensu scricto, bowiem nie stanowi rekompensaty za szkodę wyrządzoną zawinionym, nagannym, niezgodnym z prawem zachowaniem podatnika.

Wypłata należności pieniężnej za powstrzymywanie się od zachowań konkurencyjnych jest realizacją zobowiązania umownego, w rezultacie poniesienie tego wydatku będzie celowe i uzasadnione, zatem może on stanowić koszt uzyskania przychodu.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT zawiera przepis, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów nie uważa się naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Przepis ten wskazuje podstawową metodę zaliczania odsetek do kosztów podatkowych polegającą na tzw. zasadzie kasowej. Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można faktycznie zapłacone odsetki.

Odnosząc się zatem do kwestii odsetek należy wskazać, że zostaną one uregulowane na podstawie prawomocnego wyroku wydanego przez sąd apelacyjny, w związku z koniecznością zapłaty umownego odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji byłemu członkowi Zarządu Spółki.

Zdaniem Spółki zapłata takich odsetek jest w bezpośredni sposób powiązana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a zasądzone odsetki za opóźnienie w zapłacie zobowiązania stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie ich faktycznej zapłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT:

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT:

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego w której 100% udziałów należy do Gminy, jest zatem Spółką, w której jednostka samorządu terytorialnego dysponuje bezpośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników.

W dniu 14 marca 2019 r. Spółka zawarła z Członkiem Zarządu umowę o świadczenie usług zarządzania, na podstawie przepisów ustawy z 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Umowa zawierała zapis, zgodnie z którym przez okres sześciu miesięcy po ustaniu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Spółki, zarządzający zobowiązany jest powstrzymać się od zajmowania się działalnością konkurencyjną.

W dniu 6 grudnia 2019 r. zarządzający złożył Spółce oświadczenie o rezygnacji z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu, w związku z czym Rada Nadzorcza spółki odwołała zarządzającego z funkcji Prezesa Zarządu, a umowa o świadczenie usług zarządzania została rozwiązania.

Ostatnie wynagrodzenie z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką wypłacone zostało w dniu 23 grudnia 2019 r. Od dnia 9 grudnia 2019 r. do dnia 2 kwietnia 2020 r. były Prezes Zarządu przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Obecnie toczy się postępowanie sądowe z powództwa byłego Członka Zarządu o wypłatę odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji. Sąd I instancji nakazał wypłatę odszkodowania w wysokości wraz z odsetkami ustawowymi. Wyrok nie jest prawomocny, toczy się postępowanie przed sądem apelacyjnym.

Odszkodowanie z tytułu umownych zapisów o zakazie konkurencji nie zostało wypłacone. O tym czy i kiedy zostanie wypłacone zadecyduje rozstrzygnięcie sądu apelacyjnego. Odszkodowanie będzie wypłacone jednorazowo. Wypłata należności dla byłego Prezesa zostanie dokonana przelewem na rachunek bankowy i właściwie udokumentowana.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zaliczenia wydatków na wypłatę odszkodowania wraz z odsetkami za opóźnienie z tytułu powstrzymywania się od podejmowania działalności konkurencyjnej zgodnie z zawartą umową do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe wątpliwości należy zauważyć, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 38a tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Ani w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani w Kodeksie spółek handlowych nie przewidziano definicji organu stanowiącego osoby prawnej. Dlatego też przez pojęcie to należy rozumieć organy władne podejmować decyzje w sprawach spółki, w tym dotyczące jej funkcjonowania oraz powoływania i odwoływania jej organów wykonawczych.

Organem stanowiącym będzie zatem odpowiednio zgromadzenie wspólników lub akcjonariuszy w spółce z o.o. lub w spółce akcyjnej, walne zgromadzenie członków (zebranie przedstawicieli) w spółdzielniach, walne zebranie członków w stowarzyszeniach itp.

Co istotne, od organów stanowiących należy odróżnić organy wykonawcze osób prawnych, w tym zwłaszcza ich organy zarządcze. Dlatego też wydatki ponoszone na rzecz członków zarządu nie są objęte zakresem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a, ponieważ zarząd nie jest organem stanowiącym, a organem zarządzającym, wykonawczym.

Wobec powyższego, przywołany przepis art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania.

W odniesieniu do wydatku na wypłatę odszkodowania za powstrzymywanie się od podejmowania działalności konkurencyjnej należy stwierdzić, że - jak słusznie Państwo zauważyli - tego rodzaju wydatek nie znajduje się na liście wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto uznać należy, że wydatek został w omawianym przypadku poniesiony w celu zabezpieczenia Państwa działalności, a wobec tego można stwierdzić, że został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Wyeliminowanie bądź ograniczenie skutków konkurencji może przyczynić się bowiem do zwiększenia osiąganych przychodów. Wynagrodzenie, które zostanie wypłacone po wyroku sądu z tytułu zakazu konkurencji ma na celu ochronę interesów Spółki i tym samym, jest ponoszone w celu zachowania /zabezpieczenia źródła ich przychodów.

W konsekwencji, takie wydatki spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie zostały także wymienione w katalogu art. 16 ust. 1 ww. ustawy wyłączającym możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych.

Zatem, opisane we wniosku wydatki związane z wypłatą odszkodowania po wyroku sądu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii ustalenia czy odsetki za opóźnienie w wypłacie środków z tyt. umowy zakazu konkurencji, które będą Państwo zobowiązani zgodnie z wyrokiem sądu zapłacić byłemu Prezesowi Zarządu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zasądzonych odsetek od nieterminowo wypłaconych środków z tyt. wynagrodzenia wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT:

Tym samym, możliwość zaliczania ww. odsetek do kosztów podatkowych warunkowana jest faktem ich zapłaty.

W związku z powyższym, zasądzone odsetki od nieterminowo wypłaconego wynagrodzenia z tyt. zakazu konkurencji mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie ich faktycznej zapłaty. Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można faktycznie zapłacone odsetki.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że odsetki razem z kwotą główną odszkodowania zostaną uregulowane na podstawie prawomocnego wyroku wydanego przez sąd apelacyjny. Skoro zatem, odsetki o których mowa we wniosku zostaną zapłacone po wyroku sądu, to mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej zapłaty.

W konsekwencji, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).