Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 28 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.423.2023.2.MKA

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Interpretacja indywidualna  

– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

  • nieprawidłowe - w zakresie uznania, że przy sprzedaży części działki nr 1/1 oznaczonej w MPZP jako tereny zieleni urządzonej bez możliwości zabudowy, Komornik będzie zobowiązany do pobrania i płacenia podatku VAT.
  • prawidłowe - w zakresie uznania, że przy sprzedaży części działki nr 1/1 oznaczonej w MPZP jako tereny zabudowy usługowej – małej gastronomii, Komornik będzie zobowiązany do pobrania i płacenia podatku VAT.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 21 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej (...).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 września 2023 r. (wpływ 14 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) w postępowaniu egzekucyjnym, oznaczonym sygn. akt (…) prowadzi egzekucję przeciwko dłużnikowi A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Likwidacji (KRS; (…), NIP (…)).

Według informacji zamieszczonych na portalu (...) dłużnik figuruje jako podatnik czynny w rejestrze VAT. Egzekucja w niniejszej sprawie prowadzona jest z nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej: (…), ul. (…) stanowiącej działkę nr 1/1 o powierzchni 2823 m2, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) (obręb (…) – (…), (…)).

W toku podjętych czynności nie ustalono czy dłużnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku od towarów i usług. Spółka stała się właścicielem nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży aktem notarialnym sporządzonym 9 marca 2001 r. przed notariuszem Repertorium A (…).

Spółka nie złożyła oświadczenia czy w przypadku sprzedaży nieruchomości na wolnym rynku zostałby naliczony podatek VAT.

Nieruchomość gruntowa będąca przedmiotem niniejszej wyceny znajduje się na terenie miasta (…). Działka zlokalizowana jest wśród terenów zadrzewionych i zakrzaczonych, obok terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i posiada bezpośredni dojazd od drogi publicznej - ulicy (...).

Kształt działki w rzucie - trapez o podstawie ok. 87 m i wysokości 27 m.

Kształt działki w przekroju - teren płaski.

Aktualne użytkowanie działki - teren zielony - nie użytkowany. Nieruchomość jest uzbrojona w energię elektryczną i posiada możliwość uzbrojenia w wodę, kanalizację i gaz. Działka jest niezabudowana, nieogrodzona i nieutwardzona. Na terenie nieruchomości nie ma żadnych naniesień roślinnych ani budowlanych, które by podlegały osobnej wycenie.

Działka nr 1/1 o pow. 2823 m2, obręb (...) – (…), w kształcie regularnym, prostokątnym, teren płaski. W chwili obecnej nieruchomość nie jest wykorzystywana.

Teren, na którym położona jest przedmiotowa działka posiada uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) pod nazwą (...).

Przeznaczenie działki zgodnie z zapisami w ww. planie to w przeważającej części tereny zieleni urządzonej i w mniejszej części tereny zabudowy usługowej - małej gastronomii.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu wskazał Pan, że:

Dłużnik zarejestrował się jako czynny podatnik VAT 6 czerwca 2000 r.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1/1 istnieją linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

Dla części działki nr 1/1 oznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny zieleni urządzonej nie jest przewidziana możliwość jakiejkolwiek zabudowy.

W pozostałym zakresie nie ma Pan wiedzy w żądanym przez Organ zakresie.

Brak wiedzy i możliwości udzielenia żądanych informacji wynika z faktu, iż egzekucja z nieruchomości niezabudowanej położonej pod adresem: (…), ul. (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) stanowiącej działkę nr 1/1 o powierzchni 2823 m2 prowadzona jest przeciwko dłużnikowi, z którym brak jest kontaktu. W trybie zapytań urzędowych nie zdołano ustalić żądanych informacji. Dłużnik jest spółką prawa handlowego. Korespondencja kierowana na adres spółki ujawniony w KRS nie jest podejmowana przez dłużnika.

Pytanie

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości, tj. nieruchomości niezabudowanej położonej pod adresem: (…), ul. (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) stanowiącej działkę nr 1/1 o powierzchni 2823 m2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca twierdzi, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy będzie zobowiązany do pobrania i płacenia podatku VAT na rachunek właściwego urzędu skarbowego z tytułu dokonania dostawy towaru w trybie licytacji publicznej, tj. nieruchomości niezabudowanej położonej pod adresem: (…), ul. (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) stanowiącej działkę nr 1/1 o powierzchni 2823 m2.

Sprzedaż licytacyjna dotyczy nieruchomości niezabudowanej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

  • nieprawidłowe - w zakresie uznania, że przy sprzedaży części działki nr 1/1 oznaczonej w MPZP jako tereny zieleni urządzonej bez możliwości zabudowy, Komornik będzie zobowiązany do pobrania i płacenia podatku VAT.
  • prawidłowe - w zakresie uznania, że przy sprzedaży części działki nr 1/1 oznaczonej w MPZP jako tereny zabudowy usługowej – małej gastronomii, Komornik będzie zobowiązany do pobrania i płacenia podatku VAT.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pana wątpliwości w sprawie dotyczą kwestii, czy planowana sprzedaż działki nr 1/1 będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a w konsekwencji, czy będzie opodatkowana tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan egzekucję pod sygn. akt (…) przeciwko dłużnikowi - spółce z o.o. w likwidacji. Dłużnik zarejestrował się jako czynny podatnik VAT 6 czerwca 2000 r. Egzekucja prowadzona jest z nieruchomości gruntowej niezabudowanej stanowiącej działkę nr 1/1. Wskazał Pan, że w toku podjętych czynności nie ustalono czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Spółka stała się właścicielem nieruchomości na podstawie umowy sprzedaży 9 marca 2001 r. W chwili obecnej nieruchomość nie jest wykorzystywana.

Działka zlokalizowana jest na terenie miasta wśród terenów zadrzewionych i zakrzaczonych, obok terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Nieruchomość uzbrojona jest w energię elektryczną i posiada możliwość uzbrojenia w wodę, kanalizację i gaz. Nie jest ogrodzona, utwardzona.

Spółka nie złożyła oświadczenia czy w przypadku sprzedaży nieruchomości na wolnym rynku zostałby naliczony podatek VAT.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży nieruchomości (działki nr 1/1) należy uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W przypadku egzekucji nieruchomości niezabudowanej należącej do dłużnika, tj. spółki z o.o. w likwidacji nie mamy do czynienia ze zbywaniem majątku osobistego, ale ze zbywaniem majątku należącego do przedsiębiorstwa dłużnika.

Zatem powyższa sprzedaż licytacyjna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Art. 2 pkt 33 ww. ustawy stanowi, że:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 1/1 jest niezabudowana. Zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1/1 istnieją linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Dla znacznej części działki nr 1/1 oznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny zieleni urządzonej nie jest przewidziana możliwość jakiejkolwiek zabudowy. Natomiast mniejsza część tej działki znajduje się w obszarze terenów zabudowy usługowej – małej gastronomii.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

Państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r.o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 997 ze zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Ponadto, stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

MPZP dla działki nr 1/1 wyznacza tereny o różnym przeznaczeniu, czyli różnych zasadach gospodarowania, bowiem – jest to działka w znacznej części oznaczona jako teren zieleni urządzonej, gdzie nie jest przewidziana możliwość jakiejkolwiek zabudowy, a w mniejszej części oznaczona jako tereny zabudowy usługowej – małej gastronomii.

W przedmiotowej sprawie przywołać należy art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym:

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz z uzasadnieniem.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym :

W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o rożnym przeznaczeniu lub różnych zasadach gospodarowania.

W tym miejscu należy wskazać na orzeczenie TSUE, który w wyroku z 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdził, że: „Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”.

W wyroku tym TSUE wskazał też, że „Pomimo iż faktycznie z orzecznictwa tego wynika, iż jedna dostawa co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, to jednak nie sprzeciwia się ono oddzielnemu opodatkowaniu określonych składników tej dostawy, o ile tylko takie opodatkowanie będzie zgodne z warunkami, od których art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy uzależnia zastosowanie zwolnień dających prawo do zwrotu zapłaconego podatku”.

Tak więc, z powyższego orzeczenia wynika, że dopuszczalne jest opodatkowanie dostawy jednego towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym jeśli np. według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka ewidencyjna znajduje się na terenach przeznaczonych oraz nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może podlegać opodatkowaniu według właściwych stawek VAT lub w części korzystać ze zwolnienia.

Zatem, z uwagi na to, że – jak wskazał Pan w uzupełnieniu – dla mniejszej części działki nr 1/1 MPZP jako przeznaczenie przewiduje tereny zabudowy usługowej – małej gastronomii, a dla przeważającej części tej działki tereny zieleni urządzonej, bez możliwości jakiejkolwiek zabudowy, to należy stwierdzić, że sprzedaż prawa własności nieruchomości co do części działki nr 1/1 położonej na terenach zieleni urządzonej, bez możliwości zabudowy, będzie czynnością podlegająca opodatkowaniu, ale będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż teren ten jest wyłączony z możliwości zabudowy i nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Czynność opodatkowana (tu sprzedaż) to czynność, która nie korzysta ze zwolnienia i jest opodatkowana właściwą stawką podatku, a z taką sytuacją, zgodnie z powyższym uzasadnieniem, nie mamy do czynienia w odniesieniu do przeważającej części działki nr 1/1, dla której MPZP nie przewiduje możliwości zabudowy (tereny zieleni urządzonej) i której sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem w tej części stanowisko Pana zgodnie z którym Komornik będzie zobowiązany do pobrania i płacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego uznaję za nieprawidłowe.

Natomiast sprzedaż prawa własności nieruchomości co do mniejszej części działki nr 1/1 położonej na terenach zabudowy usługowej – małej gastronomii, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę i stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

  • towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  • brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że w toku podjętych czynności nie ustalono, czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu nieruchomości. Z dłużnikiem brak jest kontaktu. W trybie zapytań urzędowych nie zdołano ustalić żadnych informacji. Korespondencja kierowana na adres spółki ujawniony w KRS nie jest podejmowana przez dłużnika.

Tym samym przedstawiony we wniosku opis nie pozwala ustalić, czy planowana przez Pana sprzedaż w drodze licytacji komorniczej części działki nr 1/1 stanowiącej teren budowlany będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisu. Przy czym, jak wynika z wniosku, brak informacji jest wynikiem podjętych przez Pana udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika.

W tym miejscu należy również zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy:

Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy poprzez przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie są spełnione, o ile podjęte przez Pana udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów (nieruchomości) zwolnienia od podatku.

Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Pana nie była przedmiotem interpretacji.

Tym samym sprzedaż części działki nr 1/1 stanowiącej teren budowlany (teren zabudowy usługowej – małej gastronomii) będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, ale nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy w zw. z art. 43 ust. 21 ustawy. Zatem skoro transakcja ta nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów, to należy dostawę tej części działki nr 1/1 opodatkować z zastosowaniem właściwej dla przedmiotu dostawy stawki VAT.

W tej części stanowisko Pana zgodnie, z którym będzie Pan zobowiązany do pobrania i płacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00