Interpretacja indywidualna z dnia 20 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.405.2023.1.PC

Czy kalkulując nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 3 ustawy CIT oraz ustalając tzw. podatkowy wskaźnik EBITDA, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy CIT, Spółka powinna uwzględniać wszystkie uzyskiwane przychody i wszystkie koszty ponoszone w toku prowadzonej działalności, w tym przychody i koszty związane z działalnością operacyjną w części, w której dochód jest zwolniony z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT i/lub art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kalkulując nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 3 ustawy CIT oraz ustalając tzw. podatkowy wskaźnik EBITDA, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy CIT, Spółka powinna uwzględniać wszystkie uzyskiwane przychody i wszystkie koszty ponoszone w toku prowadzonej działalności, w tym przychody i koszty związane z działalnością operacyjną w części, w której dochód jest zwolniony z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT i/lub art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X. S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką będącą podmiotem prawa polskiego podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży naczep, przyczep i zabudowy do samochodów ciężarowych.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka otrzymała następujące zezwolenia na prowadzenie działalności w (...) Specjalnej Strefie Ekonomicznej:

-Zezwolenie z dnia 27 grudnia 2007 r. (Zezwolenie Nr …), które zostało zmienione 4 grudnia 2009 r. (Decyzja Nr …) – zmiana dotyczyła przesunięcia terminu na wypełnienie warunków związanych z inwestycją;

-Zezwolenie z dnia 30 czerwca 2014 r. (Zezwolenie Nr …);

-Zezwolenie z dnia 12 lipca 2017 r. (Zezwolenie Nr …)

(dalej łącznie: „Zezwolenia”).

Ponadto, Spółka otrzymała:

-Decyzję o wsparciu nr … z 10 grudnia 2018 r. oraz

-Decyzję o wsparciu nr … z 24 sierpnia 2022 r.

wydane na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji przez Zarząd Specjalnej Strefy Ekonomicznej, działający w imieniu Ministra Przedsiębiorczości i Technologii (dalej łącznie: „Decyzje o wsparciu”). W przyszłości Spółka nie wyklucza możliwości wystąpienia o kolejne decyzje o wsparciu.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka osiąga i będzie osiągać w przyszłości dochody opodatkowane podatkiem dochodowym CIT oraz dochody z działalności strefowej objętej Zezwoleniami oraz Decyzjami o wsparciu, które podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem CIT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa CIT”). Spółka pełni rolę podmiotu dominującego w grupie kapitałowej, a także jest wspólnikiem w innych spółkach krajowych oraz zagranicznych. Z tytułu bycia wspólnikiem w spółkach zależnych Spółka osiąga i będzie osiągać w przyszłości dochody z udziału w zyskach tych podmiotów (m.in. dywidendy).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka korzysta z finansowania dłużnego zaciąganego m.in. w celu finansowania bieżącej działalności Spółki. Finansowanie to nie zostało w całości spłacone do dnia złożenia niniejszego wniosku i będzie spłacane w przyszłości. W przyszłości Spółka zamierza korzystać z podobnego rodzaju finansowania dłużnego na podobne lub inne cele. Spółka korzysta i będzie korzystać również z leasingu dla maszyn i urządzeń wykorzystywanych w swojej działalności gospodarczej, a także z factoringu (tzw. pełnego i niepełnego).

Z uwagi na powyższe, Spółka w danym roku podatkowym ponosi i będzie ponosiła w przyszłości wydatki kwalifikowane jako koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy CIT, tj. m.in. odsetki, część odsetkowa rat leasingowych, odsetki factoringowe.

W skali roku podatkowego nadwyżka kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 3 ustawy CIT, poniesionych przez Spółkę może przekroczyć 3.000.000 zł.

Spółka również sama udziela finansowania dłużnego dla podmiotów zależnych, uzyskując w ten sposób przychody o charakterze odsetkowym z tytułu pożyczek udzielonych dla tych podmiotów. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości także może udzielać podobnego finansowania podmiotom zależnym i otrzymywać w związku z tym podobnego rodzaju przychody.

W związku z opisaną powyżej działalnością Spółka osiąga dochody, które odpowiednio przypisuje do źródła przychodów, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy CIT. Ponoszone przez Spółkę (obecnie oraz w przyszłości) koszty finansowania dłużnego są związane z różnymi sferami jej działalności operacyjnej, a część kosztów finansowania dłużnego jest i może być w przyszłości związana z działalnością, z której dochód korzysta/będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a i/lub 34a ustawy CIT.

W związku z powyższym w celu rozliczenia podatku dochodowego Spółka dokonuje bezpośredniej i pośredniej alokacji kosztów finansowania dłużnego (i pozostałych kosztów uzyskania przychodów) do poszczególnych źródeł przychodów, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy CIT, tj. do innych źródeł przychodów (z uwzględnieniem tego, że część dochodu podlega zwolnieniu z podatku dochodowego) oraz do źródła przychodów zyski kapitałowe.

Jednocześnie w sytuacji, gdy nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza kwotę 3.000.000 zł, Spółka jest zobowiązana do limitowania kosztów finansowania dłużnego w części w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza tzw. podatkowy wskaźnik EBITDA – zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy CIT. Tym samym, Spółka jest zobowiązana do wyliczenia tzw. podatkowej EBITDA oraz nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy CIT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka powzięła wątpliwości, czy kalkulując nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego oraz ustalając tzw. podatkowy wskaźnik EBITDA, powinna uwzględniać (obecnie oraz w przyszłości) wszystkie przychody i koszty uzyskiwane i ponoszone w toku prowadzonej działalności, czy też jedynie te, które są związane ze źródłami przychodów, z których dochód podlega opodatkowani u w danym roku podatkowym.

Pytanie

Czy kalkulując nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 3 ustawy CIT oraz ustalając tzw. podatkowy wskaźnik EBITDA, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy CIT, Spółka powinna uwzględniać wszystkie uzyskiwane przychody i wszystkie koszty ponoszone w toku prowadzonej działalności, w tym przychody i koszty związane z działalnością operacyjną w części, w której dochód jest zwolniony z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT i/lub art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, kalkulując nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 3 ustawy CIT oraz ustalając tzw. podatkowy wskaźnik EBITDA, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy CIT, Spółka powinna uwzględniać wszystkie uzyskiwane przychody i wszystkie koszty ponoszone w toku prowadzonej działalności, w tym przychody i koszty związane z działalnością operacyjną w części, w której dochód jest zwolniony z opodatkowania podatkiem CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT i/lub art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy CIT dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z powyższym, podatnicy są obowiązani ustalić dochód, który jest przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym. Za dochód uznaje się nadwyżkę sumy przychodów nad sumą kosztów uzyskania przychodów. Następnie, tak ustalony dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy CIT. Przepis ten zawiera katalog dochodów wolnych od podatku. Innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jednym z wyłączeń spod opodatkowania są regulacje art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy CIT, które – po spełnieniu określonych warunków – pozwalają podatnikom na wyłączenie z podstawy opodatkowania dochodów osiągniętych w związku z prowadzoną działalnością strefową na podstawie odpowiednich zezwoleń lub otrzymanych decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1670 oraz z 2021 r. poz. 2105), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752 oraz z 2021 r. poz. 2105), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W celu ustalenia dochodu do opodatkowania w danym roku podatkowym, podatnicy są zobowiązani w pierwszej kolejności do ustalenia przychodów i kosztów uzyskania przychodu, przyporządkowanych do odpowiednich źródeł przychodów (zyski kapitałowe i inne źródła).

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy CIT. Na mocy tych regulacji do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, z wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, koszty uzyskania przychodów podlegają innym ustawowym ograniczeniom – m.in. wynikających z regulacji z art. 15c ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy CIT podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot:

1)kwotę 3 000 000 zł albo

2)kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P - Po) – (K - Am - Kfd)] × 30%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P – zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po – przychody o charakterze odsetkowym,

K – sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu,

Am – odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd – zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu.

W świetle art. 15c ust. 3 ustawy CIT, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Zgodnie z art. 15c ust. 4 ustawy CIT do przychodów i kosztów, o których mowa w przywołanych powyżej ust. 1 i 3, przepis art. 7 ust. 3 ustawy CIT stosuje się odpowiednio. Przepis ten stanowi, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania tych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe regulacje należy rozumieć w ten sposób, że wymóg limitowania kosztów finansowania dłużnego obejmuje podmioty prowadzące działalność strefową w taki sam sposób, jak innych podatników i odnosi się zarówno do działalności strefowej, jak i pozostałej działalności.

Wnioskodawca wskazuje, że przychody i koszty strefowe (i w konsekwencji dochód strefowy) ustala się w taki sam sposób, jak przychody i koszty z pozostałej działalności (i w konsekwencji dochód z działalności faktycznie opodatkowany podatkiem dochodowym). Oznacza to, że przy ustalaniu dochodu strefowego obowiązują te same zasady, co w przypadku dochodu z pozostałej działalności, tj. m.in. te same ograniczenia w rozpoznawaniu kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, koszty finansowania dłużnego związane z działalnością strefową podlegają takim samym ograniczeniom, jak koszty finansowania dłużnego związane z pozostałą działalnością.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy dla celów kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 3 ustawy CIT oraz wskaźnika podatkowej EBITDA, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy CIT, powinien on uwzględnić zarówno przychody i koszty uzyskania przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (przychody i koszty opodatkowane), jak i przychody i koszty podlegające zwolnieniu z opodatkowana, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy CIT (przychody i koszty strefowe). Nadwyżka kosztów finansowania dłużnego oraz wskaźnik podatkowej EBITDA powinny zatem być ustalane w oparciu o wszystkie (globalne) przychody uzyskiwane przez Spółkę i koszty ponoszone przez Spółkę.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydanych w analogicznych sprawach. Przykładem mogą być tutaj:

-interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 czerwca 2021 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.210.2021.1.AN, w której organ stwierdził, że: „nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że do kosztów finansowania dłużnego dotyczących działalności strefowej Wnioskodawcy nie stosuje się limitowania wynikającego z art. 15c u.p.d.o.p. (…) W przypadku osiąganego przez Wnioskodawcę dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie przewidzianego prawem zezwolenia, a więc dochodu wolnego od podatku, przychody i koszty uzyskania przychodów składające się na ten dochód są objęte regulacją art. 15c ustawy o p.d.o.p. Koszty zwolnionej z opodatkowania działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE podlegają zatem ograniczeniom w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ustawy o p.d.o.p.”.

-interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2021 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.393.2021.1.MF, gdzie organ wskazał, że „celem kalkulacji współczynnika odpowiadającego tzw. podatkowej EBITDA jest określenie limitu, w ramach którego nadwyżka kosztów finansowania dłużnego lub koszty usług niematerialnych i licencji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano, podatnicy prowadzący działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ustalają przychody i koszty uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak inne podmioty. Oznacza to, że przy kalkulacji podatkowego EBITDA zarówno na potrzeby stosowania art. 15c, jak i art. 15e ustawy o p.d.o.p. Spółka winna uwzględnić przychody i koszty uzyskania przychodów z działalności opodatkowanej, jak i przychody i koszty z działalności zwolnionej z opodatkowania”.

-interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 marca 2019 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.23.2019.1.BK, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym dla potrzeb kalkulacji określonej w art. 15c ustawy CIT nadwyżki kosztów finansowania dłużnego Spółka powinna kalkulować wartość podatkową EBITDA wpływającą na wysokość nadwyżki, jako sumy przychodów strefowych oraz przychodów opodatkowanych .

-interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 maja 2019 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.108.2019.1.BK, w której organ stwierdził, że „mając na uwadze brzmienie wskazanych wyżej przepisów ustawy o p.d.o.p., zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że celem kalkulacji współczynnika odpowiadającego tzw. podatkowej EBITDA jest określenie limitu, w ramach którego nadwyżka kosztów finansowania dłużnego (…) mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano powyższe podatnicy prowadzący działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ustalają przychody i koszty uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak inne podmioty. Oznacza to, że przy kalkulacji podatkowego EBITDA na potrzeby stosowania art. 15c ustawy o p.d.o.p. Spółka winna uwzględnić przychody i koszty uzyskania przychodów z działalności opodatkowanej, jak i przychody i koszty z działalności zwolnionej z opodatkowania”.

-interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 czerwca 2019 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.215.2019.1.AK, w której organ potwierdził, że dla potrzeb kalkulacji określonej w art. 15c Ustawy CIT nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, Spółka powinna kalkulować wartość podatkową EBITDA wpływającą na wysokość tej nadwyżki jako sumy przychodów strefowych oraz przychodów opodatkowanych. Równocześnie wyliczona w ten sposób nadwyżka niepodlegająca zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, powinna pomniejszać koszty uzyskania przychodów zarówno dochodu strefowego, jak i dochodu opodatkowanego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.