Interpretacja indywidualna z dnia 28 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.532.2023.2.AMA

Opodatkowanie dofinansowania z NFOŚiG na realizację zadania polegającego na usunięciu odpadów z folii rolniczych i innych odpadów pochodzących z działalności rolniczej; prawo do odliczenia.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy:

− otrzymana dotacja z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak, to czy kwota otrzymanej dotacji będzie stanowiła wartość brutto, od której zostanie wyliczony podatek VAT należny metodą „w stu" oraz w którym momencie powstaje obowiązek podatkowy,

− Gmina jest uprawniona do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu otrzymanej faktury od wykonawcy zadania, z którym Gmina zawarła umowę,

− wkład własny rolnika powinien zostać udokumentowany fakturą VAT? Jeśli tak to czy kwota wkładu własnego powinna stanowić wartość brutto na fakturze, z której zostanie wyliczony podatek VAT należny metodą „w stu”,

− jest konieczność rejestracji płatności od rolnika na kasie fiskalnej, jeśli zapłata zostanie dokonana przelewem, a z opisu transakcji będzie jasno wynikało jakiej usługi ta płatność dotyczy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 sierpnia 2023 r. (data wpływu 22 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina („…”) jest czynnym podatnikiem VAT. Zamierza realizować Przedsięwzięcie pn. („…”). Odpady będą pochodzić z gospodarstw rolnych zlokalizowanych na terenie gminy. W/w przedsięwzięcie realizowane będzie przy udziale środków z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Z otrzymanej dotacji zostaną pokryte koszty związane z odbiorem i utylizacją odpadów pochodzących z działalności rolniczej w kwocie netto 500 zł za tonę, natomiast wartość podatku VAT zostanie wpłacona przez rolnika (tzw. wkład własny). Gmina podpisała umowę z firmą, która będzie wykonywała usługę transportu i utylizacji odpadów rolniczych za stawkę („…”) zł netto za tonę odpadów. Faktury dokumentujące poniesione wydatki będą wystawiane na Gminę z 8% stawką podatku VAT. Rolnicy zainteresowani wzięciem udziału w projekcie składali do gminy odpowiednie wnioski, w których deklarowali ilość odpadów rolniczych, które zamierzają oddać. Gmina nie będzie zawierała umowy z wnioskującymi rolnikami na wykonanie prac w ramach zadania. Podstawą realizacji będzie prawidłowo wypełniony wniosek. Rolnik dostarczając odpady we wskazane miejsce otrzyma dokument potwierdzający wagę przekazanych odpadów (z podziałem na każdy rodzaj), z którym niezwłocznie uda się do Urzędu Gminy. Po zweryfikowaniu zgodności w/w dokumentu z wnioskiem złożonym przez rolnika zostanie wyliczony wkład własny (wyliczony wg następującego wzoru: ilość ton oddanych odpadów x 500 zł x 8%). Jeżeli rolnik przekaże wykonawcy większą ilość opadów, niż ilość wskazana we wniosku pokryje wszelkie koszty z tym związane wobec wykonawcy. Rozliczenie z wykonawcą będzie odbywało się za pomocą jednej faktury, którą wykonawca złoży po protokolarnym odbiorze robót przez Gminę. Po zakończeniu zadania Gmina będzie rozliczała się z otrzymanych środków finansowych w kwotach netto poniesionych wydatków z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Rozliczenie będzie odbywało się w formie refundacji poprzez złożenie w funduszu wniosku o dokonanie płatności. Refundacja będzie w wysokości zgodnej z rzeczywistą (a nie wnioskowaną) ilością odebranych odpadów. Gmina nie może przeznaczyć środków otrzymanych z dofinansowania na inny cel niż realizacja przedsięwzięcia pn. („…”).

Pytania (pytania nr 1 i 3 ostatecznie sformułowane w piśmie z 16 sierpnia 2023 r.)

1.Czy otrzymana dotacja z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? Jeśli tak, to czy kwota otrzymanej dotacji będzie stanowiła wartość brutto, od której zostanie wyliczony podatek VAT należny metodą „w stu" oraz w którym momencie powstaje obowiązek podatkowy?

2.Czy Gmina jest uprawniona do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu otrzymanej faktury od wykonawcy zadania, z którym Gmina zawarła umowę?

3.Czy wkład własny rolnika powinien zostać udokumentowany fakturą VAT? Jeśli tak to czy kwota wkładu własnego powinna stanowić wartość brutto na fakturze, z której zostanie wyliczony podatek VAT należny metodą „w stu"?

4.Czy jest konieczność rejestracji płatności od rolnika na kasie fiskalnej, jeśli zapłata zostanie dokonana przelewem, a z opisu transakcji będzie jasno wynikało jakiej usługi ta płatność dotyczy?

Państwa stanowisko w sprawie (w zakresie pytań nr 1 i 3 ostatecznie sformułowane w piśmie z 16 sierpnia 2023 r.)

Ad. 1

Otrzymana dotacja z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań do których zostały powołane na podstawie odrębnych przepisów prawa. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. O samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40 z późn. zm.) do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, które w szczególności obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Zgodnie z tym zapisem do zadań własnych gminy należy gospodarka odpadami, co reguluje ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2022 r. poz 2519 z póżn. zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 3 wyżej przytoczonej ustawy gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności obejmują wszystkich właścicieli nieruchomości na terenie gminy systemem gospodarowania odpadami komunalnymi. Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2022 r. poz. 699 z późn. zm.) odpadami komunalnymi są odpady powstające w gospodarstwach domowych oraz odpady pochodzące od innych wytwórców odpadów, które ze względu na swój charakter i skład są podobne do odpadów z gospodarstw domowych, w szczególności niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne i odpady selektywnie zebrane:

a)z gospodarstw domowych, w tym papier i tektura, szkło, metale, tworzywa sztuczne, bioodpady, drewno, tekstylia, opakowania, zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, zużyte baterie i akumulatory oraz odpady wielkogabarytowe, w tym materace i meble, oraz

b)ze źródeł innych niż gospodarstwa domowe, jeżeli odpady te są podobne pod względem charakteru i składu do odpadów z gospodarstw domowych

- przy czym odpady komunalne nie obejmują odpadów z produkcji, rolnictwa, leśnictwa, rybołówstwa, zbiorników bezodpływowych, sieci kanalizacyjnej oraz z oczyszczalni ścieków, w tym osadów ściekowych, pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz odpadów budowlanych i rozbiórkowych; niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne pozostają niesegregowanymi (zmieszanymi) odpadami komunalnymi, nawet jeżeli zostały poddane przetwarzaniu odpadów, ale przetwarzanie to nie zmieniło w sposób znaczący ich właściwości. Zgodnie z przytoczoną wyżej definicją odpadów pochodzących z działalności rolniczej nie zalicza się odpadów komunalnych. Zatem gmina przystępując do przedsięwzięcia pod nazwą („…”) nie realizuje zadań własnych, natomiast występuje w roli usługodawcy. Zatem czynności te powinny podlegać opodatkowaniem podatkiem VAT. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zatem dotacja stanowi podstawę opodatkowania jeśli jest udzielana na sfinansowanie konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Otrzymana dotacja z NFOŚiGW jest udzielona na sfinansowanie kosztów transportu i utylizacji odpadów pochodzących z działalności rolniczej, a więc jest bezpośrednio związana ze świadczeniem usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a więc powinna zostać opodatkowana. Gmina powinna potraktować otrzymaną kwotę dotacji jako kwotę brutto i wyliczyć podatek należny metodą „w stu”. Natomiast obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy powstanie z chwilą wpływu środków na rachunek bankowy gminy.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak przedstawiono w pkt. 1 gmina realizując przedsięwzięcie pn. („…”) świadczy usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem gmina jest uprawniona do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z faktury otrzymanej w związku z realizacją w/w przedsięwzięcia.

Ad. 3

Gmina realizując przedsięwzięcie wykonuje usługę na rzecz rolników. Zatem otrzymane wpłaty od rolników z tytułu wkładu własnego należy potraktować jako wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu. Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem powinna zostać udokumentowana fakturą. Natomiast jak wynika z art. 106b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, na żądanie nabywcy (także osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niebędących podatnikiem VAT i nieposiadających NIP) podatnik ma obowiązek wystawienia faktury VAT na nazwisko nabywcy. Zatem gmina ma obowiązek wystawienia faktury w przypadku rolników nieprowadzących działalności gospodarczej tylko na żądanie. W przeciwnym razie może zaewidencjonować wpłatę dokumentem wewnętrznym. Wpłata rolnika podobnie jak otrzymana dotacja będzie stanowiła kwotę brutto, od której metodą „w stu” zostanie wyliczony podatek należny.

Ad. 4

Dokonane przez rolników wpłaty za pośrednictwem banku z tytułu wkładu własnego dotyczącego realizacji usługi transportu i utylizacji odpadów rolniczych będą zwolnione z ewidencji na kasie rejestrującej, jeżeli wpłacający w opisie przelewu wskaże, że zapłata dotyczy usługi transportu i utylizacji odpadów pochodzących z działalności rolniczej, gdyż zostaną wówczas spełnione warunki o których mowa w pozycji 39 tabeli będącej załącznikiem do Rozporządzenia Ministra w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”,

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy,

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

Według art. 8 ust. 2a ustawy,

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ponadto stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy,

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy,

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zamierzają Państwo realizować przedsięwzięcie pn. („…”). Odpady będą pochodzić z gospodarstw rolnych zlokalizowanych na terenie gminy. Ww. przedsięwzięcie realizowane będzie przy udziale środków z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Z otrzymanej dotacji zostaną pokryte koszty związane z odbiorem i utylizacją odpadów pochodzących z działalności rolniczej w kwocie netto („…”) zł za tonę, natomiast wartość podatku VAT zostanie wpłacona przez rolnika (tzw. wkład własny). Faktury dokumentujące poniesione wydatki będą wystawiane na Państwa z 8% stawką podatku VAT. Nie będą Państwo zawierali umowy z wnioskującymi rolnikami na wykonanie prac w ramach zadania. Podstawą realizacji będzie prawidłowo wypełniony wniosek.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy otrzymana dotacja z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT a jeśli tak, to czy kwota otrzymanej dotacji będzie stanowiła wartość brutto, od której zostanie wyliczony podatek VAT należny metodą „w stu" oraz w którym momencie powstaje obowiązek podatkowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy realizacja przez Państwa ww. zadania pn. („…”), będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności tezy zawarte w wyroku z 30 marca 2023 r. w sprawie C-612/21 (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko Gminie O.). Co prawda wyrok ten odnosi się do czynności dokonywanych przez gminę w ramach promowania odnawialnych źródeł energii, jednakże wnioski płynące z ww. orzeczenia mogą być pomocne w analizowanej sprawie.

W wyroku tym TSUE wskazał, iż aby czynności dokonywane przez gminę w ramach promowania odnawialnych źródeł energii były objęte zakresem stosowania dyrektywy 2006/112, powinny one, po pierwsze, stanowić dostawę lub świadczenie usług, które gmina ta wykonuje odpłatnie na rzecz swoich mieszkańców w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) i c) tej dyrektywy, a po drugie, być dokonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 rzeczonej dyrektywy, tak aby owa gmina działała również w charakterze podatnika (pkt 24).

W pkt 42 wyroku Trybunał wskazał, że art. 2 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT nie stanowi dostarczenie i zainstalowanie przez gminę, za pośrednictwem przedsiębiorstwa, systemów OZE na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, którzy wyrazili wolę wyposażenia tych nieruchomości w takie systemy, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i skutkuje jedynie zapłatą przez tych mieszkańców kwot pokrywających najwyżej jedną czwartą poniesionych kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych.

TSUE wskazał, że w konsekwencji o ile w świetle powyższych rozważań należy uznać, że gmina O., nie wykonuje działalności wchodzącej w zakres stosowania dyrektywy 2006/112, nie jest konieczne ustalenie, czy działalność ta byłaby również wyłączona z tego zakresu stosowania na podstawie art. 13 ust. 1 tej dyrektywy.

Trybunał w przedmiocie dokonania dostawy towarów i świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej zauważył, że po pierwsze, podczas gdy przedsiębiorca dąży do stałego osiągania dochodu (zob. podobnie wyrok z dnia 20 stycznia 2021 r., AJFP Sibiu i DGRFP Braãov, C‑655/19, EU:C:2021:40, pkt 27–29 i przytoczone tam orzecznictwo), gmina O. wskazała we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, (…) że nie zamierza świadczyć regularnie usług instalacji systemów OZE i nie zatrudnia ani nie zamierza zatrudniać pracowników w tym celu, co odróżnia niniejszą sprawę od spraw, w których świadczenia gminne miały charakter trwały (pkt 36).

Po drugie, (…) gmina O. wydaje się ograniczać do zaproponowania swoim mieszkańcom będącym właścicielami nieruchomości, którzy mogą być zainteresowani systemami OZE, w ramach programu regionalnego mającego na celu umożliwienie przejścia na gospodarkę niskoemisyjną, dostarczenia i zainstalowania u nich tych systemów OZE za pośrednictwem przedsiębiorstwa wybranego w wyniku przetargu, w zamian za ich udział nieprzekraczający 25% kosztów podlegających dofinansowaniu związanych z tą dostawą i z tą instalacją, podczas gdy owa gmina płaci danemu przedsiębiorstwu wynagrodzenie za te same dostawę i instalację po cenie rynkowej (pkt 37).

Tymczasem (…) jeżeli gmina odzyskuje – w drodze otrzymywanych przez nią wkładów – jedynie niewielką część poniesionych przez siebie kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych, taka różnica między tymi kosztami a kwotami otrzymanymi w zamian za oferowane usługi może sugerować, że wkłady te należy raczej uznać za opłatę aniżeli wynagrodzenie (zob. podobnie wyrok z dnia 12 maja 2016 r., Gemeente Borsele i Staatssecretaris van Financiën, C‑520/14, EU:C:2016:334, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo). W konsekwencji nawet biorąc pod uwagę płatności przyznane gminie O. przez dane województwo, które wynoszą 75% kosztów podlegających dofinansowaniu, suma kwot otrzymanych od zainteresowanych właścicieli z jednej strony i od owego województwa z drugiej strony pozostaje strukturalnie niższa od łącznych kosztów faktycznie poniesionych przez tę gminę, co nie odpowiada podejściu, jakie przyjąłby w danym wypadku instalator systemów OZE, który przy ustalaniu swoich cen starałby się zawrzeć w nich swoje koszty i osiągnąć marżę zysku. Natomiast wspomniana gmina ponosi jedynie ryzyko strat, nie mając perspektywy zysku.

Po trzecie, nie wydaje się ekonomicznie opłacalne, aby taki instalator systemów OZE obciążał odbiorców swoich dostaw towarów i świadczenia usług jedynie najwyżej jedną czwartą poniesionych przez siebie kosztów, oczekując jednocześnie rekompensaty w postaci dofinansowania za zasadniczą część pozostałych trzech czwartych tych kosztów. Taki mechanizm nie tylko stawiałby jego przepływy pieniężne w sytuacji strukturalnie deficytowej, ale ponadto stwarzałby nietypowy stopień niepewności dla podatnika, ponieważ kwestia, czy i w jakim zakresie osoba trzecia zwróci tak istotną część poniesionych kosztów, pozostaje faktycznie otwarta do czasu podjęcia przez tę osobę trzecią decyzji, co następuje po tym, jak sporne transakcje zostaną dokonane.

Podsumowując TSUE wskazał, że artykuł 2 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 13 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej nie stanowi dostarczenie i zainstalowanie przez gminę, za pośrednictwem przedsiębiorstwa, systemów odnawialnych źródeł energii na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, którzy wyrazili wolę wyposażenia tych nieruchomości w takie systemy, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i skutkuje jedynie zapłatą przez tych mieszkańców kwot pokrywających najwyżej jedną czwartą poniesionych kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych.

Ponadto wskazać należy na tezy zawarte w wyroku z 30 marca 2023 r. w sprawie C-616/21 (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko Gminie L.), zapadłym w wyniku wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonego w ramach sporu w przedmiocie interpretacji indywidualnej dotyczącej opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) w odniesieniu do przeprowadzonych na zlecenie gminy czynności związanych z usuwaniem azbestu oraz prawa do odliczenia VAT naliczonego od tych czynności. W wyroku tym, TSUE rozstrzygnął, że artykuł 2 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 13 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że: okoliczność zlecania przez gminę przedsiębiorstwu czynności usuwania azbestu i odbierania wyrobów i odpadów zawierających azbest na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, którzy wyrazili taką wolę, nie stanowi świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i nie prowadzi do żadnej płatności ze strony tych mieszkańców, zaś czynności te są finansowane ze środków publicznych.

W rozpatrywanej sprawie analiza przedstawionego opisu sprawy wykazuje, że realizują Państwo zadanie pn.: („…”) w warunkach podobnych do wynikających z wyroków TSUE nr C-612/21 i C-616/21, tj.:

− podmiotem występującym z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jest Gmina będąca czynnym podatnikiem VAT,

− projekt związany jest z realizacją zadań Gminy z zakresu ochrony środowiska,

− ww. przedsięwzięcie realizowane będzie przy udziale środków z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej,

− z otrzymanej dotacji zostaną pokryte koszty związane z odbiorem i utylizacją odpadów pochodzących z działalności rolniczej w kwocie netto („…”) zł za tonę, natomiast wartość podatku VAT zostanie wpłacona przez rolnika (tzw. wkład własny),

− w celu realizacji zadania Gmina podpisała umowę z firmą, która będzie wykonywała usługę transportu i utylizacji odpadów rolniczych.

Opis przedmiotowej sprawy wskazuje, że uczestnicy zadania zobowiązani zostali do uiszczenia wkładu własnego w wysokości 8%. Pozostała część zapłaty dla podmiotu wykonującego świadczenie pokrywana będzie ze środków publicznych. Zlecają Państwo wykonanie czynności podmiotowi trzeciemu, nie zatrudniają Państwo zatem własnych pracowników celem świadczenia takich usług powszechnie jak inne przedsiębiorstwa trudniące się usuwaniem odpadów z folii rolniczych, siatki i sznurka do owijania balotów, opakowań po nawozach i typu Big Bag. Z wniosku nie wynika, że Państwa celem będzie stałe i zorganizowane wykonywanie takiej działalności w celach zarobkowych, na warunkach w jakich wykonują je podmioty gospodarcze trudniące się usuwaniem takich odpadów, lecz celem Państwa działania będzie interes społeczny. Nie jest to zatem sposób działania występujący w przypadku zwykłej działalności gospodarczej.

W wyniku Państwa działań nie wystąpią znaczące zakłócenia konkurencji, które prowadzić by mogły do wyłączenia z dostaw dla ostatecznego konsumenta innych podmiotów (w tym przypadku prywatnych firm działających w zakresie usuwania odpadów z folii rolniczych, siatki i sznurka do owijania balotów, opakowań po nawozach i typu Big Bag). Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że w celu realizacji zadania podpisali Państwo umowę z firmą, która będzie wykonywała usługę transportu i utylizacji odpadów rolniczych. Tym samym, będziecie Państwo działali jako świadczeniobiorca.

W konsekwencji, Państwa działania polegające na usuwaniu odpadów z folii rolniczych, siatki i sznurka do owijania balotów, opakowań po nawozach i typu Big Bag nie będą stanowiły dostawy towarów ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Realizując ww. zadanie nie będą Państwo wykonywali działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem realizacja zadania nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przechodząc natomiast do istoty pytania nr 1 wniosku należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Według art. 29a ust. 2 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze, związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Gdy więc podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, usuwanie odpadów z folii rolniczych, siatki i sznurka do owijania balotów, opakowań po nawozach i typu Big Bag w ramach realizacji opisanego przedsięwzięcia nie stanowi świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT.

Odnosząc się do dotacji otrzymanej przez Państwa na realizację przedsięwzięcia wskazać należy, że nie sposób powiązać ich z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że dotacja/dofinansowanie nie funkcjonuje samodzielnie, nie podlega opodatkowaniu jako odrębna kwota, lecz wyłącznie w odniesieniu do czynności, do której jest wypłacana. Jeżeli czynność, do której dopłata jest przyznawana nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, to i dopłata do tej czynności nie stanowi elementu ceny oraz nie może być włączona do podstawy opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie wystąpi związek pomiędzy dofinansowaniem otrzymanym ze środków europejskich na realizację ww. przedsięwzięcia a czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak bowiem wskazano wyżej, w zakresie realizacji zadania nie będą Państwo wykonywali działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Państwa działania w zakresie usuwania odpadów z folii rolniczych, siatki i sznurka do owijania balotów, opakowań po nawozach i typu Big Bag w ramach opisanego przedsięwzięcia nie będą stanowiły świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podobnie wskazał też Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 5 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1454/18: „Podsumowując gmina, która realizując projekt z zakresu odnawialnych źródeł energii (kolektorów słonecznych), współfinansowany w znacznej części ze środków europejskich, w ramach którego montuje i podpina instalacje fotowoltaiczne na budynkach oraz na gruntach mieszkańców, którzy przejmą po upływie 5 lat własność zamontowanych instalacji, nie wykonuje z tego tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji otrzymane na ten cel dofinansowanie ze środków europejskich (Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) nie może być rozważane jako podstawa opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT”.

Podsumowując, otrzymana dotacja z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wniosku jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Państwa dotyczą również prawa do odliczenia pełnych kwot podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją ww. zadania (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu,

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Jak już wcześniej wskazano, realizacja tego zadania nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będą Państwo dokonywać dostawy towarów, ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec powyższego, w niniejszej sprawie nie wystąpi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonywanymi zakupami a czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że nie będą Państwo mieli prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją zadania pn. („…”). Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. ponoszone wydatki na realizację projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także ustalenia, czy wkład własny rolnika powinien zostać udokumentowany fakturą VAT, a jeśli tak to czy kwota wkładu własnego powinna stanowić wartość brutto na fakturze, z której zostanie wyliczony podatek VAT należny metodą „w stu” (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Należy wskazać, że w zakresie dokumentowania fakturą zastosowanie mają przepisy zawarte w Rozdziale XI ustawy.

Art. 106b ust. 1 ustawy,

Art. 106b ust. 2 ustawy,

Według art. 106b ust. 3 ustawy,

Natomiast sprzedaż została zdefiniowana w art. 2 pkt 22 ustawy,

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury. Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Jak wskazano powyżej, usuwanie odpadów z folii rolniczych, siatki i sznurka do owijania balotów, opakowań po nawozach i typu Big Bag w ramach realizacji opisanego przedsięwzięcia nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT. Wobec powyższego w niniejszej sprawie opłaty wniesione przez rolników (tzw. wkład własny) nie będą stanowiły zapłaty za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a w konsekwencji nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będą stanowiły podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że skoro Państwa działania polegające na usuwaniu odpadów z folii rolniczych, siatki i sznurka do owijania balotów, opakowań po nawozach i typu Big Bag, nie będą stanowiły dostawy towarów ani świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem nie będą Państwo dokonywali sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, to nie będą mieli Państwo obowiązku wystawienia faktury VAT dokumentującej wkład własny wniesiony przez rolnika z tytułu realizacji ww. przedsięwzięcia.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 3 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy jest konieczność rejestracji płatności od rolnika na kasie fiskalnej, jeśli zapłata zostanie dokonana przelewem, a z opisu transakcji będzie jasno wynikało jakiej usługi ta płatność dotyczy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ust. 1 ustawy,

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Skoro - jak wskazano wyżej – realizacja zadania pn. („…”) nie będzie stanowiła sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencjiopłaty wniesione przez rolników (tzw. wkład własny) nie będą stanowiły zapłaty za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem, to Gmina nie będzie zobowiązana do ewidencjonowania ww. zdarzeń za pośrednictwem kasy rejestrującej (kasy fiskalnej).

Tym samym, oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4, należało uznać je za nieprawidłowe, bowiem jakkolwiek wywiedli Państwo prawidłowy skutek prawny w postaci braku obowiązku rejestracji płatności od rolnika na kasie fiskalnej, to jednak w oparciu o inną podstawę prawną niż wskazał tut. Organ.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w („…”). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.